واضح آرشیو وب فارسی:598: دخترک پوزخندی زد که «این تو بمیری از آن تو بمیری ها نیست»؛ لذا پدر را پیغام و پسغام فرستاد که «ای پیر طریقت و ای میر حقیقت! من خطایی نکرده ام؛ و اگر هم صدای اعتراض ها نخوابد، هزینه آن را از جیب تو خواهم داد».به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، آن صَدرُالزّاپاتا، عشقِ همبرگر و پیتزا، آن که هرجا می رود درمی آورد از ساندویچی سرها، بِنتِ «حاج آقا»، زینتِ آقازاده ها، الهی قربونت برمِ بهایی ها، تربیت یافته ی دامن «پدرسوخته » گوها[1]، آن که لطفش بر هم بندی هایش دائمی، سرکار فائزه هاشمی. آورده اند در طفولیت نمره ی درس دینی اش چهار شده و بسی «حرص» اَبوی را درآورده بود؛ چنان که دخترک را تشر زدی که «ای ناسلامتی فرزندِ مفسر قرآن! تو ندانی که همگان مرا در کسوت روحانیت شناسند؟! این چه ننگی بود بر دامان پدر نهادی؟ دست کم در درس جبر و ریاضی چهار می شدی. من از دست تو چه کنم؟! وا فغانا! وا دریغا! وا اسفا!». دخترک که منزلت پدر در وجودش چون بتی نشکستنی بود، هیچ به زبان نیاورد و سکوت اختیار کرد. گویند روزی از روزها در عنفوان چلچلگی با مکتوبه ای خاندانی زبان به تفصیل گشوده و بی پرده سخن رانده و گفته بود: هلا که ما را «ژن مادر» در نهاد است و اگر پدر خیالی از دوگانگی شلوار را بر سر راه دادی، فاجعه همی برپا کردمی و عکس العمل بس خطرناک خواهد بودمی.[2] هان که همین روده درازی ها دامان شان را گرفت و عاق والدین برکت را از سفره عریض و طویل شان برد؛ چَندان که نقل شده چُنان قحط سالی منطقه نیاوران را فرا گرفت که او برای نوشیدن جرعه ای آب خنک، مجبور گشت کوله بار بسته و راه اوین پیش گیرد. فائزه که مدت مدیدی در منطقه خوش آب و هوا و چهار فصل اوین سکنی گزیده و سختی های زندگی در بالای شهر پای تخت را از یاد برده بود، چون برادرش مهدی، تصمیم به دید و بازدید و رتق و فتق امور و دوستی و لابی با دیگر اوین نشنیان گرفت؛ لذا ریشه ی حب بهایی ها را در دل پرورانده و با آنها راه گرمابه و گلستان پیش گرفت. چنان دوستی درمیان اینان بالا گرفت که ما ه ها پس از دوری و جدایی، باز آهنگ دیدار دوستان کرد و دور از چشم دیگران با بادیه نشینان و بهایم چرایان بهایی دیداری تازه کردی و فوتو یادگاری به رسم یادبود گرفت. وقتی خبر به گوش پدر –که از دیرباز اینان را دشمن و لا رفیق می انگاشت- رسید، زبان به خلاف آمد عادت گشود که «زنهار! دخترکم خطا نموده و او را تکلیف است السّاعه توبه کرده و دست به جبران زند». دخترک پوزخندی زد که «این تو بمیری از آن تو بمیری ها نیست»؛ لذا پدر را پیغام و پسغام فرستاد که «ای پیر طریقت و ای میر حقیقت! من خطایی نکرده ام؛ و اگر هم صدای اعتراض ها نخوابد، هزینه آن را از جیب تو خواهم پرداخت». مردم که پدر را سخت رنجور یافته بودند برای تسلی نزد او رفته و به خیرخواهی گفتند: که ای شیخ پیر! تو که سال هاست از همان ابتدا کودکان خویش را به حال خود رها کرده ای و تربیت شان را وارهانیده ای، این چند صباح باقی را نیز بگذار و بگذر که «سرِ چشمه شاید گرفتن به بیل/ چو پر شد نشاید گذشتن به پیل». مـیـرزا قـاسـمی ------------------------- 1. در بعضی نسخ آمده که اشاره میرزا به «عفت مرعشی» می باشد که در اعتراض به حکم «مهدی هاشمی» گفته بود: «این حکم تقلب و پدرسوخته بازی است». [ مـأخـذ ] 2. تَذکَره نویسان گویند که منظور میرزا مصاحبه فائزه هاشمی با روزنامه آرمان است. [ مـأخـذ ]
سه شنبه ، ۲۸اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 598]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]