محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831376419
معلمی که با دیدن اعلامیه فوت خود شوکه شد
واضح آرشیو وب فارسی:بیان گلپایگان: روز شنبه که 12 اردیبهشت بود صبح زود به مدرسه رسیدم اما سردرِ مدرسه پارچه مشکی را دیدم که نگرانم کرد کمی جلوتر متوجه شدم نام بنده روی پارچه مشکی نوشته شده است؛ با خودم فکر کردم یعنی چه کسی قصد شوخی با مرا داشته است.به گزارش بیان نیوز ؛ سید امیرمحمد خرازانی که در کارنامه فعالیت خود معلمی، مشاور وزیر آموزش و پرورش در امور جوانان، مدیرعامل خبرگزاری پانا و سرپرستی مدارس ایرانیان خارج از کشور در شبه قاره هند را دارد، در خصوص اولین سال معلم بودن خود به ذکر خاطره می پردازد. خرازانی می گوید: ۲۵ سال پیش زمانی که از تربیت معلم فارغ التحصیل شدم به مدرسه ای در منطقه ۱۵ تهران برای تدریس معرفی شدم و تدریس دانش آموزان چهارم ابتدایی را برعهده گرفتم. وی اضافه می کند: آن سال اولین سال کاری ام بود و خیلی پرانرژی بودم؛ دوست داشتم هر آنچه در تربیت معلم یاد گرفتم را به دانش آموزانم منتقل کنم و یک رفاقت شیرینی بین من و بچه ها به وجود آمده بود. خرازانی به حس محبت دوطرفه ای که میان خود و دانش آموزانش ایجاد شده بود اشاره می کند و ادامه می دهد: آن زمان دانشجوی فوق لیسانس هم بودم و پس از پایان کلاس درس در کنار اتوبان افسریه که نزدیک مدرسه محل کارم بود تاکسی گرفته و به دانشگاه می رفتم و با توجه به رابطه ام با دانش آموزانم، آنها نیز مرا تا کنار اتوبان همراهی می کردند و هنگامی که سوار تاکسی می شدم تا زمان دور شدنم برایم دست تکان می دادند. وی می افزاید: یادم می آید یک روز پنج شنبه در اردیبهشت ماه که شنبه آن روز ۱۲ اردیبهشت (روز معلم) بود برای رفتن به دانشگاه عجله داشتم به همین دلیل به دانش آموزانم گفتم «امروز همین جا خداحافظی می کنیم » و آنها نیز پذیرفتند؛ آنروز مثل همیشه به دانشگاه رفتم و بعد از کلاس دانشگاه نیز به همراه پدر و مادرم برای زیارت به جمکران رفتیم تا روز شنبه که اعلامیه فوتم را سر درِ مدرسه دیدم. این آقا معلم می گوید: آن روز پنج شنبه یک اتفاق عجیبی افتاده بود؛ ۱۰ دقیقه بعد از رفتن بنده از مدرسه فرد دیگری در حالی که کیفی مانند کیف من در دستش بود کنار اتوبان افسریه ایستاده بود که خودرویی با وی برخورد کرده و وی فوت می کند. وی اضافه می کند: همانطور که گفتم مدرسه ما همان نزدیکی بود؛ دانش آموزان مدرسه که خبر یک تصادف را شنیده بودند به سرعت خود را به محل حادثه رساندند؛ روی فرد فوت شده را پوشانده بودند ولی دانش آموزان کلاسم با دیدن کیفی که روی زمین افتاده بود با فریاد می گویند «این کیف آقا معلم ماست». خرازانی با یادآوری این جریان اشک در چشمانش حلقه می زند و ادامه می دهد: آن زمان نه تلفن همراهی بود و نه ارتباطات به این حد گسترده بود و با توجه بهذنبود ما در خانه، تماس های مکرر مدرسه نیز بی جواب مانده بود؛ لذا آنها فکر می کردند که آقا معلم مدرسه شان فوت کرده است. این آقا معلم اظهار می دارد : روز شنبه که ۱۲ اردیبهشت بود صبح زود به مدرسه رسیدم اما سردرِ مدرسه پارچه مشکی را دیدم که نگرانم کرد کمی جلوتر متوجه شدم نام بنده روی پارچه مشکی نوشته شده است؛ با خودم فکر کردم یعنی چه کسی قصد شوخی با مرا داشته است. وی می افزاید: با همان حال عجیب زنگ مدرسه را زدم که سرایدار مدرسه در را باز کرد و با دیدنم گفت «آقای خرازانی شما زنده اید؟». خرازانی می گوید: آن روز بچه ها با پدر و مادرشان در حالی که لباس مشکی پوشیده بودند و با چشمانی گریان به مدرسه می آمدند و من مجبور شدم برای آنکه آنها را از این اشتباه درآورم همانجا در حیاط مدرسه به استقبالشان بروم. وی ادامه می دهد: آن روز پدر و مادرها با دیدن معلم دانش آموزانشان خیلی خوشحال شدند و حدود ۲۲ جعبه شیرینی و گل در اولین روز معلم کاری ام از طرف پدر و مادرهای دانش آموزان هدیه گرفتم. یادم می آید آن روز به تمام معلمان مدرسه دو جعبه شیرینی دادم و سرایدار مدرسه نیز ۴ جعبه شیرینی نصیبش شد. این آقا معلم می گوید: آن روز به دانش آموزان گفتم این حادثه باعث شد تا فراموش نکنیم مرگ چقدر به ما نزدیک است و انسان های خوب و مومنی باشیم و بتوانیم برای کشورمان کاری انجام دهیم. >>فارس
پنجشنبه ، ۱۶اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بیان گلپایگان]
[مشاهده در: www.bayan-news.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها