محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1825972116
یک کلاه سبز ارتش حریف ۵۰ داعشی است - پایگاه خبری تحلیلی شهرستان جویبار
واضح آرشیو وب فارسی:جویباران: با خانواده سروان شهید حسین همتی که تماس گرفتیم، تنها یک هفته از دفن فرزند شهیدشان گذشته بود. پدر حسین با لهجه شیرین آذری اش، بسیار محترمانه و مهربانانه با ما همکلام شد. گویی ادب و احترام در این خانواده موروثی است که حرف هایش را از ادب و متانت حسین آغاز کرد.به گزارش جویباران ، " با خانواده سروان شهید حسین همتی که تماس گرفتیم، تنها یک هفته از دفن فرزند شهیدشان گذشته بود. پدر حسین با لهجه شیرین آذری اش، بسیار محترمانه و مهربانانه با ما همکلام شد. گویی ادب و احترام در این خانواده موروثی است که حرف هایش را از ادب و متانت حسین آغاز کرد. شهید همتی اولین فرزند خانواده و متولد 22 تیرماه 1369 بود. خدا بعد از 15 سال او را به خانواده اش هدیه داد و بعد از 26 سال امانتی اش را پس گرفت. سروان شهید حسین همتی، هدیه ای الهی بود نه تنها برای خانواده اش بلکه برای همه ما ایرانی ها که چنین رزمندگان مخلصی نیروهای نظامی کشورمان را تشکیل می دهند. شاید اگر با زندگی شهید همتی بیشتر آشنا شویم، قدر این ستارگان زمینی سرزمین زخم خورده مان را بهتر درک خواهیم کرد. گفت و گوی ما با سبط علی همتی پدر و مهدی همتی برادر شهید را پیش رو دارید. پدر شهید حاج آقا کجایی هستید، از پسرشهیدتان بگویید. اصلیت ما از روستاهای میانه است. بعدها همراه همسرم به اطراف تهران و کرج آمدیم. مدتی حومه کرج بودیم و الان چند سالی می شود که در صفادشت شهریار زندگی می کنیم. تا مدتی من و همسرم بچه دار نمی شدیم. 15 سال انتظار کشیدیم تا اینکه خدا حسین را به ما داد. بعد از او هم دختر و سپس پسر دیگرمان مهدی دنیا آمدند. حسین برای ما خیلی عزیز بود، نه فقط برای اینکه اولین فرزندمان بعد از 15 سال انتظار بود، بلکه به خاطر احترام خاصی که برای من و مادرش قائل بود. به خاطر حرف گوش کنی و سر به زیری اش، به خاطر خوبی ها و محبت هایش. حسین حتی وقتی برای دوره آموزشی به شیراز رفته بود، با مادرش تماس می گرفت و می پرسید فلان چیز را بخرم؟ مادرش می گفت خب حقوق خودت است چرا از من اجازه می گیری. اما حسین می گفت من تا زنده ام فرزند شما هستم و همه چیزم متعلق به شماست. من حتی وقتی خبر شهادتش را در محل کارم شنیدم خدا را شکر کردم، منتها دلم برای از دست دادن چنین فرزندی می سوزد. شغل تان چیست؟ حالا که اشاره به خبر شهادتش کردید، لحظه ای که این خبر را شنیدید چه واکنشی داشتید؟ من چندین سال در یک کارخانه ریسندگی کار می کردم اما چند سالی است که به دلیل کمردرد دیگر نمی توانم کار کنم و گاهی به یک بنگاه می آیم و کمک دست اینها هستم. همین چند روز پیش، اول اردیبهشت هم بنگاه بودم که پسرم مهدی خبر شهادت برادرش حسین را به من اطلاع داد. ناخودآگاه روی دو زانویم نشستم و دستانم را به طرف آسمان بلند کردم و خدا را به خاطر شهادتش شکر کردم. منتها گفتم خدایا من دلم برای این می سوزد که بچه چشم گویی (حرف گوش کنی) مثل حسین را از دست داده ام. این بچه واقعاً سربه زیر و حرف گوش کن بود. اما راضی هستیم به رضای خدا. چطور شد حسین آقا تصمیم گرفت ارتشی شود، نگاهش به شغلش چطور بود؟ حسین از کودکی به جبهه، رزمنده ها و شهدا علاقه داشت. وقتی تلویزیون فیلم های زمان جنگ را نشان می داد، با علاقه می نشست و نگاه می کرد. وقتی پیش دانشگاهی اش را گرفت، مادرش گفت دَرسَت را در رشته حقوق ادامه بده تا ان شاءالله قاضی بشوی. اما حسین گفت این شغل کار هر کسی نیست. خدای نکرده اگر قضاوت نادرستی کنی، قیامت باید جوابگو باشی. چنین روحیه ای داشت. از طرف دیگر عشق به نظام داشت و دوست داشت نظامی شود. نهایتاً گفت ارتش را انتخاب کرده ام. من هم گفتم خودت هر طور صلاح می دانی، رفت و استخدام شد. کارهای عملیاتی را دوست داشت و شرایط هم طوری رقم خورد که نیروی تیپ 65 نوهد شود. لباس فرمش را خیلی دوست داشت. گویی برایش مقدس بود. از صحبت های تان این طور برداشت می کنیم که شهید روحیات خاصی داشت. بله، بچه غیرتی و باحرمتی بود. من چندباری دیدم که همراه مادرش جمعه ها به امامزاده حمزه صفادشت می روند. قبرستان محله ما هم کنار امامزاده است. به حسین گفتم همه پنج شنبه سر مزار می روند شماها جمعه می روید. گفت پنج شنبه ها مردم زیادی به امامزاده و سر مزار عزیزان شان می آیند و خیلی شلوغ می شود. امکان دارد چشمم به نامحرم بیفتد. من امامزاده می روم تا زیارتی کنم و ثوابی به دست بیاورم، نه اینکه چشم هایم آلوده گناه شوند. این عین حرف های حسین بود که عرض کردم. وقتی هم که به او گفتیم آستین بالا بزن تا برایت همسری انتخاب کنیم، حساس بود که همسر آینده اش حتماً از نظر حجاب و حیا نمونه باشد. می گفت من حتی برای روز عروسی هم دوست دارم همسر آینده ام مراعات خیلی از مسائل را بکند. این طور روحیاتی داشت. قاعدتاً چنین جوان غیر تی هم نمی توانست غربت اهل بیت و تعرض سلفی ها به حرم خانم زینب(س) را تحمل کند. کی تصمیم به رفتن گرفت؟ دقیقاً به ما نگفت که به کجا و برای چه می رود. فقط سربسته گفت برای آموزش و زیارت می رود. مطمئنم حسین با همه احترام و محبتی که نسبت به من و مادرش داشت، می ترسید دقیقاً مسیر و هدف مأموریت شان را بگوید مبادا مادرش استرس بگیرد و اتفاقی برایش بیفتد. همسرم روی حسین خیلی حساس بود. آن روزها که می خواست برود، خیلی ذوق و شوق داشت. پسرم بچه مذهبی بود. عشق امام حسین و اهل بیت ایشان را از کودکی در دل داشت. وقتی اخبار تعرض سلفی ها به حریم اهل بیت یا ظلم شان به مسلمانان را می دید، خونش به جوش می آمد. این بچه تکاور و ورزشکار بود. می گفت خودم می روم و تک تک شان را می کشم. او چند ماه قبل داوطلب رفتن شده بود اما ما خبر نداشتیم، ماه های آخر عرق و عشقش به لباس نظامی خیلی بیشتر شده بود. چون می دانست که در این کسوت می تواند راحت تر خودش را به جبهه برساند و با دشمنان بجنگد. می گفت اگر دو میلیارد هم به من بدهند، حاضر نیستم از این لباس جدا شوم. چه زمانی رفت و کی به شهادت رسید، مادر شهید می تواند صحبت کند؟ پسرم 17 فروردین ماه 95 رفت و 14 روز بعد 31 فروردین به شهادت رسید. خبرش را اول اردیبهشت به ما دادند و بعد از آمدن پیکرش، چهارم بود که او را دفن کردیم. الان که با شما حرف می زنیم تنها یک هفته از خاکسپاری جگرگوشه مان می گذرد و همسرم قادر به صحبت نیست. مادر است و داغ فرزند سخت. تنها چیزی که او را راضی می کند، نوع رفتن فرزندمان است. مادرش به خانم زینب(س) می گوید «حتماً فرزندم لیاقت مهمانی شما را نداشت که تنها 14 روز آنجا بود و خیلی زود برگشت!» ما آذری زبان ها درد دل های خاص خودمان را با اهل بیت داریم. همه جان ما فدای اهل بیت و خانم زینب... برادر شهید با شهید چند سال فاصله سنی دارید؟ به عنوان برادر بزرگ ترتان چه چیزی از حسین یاد گرفتید؟ من متولد 1373 هستم و حسین چهار سال از من بزرگ تر بود. یک مسئله ای که در زندگی حسین خیلی پررنگ بود، ارزش و احترامی بود که برای خودش و دیگران قائل بود. من شغلم مکانیکی است. حسین می گفت همیشه با مردم طوری محترمانه رفتار کن که دوست داری با خودت همان رفتار شود. فکر نکن چون مکانیکی و کارگری می کنی، احتیاج نیست خیلی از مسائل را رعایت کنی. فکر کن یک مهندس تحصیلکرده هستی و همان طور با مردم حشر و نشر داشته باش. انصافاً خودش طوری با مردم رفتار کرده بود که موقع شهادتش هر کسی او را می شناخت اشک می ریخت و از شهادت چنین جوانی متأسف شده بود. شده بود حسین آقا از شهادت حرفی بزند؟ به ما نه، اما دوستانش می گفتند حسین از اینکه نیروی تیپ 65 نوهد شده خیلی خوشحال بود و می گفت به نوهد آمده ام تا چترباز شوم و شهید شوم. دوست داشت در لباس نظامی اش به شهادت برسد. این را به من هم گفته بود. حسین عاشق شغلش بود. می گفت من با هفت تیرم ازدواج کرده ام، هر وقت او اجازه بدهد ازدواج می کنم. منظورش این بود وقتی ازدواج می کند که خدشه ای به شغل و وظایفش وارد نشود. حسین خودش را عاشق و سرباز آقا و کشورش می دانست. چند وقت قبل از رفتنش که طی یک مصاحبه از او خواسته بودند از انگیزه های رفتنش بگوید، گفته بود سرباز ولایت است و به فرمان او حاضر است در هر جای دنیا وارد عمل شود. از این هم گفته بود که برای کمک به مسلمانان و دفاع از حرم می رود. نظر شهید در مورد ولایت فقیه چه بود؟ آقا را خیلی دوست داشت. یادم است وقتی که فتنه 88 صورت گرفت و حضرت آقا یک بار سخنرانی خاصی داشتند و گویا طی آن سخنرانی گریه هم کردند، حسین بغض کرده بود و اگر غرورش اجازه می داد می زد زیر گریه. در فیلمی که به ما نشان دادند، می گفت به عشق رهبر و به فرمان ایشان حاضر است هر جانفشانی ای بکند. از انگیزه های رفتنش به خود شما چیزی نگفته بود؟ حسین پیگیر مسائل سوریه و عراق بود و اتفاقاً چند وقت پیش بین مان بحثی صورت گرفت. من گفتم سپاه عملیات برون مرزی دارد و قاعدتاً آنها باید بروند. حسین اما گفت این وظیفه همه ما است که از کشورمان دفاع کنیم. حالا تکفیری ها در سوریه و عراق هستند، اگر ما جلوی آنها را در آنجا نگیریم، پس فردا به مرزهای خودمان می آیند و باید در اهواز با دشمن بجنگیم. من گفتم شما عضو ارتش ایران هستند و هر وقت به ایران حمله شد باید با دشمن بجنگید، اما حسین گفت من این لباس را پوشیده ام تا از کشور و اسلام دفاع کنم. حالا این دفاع می تواند چندین کیلومتر دورتر از خاک کشور خودمان باشد. اگر امکانش مهیا شود باید بروم. به شما هم مستقیم نگفته بود کجا می رود؟ نه، سربسته چیزهایی می گفت. اواخر رفتنش حرف هایی از مأموریت زد که من استرس گرفتم. منتها او گفت برای آموزش می رود و اگر اعزام شوند به عنوان نیروی مستشاری می روند. حسین با اعتماد به نفس خاصی در مورد رویارویی تکاوران ارتش با دشمن حرف می زد. این حرف هایش قوت قلبی بود. مگر چه حرف هایی می زد؟ می گفت ما ثابت می کنیم تیپ 65 نوهد آن قدر قوی است که هر تکاورش 50 داعشی را به تنهایی حریف است. سخن پایانی؟ برادرم لایق شهادت بود. می گفتند در آنجا تک تیرانداز بوده و آموزش می داده است. البته در مورد نحوه شهادتش سخن خاصی به ما نگفته اند. اما حتم دارم خوب جنگیده که خوب هم از میان ما رفت و شهادت را برای خودش خرید. تشییع پیکر حسین واقعاً باشکوه بود. امیر پوردستان هم آمده بود تا با نیرویش خداحافظی کند. حالا حسین را در همان امامزاده حمزه دفن کرده ایم که محل زیارت و راز و نیازش بود. منبع : افکارنیوز
دوشنبه ، ۲۷اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جویباران]
[مشاهده در: www.jouybaran.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 139]
-
گوناگون
پربازدیدترینها