واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: مسيرم را از زبالهها پاك ميكنم
طبق روال پنجشنبه هرهفته به همراه دوستم راهي كوهپيمايي شديم. هنگام كوهپيمايي مثل هميشه چشمانمان غير از ...
نویسنده : مريم ترابي
طبق روال پنجشنبه هرهفته به همراه دوستم راهي كوهپيمايي شديم. هنگام كوهپيمايي مثل هميشه چشمانمان غير از مناظر زيباي كوه و اطراف آن، منظره زشت زبالههايي كه در گوشه و كنار مسيرمان همينطور بيمحابا ريخته شده است را ميديد. جالب است كه در مسير كوهپيمايي سطلهايي نيز تعبيه شده است ولي زبالهها در همهجا هست غير از داخل سطل زبالهها. ديدن اين مناظر زشت تنها به كوه و دشت ختم نميشود بلكه در سطح شهر نيز به كرات شاهد اين رفتارهاي نابهنجار هستيم.
يكي از عادات مردم انداختن زباله خود در هر جايي غير از جايگاه مخصوص آن است. مثل خوردن تخمه و ريختن پوست آن روي زمين، پرت كردن بطري آب در خيابان و جويها. پرسش اينجاست كه آيا اين افراد در خانه خود نيز اينگونه رفتار ميكنند؟ آشغال تخمهها را روي زمين ميريزند؟ كيسههاي چيپس و پفك خود را همين طور در خانه رها ميكنند؟
شهر ما خانه ما نيست؟!
معمولاً خانوادهها در روز تعطيل تصميم ميگيرند بيرون بروند. حال بساط اين تفريح ميتواند در پاركها يا كنار رودخانهها يا در جنگل پهن شود. بعد از گذراندن ساعات خوش و خرم در كنار يكديگر بساط آنها جمع ميشود و منظره به جا مانده از اين تفريح يك روزه ميتواند زشت يا زيبا باشد و اين تماماً به فرهنگ يك خانواده مربوط ميشود ولي در اكثر مواقع بعد از به پايان رسيدن ساعات روز تعطيل زبالههاي ريخته شده در گوشه و كنار مناظر زشت و نازيبايي را ايجاد ميكند. بسياري از افراد بيمحابا زبالههاي خود را با اين تصور كه اين زبالهها به طبيعت برميگردد بر زمين ميريزند در حالي كه همه زبالهها اين قابليت را نداشته و به مرور زمان به خاك و محيطزيست ما آسيب فراواني وارد ميكند.
سالهاي سال است كه شعار «شهر ما خانه ما» را ميشنويم ولي به راستي آيا رفتار ما ميگويد كه شهر ما خانه ماست؟ چقدر به نظافت شهرمان اهميت ميدهيم؟ چقدر وقتي در خيابان زبالهاي در دستمان است آن را در جويهاي خيابان رها نميكنيم؟ چقدر وقتي كيسه زباله را از خانه خارج ميكنيم مراقبيم آب كيسه زباله تا رسيدن به محل زبالهها، ردي از بوي تعفن در خيابان به جا نگذارد؟ سالهاست شهرداريها با قرار دادن سطلهاي بزرگ مخصوص زباله و جمعآوري مكانيزه آن سعي در تميز نگه داشتن هر چه بيشتر شهر ما دارند ولي به راستي وظيفه ما به عنوان يك شهروند در اين مورد چيست؟
زبالهها را به مقصد اصلي برسانيم
انسان در طول شبانهروز به قدري زباله توليد ميكند كه ميتوان به او لقب كارخانه توليد زباله را داد. زبالههايي كه درصدي از آن قابل بازيافت هستند ولي با بيتوجهي و ناآگاهي از چرخه بازيافت خارج ميشوند. در اکثر كشورها سالهاي بسيار است كه فرهنگ تفکیک زباله خشك از تر را در بين جوامع خود جا انداختهاند و اين رفتار، خود سهم بسزايي در حفظ و مراقبت از زمين دارد ولي در كشور ما همه چيز در حد شعار باقي ميماند و بعد از مدتي به دست فراموشي سپرده ميشود. اگر بدانيم تمام ظروف يكبار مصرف، بطريهاي آب، 400 سال طول ميكشد تا جذب طبيعت شود آنها را همين طور سهلانگارانه در طبيعت رها نميكنيم بلكه با جداسازي از زبالههاي تر آنها را در چرخه توليد بازيافت انداخته و دوباره مورد استفاده قرار ميدهيم. نكته جالبي كه در رفتار تقريباً همه ما ميتوان مشاهده كرد اين است كه ظاهراً هميشه حق با ماست! هميشه ما ميريزيم و وظيفه ديگري است كه جمع كند. عجيب است كه ما خراب ميكنيم و ديگري بايد درست كند. اين عادت رفتاري زشت و ناپسند متأسفانه به يكي از معضلات جامعه ما تبديل شده است. حق به جانب بودن يكي از عادتهايي است كه عمدتاً در نسل جوان به صورت رفتاري طلبكارانه نمود پيدا ميكند. آنها بدون هيچ تفكر و حس مسئوليتپذيري در قبال حفظ و مراقبت از محيط زيست به زبالهسازي و زبالهپراكني خود ادامه ميدهند و تنها يك جمله تكراري را ميتوانيم از آنها بشنويم «وظيفه شهرداري است كه جمع كند».
البته اين جمله را از خيلي از افراد جامعه ميشنويم اما چرا همه تصور ميكنيم حفاظت از محيط زيست و تميز نگه داشتن آن تنها وظيفه مسئولان است و ما در قبال آن هيچ وظيفهاي نداريم؟ چرا تلاش نميكنيم اين فرهنگ را ابتدا در خود و بعد در خانواده خود و در نهايت در جامعه نهادينه كنيم؟ حتي شما خواننده عزيز كه به نظافت و تميزي خانه و شهر خود اهميت ميدهيد و فرد با فرهنگي در اين زمينه هستيد نبايد نسبت به اين موضوع بيتفاوت باشيد و بايد شما هم به فرهنگسازي در زمينه نريختن زباله در محيط زيست كمك كنيد.
هرچه را براي خود نميپسندي...
يك ضربالمثل معروف است كه ميگويد: «هرچه را براي خود نميپسندي براي ديگران هم نپسند». اين ضربالمثل مصداق بارز رفتار افراد جامعه در قبال توليد زباله و رها كردن آن در محيط زيست است. چطور شما به نظافت خانه و ماشين شخصي خود اهميت ميدهيد ولي نسبت به تميزي پارك، كوه، جنگل و خيابانهاي شهر خود بيتفاوت هستيد. ما در قبال محيط زيست خود مسئوليم و آن را بايد صحيح و سالم به نسل بعدي تحويل دهيم. بايد فرهنگ زبالهسازي و زباله نريختن را از خود و خانواده خود شروع كنيم. شما زباله از ماشين خود به بيرون پرتاب نكنيد. هنگام انتقال زبالههاي منزل خود آن را يا با سطل زباله يا در يك كيسه ديگر حمل كنيد و حتماً در سطل مخصوص زباله بيندازيد نه در كنار آن. وقتي براي تفريح به كوه و جنگل و دشت و دمن ميرويد كيسههاي مخصوص زباله همراه داشته باشيد و زبالههاي توليد شده را در آن ريخته و هنگامي كه محل را ترك ميكنيد آن را با خود برده و به اولين سطل زباله كه ميرسيد داخل سطل بگذاريد.
اگر بتوانيد زبالههاي خشك مثل ظروف يكبار مصرف، بطريهاي آب و نوشابه و غيره را از زبالههاي تر جدا كنيد كه كار بسيار مفيد و خوبي انجام دادهايد. هرگاه ما حفاظت از محيط زيست و تميز نگه داشتن آن را وظيفه خود دانستيم و به افراد ناآگاه زبالهساز و زبالهريز تذكر داديم و به آنها هم راه صحيح را يادآوري كرديم آن وقت ميتوان گفت اين فرهنگ در جامعه ما نهادينه شده است. حتي اگر مسئولان شهرداري تعداد نيروهاي خود را زياد و سيستم نظارتي و نظافتي را پيشرفتهتر كنند تا وقتي شهروندان نخواهند هيچ كدام از اينها تأثيري ندارد. در حالي كه تمام اين نيروها و امكانات براي نظافت در داخل شهرها هستند و بيرون از شهر مثل كوه و جنگل و جادهها را چه كسي قرار است تميز كند. مدت زماني است كه هنگام كوهپيمايي كيسهاي را با خود حمل ميكنم و زبالههايي كه در مسيرم است را داخل كيسه ميريزم در واقع مسيرم را از وجود زبالههاي آزاردهنده پاك ميكنم. باور دارم كه اين كوچكترين وظيفه شهروندي من است.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۵ - ۰۹:۳۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]