محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831196077
بمب هسته ای پشت دیوار حاشیه - شهرآرا آنلاین
واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا آنلاین: گفتگوی ما با حسن قدیری طرقی چندان نیاز به مقدمه چینی نداشت و آن قدر دلیل و سوال در ذهنمان بود که بدون مقدمه ازاو از اولین مسئله شهرمان پرسیدیم. گرچه او رئیس کمیسیون ویژه حاشیه شهر است، بدون حاشیه حرف های خودش را با ما در میان گذاشت.او خود و همکارانش را مبدا تاریخ ارائه خدمات به شهر مشهد نمی داند، اما بر این باور است که شورای چهارم مبدا تاریخ خدمات ویژه ای به حاشیه شهر مشهد شده است. او همچنین از وجود حاشیه ای جدید در پشت دیوارهای اطراف حاشیه شهر خبر داد و ما نیز سیاست های کلان مدیریت شهری را درخصوص نبود یک برنامه مدون برای سوق سرمایه گذار در جهت پیشبرد اهداف و برنامه های حاشیه شهر نقد کردیم. در ادامه، حاصل گفتگوی یک ساعته ما با وی آمده است که می خوانید. ................................................ به غیر از گستره حاشیه شهر، اطلاع دارم از اینکه حتی خارج از محدوده حاشیه شهر دوباره ساخت وسازهایی در حال رخ دادن است. نگران این مسئله نیستید؟ من روزی در جلسه ای گفتم که پشت دیوارهای حاشیه ما الان خبرهایی هست. دوباره ما داریم نسبت به آن مراکز مسکونی پشت دیوارهای حاشیه غفلت می کنیم. خب، یک باره بیدار می شویم، می بینیم یک پهنه مسکونی خیلی گسترده ایجاد شده و هیچ راهکاری نداریم و تنها کاری که می شود این است که جلسه می گذارند که بیاید در محدوده مشهد قرار بگیرد. به نظر می رسد مسئولان باز نسبت به حاشیه ای پشت دیوار حاشیه شهر مشهد بی توجهند که این قضیه به بخشداری، فرمانداری و استانداری برمی گردد که واقعا ورود پیدا کنند و برنامه ریزی کنند. به نظر شما باید چه کار کرد؟ به نوبه خودتان چه برنامه ای دارید؟ بعضی مواقع لوایحی می آمد برای کمک به شورای شهرستان که من حتی پیشنهاد می دادم که این مبالغی که می خواهیم به شورای شهرستان کمک کنیم در قالب نقدی نباشد و در قالب مشاوره های عمرانی و شهرسازی باشد. دیگر اینکه ما بیاییم و طرح هایی را آماده کنیم برای روستاهایی که پشت دیوار حاشیه شهر هستند و با هزینه های خودمان این کار را انجام دهیم، مثل طرح های هادی و غیره که ضوابط شهرسازی رعایت شود. بعد، ما خدمات شهرسازی به این ها ارائه دهیم. لذا در این ماجرا باز هم در حال غفلت هستیم و حال، چه زمانی این ماجرا سر باز می کند؟ لابد زمانی که ما با انبوهی از جمعیت پشت دیوارهای حاشیه مشهد مواجه می شویم و می بینیم که بدون ضابطه و بدون نظارت، پهنه های مسکونی ایجاد شده است. اصلا همین الان این مسئله هست و پشت همان دیوارهای حاشیه شهر که می فرمایید بافت های روستایی و کاربری های مزروعی زیادی هست که به این آسیب دچار شده است. بله، الان هم این وضعیت هست و این یک تهدید برای شهر است و به نظر می رسد مسئولان در نهایت غفلت و بی توجهی اند. آیا اطلاع دارید مالکان بزرگ و افراد سودجو در حال خرید زمین های چندصدهکتاری اطراف حاشیه شهر هستند؟ بله، اصلا من گفتم که یک بمب هسته ای پشت دیوار حاشیه شهر وجود دارد. خیلی از مالکان عمده و حتی افراد سودجو هم در این ماجرا ورود کرده اند، زمین ها را می خرند، قطعه بندی می کنند و به مردم واگذار می کنند و هزار مشکل به وجود می آید. این فردا خودش یک مشکل مضاعف است. واقعا این زنگ خطر است. نیت های نامیمونی پشت این حرکت هاست. حضرت آیت ا... علم الهدی در سال اول شورا فرمودند شیب خدمت را به این مناطق کم برخوردار ببرید. به نظر شما الان این اتفاق افتاده است؟ به اندازه ای که مردم مستحقند و مردم نیازمندند، نه. به اندازه ای که شورا این نیت و اراده را داشته که این کار را انجام دهد چطور؟ نه، به این اندازه هم نبوده است. نشده. دوستان ما در شورا واقعا این دغدغه را ایجاد کردند و کمیسیون حاشیه شهر را تشکیل دادند و از هر کمیسیونی عضو گرفتیم. به میزان دغدغه ای که اعضای شورا دارند خدمات ارائه نمی شود. دلیلش هم البته این است که عمق مشکلات زیاد است که اگر خواسته باشند به اندازه قد بلند دغدغه هایشان امکانات به آنجا ببرند، باید حداقل نیمی از بودجه شهرداری را آنجا ببرند که این هم غیرممکن است. لذا در یک شیب نرم که الان همه جا هم نقل محفل شده، این کار صورت می گیرد، در حالی که باید با یک شیب تند حرکت کنند تا بتوانند ظرف چندسال حداقل امکانات و سرانه ها را با سایر مناطق شهر برابر کنند. این مسئله الان به عنوان دغدغه ای ملی مطرح شده و شما می بینید که در کمیسیون تلفیق مجلس شورای اسلامی الان این موضوع مطرح است که بودجه ای را برای حاشیه شهر مشهد تصویب کنند؛ یعنی حاشیه شهر مشهد واقعا به یک دغدغه ملی تبدیل شده است. بحث سر این است که نباید صرفا در حد دغدغه بماند. اینکه صرفا دغدغه داشته باشیم کافی نیست. دغدغه ۱۰درصد از بخش درمان است. ۹۰درصد به اقدام و عمل ما ربط دارد. ما زمانی که حتی یک برنامه زمان بندی شده متناسب با بودجه و اعتبارات برای رفع مشکلات حاشیه شهر نداریم، چطور می توانیم از شیب تند یا ملایم ارائه خدمات به این مناطق صحبت کنیم؟ نه، متاسفانه برنامه زمان بندی شده ای نداریم. من نظرم این است که باید به هر جهت یک تقویم درست کنیم. هرچند جا دارد از آقای مهندس واحدی که در استانداری خیلی زحمت کشید تشکر کنم. ایشان هر کاری می توانست می کرد و دستگاه های اجرایی را جمع می کرد و می گفت چه می خواهید و چه کم دارید، اما پیشنهاد من این است که یک تقویم زمانی تنظیم کنیم تا هر میزان عقب افتادگی داریم نسبت به مرکز شهر، در یک بازه زمانی معین، این فاصله ها را برداریم؛ یعنی همان درصد امنیت یا سرانه ای که در جاهای دیگر داریم در حاشیه هم باید داشته باشیم. سایر کلان شهرهای دنیا چه وضعیتی دارند؟ آن ها چگونه این مشکل را مدیریت کرده اند؟ ببینید، اصلا نمی شود مقایسه کرد. آنجا واقعا در این قضایا خیلی دیدهای دورنگر و کلانی دارند. بسیار منضبط و با برنامه و خیلی زیبا و دقیق به این مسائل ورود می کنند. من اصلا فکر می کنم واقعا نمی توانیم این قضیه را با آنجاها مقایسه کنیم. آن ها برای ۵۰سال آینده شان برنامه دارند. برای مناطق تحت نظارتشان برنامه ریزی دارند. هم دولت مرکزی و هم دولت های محلی شان برنامه ریزی دارند و به آن برنامه عمل می کنند. خیلی منضبط هستند. اصلا به نظر من، چنین مشکلاتی ندارند. مثلا چین در این قضیه خیلی دقیق پیش رفته است و اصلا آمار دقیق جمعیتی و کنترل های خوب و غیرقابل مقایسه ای با ما دارد. من در سفری که به چین رفتم، از نزدیک برنامه ریزی هایشان را درخصوص حمل ونقل دیدم. به نظرم، واقعا قابل مقایسه نیست. به نظرم، مسئولان باید آن دیدهای کلان و بزرگی که در اسلام وجود دارد را نصب العین خودشان قرار بدهند. حضرت علی(ع) می فرمایند در حوزه مدیریتی برنامه ریزی کنید، قبل از اینکه مرگ شما فرا برسد. شاید هم به ذائقه برخی دوستان سنگین باشد، ولی نشان دهنده این است که منابع مدیریت ما چندان از آبشخوری اصیل و دینی بهره مند نیست و این یک زنگ خطر است. برگردیم به صحبت شما که حل مشکلات حاشیه شهر واقعا درگرو تخصیص منابع مالی است. شورای شهر و کمیسیون ویژه حاشیه شهر چه تدبیری برای جذب سرمایه های خرد و کلان به این مناطق داشته است؟ شما می دانید که به لحاظ محدودیت های اعتباری به قدر توان داریم این کار را می کنیم. در تبصره بودجه سال۹۵ هم دیده شده است، اما برای رفع مشکلات، صرفا نباید به منابع داخلی و شهرداری چشم دوخت. اگر بتوانیم زمینه ای برای بخش خصوصی فراهم کنیم و بسته های تشویقی در نظر بگیریم، می توانیم گام های خوبی برداریم. باتوجه به بسته های تشویقی که شورای شهر و شهرداری گذاشته، می تواند برای سرمایه گذار رغبت ایجاد کند و این نکته هم که می فرمایید بحث خیلی مهمی است که می تواند حائز اهمیت باشد. به نظر من، شیب سرمایه گذاری ها و پروژه های اقتصادی که در شهر هم تعریف شده اصلا متمایل به حاشیه شهر نیست. درست است. مسئولان هم می دانند که سرمایه گذاری را باید به حاشیه شهر ببرند، ولی خب، واقعا این را فقط به صورت کلی بیان می کنند. حالا چه راهکارهایی دارد؟ باید مشاوران خیلی قوی گذاشته شود تا این طرح ها آماده شود، بعد هم این طرح ها از قفسه ها بیرون بیاید و امکانات را ایجاد کنند. سرمایه گذار پول می آورد و پول خودش را همراه با سودش می خواهد ببرد. مناطق حاشیه شهر تراکم جمعیتی بالایی هم دارند که برای رفع نیازهای خودشان به داخل شهر می آیند. خب، اگر ما سرمایه گذار را با طرح توجیهی به آنجا ببریم، نیازهای مردم همان مناطق را هم پاسخ داده ایم و به آبادانی بیشتر و رفاه بیشتر آن مناطق هم افزوده ایم. ولی به نظر من، با وجود اینکه اذعان داریم منابع مالی در رفع مشکلات شهر حرف اول را می زند، اصلا مجموعه شهر و استان نمی داند که ما چه اولویت هایی برای سرمایه گذاری در شهر داریم. اصلا ما می توانیم الان بگوییم لیستی داریم که لیست اولویت های سرمایه گذاری در حاشیه شهر است؟ چنین چیزی نداریم. اصلا برای کل شهر هم نداریم. اینکه سرمایه گذار بیاید و بگوید من پول آورده ام برای سرمایه گذاری و خب، این را سوق دهیم به سمت حاشیه شهر، ما برنامه ای برای این ماجرا نداریم. باید یک بسته پژوهش شده داشته باشیم که به محض اینکه سرمایه گذار آمد، آن بسته را مقابلش بگذاریم و بگوییم انتخاب با تو است و وقتی نگاه کند، آن چنان جاذبه ای داشته باشد که بتوانیم سرمایه گذار را بدون ملاحظه به آن سمت سوق دهیم. نه، اصلا چنین چیزهایی نداریم. اصلا این حرف ها نیست. در متن شهر نداریم، چه برسد به حاشیه شهرمان. خیلی برای خودم جای تاسف دارد. در بین تجار شنیده ام که در جایی مثل دبی یا استانبول جذب سرمایه گذار از زمان اعلام آمادگی اش ظرف ۲۴ساعت انجام می شود، ولی این پروسه در کشور ما توام با سرگردانی چندین ماه طول می کشد. اصلا من بدترش را بگویم. سرمایه گذار که اینجا می آید، چند ماه علاف است که کجا سرمایه گذاری کند. فقط یک ماه علاف است که با چه کسی صحبت کند! هر کسی سرمایه گذار را به سمت خودش می کشاند. اصلا مات و مبهوت است که چه کسی می خواهد حرف آخر را بزند! چقدر توانستید اراده مسئولان را حول حاشیه شهر جمع کنید؟ در حد تئوری توانستیم این کار را بکنیم. الان مثلا همه بروید با جناب استاندار مصاحبه کنید، با فرماندار و هرجای مجموعه شهرداری بروید مصاحبه کنید. هرکجا که بروید و بپرسید بزرگ ترین مشکل مشهد چیست، همه می گویند حاشیه شهر. بعد بگویید برنامه هایتان چیست؟ اینجا مقداری کم می آورند. اراده ها و دغدغه ها همه به حاشیه است، اما دغدغه بدون ابزار و سلاح است. شما سربازی را به جبهه بفرستید، سلاح و ابزار به او ندهید. خب، طبیعتا تلف می شود و از بین می رود. خب، اگر دغدغه ما حاشیه شهر باشد، ولی این دغدغه بدون ابزار باشد، خیلی سخت پیش می رود. پول نیست و بی مایه فطیر است. ................................................ مسئولان به حاشیه شهر ظلم کرده اند عده ای می گویند این حاشیه نتیجه غفلتی ۲۰ساله است. می خواهم به لحاظ زمانی به عقب برگردید و بگویید این حاشیه از چه زمانی مورد بی توجهی بود؟ من فکر می کنم خیلی بیشتر از دو دهه است. حتی در اول پیروزی انقلاب، مناطقی مثل سیس آباد، همت آباد، قرقی، حسین آباد، شهرک شهیدرجایی، شهرک شهیدباهنر، بخش اعظمی از سیدی، شهرک طرق و... این ها همه جاهایی بودند که قبل از انقلاب هم بودند؛ یعنی این طور نیست که فکر کنیم دو دهه است این طوری شده. نخیر، این ها قبل از انقلاب هم بودند. جزو محدوده طرح نظارت هم بودند. محدوده طرح نظارت را قانون تعریف کرده. وظایف دستگاه های اجرایی را کاملا مشخص کرده و گفته آقا شما در محدوده خدماتی چه کارهایی را باید انجام بدهید و در محدوده تحت نظارت که آن زمان معروف به محدوده تحت نظارت ۲۵ساله بود، شما چه وظایفی دارید. همین مناطق که امروز آمده در محدوده خدماتی قرار گرفته، در آن زمان هیچ توجهی به آن ها نشده، نه به ساخت وسازها و نه به هیچ چیز دیگرش. من طرق را مثال می زنم. طرق چیزی حدود ۸۰۰سال سابقه دارد و الان چندده سال هم هست که در محدوده تحت نظارت است، ولی اصلا نظارتی نبوده و مردم هم برای خودشان هر کاری کرده اند. مسئولان یک باره چشم باز کردند و دیدند با حجم گسترده ای از پهنه های مسکونی و بدون زیرساخت و نظارت مواجهند. حال، آمده اند که ببینیم چه کار می خواهیم بکنیم. امنیت ندارند. مسائل فرهنگی، آموزشی و همه چیزشان به هم ریخته است. لذا اینکه می فرمایید غفلت ها دو دهه است، من می گویم خیلی بیشتر از این هاست و مسئولان واقعا سهل انگاری کرده اند. حتی اگر بگوییم مسئولان نسبت به حاشیه شهر مشهد جفا کرده اند، واقعا بیراه نگفته ایم. مسئولان مستحق این هستند که بگوییم به حاشیه شهر ظلم کرده اند. ................................................ شهر سند بالا دستی ندارد ما برای مشهد یک طرح جامع هم داریم که هنوز در اولین پیچ مانده و ابلاغ نشده. به نظر شما ابلاغ دیرهنگام این گونه اسناد بالادستی چه آثار و پیامدهایی برای مشهد و به خصوص حاشیه شهر دارد؟ خب، یک نگرانی هم هست که چرا این همه نسبت به ابلاغ طرح جامع بی توجهی می شود و ملاحظاتی هست که آقایان یک بار باید بنشینند و ملاحظات را از بین ببرند، چون شهر ضربه می خورد و سند بالادستی شهر همین طرح جامع است و موضوعاتی است که هرچه نسبت به ابلاغ و عمل آن کوتاهی کنیم، شهر صدماتی می بیند و این ها قابل جبران نیست و حاشیه شهر به طور مضاعف آسیب می بیند. مثلا ببینید، در نوع معماری، اصلا منظومه ای از بی نظمی و بی برنامگی را در شهر اعم از حاشیه و متن مشاهده می کنید. شما همین خیابان امام رضا(ع) را نگاه کنید. منظومه ای از بی نظمی هاست. طرح های تفصیلی ما هم دچار اشکالاتی است. مشاور اعلام می کند این قسمت فضای سبز است. بعد، می رویم بازدید، می بینیم این پلاک کلا مسکونی است و بافت آن شکل گرفته. الان هم یکی از مشکلات عمده ای که در حاشیه شهر وجود دارد این است که ما هیچ برنامه و ضابطه ای برای آنجا نداریم. می دانید بخش اعظمی از حاشیه شهر جزو موقوفات است. مشکلاتی هست که طرف می گوید برای پروانه ساخت باید سند بیاورید. می بینیم سند نیست و قولنامه است و سند اصلی موقوفه است. خب، ما می گوییم پس اجازه ساخت وساز به تو نمی دهیم. خب، طرف سرپناه می خواهد و شبانه می رود و می سازد. ما برای این مشکل به اتفاق یکی از مدیران شهری خدمت شهردار رسیدیم که حرف خوبی زد و گفت: شما ضابطه نداری، مردم چه مشکلی دارند؟ شما وقتی راه حلال خدا را ببندی، راه حرام باز می شود. طرف شبانه می سازد و بدون رعایت هیچ گونه ضوابط شهرسازی. ................................................ دیدگاه حاشیه شهر علت یا معلول؟ پرداختن به حاشیه شهر ضرورت دارد، چراکه حاشیه نشینی هویت شهر مشهد را تهدید می کند. البته نه از آن رو که به نمای شهری جلوه بدی می دهد و زائران و مسافران وقتی از پنجره های قطار بیرون را نگاه می کنند، در مواجهه اولشان با مشهد بعضی خانه های بدون نما، نیمه خرابه و نمناک ۱۰متری ساختمان و امیرآباد را همچون خراشی بر صورت معماری شهری می بینند، بلکه از آن جهت که نشان دهنده تبعیض و بی عدالتی در دهه پیشرفت و عدالت و در پایتخت معنوی جمهوری اسلامی است. وجود پدیده حاشیه نشینی زشت است، چراکه بهشت نمود عدل است و حاشیه نشینی در شهر بهشت نشان دهنده ظلم و این همه شهر بهشت و پایتخت معنوی را بی هویت و پوچ خواهدساخت. در یک نگاه، حاشیه شهر علت اصلی و محل پرورش نابهنجاری ها و زشتی های اجتماعی است. این نگاه با وسواس و دقت خاصی از ضرورت پرداختن به حاشیه شهر مشهد و سامان دهی آن خواهدگفت، چراکه وظیفه خود را مقابله جدی با گروه های ضد فرهنگ و ضد امنیت، بزهکاری و اعتیاد می داند و به زعم خود، سراغ ازبین بردن علت آن در حاشیه شهر می رود.از نگاهی دیگر، حاشیه شهر، خود، معلول یک علت دیگر است. این نگاه نیز سامان دهی حاشیه شهر را ضروری می داند، اما حاشیه نشینی را نشانه ای از یک شهر مریض و مدیریت ناعادلانه شهری می داند. البته بعد از آنکه تبعیض و فقر و حاشیه نشینی به وجود می آید، بروز برخی نابهنجاری ها در حاشیه شهر قابل پیش بینی خواهدبود، اما این رویکرد هیچ گاه چشم خود را بر این زنجیره علت ها و علت اصلی به وجودآورنده نابهنجاری ها نخواهدبست. توضیح و تفصیل این سلسله علت ها در یادداشت های بعدی خواهدآمد ان شاءا... . حاشیه شهر، هم فوریت و هم کار زیربنایی حاشیه نشینی برای شهر اسلامی ننگ است، چراکه خبردهنده از بی عدالتی ساختاری و تبعیض سابقه دار در مدیریت شهر و فراموشی دیرینه مستضعفان در ذهن و عمل برنامه ریزان توسعه شهری است. برای مقابله با حاشیه نشینی، باید به سراغ علت هایی رفت که بسیاری اوقات در مرکز شهر و در ساختارها و تصمیمات ناعادلانه و ناکارآمد مدیریتی شهر وجود دارند و باعث جابه جایی اولویت های شهر شده اند. باید این علت ها را دید، شناخت و اصلاح کرد، وگرنه همچنان حاشیه نشینی برجای خواهدبود و گسترش خواهدیافت. لذا حل مسئله حاشیه نشینی تنها یک فوریت نیست، بلکه هم فوریت است و هم کار زیربنایی و بلندمدت می خواهد و توقع بحق مردم از مدیران شهری و دغدغه مندان حاشیه شهر اقدام در هردو جهت است. با این نگاه، رسیدگی به حاشیه نشینان و برپایی عدالت جبهه ای از جنگ تمام عیار فقر و غناست که علاوه بر شور و دلسوزی و به میدان آوردن عواطف، تدبیر و کار کارشناسی و جهادی می طلبد و در این زمان که مسئله حاشیه شهر مشهد پس از سال ها سکوت، به صورت مبارکی مورد توجه قرار گرفته است، اگر نسنجیده به اقدامی دست بزنیم، شاید نتوان تا سال ها سخنی از حاشیه شهر به میان آورد و همین دغدغه ضرورت پرداخت کارشناختی به حاشیه شهر را جدی تر می کند. در این میان، تاملات و پرسش هایی قابل توجه خواهندبود: مسئله اصلی حاشیه شهر چیست؟ با چه رویکردی به سراغ این فوریت خواهیم رفت؟ اقتصادی؟ امنیتی؟ عمرانی؟ فرهنگی؟ بر اساس چه اطلاعات و آمارهایی رویکرد محوری را انتخاب خواهیم کرد؟ بازیگران اصلی در این اصلاحات چه کسانی خواهدبود؟ جمع میان اقدام فوری و اقدام درازمدت و زیربنایی برای حاشیه شهر چگونه خواهدبود؟ * محقق و پژوهشگر/ رقیه فاضل* ................................................ دریچه آمار که دردی را دوا نمی کند! «حاشیه شهر» واژه ای است که برخی دوستان را می تواند قانع کند به اینکه خب، حاشیه شهر است و ما خیلی وظیفه ای در خصوص ارائه خدمات نداریم. در سال۹۴ حرکت های خوبی برای حاشیه شهر انجام شد، اینکه ما حداقل توانستیم در بودجه سال۹۴ تبصره ای بیاوریم که مبلغ ۵۰میلیاردتومان از محل بودجه شهرداری برای این مناطق قید کردیم و تبصره دیگری هم که آمد در همان سطح ۵۰میلیاردتومان تسهیلات بود ویژه کسانی که حاضر بودند عرصه های خودشان را رها کنند و عقب نشینی کنند و در مقابل، شهرداری این ها را به بانک های عامل معرفی کند که بتوانند از محل تسهیلات بانک، برای احداث ساختمان هایشان اقدام کنند. تبصره دیگری داشتیم که حدود ۳میلیاردتومان برای دانش آموزان مستعد و توانمند حاشیه شهر اختصاص یابد که معاونت فرهنگی موظف شد در این خصوص اقدام کند. بحث آسفالت معابر خاکی حاشیه شهر در سال۹۴ خیلی خوب پیش رفت. همچنین در بحث احداث سالن های ورزشی، به عنوان نمونه بحث اسماعیل آباد را داشتیم که زمین هایی به سپاه واگذار شد با پروانه رایگان، اهدای زمین برای پایگاه بسیج و احداث پارک از جمله این کارها بود. حاشیه شهر هم تنها مخصوص مشهد نیست و شهرهای بزرگی مثل شیراز، اصفهان، تبریز و تهران هم مبتلابه هستند. حاشیه شهر امروز مشکلات زیادی را ایجاد کرده. نه اینکه مردم این مناطق مشکل درست کرده باشند. اولا بنده معتقدم که اصلا لفظ «حاشیه» خوب نیست. وقتی می گویید «حاشیه شهر»، مناطقی در ذهن تداعی می شود که از هیچ گونه امکاناتی برخوردار نیستند و همین طور هم هست. خیلی از کلان شهرهای ما امروز با این مشکل مواجه هستند، ولی در مشهد، وضعیت حادتر است. یکی از دلایلش این است که یک سوم جمعیت مشهد در حاشیه قرار گرفته است. تا صحبت حاشیه شهر می شود، همه آماربه دست هستند. آمار که دردی را دوا نمی کند! همه می دانند یک سوم جمعیت مشهد مقدس در حاشیه شهر هستند و از حداقل امکانات هم برخوردارند، اما آیا یک میلیون جمعیت اقتضا نمی کند که ما دید ویژه ای به حاشیه شهر داشته باشیم؟ من نمی خواهم بگویم شورای چهارم مبدا تاریخ خیلی از خدمات در شهر شده، ولی بله، می توانیم اذعان کنیم به اینکه شورای چهارم مبدا تاریخ خدمات ویژه ای به حاشیه شهر شده است، گرچه آن قدر مشکلات حاشیه شهر زیاد است که حدود ده ها سال غفلت و بی توجهی شده و هیچ توقعی هم نیست که ما بیاییم این را در چندسال جبران کنیم.من در خیلی از جلسات صحبت کردم. علت اینکه حاشیه شهر به وجود آمده این است که مجموعه عوامل اجرایی و دست اندرکار کم کاری کرده اند؛ یعنی واقعا هیچ کاری نکردند و هیچ توجهی نداشتند. مردم آمدند در حاشیه کلان شهرها ساخت وساز کردند، بدون اینکه دستگاه نظارتی ورود کند و حداقل به درخواست طبیعی و مورد نیاز این مردم رسیدگی کند و جهت بدهد. مردم همین طور بدون ضابطه آمدند و اقدام به ساخت وسازهایی کردند. من یادم هست در دوره دوم شورای شهر مشهد، متن صحبت یکی از اعضای شورای وقت را در روزنامه خواندم که گفته بود: شما حاشیه شهر را ول کنید و بیایید داخل متن! خب، اینکه نمی شود. اگر شما حاشیه را رها کنید و داخل متن بیایید، فردا هزاران مشکل آن ها به داخل سرایت می کند.همچنین حل این مشکلات اعتبار می خواهد، پول می خواهد، بودجه می خواهد. صرفا در قالب شعار و مصاحبه و آماردادن مشکلات حل نمی شود. به نظر من، ما الان مشکل برنامه ای در حاشیه شهر نداریم و از لحاظ برنامه ای غنی هستیم، ولی احتیاج به اعتبار داریم. هم شهرداری باید ورود کند، هم دولت محترم باید ورود پیدا کند و مجلس محترم باید جدیت داشته باشد و در این ماجرا اعتبار بگذارد. خبرنگار: حاتم مهجوری
چهارشنبه ، ۲۲اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا آنلاین]
[مشاهده در: www.shahraraonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
گوناگون
پربازدیدترینها