واضح آرشیو وب فارسی:تابش کوثر: به گزارش تابش کوثر یکشنبه هفته گذشته در مراسم بزرگداشت شهدای جهان وطن که به همت جشنواره عمار برگزار شد، از «هنگامه»، اولین فیلم داستانی درباره مدافعان حرم، رونمایی شد. «هنگامه» که به کارگردانی امیر داسارگر و تهیه کنندگی حامد بامروت نژاد تولید شده است، فانوس ششمین جشنواره مردمی فیلم عمار در بخش داستانی و نقش اول بازیگری زن را هم کسب کرده است. همزمان با آغاز اکران مردمی- اقتصادی این فیلم داستانی در جشنواره عمار، با سوگل طهماسبی، بازیگر نقش اول این اثر گفت وگویی داشتیم که بخشی از آن را در ادامه می خوانید. خانم طهماسبی چطور شد که قبول کردید در فیلمی با موضوع مدافعان حرم، حضور داشته باشید؟ بعد از مطالعه فیلمنامه اثر، احساس کردم که این فیلم با فیلم های دیگر خیلی متفاوت است، چون در یک ماه حداقل برای من دو یا سه فیلمنامه می فرستند که مطالعه کنم، خیلی از آنها را نمی پسندم ولی خواندن این فیلمنامه 20 دقیقه بیشتر وقتم را نگرفت. از سکانس اول وقتی موضوع را فهمیدم و دنبال کردم، متوجه شدم این اولین فیلمی است که در مورد مدافعان حرم ساخته می شود و شاید این که من برای چنین فیلمی انتخاب شدم دیگر در زندگی من تکرار نشود. بعد از مطالعه فیلمنامه، بلافاصله تماس گرفتم که در فیلم بازی می کنم. به نظر شما سینماگران ما چرا باید روی چنین موضوعاتی حساس باشند؟ فکر می کنم در مورد شهدای مدافعان حرم، اطلاع رسانی در جامعه ما خیلی کم است. خود من قبل از این که این فیلم را بازی بکنم، اطلاعات مختصری داشتم. ولی بعد از بازی کردن در این فیلم و صحبتهایی که با کارگردان فیلم داشتم اطلاعات خوبی درباره این افراد پیدا کردم. این شهدا خیلی غریب هستند، غریبانه می روند و غریبانه برمی گردند و به خاک سپرده می شوند. برای ساختن چنین آثاری، باید اطلاع رسانی کامل و امکانات زیادی فراهم بشود. چون الان مردم، اطلاعات کمی دارند. با توجه به آغاز اکران عمومی این فیلم، به نظر شما مردم می توانند در پشتیبانی و تأمین بودجه چنین آثاری نقش داشته باشند؟ صد درصد اگر مردم حمایت نکنند، اصلاً سینمایی وجود نخواهد داشت. این چیزی است که در همه جای دنیا اتفاق می افتد. به ویژه راجع به فیلم هایی که با موضوع خاص تری هستند و آدم های خاص جامعه به دیدن همچین فیلم هایی می روند. اگر اطلاع رسانی درباره چنین موضوعاتی اولویت قرار گیرد، مردم، مطمئناً مشتاقانه سراغ چنین آثاری می آیند. باز هم در چنین فیلم هایی بازی می کنید؟ چرا که نه. وقتی آدم از یک کار و یک اتفاق احساس خوبی می کند، چرا ادامه ندهد. من برای تئاتر جایزه های زیادی گرفتم ولی جایزه ای که در جشنواره مردمی فیلم عمار دریافت کردم، بزرگترین جایزه زندگی من بود، شیرین ترین خاطره من لحظه ای است که روی سن رفتم و از دست آقای شورجه جایزه ام را گرفتم. احساس خیلی خوبی دارم و اگر فیلمنامه ای درخور مقام شهدا پیشنهاد کنند، حتما قبول می کنم. خاطره یا مسئله خاصی هم درباره خود فیلم دارید؟ دقیقا در روزهای سرد آذرماه پارسال در تهران، در شرایط سختی، مشغول کار فیلم بودیم اما به طور کلی، هنگامه برای من خاطره شیرینی بود. از روز اولش تا آخرین سکانسی که بازی کردم، دوست داشتم دینی را که دارم، ادا کنم. بعد از اولین اکران فیلم در جشنواره عمار، تعدادی از خانواده های شهدا بخاطر بازی در این فیلم از من تشکر کردند و گفتند امیدواریم که در آینده دوباره در چین کارهایی بازی کنم. مدتی پیش در مراسم اهدا این فیلم به خانواده شهید مدافع حرم، مصطفی صدرزاده، حاضر شده بودید، این گونه حرکتها را چطور می بینید؟ این اولین بار بود که چنین قضیه ای را تجربه می کردم. حس آن لحظه را جدا از هرگونه اغراقی، واقعاً نمی توانم به زبان بگویم. امیدوار هستم پدر بزرگوار شهید دعای خیرشان بدرقه راه من باشد. درباره جشنواره عمار که فانوس بازیگری آن را کسب کرده اید، چه نظری دارید؟ من غبطه می خورم که چرا اولین سالی بود که در این جشنواره حضور داشتم، مسیر عمار، راه درستی است چراکه در عمار، افرادی هستند که با اعتقاد قلبی کار می سازند. درست ترین اتفاق در یک جامعه این است که فرد نسبت به کارش اعتقاد قلبی داشته باشد. اکران های مردمی جشنواره عمار، کار فوق العاده ای است که اگر اطلاع رسانی خوبی شود مسلماً می تواند تأثیر عمیقی داشته باشد. وقتی که آقای آهنگران در هشت سال دفاع مقدس می خواندند، همه جوانان به عشق صدای آهنگران و تأثیر عمیق قلبی آن به جبهه ها می رفتند، ما امروز به آهنگران ها نیازمند هستیم. شاید جشنواره عمار بتواند مثل آهنگران زمان دفاع مقدس، روی مردم و جوانان تأثیرگذاری داشته باشد. منبع:خبرنامه دانشجویان
دوشنبه ، ۲۷اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابش کوثر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 133]