واضح آرشیو وب فارسی:55 آنلاین: «مهندس سید محمد غرضی»، وزیر پست، تلگراف و تلفن دولت «اکبر هاشمی رفسنجانی» در سال 1987 تصمیم گرفت تا شبکه موبایل را در ایران راه اندازی کند.٥٥ آنلاین : گوشی موبایل که اکنون به یک وسیله ارتباطی کاملا عادی تبدیل شده و در هر خانه چند عدد از آن پیدا می شود، در گذشته مخالفان بسیاری داشت. «مهندس سید محمد غرضی»، وزیر پست، تلگراف و تلفن دولت «اکبر هاشمی رفسنجانی» در سال 1987 تصمیم گرفت تا شبکه موبایل را در ایران راه اندازی کند. به همین منظور، کارشناسان مخابرات شروع به تحقیق کردند و گزارش های مفصلی را از تکنولوژی موبایل در سراسر جهان تهیه کردند. شرکت GSM و همچنین شرکت نوکیا در سال 1990 از سوی ایران انتخاب شدند. در آن زمان گفته می شد که شرکت اروپایی GSM می تواند بیش از یک میلیارد مشترک موبایل را از شانگهای تا فرانکفورت پوشش دهد و در منطقه آسیا از رقبای آمریکایی خود بهتر عمل می کند. وزیر پست، تلگراف و تلفن با مشکلات بزرگی مواجه بود. او بودجه کافی برای اجرای این طرح در اختیار نداشت. به همین دلیل تعداد 1600 سیم کارت پیش فروش شد تا بدین ترتیب، خود مشترکان در راه اندازی شبکه موبایل سرمایه گذاری و مشارکت کنند. اما پس از گشایش اعتبار، شرکت های خارجی اعلام کردند که به علت تحریم های غرب علیه ایران قادر نیستند تا بخشی از تجهیزات مورد نیاز را به کشور وارد کنند. پس از آن، مهندس غرضی با بهره گیری از دانش اقتصادی خود توانست اقلامی که تحریم شده بود را از بازارهای غیررسمی خریداری کند. با ورود تجهیزات به شرکت مخابرات و نصب دکل های آنتن در سطح شهر تهران، لحظه شماری برای استفاده از تکنولوژی جدید آغاز شد. نخستین مکالمه رسمی موبایل ایران در سال 1993 بین مهندس سید محمد غرضی و مهندس صمد شادکام، نخستین مجری طرح موبایل ایران صورت گرفت. پس از آن اعلام شد که مشترکان تهرانی می توانند از سیم کارت خود استفاده کنند. اما باز هم موانع دیگری پیش روی شرکت مخابرات بود. دولت، مجلس شورای اسلامی و دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی با ورود تکنولوژی موبایل به کشور مخالفت می کردند. بین سال های 1994 تا 1995 وزیر پست و تلگراف و تلفن بارها به مجلس فراخوانده شد تا به پرسش های نمایندگان مخالف پاسخ دهد. تقریبا کسی بین مسئولان دولتی با موبایل موافق نبود، اما وزیر در برابر همه ایستادگی کرد. در نهایت دو سال بعد مراکز پوشش دهی آنتن در سراسر کشور راه اندازی شد و مشترکان موبایل در همه شهرها به شبکه دسترسی داشتند. آشنایی مردم با تکنولوژی جدید موبایل در ابتدا بسیار گران بود و یک تکنولوژی تجملاتی شناخته می شد. بسیاری از مردم معتقد بودند که این وسیله ارتباطی برای تاجران، مدیران شرکت ها و کارخانه ها، مهندسان، مسئولان دولتی و پزشکانی مناسب است که باید همیشه در دسترس باشند. اما وقتی صاحبان مشاغلی چون تعمیرکاران فنی خودرو یا تاسیساتی و حتی فروشندگان گوسفند زنده برای ذبح، شماره موبایل خود را در آگهی های تبلیغاتی نوشتند، پس از مدتی این دیدگاه که این تکنولوژی تجملاتی است، از بین رفت و به فراموشی سپرده شد. در ابتدا فقط گوشی های نوکیا در دسترس مشترکان قرارگرفت و این شایعه مطرح بود که چون آنتن های شبکه مخابرات توسط نوکیا نصب شده، گوشی های این شرکت در ایران بهتر از بقیه آنتن می دهد. اما مدتی بعد شرکت ایرانی صاایران وابسته به وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران، گوشی هایی را تحت لیسانس ساژم فرانسه تولید و به بازار عرضه کرد. اما محصولات صاایران نمی توانست با تنوع مدل های نوکیا رقابت کند. گوشی هایی که هر روز کوچک تر و سبک تر و زیباتر می شد. استقبال مشترکان از گوشی های جدید باعث شد تا پس از مدتی محصولات رقیب نوکیا هم وارد بازار شود. هرچند هزینه مکالمه با موبایل گران تر از تلفن معمولی بود، اما در اثر گذر زمان مردم عادت کردند که تعارفات و تبریک و تسلیت و احوال پرسی روزانه را نیز وارد مکالمات موبایل کنند. همین باعث شد تا قبض هایی با هزینه های بالاتر از حد انتظار برای مشترکان صادر شود که البته در این میان شرکت مخابرات از آن سود می برد. در سال های نخست راه اندازی شبکه موبایل به علت این که شبکه مخابرات هنوز دیجیتالی نبود، در نتیجه هنگام برقراری تماس از خط ثابت با موبایل، گوشی تلفن همراه نمی توانست شماره مبدا را شناسایی کند و تا سال 2002 نیز مشترکان موبایل در ایران نمی توانستند SMS ارسال کنند. فرورتیش رضوانیه / china.com لینک منبع: http://goo.gl/2hFhQo https://telegram.me/farvartishr
دوشنبه ، ۲۷اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 55 آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 105]