محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826224548
پسر اسپاردا؛ داستان بازی Devil May Cry | قسمت دوم - سایت خبری تحلیلی بازی های کامپیوتری
واضح آرشیو وب فارسی:گیمفا: سلام گیمفایی های عزیز! امیدوارم حالتان خوب باشد و هر کجا که هستید سلامت باشید. با مطلب اختصاصی و ویژه ای در خدمت شما هستیم. حتما با سری بازی های محبوب «شیطان هم می گرید» آشنایی دارید. این سری همیشه دارای داستا ن هایی هیجان انگیز و خیر و شر را تعریف می کرده است و در کنار گیم پلی سریع و لذت بخش، جایگاه ویژه ای در بین بازی بازان دارد. حال، قصد داریم تا داستان قسمت اول این سری را که در سال ۲۰۰۱ به وسیله شرکت کپکام منتشر شد در چند قسمت برایتان تعریف کنیم. این نکته قابل ذکر است که روایت سوم شخص داستان به زبان ادبی و دیالوگ بین شخصیت ها به زبان گفتاری نوشته شده است. با قسمت دوم داستان بازی Devil May Cry با ما همراه باشید. آن چه در قسمت قبل رخ داد: تریش: «به من میگن تریش. دنبال یه نفری می گردم که میدونم فقط تو میتونی کمکم کنی پیداش کنم. تونی رِد گرِیو» دانته:«ماموریت انجام شد… عین آب خوردن بود… دارم بر می گردم.» انزو:«مواظب باش. یه خانوم مشکوک دنبالت می گشت… اومده بود رستوران.» تریش:«از پسر شوالیه سیاه، اسپاردا، بیشتر از این انتظار داشتم… مگه بابا جونت بهت یاد نداده چطوری دعوا کنی؟» تریش:«تو پسر اسپاردا هستی. تنها کسی هستی که می تونه دنیا رو نجات بده. شرورترین موجودی که تا حالا تو تاریخ شیاطین بوده داره برای جنگ آماده می شه و تنها کسی که احتمال داره بتونه جلوشو بگیره تویی» دانته:«حالا کجا باید بریم؟» تریش:«یه جایی به نام جزیره ماله. خیلی دور نیست اما جای خطرناکیه… باید با قایق بریم.» جزیره اسرار آمیز براده های نور خورشید برروی صخره های جزیره ماله افتادند. خورشید آرام آرام طلوع می کرد و حال، دانته بهتر می توانست اطرافش را ببیند. جزیره ماله پر بود از صخره های تیز و بزرگ. سفر شبانه دانته و تریش خسته کننده بود اما حالا که پایشان را به جزیره گذاشته بودند، دانته احساس بهتری داشت. ماله یک جزیره کوچک صخره ای بود که در وسط آن قلعه ای قرون وسطایی و متروکه قرار داشت. تریش و دانته قصد داشتند تا آن جا تحقیقات خود را آغاز کنند اما قبل از آن، پای یک دروازه چوبی بسیار بزرگ در میان بود. روی دروازه علاومت ها حروف نا مفهومی به چشم می خورد که دانته مطمئن بود از رسوم و حروف شیطان پرستی است. تریش گفت:«بیست سال پیش اعضای یه فرقه عجیب این جزیره رو تسخیر کردن. کسی تحویلشون نمی گرفت… مثل بقیه احمقایی بودن که به شیطان و موجودات شیطانی علاقه داشتن. مخفی گاهشون توی زیرزمین قلعه بود… برا خودشون ماندس رو می پرستیدن و کاری هم به کسی نداشتن اما کم کم اوضاع خطرناک شد. کسی دقیقا نمیدونه اعضای این گروه چی کار کردن اما ظاهرا باعث شدن دروازه دنیای زیرزمینی سست بشه. بعد از یه مدت همه شون ناپدید شدن و دیگه هیچ کس ازشون خبردار نشد. ظاهرا کارایی که کردن باعث شده تا ماندس راهی برای ورود به دنیای انسان ها پیدا کنه… پدرت، اسپاردا دو هزار سال پیش ماندس رو شکست داد و دروازه دنیای شیاطین رو بست. نباید بذاریم ماندس موفق بشه.» دانته پاسخ داد:«برام مهم نیست… فقط می خوام ماندس رو ببینم و خودم بکشمش.» تریش به آرامی گفت:«اعتماد به نفست خیلی بالاست… اون قدرها که فکر می کنی کار آسونی نیست ها. ماندس الکی پادشاه دنیای زیرزمینی نشده.» دانته که انگار حرف های تریش را نشنیده بود، یکی از درها را به جلو هل داد اما اتفاقی رخ نداد. با بی حوصلگی گفت:«نمیدونم چرا کسی عادت نداره که کلید رو زیر پا دری بذاره… همیشه باید از زور کمک بگیرم؟.» شمشیر را درآورد و با قدرت آن را حرکت داد. دروازه از وسط به دو نیم تقسیم شد و دو لنگه در روی زمین افتادند. تریش گفت:«خب ظاهرا مشکلی برا پیدا کردن راه ورودی نداری. فک کنم باید از هم جدا بشیم تا زودتر قلعه رو بگردیم. تو همین راه رو ادامه بده، من از یه طرف دیگه میرم.» دانته گفت:«کدوم طرف.» اما دیگر دیر شده بود. تریش با یک پرش بلند از دانته دور شد. اگر دانته یک درصد فکر می کرد که تریش انسان است، با این پرش بلند و غیر عادی کاملا مطمئن شد که او یک انسان نیست. تریش بدون زحمت خاصی بیش از ۱۰-۱۵ متر به هوا می پرید و از روی صخره های بلند جزیره عبور می کرد. دانته هم اگر می خواست، می توانست با پرش های بلند این کار را انجام دهد اما دلیلی برای آن نداشت. از رفتن ناگهانی تریش ناراحت نبود زیرا این برای دانته تازگی نداشت. زن ها معمولا خیلی دور و بر دانته دوام نمی آوردند و از طرفی در تنهایی بهتر کار می کرد. خورشید بالا آمده بود و هوا گرم شده بود. دانته متعجب بود که چطور ممکن است زیر این نور آفتاب کور کننده با هیولاها و موجودات شیطانی بجنگد. این گونه موجودات جایشان در مکان های تاریک و مخوف بود. کمی جلوتر به دیوارهای سنگی قلعه قدیمی رسید. ظاهرا از در پشتی وارد شده بودند و در پشت قلعه، راهی برای ورود به آن دیده نمی شد. دانته ابتدا کمی به اطراف نگاه کرد اما نتیجه گرفت که استفاده از روش های سنتی بسیار بهتر است. شمشیرش را بالا آورد و با قدرت به درون دیوار فرو کرد. شمشیر اسپاردا را می شد در هر چیزی فرو کرد؛ از سنگ گرفته تا فولاد، با یک حرکت سریع شمشیر در هم می شکستند. شکاف عمیقی در دیوار ایجاد شد. وقت آن بود که کمی از قدرت های فرا بشری اش کمک بگیرد. پدرش یک هیولا و مادرش یک انسان بود. به همین دلیل دانته و برادر دوقلویش، ورژیل، بخشی از قدرت های فرا بشری پدرشان را به ارث برده بودند. از بچگی یاد گرفته بودند که قدرت هایشان را کنترل کنند و فقط در «مواقع لزوم» از آن هااستفاده کنند. برای دانته این «مواقع لزوم» شامل بیشتر مواقع می شد. شعله آبی رنگی اطراف دستش ظاهر شد. دستش را مشت کرد و بدون اینکه به عقب ببرد، محکم به دیوار کوبید. بخشی از سنگ های دیوار فرو ریخت و راهی به داخل قلعه باز شد. با احتیاط وارد شد. راهی که باز کرده بود به سالن مرکزی ساختمان می رسید. وارد سالن که شد تازه متوجه سکوت عجیبی در قلعه شده بود. مجسمه بسیار بزرگی از یک پیرمرد قوی هیکل سفید پوش با ریش های بلند در کنار یکی از دیوارها قرار داشت. دانته اول گمان می کرد که مجسمه «زئوس»، خدای یونانی است اما وقتی دید پیرمرد سه چشم دارد متوجه شد که آن مجسمه ماندس است. البته شباهت زئوس و ماندس تنها به ظاهر خلاصه می شد و برعکس زئوس، ماندس به هیچ وجه اهل فامیل بازی و روابط زناشویی و این چیزها نبود. شاید آن چشم سوم باعث شده بود ماندس بینش بیشتری داشته باشد و دوران حکومتش بیشتر از زئوس به طول بینجامد. عروسک بازی وسط سالن اصلی مجسمه یک جنگ جوی نیزه به دست دید که سوار بر اسب بود.از پشت مجسمه راه پله ای به بالکن های طبقه دوم سالن می رفت. یک دایره شیشه ای روی سقف و بالای سر مجسمه ساخته شده بود که نور بیرون را به داخل سالن می رساند. شیشه ها رنگی بودند و باعث می شدند هر بخش از سالن زیر نور خورشید به رنگی متتفاوت دیده شود. قلعه معماری کاملا گوتیکی داشت و احتمالا از قرن ها قبل به همین شکل باقی مانده بود. البته واضح بود که بخش هایی از قلعه به مرور زمان فروریخته بودند. در ضلع جنوبی سالن دو در با تزئینات هنری به چشم می خوردند. یکی از درها سبز و دیگری قرمز بود. از آن جایی که رنگ اورکت دانته نیز قرمیز بود، ترجیح داد اول از در قرمز رنگ شروع کند. اما همین که دستگیره در را چرخاند، صدایی از گوشه دیگر سالن شنید. صدا از همان جایی می آمد که دانته دیوار را شکافته بود. در کمال تعجب دید که دیوار ترمیم شده و دیگر اثری از خرابی به چشم نمی خورد. اگر این طور بود، دانته دیگر نمی توانست به هیچ چیز اعتماد کند، حتی دیوارها. نگاهی به بالکن طبقه دوم انداخت. اگر در و دیوار می توانستند خودشان را ترمیم کنند پس چرا بالکن طبقه دوم هم چنان خراب مانده بود؟ ماجراجویی اش داشت جالب تر می شد. در قرمز را باز کرد و وارد شد. اما منظره ای که در اتاق دید حالش را گرفت. آخرین چیزی که انتظار داشت در یک قلعه قرون وسطایی جن زده ببیند، یک هواپیمای ملخی بود. ظاهرا ساکنان قبلی هیچ حس زیبایی شناسی نداشتند. در چنین قلعه ای با معماری هنری، نباید یک اتاق را با هواپیمای ملخی تزیین کرد. با یک نگاه فهمید که مدل هاینکل ۵۱ است که آلمان ها در زمان جنگ جهانی دوم از آن استفاده می کردند. دانته عاشق هواپیماهای قدیمی بود و در زمان نوجوانی وقت زیادی را به تحقیق راجع به آن ها اختصاص می داد. هواپیما روی داربست فلزی قرار داشت و به نظر تمیز و آماده پرواز می رسید. راندن این هواپیما کار سختی نبودو دانته تا به حال در عمرش این کار را نکرده بود اما تمام قوانین را می دانست. نکته ای که توجه دانته را بیشتر به خود جلب می کرد، عروسک های چوبی تزیین شده متعددی بودند که بالای هواپیما از سقف آویزان شده بودند. عروسک ها به اندازه انسان بزرگ بودند و لباس های گشاد و رنگارنگی تنشان بود. عروسک ها کله چوبی ترسناکی داشتند و به جای چشم، حفره های سیاه توخالی روی صورتشان دیده می شد. چیز مشکوک دیگری در اتاق به چشمش نخورد، اما در اتاقی که عروسک هایی به اندازه انسان از سقفش آویزان باشند و به عنوان دکوراسیون از هواپیمای ملخی استفاده شده باشد، مشکوک بودن معنای واقعیش را از دست می دهد. در کوچکی در طرف دیگر اتاق بود. دانته به طرف در راه افتاد اما صدای خفیفی از پشت سرش بلند شد. در کسری از ثانیه سرش را دزدید. چند چاقوی کوچک از بالای سرش رد شدند و در قاب فرو رفتند. دانته برگشت و پشت سرش را نگاه کرد. عروسک های خیمه شب بازی بدون هیچ سر و صدایی از سقف پایین آمده بودند. ظاهرا این عروسک ها در چاقو پرت کردن مهارت زیادی داشند. دانته زیرلب به خودش بد و بیراه گفت که چرا این عروسک های خیمه شب بازی را جزو دسته چیز های مشکوک حساب نکرده است. عروسک ها طوری حرکت می کردند که انگار چند دست نامرئی از بالا آن ها را هدایت می کنند. دانته شمشیر کشید و نزدیک ترین عروسک را از وسط به دو نیم کرد. عروسک بی حرکت روی زمین افتاد. دو عروسک دیگر به او نزدیک و آماده پرت کردن چاقو شدند. دانته به هوا پرید و با شمشیر مجکم روی سر یکی از دو عروسک جلویی فرود آمد. عروسک دیگر تلاش کرد با پا لگدی به دانته بزند اما دانته خیلی سریع تر از او بود و با شمشیر پایش را قطع کرد. دو هدف بعدی دورتر بودند و بهتر بود از دو دوست قدیمی اش ایبونی و آیوری کمک بگیرد. لگدی به عروسک یک پا زد و در همان حال شمشیر را غلاف کرد. چهار چاقو پرواز کنان به طرفش آمدند. آن قدری فرصت داشت که اسلحه بکشد اما فرصت تیراندازی نداشت. به همین دلیل با لوله های دو اسلحه چاقوها را دفع کرد. عروسک های شیطانی آماده پرتاب دیگری بودند اما در یک چشم به هم زدن، دو خشاب کامل گلوله های کالیبر ۰/۴۵ وارد بدن های چوبی شان شده و تکه تکه شان کردند. دانته به سرعت خشاب اسلحه ها را عوض کرد و منتظر موج بعدی حمله شد، اما دیگر خبری از عروسک های خیمه شب بازی نبود. باید بیشتر احتیاط می کرد. نباید می گذاشت چیزی غافل گیرش کند. با شک و تردید باز هم به هواپیمای ملخی نگاه کرد اما دیگر خطری تهدیدش نمی کرد و با راحت شدن خیالش، از اتاق بیرون رفت. اسمت چیه کوچولو؟ پشت در یک راهروی دراز بود. راهرو مسیری منحنی شکل را طی می کرد و انتهایش را نمی شد دید. دیوار راهرو پر بود از نقاشی های ریز و درشت. تعدادی زره شوالیه گوشه و کنار راهرو را تزئین کرده بود. از آن جایی که هیچ چیز قابل توجهی در راهرو دیده نمی شد، دانته با سرعت بیشتری حرکت کرد و سعی کرد به جای تماشا کردن مناظر عجیب و غریب تابلوها، حواسش را بیشتر جمع کند. باید به دنبال شی یا مکانی می گشت که دروازه بین شیاطین و انسان ها باشد. چیزی باعث شده بود هیولاها به دنیای انسان ها پا بگذارند و دانته باید آن چیز را پیدا می کرد. انتهای راهرو به در بزرگی ختم می شد که رویش انواع و اقسام شخصیت های شیطانی و ترسناک کنده کاری شده بود. به این امید که چیزی بهتر از چند عروسک خیمه شب بازی انتظارش را بکشند، در را بار کرد و وارد شد. از نوع معماری سالن به سرعت متوجه شد که وارد یک جور کلیسا شده است. سقف سالن بسیار بلند بود و دو ردیف ستون سنگی سالن را تزیین کرده بودند. در انتهای سالن پنجره بلندی قرار داشت و زیرش محلی را برای عبادت و دعا درست کرده بوند. دانته می توانست تصور کند که چطور رهبر فرقه زیر پنجره می ایستاده و دعا می خوانده و دیگران رو به او دعا را تکرار می کردند. این کلیسا به خودی خود، مکان مناسبی برای مخفی کردن یک شی مهم بود. دانته با دقت اطراف را نگاه کرد و به محراب نزدیک شد. در جست و جوی کتاب یا دست نوشته ای بود سرمخی به او بدهد. پس از چند دقیقه گشت و گذار در کلیسا به این نتیجه رسید که شور و اشتیاقش بیهوده بوده و از این جا چیزی گیرش نمی آید. همین که تصمیم گرفت برگردد و جست و جو را از بخش دیگری از قلعه پی بگیرد، صدای مهیبی بلند شد و بخشی از دیوار کلیسا فرو ریخت. دانته خودش را از زیر سنگ ها کنار کشید و عامل خرد شدن دیوار را دید. یک عنکبوت بسیار بزرگ که هیلکل اش حداقل سه برابر دانته بود جلویش ایستاد. البته شباهت این جانور با عنکبوت فقط در تعداد پاهایش محدود می شد. بدن هیولا ترکیبی بود از سنگ و گدازه های آتشین. رگه هایی از گدازه های داغ در میان پوست سنگی جانور جریان داشت و سر گرد و زشت عنکبوت چندین عدد چشم قرمز رنگ داشت. دانته به هیچ وجه به ذهنش خطور نمی کرد که سطح هوشی چنین موجودی آن قدر باشد که بتواند حرف بزند. اما در کمال تعجب عنکبوت غول آسا به صدا درآمد و با صدای بسیار کلفت و خش داری گفت:«یک شکار بی ارزش دیگه… قسم می خورم که احساس کردم موجود بزرگ تر و لایق تری به قلمرو من قدم گذاشته.» دانته که متوجه شد عنکبوت جزء هیولاهای متمدن و فرهیخته دنیای شیاطین است، کمی جلوتر رفت تا او را از نزدیک وارسی کند. در همان حال گفت:«نه! بد نیست. تا چند بلدی بشماری؟ نسبت به اون پشه های بی مصرف خیلی باهوش تری. اسمت چیه کوچولو؟» حرارت زیادی از بدن عنکبوت متصاعد می شد. دانته آن قدر جلو رفت که توانست با انگشت تقه ای به پای عنکبوت بزند و سختی آن را بسنجد. در همان حال آماده بود که در صورت هر گونه حرکت غیر منتظره دشمن عقب نشینی کند. سال ها تجربه رویارویی با هیولاهای دنیای شیاطین به او آموزش داده بود که هیولاها یا حرف نمی زنند و بی وقفه حمله می کنند یا زیادی حرف می زنند و حوصله اش را سر می برند. این جانور به وضوح از دسته دوم بود. هیولا پاسخ داد:« فقط انسان های بی خاصیت هستن که ممکنه اسم منو نشنیده باشن. هیکل نحیفی داری اما احساس می کنم رقیب قوی و سرسختی باشی. مدت هاست که با حریفی مناسب نجنگیدم.» دانته عقب رفت و عنکبوت را نگاه کرد. پوست اش سخت بود و به نظر نمی رسید حمله مستقیم به اعضای بدنش نتیجه خوبی داشته باشد. بهترین راه حمله به سر و چشم ها بود. برای این که حواس هیولا را بیشتر پرت کند گفت:«پشه های دیشب مثل عنکبوت تار می تنیدن. هههه… تو کف موندم ببینم تو که عنکبوتی چه شیرین کاری ای بلدی.» هیولا پاسخی نداد. در عوض دانته متوجه شد که یک پای اضافی از پشت هیولا بیرون آمد. خوب که دقت کرد متوجه شد این عضو اضافه پا نیست بلکه دم عنکبوت است. دم او مثل عقرب ها نوک تیز بود. دانته به دم خیره شده بود که ناگهان نوک دم با سرعت به طرف دانته آمد. هیولا نبرد را آغاز کرده بود. دانته به کناری پرید و به طرف هیولا هجوم برد. عنکبوت دهانش را باز کرد. از درون دهانش یک گلوله آتشین به سمت دانته شلیک شد. دانته همین طور که به طرف عنکبوت هجوم می برد، گلوله آتشین را با شمشیر دفع کرد. نیروی جادویی شمشیر اسپاردا به راحتی می توانست چنین حمله هایی را دفع کند. با شمشیر به صورت عنکبوت حمله کرد اما عنکبوت دست هایش را به سرعت جلوی صورتش گرفت. شمشیر به دست های سنگی عنکبوت برخورد کرد. پوست سخت هیولا ضربه شمشیر را دفع کرد و دانته تعادلش را از دست داد. پیش از آن که دانته بتواند خودش را جمع و جور کند، یکی از پاهای عنکبوت از کنار محکم به او خورد و به عقب پرتاب شد. دانته به سرعت تعادلش را به دست آورد و تصمیم گرفت نبرد را از راه دور ادامه دهد. ایبونی و آیوری را بیرون کشید و شلیک کرد. هیولا با دو دست صورتش را پوشاند و دمش را در هوا تکان داد؛ گلوله های دفع شدند. دانته احساس کرد چیزی زیر پایش تکان می خورد. در کسری از ثانیه با یک جهش بلند خودش را کنار کشید و درست در همان جایی که روی زمین ایستاده بود، ستونی از آتش به بالا فوران کرد. دانته روی زمین فرود آمد اما دوباره لرزشی زیر پایش احساس کرد. نمی توانست لحظه ای روی زمین بایستد. با سرعت دور سالن کلیسا دوید. همان طور که می دوید پشت سرش ستون های آتش از زمین بیرون می زدند. تصمیم گرفت کمی از قدرت های پدری اش کمک بگیرد. روی عضلات پاهایش تمرکز کرد. شعله های آبی رنگی دور پاهایش جمع شدند و سرعت دویدنش بیشتر شد. فاصله اش با آخرین ستون آتشی که از زمین بیرون می زد، بیشتر شده بود. همان طور که دور سالن کلیسا و عنکبوت بزرگ می دوید، به صورت او شلیک می کرد. گلوله ها بی وقفه به دست های هیولا می خوردند. دانته را شلیک را متوقف و خشاب های کلت هایش را پر کرد. با همان سرعتی که می دوید به طرف یک دیوار رفت و توانست چند قدم از آن بالا برود. پیش از آن که جاذبه زمین بتواند دوباره او را به زمین بازگرداند، پایش را به دیوار فشار داد و محکم به عقب پرید. این حرکت او را در موقعیت برتری نسبت به حریف قرار داد. دانته می توانست از بالا به خوبی چشم های عنکبوت را ببیند. یک لحظه کافی بود تا هدف بگیرد و شلیک کند. انگار همه چیز اهسته شده بود. دانته با سرعت کمی از بالای سر هیولا عبور می کرد و عنکبوت نیز تنها در حال دنبال کردن او بود. گلوله های یکی پس از دیگری وارد چشم های حریف شدند. عنکبوت فریادی از درد کشید و خودش را حمع کرد. دانته روی زمین فرد آمد و پیش از آن که دوباره حمله را آغاز کند، متوجه شد حریف در حال عقب نشینی است. گدازه های روی دست و پای عنکبوت همه بدنش را گرفتند و ناگهان کل هیکل او تبدیل به گدازه های مایع بی شکل شد و روی زمین ریخت. دانته خودش را عقب کشید تا گدازه ها اورکت نازنین اش را نسوزانند گدازه ها جذب زمین شدند و عنکبوت همان گونه که ناگهانی آمده بود، کاملا ناگهانی فرار کرد. دانته اطراف را نگاه کرد. عنکبوت یکی از دیوارهای کلیسا را خراب کرده بود. از این راه می توانست بدون برگشتن به راهروی قبلی مسیرش را ادامه دهد. زیر لب گفت:«کارمون کم کم داره شروع میشه.» و پیش از این که حفره ای که عنکبوت در دیوار ایجاد کرده بود ترمیم شود، وارد آن شد. شوالیه مرگ شوالیه سیاه داخل استخر را نگاه کرد. استخر پر بود از خون. شوالیه می توانست از داخل استخبر، هر جایی را که می خواست ببیند. در حال حاضر داشت داخل قلعه را می دید. پسر جوانی سرسختانه با «فانتوم» (Phantom) می جنگید و به سرعت توانست جانور دست آموز ماندس را کور کند. فانتوم موفق شد به موقع از مهلکه فرار کند اما توانایی های پسر، شوالیه را کاملا تحت تاثیر قرار داده بود. شوالیه سیاه دو شاخ روی پیشانی اش داشت که پیچ خورده و جلو آمده بودند. زره و کلاه خود سیاهش کاملا چهره و بدن او را پوشانده بود. نبرد فانتوم را به دقت تماشا کرد و سپس سرش را بالا آورد. اسخر وسط یک تالار بسیار بزرگ و با شکوه واقع شده بود. کف مرمری صاف و صیقلی تالار کوچک ترین نوری را منعکس می کرد و باعث شده بود تالار بسیار نورانی به نظر برسد. رو به روی استخر جایگاه ویژه ماندس قرار داشت که روی آن مجسمه ای از ماندس سه چشم در حالت نشسته قرار داشت. هر سه چشم ماندس به رنگ قرمز می درخشیدند. ماندس گفت:«پسر بسیار زرنگیه. مگه نه؟» شوالیه پاسخ داد:«بله سرورم! نباید دشمن رو دست کم گرفت.» -«هنوز هم ازش می ترسی؟» -«نلو آنجلو از هیچ کس واهمه ای نداره.» -«امیدوارم این طور باشه. فرمانده نیروهای ماندس نباید از هیچ موجودی واهمه داشته باشه. همون طور که گفتی این پسر رو نباید دست کم گرفت. دوست دارم بدونم کدوم یک از شما تو نبرد رو در رو پیروز می شه.» -«امیدوارم شما رو سرافراز کنم سرورم. پاسخ اعتمادی که به من کردید رو خواهید گرفت.» -«شکاف بین دنیاها برای عبور من تنگ و باریکه اما تو می تونی به راحتی به دنیای انسان ها بری… برو و ماموریتت رو انجام بده.» شوالیه سیاه جلوی ماندس تعظیم کرد و گفت:«بله سرورم… فقط برای خدمت به شما زنده ام.» پایان آن چه در قسمت بعد رخ خواهد داد: دانته:«کجا بودی خانم؟» تریش:«پس فانتوم تونسته به دنیای ما راه پیدا کنه.» دانته:«این جا آخرین جایی بود که انتظار داشتم یه آدم حسابی ببینم… بلدی از اون شمشیر استفاده کنی؟» نلو آنجلو:«نمیذارم از چنگم فرار کنی… ارباب ماندس کشتن تو رو به من سپرده… نا امیدش نمیکنم.» فانتوم:«ترسوی بزدل… فرار نکن بذار مردونه بجنگیم.» دانته:«دفعه آخری که یه مرد ازتون دیدم دمشو گذاشت رو کولش رفت.» دانته:«گریفون کیه؟» فانتوم:«فقط این رو بدون که همه مون رو تیکه پاره میکنه….» قسمت سوم را به هیچ وجه از دست ندهید. به زودی…
پنجشنبه ، ۲۳اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیمفا]
[مشاهده در: www.gamefa.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 129]
-
گوناگون
پربازدیدترینها