محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830192138
پل های «مرگ» - پایگاه خبری دزنیوز
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: سلامت نیوز:از آن بالا، بالای پل عابر پیاده، صحنه ترسناک است. خودرو ها با سرعتی که کمتر از ٨٠ کیلومتر در ساعت نیست، می تازند. یک لحظه امان نمی دهند. اگر فرد به خاطر سقوط جان ندهد، قطعا زیر لاستیک های بی رحم خودرو ها خرد می شود. به گزارش سلامت نیوز، روزنامه شهروند در گزارشی نوشت: همه چیز سرجایش بود، اتوبوس ها، […]سلامت نیوز :از آن بالا، بالای پل عابر پیاده، صحنه ترسناک است. خودرو ها با سرعتی که کمتر از ٨٠ کیلومتر در ساعت نیست، می تازند. یک لحظه امان نمی دهند. اگر فرد به خاطر سقوط جان ندهد، قطعا زیر لاستیک های بی رحم خودرو ها خرد می شود. به گزارش سلامت نیوز، روزنامه شهروند در گزارشی نوشت: همه چیز سرجایش بود، اتوبوس ها، تاکسی های زرد و سبز، راننده های نشسته روی جدول و منتظر مسافر، پسرک گوجه سبزفروش گوشه میدان و پیرمرد گل فروشی که چند سطل گل زنبق و رُز را جابه جا و ریشه هایشان را قیچی می کرد. بعدازظهر پنجشنبه همه در میدان رسالت سرجایشان بودند، جز آن جوان ٢٨ساله. همان که تا قبل از ظهر آن روز، هیچ کس او را ندید، قصه اش را نشنید و نشناخت. هیچ کس صدای پایش را نشنید که از پله های دودی رنگ پل عابر پیاده بالا می رفت اما وقتی ایستاد، یک پایش را به سمت نرده فلزی بالا برد و دیگری را دنبالش کشید، همه او را دیدند، راننده تاکسی های ضلع غربی میدان که با خودروهای پُرمسافر درحال آزاد کردن ترمز دستی بودند، مسافران همان تاکسی ها، عابرانی که روی پل هوایی بودند، خودرو هایی که از روبه رو می آمدند، در آن ساعت شلوغ پایان هفته، همه او را دیدند. اما جوان مصمم بود، نگاهش را به پایین دوخته و بدون توجه به خودرو آمبولانس که درست زیر پایش متوقف شده بود، خودش را پرت کرد. او درست روی سقف آمبولانس سقوط کرد، زنده ماند اما به گفته مسئولان اورژانس تهران، چند جایش شکست و به بیمارستان منتقل شد. خودکشی های مکرر روی پل عابر ٢۴ ساعت نگذشت که دوباره میدان رسالت و پل هوایی اش و ایستگاه تاکسی ها، مثل هر روز دیگر شد. عابران از ارتفاع ١٠ متری پل، به دست تکان دادن کاغذهای تزیینی نرده های پل در نسیم بهاری نگاه می کردند. مردم آن بالا، عکس می گرفتند و با قدم هایشان این طرف خیابان را به آن طرف می دوختند. ماجرای پنجشنبه برای اهالی ضلع غربی میدان رسالت هنوز زنده بود. آنها سقوط جوان را دیده بودند. «علی» یکی از آنهاست. راننده تاکسی زردرنگی که ١٧ سال است در رسالت رانندگی می کند. او حالا در خط رسالت – پاسداران کار می کند. چشمان سبزش را ریز می کند و با دست چپش آن سمت پل را نشان می دهد: «مسافر زده بودم و داشتم دور می شدم که دیدم مردی خودش را به پایین پل پرت کرد. شوکه شدم. خودرو را نگه داشتم و دیدم که بنده خدا روی آمبولانس افتاده. دیگر نفهمیدم چه اتفاقی افتاد. خیلی شلوغ شده بود و مردم از بالا و پایین پل به ماجرا نگاه می کردند.» اکبر، راننده دیگری است که صحنه بعد از سقوط را دیده: «وقتی آن جوان افتاد، ماموران اورژانس او را بلند کردند اما او روی زمین نشست و پاها را در شکمش جمع و دستش را لابه لای سرش پنهان کرد. صحنه ناراحت کننده ای بود.» اکبر و علی، قبلش را ندیده بودند: «ما وقتی متوجه پرت شدن آن جوان شدیم که آمبولانس آمده بود. کل ماجرا خیلی طول نکشید، شاید دو دقیقه.» آنها حرف برای گفتن زیاد داشتند. علی در همه این سال هایی که در منطقه کار می کند، بیشترین خودکشی ها را در همین دو سال اخیر دیده، آن هم از روی این پل، پل طولانی عابر پیاده رسالت: «دو سالی می شود که این پل را ساخته اند. من تا حالا ۴ مورد خودکشی را روی همین پل دیده ام. زنی که چندماه پیش خود را از بالای پل پرت کرد و ما فقط چادرش را دیدیم. یک دختر جوان هم بود. همه جز این مورد آخر که می گویند زنده است، جان دادند.» ارتفاع پل روی خیابان ١٠ متری می شود. از آن بالا، بالای پل عابر پیاده، صحنه ترسناک است. خودرو ها با سرعتی که کمتر از ٨٠ کیلومتر در ساعت نیست، می تازند. یک لحظه امان نمی دهند. اگر فرد به خاطر سقوط جان ندهد، قطعا زیر لاستیک های بی رحم خودرو ها خرد می شود. پلی بدون حفاظ «فرهاد» هشت سال است که در ضلع غربی میدان رسالت، رانندگی می کند. او می گوید: «این پل حفاظ ندارد. بارها به شهرداری گفته ایم که این پل خطرناک است، حالا نه فقط برای اقدام به خودکشی، حتی برای کسانی که ممکن است آن بالا، مشکلی برایشان پیش آید، متاسفانه توجهی نمی کنند.» فرهاد هم قبلا شاهد خودکشی هایی روی این پل بوده، معروف ترینش هم زنی بود که چندماه پیش خودکشی کرد و مدت ها درباره اش حرف می زدند: «همین چندوقت پیش زنی را دیدم که آمد داخل ایستگاه تاکسی و خیره به پل عابر نگاه می کرد. از او ماجرا را جویا شدم. گفت که می خواهد برود آن بالا و خودش را پرت کند. مشکلات خانوادگی داشت. با او صحبت کردم و آن روز منصرف شد. نمی دانم شاید یک روز هم برگشت و تصمیمش را عملی کرد.» او حرف های دیگری هم می زند: «این اتفاقات تاثیر منفی زیادی در جامعه دارد. اینجا قبل از این پل، هیچ چیز نبود، از وقتی پل را ساختند، هر از چند گاهی از این اتفاقات روی آن می افتد، انگار یک جایی که معروف به کاری می شود، بقیه را برای انجام همان کار در همان محل ترغیب می کند. مردم مشکلات زیاد دارند، از همه بیشتر هم فشار مالی است.» «حمید»، شبیه کارتن خواب هاست. راننده تاکسی نیست، همان اطراف میدان می خوابد، زندگی می کند. کنار پیاده رو خوابیده بود که چندماه پیش زن مشکی پوش، درست کنارش سقوط کرد: «از صدای برخورد زن با آسفالت از جا پریدم، نفهمیدم چه اتفاقی افتاده، هر چه با او حرف زدم، دیدم جان داده، خون همه جا را گرفته بود. بعد از این اتفاق تا چندماه نتوانستم آنجا بخوابم.» او شاهد صحنه دیگری از خودکشی هم بوده: «یک روز دیدم دختر و پسری پایین پل مشغول جروبحث هستند، تا بالا هم رفتند، آن بالا درگیری شان بیشتر شد. دختر پسر را تهدید می کرد. ناگهان بالای نرده ها رفت و خودش را به پایین پرت کرد. پسر دستش روی چشمانش بود و گریه می کرد. این صحنه هم خیلی ناراحت کننده بود.» او خاطره دیگری هم دارد: «یک بار هم مامور پلیس یک نفر را دنبال می کرد. آنها روی پل رفتند و ناگهان همان که درحال فرار بود، خودش را به پایین پرت کرد.» «حمید»، سیگارش را دود می کند و می رود تا چرت بعدازظهر را بزند. علی و فرهاد هم که منتظر پر شدن تاکسی ها بودند، راهشان را می گیرند و می روند. پل از عابران پیاده خالی نمی شود. پلی که به «مرگ» معروف شد از میدان رسالت تا میدان میرداماد در یک روز عادی، کمی بیشتر از نیم ساعت رانندگی دارد، اما در روز تعطیل، این مسیر به کمتر از ١۵ دقیقه می رسد. تا پل عابر پیاده هم راه زیادی نیست؛ همان پلی که از یازدهم اردیبهشت ماه، خاطره مرگ مردی را تداعی می کند، مرد ۶۵ساله طوسی پوش. هیچ کس نفهمید آن روز او چگونه خودش را از پله های نارنجی رنگ پل عابر پیاده بالا برد، طناب را وصل و خودش را حلق آویز کرد. پلی که یک سمتش بوستانی با گل های قرمز و صورتی است و یک سمتش هم ساختمانی درحال ساخت. حالا هربار راه رفتن روی آن، خاطره تلخی را یادآور می شود. «مژده»، مغازه شیرینی فروشی دارد، فاصله مغازه تا پل هوایی کمتر از ٢٠ متر است. اما آن روز او هیچ صدایی نشنید: «چقدر عجیب، اصلا خبر ندارم، چطوری این اتفاق افتاد؟» اینها را با تعجب می پرسد. کارگر طباخی که چند قدم به این شیرینی فروشی آب گوشت را در جوی آب خالی می کند، اطلاعات بیشتری دارد: «من پشت میز کار بودم که متوجه شلوغی جمعیت شدم. وقتی خوب نگاه کردم، دیدم مردی خودش را از بالای پل آویزان کرده. خیلی صحنه دلخراشی بود.» نیازی نبود «محمود»، آن روز حتی از مغازه خارج شود. از همان پشت میزش هم می توانست صحنه را ببیند: «ساعت حدود پنج بعدازظهر شنبه بود. همه به سمت پل می دویدند. خیابان به سرعت بسته و آنقدر شلوغ شد که دیگر هیچ کس نمی توانست تردد کند. ترافیک تا میدان محسنی سنگین بود.» «محمود» با چشم به شاگرد طباخی علامت می دهد که برای مشتری بشقاب ببرد. او حرف های دیگری می زند: «همه داشتند از این اتفاق فیلم می گرفتند. هیچ کس جلو نمی رفت.» خودش هم فیلم گرفته بود: «جسد نیم ساعت آن بالا آویزان بود تا آتش نشانی آمد و او را جابه جا کرد.» اینها را می گوید و ادامه می دهد: «به این پل می گویند پل مرگ.» می پرسم: «بعد از خودکشی این مرد؟» این بار «سجاد»، کارگر دیگر، جواب می دهد: «دو روز بعد از این ماجرا، حدود ساعت ۴:٣٠ صبح، یک دختر حدودا ٢٠ساله رفت بالای پل و می خواست خودش را پرت کند. کارگر شهرداری مشغول جارو زدن بود که متوجه او شد و پلیس را خبر کرد. آتش نشانی و پلیس هم آمدند و جلویش را گرفتند.» کارگر دیگری ادامه می دهد: «دختر می خواست فرار کند، اما ماموران او را گرفتند و بردند.» از آن روز به بعد، پل میرداماد برای اهالی محل و کسبه «پل مرگ» است.«سجاد» و همکارانش، یک ماهی می شود در این طباخی مشغول به کار هستند، اما در همین مدت کوتاه شاهد دو حادثه تلخ بودند؛ حادثه هایی که با شایعاتی همراه بود: «ما شنیدیم که این مرد، در نامه ای که از خودش به جا گذاشته بود، پیامی برای مسئولان نظام داشته و از فقر و این مسائل صحبت کرده.» حالا درست پس از آن اتفاق تلخ، روی همین پلی که برای اهالی آن محل یادآور مرگ است، پیام امید نوشته شده: «هر صبح که بیدار می شویم به یاد بیاوریم چقدر ارزشمند است که می توانیم نفس بکشیم، فکر کنیم، لذت ببریم و عشق بورزیم.» ۴٠٢٠ نفر سال گذشته خودکشی کردند پایتخت در یک ماهی که گذشت تنها شاهد این سه خودکشی موفق و ناموفق نبود. دهم اردیبهشت ماه، یک روز قبل از ماجرای میرداماد بیمار ۵٠ساله ای در بیمارستان میلاد خودش را از بالای اورژانس این بیمارستان به پایین پرت کرد. او زنده ماند اما علت اقدام به خودکشی اش همچنان مبهم است. قبل از آن هم در ششم اردیبهشت ماه، دختر ١٨ساله ای خودش را از روی پل ولایت اتوبان نیایش پرت کرد. ماجرای خودکشی های دنباله دار در تهران حالا، خیلی ها را نگران کرده است. براساس آخرین آماری که سازمان جهانی بهداشت منتشر کرده هر ۴٠ثانیه یک نفر به علت خودکشی کشته می شود، این یعنی سالی حدود ٨٠٠ هزار نفر. از این آمار ۴٠۶٩ نفر را ایرانی ها تشکیل می دهند. طبق این آمار که ایران را در رتبه بیستم از میان صد کشور جهان قرار می دهد، روزانه حدود ١١ نفر در ایران خودکشی می کنند. آمارها نشان می دهد، هر هفته ٧٧ مورد خودکشی در ایران رخ می دهد. سازمان پزشکی قانونی اخیرا از کاهش ١,٨ درصدی میزان خودکشی در ایران خبر داده، خبری که تاکید می کند در سال ٩۴، ۴٠٢٠ نفر در پی خودکشی جانشان را از دست داده اند. خودکشی های خیابانی تهران و یک پیام قهرآمیز رابعه موحد، روانشناس برای بررسی خودکشی های اخیر در خیابان های تهران و این که آیا آنها تقلیدی بوده اند یا نه، باید اول از همه در ملاء عام بودن آنها را بررسی کرد. باید دید این روش خودکشی چه داشته که به مذاق تعدادی از افراد خوش آمده است. من معتقدم این روش خودکشی در روزهای گذشته یک اعتراض برای این که افراد بگویند این مسأله، مسأله خصوصی من نیست؛ در روانشناسی ما دو نوع خودکشی را بررسی می کنیم؛ یکی خودکشی هایی است که می خواهند نجات پیدا کنند؛ مثلا کسی که می خواهد خودکشی کند، قبل از آن به نزدیکانش اطلاع می دهد. این نوع خودکشی صدای زندگی است؛ نه ناامیدی. اما در نوع دیگر خودکشی فرد خودکشی می کند چون دیگر نمی خواهد زندگی کند برای همین به کسی اطلاع نمی دهد و آماده مرگ است. خودکشی های اخیر جزو دسته دوم است. موضوع این خودکشی ها عموما اختلافات خانوادگی نیست؛ بلکه اجتماعی است؛ موضوع آن بیکاری و قرض و فقر است، شرایطی است که امیدی به آن نیست و کسی هم شنونده آن نیست. افراد برای اعتراض های اجتماعی نامه نمی نویسند؛ چون کسی آنها را نمی شنود و فرد با مرگش پیام را می رساند. مثلا کسی خودش را نمی کشد که نجاتش بدهند و او را به بیمارستان ببرند و از او دلیل خودکشی اش را بپرسند. شیوه خودکشی های اخیر تقلیدی است. موضوع دیگر نحوه اطلاع رسانی در این باره است. ما همیشه می خواهیم بگوییم صدایش را درنیاور؛ من با این مخالفم. اتفاقا باید درباره این خودکشی ها اطلاع رسانی شود و تا باعث خودکشی نمی شود؛ هرچند ممکن است باعث تبلیغ فرم آن شود. ایمن سازی پل ها، راهی برای مقابله با خودکشی داوود براتی، معاون پیشین پیشگیری آتش نشانی تهران کسی که در شرایط روحی بد و مستعد خودکشی است، می تواند در محیط های مختلف مانند محل کارش، منزل و جاهای مختلف این کار را انجام دهد. نکته ای که درباره خودکشی های خیابانی مهم است این است که با نگاهی به کدها و مولفه های شهری، باید پل ها، اماکن عمومی و تاسیسات عمومی شهر را تا جایی که می توانیم امن کنیم تا جلوی این خودکشی ها گرفته شود. این کار را می شود با تکمیل حفاظ ها و با استفاده از یک سری موانع به راحتی انجام داد. این چیزی است که مستلزم صرف هزینه، طراحی و اجرای صحیح است. به هرحال ما می خواهیم سیمای شهری مان هم زیبا باشد و حفاظ ها را باید براساس فاصله میانی شبکه حفاظ و حفره ها طراحی کرد؛ مثلا شهرداری و مهندس طراح و… می توانند این کدها را طوری طراحی کنند که امکان سقوط نباشد یا خیلی کم باشد. درحال حاضر، ارتفاع حفاظ پل ها ١٢٠ سانتیمتر است و برای جلوگیری از پرتاب شدن کودکان و نوجوانان مناسب است ولی برای بزرگسالان مناسب نیست و می تواند بلندتر شود. همه اینها برای جلوگیری از آسیب هایی است که خودکشی یک نفر علاوه بر خودش به بقیه می زند؛ مثلا کسی که دارد خودش را پرت می کند می تواند بیفتد روی خودرو و ابعاد حادثه بیشتر می شود و به جای یک نفر چند نفر آسیب می بینند. یا خودروهای عبوری که درحال رد شدن هستند، صحنه پرتاب شدن را می بینند و حواسشان پرت می شود و تصادف می کنند. در اماکن شهری رویکرد باید این باشد که ایمن سازی کامل اتفاق بیفتد و جلوی سقوط افراد بزرگسال هم گرفته شود. این اقدام نیاز به این دارد که کمیته ای از افراد متخصص از جنبه های مختلف مسأله را بررسی کنند، چون مولفه هایی که در این قضیه تاثیر دارند یکی، دو تا نیستند. شاید به هرحال این اقدامات، تعداد آنهایی را که خودکشی می کنند پایین نیاورد ولی به هرحال محیط شهری را می توان از این استرس و بدآموزی خالی کرد تا بقیه نبینند. خودکشی های اخیر تهران اتفاقی است یا تقلیدی؟ سامان توکلی – روان پزشک، دبیر انجمن روانپزشکان ایران خودکشی پدیده روانی ـ اجتماعی پیچیده ای است که تحت تأثیر عوامل مختلفی، از عوامل کلان اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی تا عوامل خردتر خانوادگی و بین فردی تا عوامل فردی و شخصیتی و اختلالات روان پزشکی قرار دارد. انعکاس چند مورد خودکشی اخیر در تهران، در رسانه ها و به ویژه رسانه ها و شبکه های اطلاع رسانی مجازی، نگرانی هایی را درباره احتمال وقوع پدیده خودکشی تقلیدی ایجاد کرده است. در همین زمینه توجه به جایگاه و نقش رسانه جلب شده است که یک سو می تواند در ایجاد و تشدید چنین پدیده ای نقش داشته باشد و از سوی دیگر می تواند موجب توجه جامعه و مسئولان و مردم به پدیده خودکشی، و آگاهی بخشی به آنان در این زمینه و در نهایت به پیشگیری یا کاهش موارد خودکشی کمک کند. در این میان موضوع خودکشی تقلیدی و نقشی که انعکاس اخبار خودکشی ها می تواند در این پدیده داشته باشد موجب شده توصیه شود که در انعکاس اخبار خودکشی در رسانه ها حساسیت ها و دقت هایی لحاظ شود. باید توجه داشت که از این توصیه برداشت هایی نادرست نشود. نکته اول این که وقتی از نقش رسانه در وقوع پدیده خودکشی تقلیدی صحبت می کنیم، منظور آن نیست که دلیل اول و آخر افرادی که ممکن است در آن زمینه دست به خودکشی بزنند این است که رسانه ها به آن پرداخته اند. موضوع این است که افرادی که به دلایل دیگر، از قبیل وجود اختلال روان پزشکی مانند افسردگی، یا مسایل بین فردی و خانوادگی، یا عواملی مانند بی کاری و شکاف طبقاتی و مانند آن، مستعد اقدام به خودکشی هستند، ممکن است تحت تأثیر انعکاس خبر خودکشی که بدون رعایت حساسیت های لازم انجام شده اند، قرار بگیرند و اقدام به خودکشی کنند. اما آیا خودکشی های اخیر در تهران را باید خودکشی تقلیدی تلقی کرد؟ به هر حال، انعکاس تعدادی از موارد خودکشی که در سطح شهر تهران و در ملاء عام انجام شده بودند باعث می شود این فرضیه در ذهن شکل بگیرد که نکند با انعکاس بدون حساسیت اخبار آن، پدیده خودکشی تقلیدی شکل بگیرد یا تشدید شود و طبیعتا توجه داشتن به آن و توجه دادن مردم و مسئولان و رسانه ها از احتمال وقوع این پدیده لازم و مفید است. به ویژه شباهت هایی نسبی که در شکل خودکشی و نیز موقعیت جغرافیایی (شهر تهران) وجود دارد، این فرضیه را مطرح می کند. اما برای این که بتوانیم بگوییم این خودکشی ها تقلیدی بوده اند، نیاز به اطلاعات بیش تر وجود دارد. مثلا هنوز نمی دانیم که آیا در این روزها تعداد موارد خودکشی یا خودکشی در ملاء عام بیش تر از دوره های زمانی مشابه در گذشته بوده است یا صرفا انعکاس رسانه ای بیش تری داشته است. پاسخ به این سؤال را نهادها و سازمان هایی، مانند سازمان پزشکی قانونی، اورژانس تهران و وزارت بهداشت، می توانند بدهند. بر اساس آمارهایی که ایران به سازمان بهداشت جهانی ارایه کرده است و در مستندات سازمان بهداشت جهانی اعلام شده است، نرخ خودکشی در سال ٢٠٠٢ در ایران ٢/٧ و در سال ٢٠١٢ برابر با ٢/۵ در صدهزار نفر بوده است که کم تر از میانگین جهانی است. اخیرا هم یکی از مسئولان وزارت بهداشت در رسانه ها اعلام کرد. که آخرین نرخ برآوردشده حدود ٣ در صدهزار است. البته آمار سازمان پزشکی قانونی از مرگ ناشی از خودکشی رقم بالاتری است. به هر حال، با توجه به آمارهای موجود، و به فرض دقیق بودن آن ها، به طور کلی وضعیت ایران از نظر خودکشی وضعیتی بحرانی نیست اما توجه دادن به این است که حتی جلوی یک مورد مرگ ناشی از خودکشی را هم اگر می توان باید گرفت.
شنبه ، ۲۵اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.deznews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها