واضح آرشیو وب فارسی:سینا پرس: سیناپرس: سینا پرس: عبدالجلیل محمدحسین بشرویه ای معروف به بدیع الزمان فروزانفر پژوهشگر، ادیب، مولوی پژوه، عطار پژوه و استاد دانشگاه تهران، در تیرماه سال 1276 هجری شمسی در بشرویه از توابع طبس چشم به جهان گشودو در شانزدهم اردیبهشت 1349 در هفتاد و سه سالگی در تهران درگذشت. استادان فراوانی را می توان نام برد که شاگرد فروزانفر بوده و رساله های دکتری خود را با وی گذرانده اند که از این بین می توان به دکتر عبدالحسین زرین کوب، دکتر قمر آریان، دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، دکتر ذبیح الله صفا، دکتر سید محمد دبیرسیاقی، دکتر محمد جعفر محجوب، دکتر سیمین دانشور، دکتر جلیل تجلیل، دکتر محمدامین ریاحی، دکتر محمد علی اسلامی ندوشن، دکتر مهدی حمیدی شیرازی، دکتر حسینعلی هروی و دکتر سید جعفر شهیدی اشاره کرد. فروزانفر که عنوان بدیع ازمان را از وثوق الدوله گرفته بود، مقدمات علوم را نزد پدر در زادگاه خود آموخت. آن گاه راهی مشهد شد و ادبیات عرب و فقه و اصول را نزد ادیب نیشابوری، میرزا حسین سبزواری، مرتضی آشتیانی و شیخ مهدی خالصی فراگرفت. وی سال ها در دانشکده معقول و منقول (الهیاتِ بعدی) دانشگاه تهران تدریس کرد و به ریاست این دانشکده رسید و تا سال 1346 که بازنشسته شد، همین سِمت را داشت. از وی آثار ماندگاری اعم از تصحیح دیوان شمس( در ده جلد) و شرح و تفسیرمثنوی مولانا( با عنوان شرح مثنوی شریف) به جا مانده که کار ناتمام استاد در شرح مثنوی شریف( که حتا به شرح و تفسیر دفتر اول مثنوی هم نرسید) را،بعدها شادروان استاد دکتر سید جعفر شهیدی به انجام رساند. تصحیح آثار ارزشمندی نظیر زنده بیدار (حی بن یقظان) اثر ابن طفیل، فیه مافیه مولانا، معارف بهاء ولد، معارف برهان الدین محقق ترمذی و مناقب اوحدالدین کرمانی بخشی از آثار به جا مانده از استاد فروزانفر است. از دیگر آثار او در حوزه پژوهش می توان به مأخذ قصص و تمثیلات مثنوی، احادیث مثنوی و شرح احوال و نقد و تحلیل آثار شیخ فریدالدین عطار نیشابوری اشاره کرد. حافظه شگفت انگیز فروزانفر نقل خاص و عام است. دکتر امین ریاحی خاطره جالبی از حافظه عجیب استاد دارد که گویا در سفری به آذربایجان همراه بدیع الزمان فروزانفر بوده است: ... در یکی از این روزها مدیرکل دادگستری های آذربایجان به زیارت ایشان آمد و گفت:در مراغه سنگ گور اوحدی مراغه ای را یافتم و نوشته اش را با دقت یادداشت کردم.من (دکتر امین ریاحی)به اقتضای جوانی می خواستم بگویم کتیبهٌ گور اوحدی سال ها پیش در دو جا چاپ شده است، استاد قلم برداشت و آنچه را مدیر کل دادگستری می خواند در تقویم خود یادداشت کرد. من دیدم اگر حرفی بزنم بی اطلاعی استاد را در حضور جمع بیان کرده ام. بنابراین حرفی نزدم. عصر آن روز استاد رو به من کرد و گفت: دیدم صبح خیلی بی تاب بودی که بگویی ادعای آن آقا در کشف مزار اوحدی مراغه ای تازگی ندارد و پیش از این در مجله ارمغان، سال نهم، شماره فروردین، 1307، صفحه 9 و نیز در مقدمه جام جم، چاپ وحید ] دستگردی [ ، صفحه 7 چاپ شده است . فرزند من، ماشین دولتی زیر پای این آقاست. با تشویقی که امروز من کردم، شوق و رغبتی در او ایجاد شد که بعدها هر جا برود نوشته ها را یادداشت کند و اگر صد مورد را به تصور اینکه کشف مهمی است ضبط کند، شاید یکی دو مورد جدید باشد و همین برای فرهنگ ما مغتنم خواهد بود و این درحالی بود که استاد این مطلب را بیست سال پیش خوانده بود ولی با صفحات دقیق منابع به یاد داشت. مهرداد نصرتی
پنجشنبه ، ۱۶اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سینا پرس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]