واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: اقتصاد > چهرهها - نعمت احمدی وکیل دادگستری در روزنامه اعتماد از سوابق علمی و اجرایی مدیرعامل شرکت توسعه اعتماد مبین پرده برداشت. وی نوشت: دکتر مجید سلیمانیپور توانست زیرنام این شرکت سهامدار عمده مخابرات ایران بشود؛ مالکیتی که سوژه های متفاوتی را در پی داشت تا جایی که نحوه خرید این میزان از سهام تنها مجموعه مخابراتی کشور اصل خصوصی سازی را زیر سوال برد. انتقال سهام از شرکت مخابرات به شرکت توسعه اعتماد مبین، در واقع تغییر نام دو شرکت است که هر دو اگر نگوییم دولتی هستند به جرات باید گفت شرکت هایی هستند که اداره آن به دست دولت است. به همین علت بعد از مرگ دکتر سلیمانی پور و علت آن شایعات زیادی در سایت های مختلف منتشر شد. آنچه این مرگ خاموش را در هاله یی از ابهام قرار داده است صرف نظر از سمت مرحوم دکتر سلیمانی پور در شرکت توسعه اعتماد مبین زمان مرگ وی و همسرش است. در حالی که پسرشان در همان منزل زندگی می کرده، برخلاف روزهای قبل متوجه می شود که پدر و مادرش هنوز از خواب برنخاسته اند و به اتاق آنها می رود و با اجساد آنها روبه رو می شود. ظاهراً دکتر سلیمانی پور تا ساعت 22 روز چهارشنبه یعنی 10 شب در محل کار خود حضور داشته و بعداً به خانه اش در ازگل مراجعه می کند؛ منزلی که همسر و پسرش در آن منتظر پدر بودند. از زمان حضور تا اطلاع از مرگ دکتر سلیمانی پور زمان زیادی نمی گذرد هرچند گازهای سمی ناشی از سوخت ناقص بخاری ها و اشکال در لوله بخاری که انتقال گاز منوکسیدکربن را به خارج برعهده دارد، زمان زیادی نیاز ندارد و به همین علت بعضی از سایتها نوشته اند دکتر سلیمانی پور زمان حضور اورژانس هنوز جان داشته و به گفته مدیر روابط عمومی شرکت توسعه اعتماد مبین در ابتدا آقای سلیمانی پور نبض داشت اما نبض وی ضعیف بود و پس از احیا به حالت عادی بازگشت و وی فوت کرد و آنچه سایت های مختلف گمانه زنی کرده اند برمی گردد به خود آن سایت ها، اما آنچه مرگ سلیمانی پور و همسرش را پررنگ میکند صرف نظر از خرید کلان شرکت تحت مدیریت وی، سابقه ایشان است. دکتر سلیمانی پور در 51 سالگی فوت کرد. او گذشته علمی پرباری داشت، جانشین فرمانده دانشگاه امام حسین(ع) دانشکدهآی که وابسته به سپاه پاسداران است و تعداد زیادی از مسوولان امنیتی و انتظامی و سیاسی مملکت از این دانشکده فارغ التحصیل شده اند. علاوه برآن دکتر سلیمانی نژاد عضو هیات علمی مهم ترین دانشکده این دانشگاه یعنی دانشکده فنی و مهندسی امام حسین(ع) بود. جدای از سمت های علمی، دکتر سلیمانی نژاد مدیرعامل شرکت توسعه اعتماد مبین بود که در واقع شرکتی معظم تشکیل یافته از حداقل سه شرکت وابسته به بنیاد تعاون سپاه پاسداران و ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره) بود. وی یکی از مدیران دانشمندی بود که در رشته کامپیوتر و فناوری اطلاعات جزء نخبگان بود و مدرک دکترای خود را در همین رشته از کانادا دریافت کرده بود؛ گروه برق دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه امام حسین یکی از متخصص ترین استادان خود در رشته کامپیوتر و فناوری اطلاعات را از دست داد، جامعه مطبوعاتی هم یکی از مدیران مسوول خود را از دست داد. وی مدیرمسوول فصلنامه «همچنین مکانیک و هوافضا» بود. اما مردم عادی و رسانه ها، دکتر سلیمانی پور را با معامله بزرگی که صرف نظر از میزان و منبع آن- هشت میلیارد دلار- از شرکت مخابرات به کنسرسیومی ترکیبی از شرکت های توسعه اعتماد، شهریار مهستان و شرکت گسترش الکترونیک مبین ایران شناختند و شیوه حضور شرکت تحت مدیریت وی در مزایده خرید 50 سهم به علاوه یک سهم از شرکت مخابرات را در بورس تهران به یاد دارند وقتی سهام 340 تومانی مخابرات با اضافه شدن 9 ریال به هر سهم، از دسترس خرید دیگران خارج و تنها شرکت توسعه اعتماد مبین قادر به انجام معامله یی در سقف هشت میلیارد دلار بود. مرگ چنین فردی که معتقد بود به زودی تحولات مهم در شرکت مخابرات با تکیه بر مدیریت متمرکز خود که ناشی از تجمیع سهام یک شرکت با سهام بالای 50 درصد در ید مدیری که قادر است تغییرات اساسی را به وجود آورد کاری است آسان، از نظر اقتصادی می تواند ضایعهای باشد. از نظر علمی و جایگاهی که او در 51 سالگی داشت جبران این ضایعه امکان پذیر نیست چه بسا در دوره شکوفایی علمی که بعد از 50 سالگی به وقوع می پیوندد او جزء دانشمندان و نخبگان عرصه فناوری اطلاعات در قرن انفجار اطلاعات در کشورمان می شد. او با درایت پیشنهاد مرکز تحقیقات نصر سپاه پاسداران را با هدف بالا بردن دانش سپاه و به وجود آوردن فناوری رمز واقعیت در سیستم ارتباطی کشور راه اندازی کرد. با این همه سابقه و جایگاه حساس او در عرصه ارتباطات، خصوصاً ارتباطات امنیتی در سطح کشور، چگونه به این سادگی او را از دست دادیم. به عنوان عضوی کوچک از جامعه دانشگاهی هنوز باور نمی کنم در روزهای پایانی پاییز سال 88 یکی از دانشمندان عرصه ارتباطات را به این سادگی از دست داده باشیم. او الگوی تمام عیاری برای دانشجویان و استادانی بود که در رشته ارتباطات کار می کردند. او نمونه انسانی پرجنب و جوش بود که به یقین حقش نبود این گونه در دستان هیولای مرگ خاموش جان بسپارد. او آنقدر توانمند بود که تا ساعت 22 شب چهارشنبه دمی از فعالیت علمی نایستاد و آنقدر به حیات علمی خود بها می داد که ساعت ها با مرگ خاموش مبارزه کرد و زمانی که پیکر نیمه جان او را یافتند هنوز امیدوار بود بتواند با واقعیت تلخ مرگ خاموش پنجه درافکند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 340]