تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820537105
روزی که سرنوشت خاورمیانه رقم خورد+تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
به مناسبت سالروز توافق سایکس-پیکو؛
روزی که سرنوشت خاورمیانه رقم خورد+تصاویر مارک سایکس وزیر خارجه بریتانیا و جورج پیکو وزیر خارجه فرانسه دو فردی بودند که نقشه ی خاورمیانه امروزی حاصل توافق های آنان است.
گروه بین الملل فرهنگ نیوز، درست یکصد سال پیش در چنین روزهایی بود که دول پیروز بر امپراطوری عثمانی ضمن تجزیه آن، عملا موجب شکل گیری کشورهایی جدید در سطح منطقه غرب آسیا را فراهم آوردند. اکنون و با گذشت یک قرن از آن روزها، معضلات امنیتی و اختلاف های ارضی و مرزی جزو لاینفک مشکلات خاورمیانه محسوب می شود.مارک سایکس وزیر خارجه بریتانیا و جورج پیکو وزیر خارجه فرانسه دو فردی بودند که خاورمیانه امروزی حاصل توافق های آنان است. از همین روست که مدام در تشریح موقعیت جغرافیایی این منطقه و اختلاف های مرزی به قرارداد سایکس-پیکو استناد می شود. اکنون و در سالروز صدمین سال آن واقعه در پی آنیم ضمن تشریح تحولات صورت گرفته به سرگذشت این دو فرد انگلیسی و فرانسوی نیز اشاره نماییم.
موافقت‌نامه سایکس-پیکو بر پایه سازش سری ۱۹۱۶ میان دولت‌های پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و فرانسه بود. امپراتوری روسیه نیز با ایشان هم رأی بود تا منطقه نفوذ و کنترل شایسته‌ای پس از سرنگونی احتمالی امپراتوری عثمانی در جنگ جهانی اول بیابند.
۱۰۰ سال پیش، دو مرد با جدیت و تلاش کاملا محرمانه، به منظور ترسیم مرزهای جدیدی برای منطقه خاورمیانه، تلاش کردند؛ منطقه‌ای که پیشتر به عنوان «مناطق تحت نفوذ دولت عثمانی» شهرت داشت. یکی از این دومرد، مارک سایکس بریتانیایی و دومی، جورج پیکو فرانسوی هستند. این دو مرد، طراح توافقنامه مشهور «سایکس-پیکو» هستند که چهره خاورمیانه را پس از جنگ جهانی اول تغییر داد. یکی از آنها در جوانی در گذشت در حالی که دومی بیش از ۸۰ سال عمر کرد.
این توافقنامه به تقسیم سوریه، عراق، لبنان و فلسطین میان فرانسه و بریتانیا منجر شد. این مناطق قبل از آن تحت کنترل ترک‌های عثمانی بودند.
دیپلمات و نظامی مشهور، مارک سایکس، یکی از ملاکان استوکرات در استان یورکیشر بریتانیا بود. او در ۳۹ سالگی در اثر ابتلا به «آنفولانزای اسپانیایی» در گذشت. در پایان جنگ جهانی اول، این بیماری همچون وبا، اروپا را فرا گرفت و حدود ۵۰ میلیون تن را کشت. سرهنگ سایکس، پس از بازگشت از سفری به سوریه، به این بیماری مبتلا شد و سرانجام هنگام حضور در مذاکرات صلح پس از جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۹ در هتلی در پاریس پایتخت فرانسه درگذشت. سایکس به تسلط به چند زبان شهرت داشت، از جمله عربی، ترکی و فرانسوی. او با این زبان‌ها شماری کتاب تالیف کرد از جمله «خانه اسلامی» و «سفر با ایالات‌های پنج‌گانه عثمانی». خاطراتش پس از مرگش، مورد استقبال فراوان قرار گرفت و از آن به عنوان تحلیل تاریخی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی برای آن دوره از تاریخ استفاده شد که ترسیم کننده سیاست خارجی بریتانیا است. در سال ۲۰۰۹ نوادگانش به پزشکان اجازه نبش قبر او برای نمونه برداری از بقایایش دادند زیرا این باور وجود داشت که این بقایا، حاوی ویروس‌های آنفولانزای اسپانیایی شبیه آنفولانزای مرغی است تا بتوان از آن استفاده علمی کرد.
خطوط مستقیمی که سایکس و پیکو ترسیم کردند در نیمه اول قرن بیستم برای بریتانیا و فرانسه بسیار مفید بودند، اما تأثیرشان در مردم منطقه کاملاً متفاوت بود. با طرح سایکس و پیکو، سرزمین‌هایی که از اوایل قرن شانزدهم تحت حکومت امپراتوری عثمانی بود میان انگلیس و فرانسه تقسیم شد: سوریه و لبنان تحت نفوذ فرانسه، و عراق، اردن شرقی و فلسطین تحت نفوذ بریتانیا.
روس ها نیز در این تقسیم بندی بی نصیب نمانده بودند. مناطق سبز رنگ تحت اختیار روس ها قرار گرفته بود.
حقوقدان و دیپلمات فرانسوی است که در سال ۱۸۷۰ به دنیا آمد و سال ۱۹۵۱ در گذشت. او به امضای توافقنامه «سایکس-پیکو» مشهور بود. او مسئول الحاق مناطق شرق جهان عرب به مناطق تحت نفوذ فرانسه و پایه‌گذاری استعمار سوریه بود. جورج پیکو، فارغ التحصل رشته حقوق در مقطع ليسانس بود و در سال ١٨٩٣ در دادگاه تجدید نظر پاریس، مشغول به کار شد. سپس در سال ۱۸۹۵ به دستگاه دیپلماسی پیوست و در سال ۱۸۹۶ به عنوان مدیر سیاستگذاری، منصوب شد. این دیپلمات فرانسوی به عنوان سرکنسولگر به پکن پایتخت چین اعزام شد و سال‌ها آن‌جا ماند تا اینکه اندکی پیش از آغاز جنگ جهانی اول، سرکنسول فرانسه در بیروت پایتخت لبنان شد. او برای قرار دادن سوریه و لبنان تحت نفوذ فرانسه، بسیار شوق و اشتیاق داشت تا اینکه در توافقنامه «سایکس-پیکو» به این هدف خود رسید. او از سال‌های ۱۹۱۷ تا ۱۹۱۹، مسئول کمیساریای فرانسه در فلسطین و سوریه بود. پس از سال ۱۹۱۹ و اجرای توافقنامه «سایکس-پیکو» از خاورمیانه دور شد تا ریاست کمیساریای عالی فرانسه در بلغارستان را بر عهده بگیرد. پس از آن به عنوان دیپلمات در چند کشور حضور یافت که آخرین آنها آرژانتین بود. او در دوران بازنشستگی در سال ۱۹۵۱ در سن ۸۱ سالگی در پاریس درگذشت.
نظم ژئوپلیتیک ناشی از توافق سایکس- پیکو، سه مشکل به‌وجود آورد. اول اینکه این طرح در خفا و بدون اطلاع اعراب تهیه شده بود و وعده اصلی بریتانیا به آنها در دهه ۱۹۱۰ را نادیده می‌گرفت؛ بریتانیا به اعراب قول داده بود که اگر علیه عثمانی‌ها سر به شورش بردارند، با سقوط این امپراتوری به استقلال خواهند رسید.
سرانجام و پس از کش و قوس های فراوان در حدفاصل 1919 تا 1948 و مهاجرت گسترده یهودیان به سرزمین های فلسطینی توام با تسهیل شرایط برای آن ها از سوی بریتانیا که در آن زمان بر سرزمین های فلسطینی قیومیت داشت، دولت صهیونیستی توسط شماری از رهبران یهودی بنیان نهاده شد. تصویر فوق دیوید بن گورین موسس رژیم صهیونیستی را در کنار رهبران یهودی نشان می دهد. بن گوریون در این روز ( 14 می 1948) رسما تولد رژیم صهیونیستی را اعلام می کند. شخصی که تابلوی او پشت سر بن گورین نصب شده تئودور هرتزل مبتکر ایجاد دولت صهیونیستی برای یهودیان می باشد. اولین بار هرتزل بود که ضرورت وجود دولتی برای یهودیان را با توجه به ادله خود مطرح نمود.
بعد از اینکه وعده استقلال بعد از جنگ جهانی اول محقق نشد، و قدرت‌های استعماری در دهه‌های ۱۹۲۰، ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ به اعمال نفوذ شدید بر جهان عرب ادامه دادند، محور سیاست در جهان عرب (شمال آفریقا و شرق دریای مدیترانه) تدریجاً از ایجاد نظام‌های حکومتی مشروطه لیبرال (نظیر آنچه مصر، سوریه و عراق در دهه‌های نخست قرن بیستم تجربه کردند) به‌سوی ملی‌گرایی تغییر جهت داد. هدف این نوع ملی‌گرایی بیرون راندن استعمارگران و نظام‌های حاکم متکی به آنان بود.
95/2/25 - 18:40 - 2016-5-14 18:40:10
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[مشاهده در: www.farhangnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها