محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798922683
ناگفته های یک قربانی اسیدپاشی،قبل ازمرگ +تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:سوک: « روزی خواهد آمد که هیچ مادری تنها از ترس زخم نخوردن، فرزندش را در آغوش نخواهد گرفت و آغوش مادران جایی برای نوازش های عاشقانه خواهد شد. »به گزارش سوک و به نقل از ایسنا، اکنون یکسال است که رعنا آغوش گرم مادر را ندارد تا دستی نوازشگر و تسکینی بر درد زخم هایش باشد. زخمها هدیه کسی است که قرار بود پدر باشد. سمیه به همراه دو دخترش در یکی از نیمه شب های اردیبهشت ماه سال 90 قربانی کینه همسر و برادر شوهرش شد و نفسش بعد از چهار سال سوختن در اسید، پارسال مصادف با روز مادر به تنگ آمد و در نهایت در 25 فروردین ماه در آتش اسید برای همیشه خاکستر شد. مرحومه سمیه مهری قربانی اسید پاشی سمیه در آخرین روزهای زندگی پرده از قصه پر غصه زندگیش برداشت و برایم گفت که چگونه قبل از اینکه قربانی اسید شود، از آزار شوهر و برادر شوهرش بارها و به انحای مختلف دست به خودکشی زده بود که البته موفقیت آمیز نبوده، هراسان از آینده پیش روی "رعنا" و "نازنین" ، با تمام دردهایش می ساخت تا سایه ای بر سر بی موی رعنا باشد و دست از تلاش بر نمی داشت و زندگی را به عشق دو دخترش از صبح تا شب طی می کرد و از صدای دویدن و خندیدن آنها نبض خسته اش ادامه می یافت تا اینکه درنهایت زیر چادر اکسیژن به صفر نزدیک و نزدیک تر شد و به آغوش معبودش رفت تا دیگر درد کشیدن را تحمل نکند. رعنا سرنوشت این زن آنقدر دلخراش است که دل هر انسانی را به درد می آورد اما او در اوج دردمندی و سوختن در آتش اسیدی که همسرش براو پاشیده بود، همچنان عاشقانه از ابتدای زندگی و قبل از تولد رعنا می گفت « با وجود تمام مشکلات، چون امیر (همسر) را خودم انتخاب کردم، پای همه چیز حتی ندیدن خانواده ام ماندم و در واپسین روزهای قبل از اجرای آن نقشه شوم از او خواستم که دست از دزدی و اعتیاد بردارد تا با او ادامه دهم. ملتمسانه می گفتم "تو را خواستم"، "الانش هم می خوام، تا زنده هستم، باهات هستم"، » اما امیر از آنجا که تمام وجودش افیونی بود به ضجه های سمیه توجه نکرد و همچنان در باتلاق بیش از دیروز فرو رفت تا دست به جنایتی زد که دنیا را شرمسار کرد. طاقتش تاب آمده بود؛ "نبود امیر"، "تحقیر و توهین های علی" (برادرشوهرش)، "ندیدن خانواده"، "نداشتن خرجی" "سرگردانی" و ...، تا جایی که چشم امید دخترانش به او نیز مانع آن نشد که با خوردن قرص پایانی به زندگیش دهد اما چشم هایش را در بیمارستان گشود و آن موقع بود که فهمید نقشه اش برباد رفته، یک هفته از این اقدام نگذشته بود که توهین و فحاشی های علی در زندانی که در نبود همسرش برای او ساخته بود، دنیا را برایش تنگ و تنگ تر کرد و این بار جلوی چشمان گریان دخترانش به "توری مرغی" رفت، جایی که بیش از 20 بشکه 20 لیتری نفت بود..... « بنزین را روی خودم خالی کردم، فندک را برداشتم هر قدر تلاش کردم روشن نشد، چون بنزین آن را خیس کرده بود که ناگهان با فریادهای پسر برادر شوهرم همه از اقدامم مطلع شدند و باز هم .... باید به زندگی مشقت بار ادامه می دادم و در نبود امیر هر روز تحقیر می شدم و اجازه نداشتم از خانه بیرون بروم. دیگری مجالی نمانده بود جز راه حل آخر؛ طلاق.» درخواست طلاق، امیر و علی را بر آن داشت تا تمام تلاش خود را بکنند که سمیه مستاصل، از درخواستش برگردد و همچنان با خفت ادامه دهد اما تهدیدهای آنان مبنی بر اینکه "نازنین" و "رعنا" را از او خواهند گرفت هم چاره ساز نشد، دیگر بریده بود. اصرارهای سمیه برای طلاق کار دستش داد تا او را به دنیای دردناک تر از قبل وارد کند، ساعت 9 شب او که تمام روز را مثل مرغ سرکنده در خانه و بیرون گذرانده بود، به خانه آمد و شام خواست، زنگ خانه به صدا درآمد، پدر سمیه بود. "نازنین" و "رعنا" را آورده بود - آنها اجازه داشتند به منزل پدربزرگ بروند و با بچه های دایی و خاله شان بازی کنند - پدر سمیه به خانه آنها نیامد چون معتقد بود خانه مردی که به زن و بچه اش نامردی می کند، رفتن ندارد. امیر از نازنین که چهارساله بود در مورد آنچه در خانه پدربزرگ گذشته بود پرسید و نازنین جواب درست و حسابی نمی داد که نتیجه آن سیلی محکمی بر صورت طفل شد. خونی که از لب نازنین جاری شد سمیه را به خروش واداشت و شروعی برای درگیری و دعوا شد. محلی که سمیه و دخترانش مورد حمله اسید پاشی قرار گرفتند - همت آباد بم شب موقع خواب سمیه از سردرد به خواب نمی رفت که این بهانه خوبی برای آغاز نقشه امیر بود. او به بهانه کاهش سردرد قرص خواب به خورد سمیه می دهد و همین که او به خواب عمیق می رود اجرای نقشه ش را آغاز می کند که سمیه با صدای در از خواب می پرد. او می گفت: امیر ساعت 12 شب با چراغ قوه از بیرون آمد و گفت یه موتوری مشکوک می زد و با این جملات مرا قانع کرد تا مجدد بخوابم، امیر با علی تا صبح گودال عظیمی را در حیاط خانه کنده بودند و می خواستند اسید را روی خانواده ام بریزند، تا حیاط پدرم هم رفته بودند، اما چهار لیتری سوراخ شده و ریخته بود و خدا نخواست آنها هم مثل من شوند. سمیه در بستر بیماری در واپسین روزها با صدای لرزان و بی خبر از آنچه در انتظارش بود درباره لحظه حادثه گفت : در عالم خواب بودم که حس کردم روغن داغ رویم ریختند، فریاد می زدم "سوختم"، "سوختم". به سمت سطل آب رفتم اما ترسیدم آب دردم را بیشتر کند که ناگهان با زانو افتادم. موهایم ریخت، لباسم ریش ریش شد، دنیا تیر و تار شد .... رعنا در بغلم در حال شیر خوردن بود و با کمی فاصله، نازنین خوابیده بود، روی نازنین مقداری اسید ریخت، اما رعنا خیلی آسیب دید. امیر فریاد می زد "کابل برق ترکیده"، "بمب در کولر منفجر شده"، مرتب دروغ پشت دروغ .... همسایه ها ما را به بیمارستان بردند. رعنا « سه روز بعد از حادثه با همین وضعیت در بیمارستان می خواستم به رعنا شیر بدهم چون مرتب گریه می کرد، برادرم مانع شد اما اصرار کردم، رعنا را در آغوش گرفتم، نگاهی به صورتم انداخت و برگشت و دیگر هرگز شیر نخورد. » تمام تلاش ها برای نجات شان فقط سه ماه دوام آورد، زمانی که آنها را در فروردین سال 91 یافتیم، هفت ماه به دلیل نداشتن پول تحت درمان قرار نگرفته بودند و در آتش خشم مرد معتاد می سوختند، با کمک های مردمی تیماری بر آلامشان زدیم. سمیه و رعنا بارها و بارها خودشان را به تیغ جراحان سپردند تا شاید امیدی برای بهبود داشته باشند. سمیه درحالی که هرگز فکرش را نمی کرد که تاب این همه درد را نیاورد با صدای بلند و لرزان گفت: خودم با دستان خودم او را قصاص خواهم کرد. آرزویی که برای همیشه محال شد. رعنا نیز خواستار قصاص است و می گوید " اگه بابایی روی ما اسید ریخت ما هم باید بریزیم که اونهم مثل ما بسوزه." نازنین خواهر بزرگتر رعنا که در زمان اسیدپاشی در کنار آنها شاهد این جنایت بوده از اسم و خانواده پدرش وحشت دارد و از آنها می ترسد. اعضای خانواده سمیه برای اولین سالگرد ملکوتی شدنش بر سر مزار او در بهشت زهرای نظام آباد گرد آمدند، رعنا و نازنین بازیگوشانه چشم به سیاهی سنگ قبری دوختند که بر آن مرثیه ی از درد بی مادری حک شده بود. گلهای روی قبررا برمی داشتند و بر سر و روی سمیه می پاشیدند.قامت پدر و مادر سمیه با دیدن این سنگ سیاه مجدد شکست و اشک هایشان بدرقه مراسمی شد که آسمان از دردش ابری شده بود، امانمی گریست. رعنا بر سر مزار مادرش اکنون رعنا یکسال است بدون مادر به زندگی ادامه داده و در این مدت بارها به اتاق عمل رفته تا شاید سرنوشت روی خوش به او نشان دهد؛ چون او امید دارد و با تمام زخم هایش به مدرسه ای در روستای همت آباد می رود و در مدرسه در کنار همسالانش درس می خواند تا برای خودش کسی شود. رعنا یک سال پس از سمیه مرحومه سمیه مهری قربانی اسید پاشی این پرونده همچنان در دستگاه قضاست و متهم ردیف اول در زندان روزگار می گذراند و متهم ردیف دوم با وثیقه ،که پدر سمیه می گوید میزان آن 100 میلیون تومان بوده، فعلا از زندان آزاد شده است.
چهارشنبه ، ۱۵اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سوک]
[مشاهده در: www.sook.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]
-
گوناگون
پربازدیدترینها