واضح آرشیو وب فارسی:نماینده: "درباره اینکه آقای روحانی با علم یا بدون علم به این پیش فرض چنین سخنانی را ایراد کرده اند نمی توان به سادگی قضاوت کرد، اما در هر دو سوی این قضاوت، ایشان زیر سوال است."به گزارش «نماینده» عبدالله عبداللهی طی یادداشتی در تسنیم نوشت: آقای روحانی در سخنرانی امروز خود به مناسبت روز معلم درباره موضوع آموزش زبان در مدارس کشور گفته اند "اینکه کدام زبان و چه تعداد زبان خارجی بیاموزیم هم به امکانات ما و هم به تعداد معلمین آشنای ما به زبان های خارجی ارتباط دارد و البته هم به خواست مردم مرتبط است. مردم خودشان باید بخواهند و دانش آموز هم باید خودش بخواهد و باید بتواند انتخاب کند چند زبان می خواهد بیاموزد." جناب رئیس جمهور افزوده است که "وقتی در یک مدرسه ای 98 درصد دانش آموزان یک زبان را انتخاب کردند و 2 درصد دیگر زبان دیگری را برگزیدند ما که نمی توانیم برای آن 2 درصد معلم دیگری را به کار بگیریم." این اظهارات فارغ از اینکه از کدام منشأ روانشناسی معرفتی برمی خیزد، حاوی «پیش فرض ها»ی بخصوصی است که مختصراً به آنها اشاره می شود. درباره اینکه آقای روحانی با علم یا بدون علم به این پیش فرض چنین سخنانی را ایراد کرده اند نمی توان به سادگی قضاوت کرد، اما در هر دو سوی این قضاوت، ایشان زیر سوال است. 1- نخستین پیش فرض اظهارات جناب روحانی آن است که حکومت فارغ از نیازها و حقوق یک ملت، "خواست" آنان را باید در مرکز تصمیم گیری ها و تصمیم سازی های خود قرار دهد. این یک پیش فرض پوپولیستی و عوام فریبانه است و حتی قائلان به حکومت های سکولار و لیبرال نیز درباره اینکه تنها معیار یک حکومت در تصمیم گیری ها و سیاستگذاری ها باید صرفاً "خواست" مردم باشد تردیدهای جدی دارند. اساساً یکی از مرزهای جدی مردمسالاری دینی و پوپولیسم در مسائلی از این دست ظهور می کند. مردمسالاری دینی در عین توجه به خواست و مطالبات مردم، مفتون آنها نیست و بر نیازهای برتر و سعادت مردم تمرکز بیشتری دارد. 2- پیش فرض دوم آن است که گویا جناب روحانی تمایل 98 درصد دانش آموزان به زبان انگلیسی در شرایط فعلی(اگر این خبر ایشان درست باشد) را یک "خواست فطری" و مادرزادی در نظر می گیرند. به این معنا که هر نوزادی که از شکم مادر متولد می شود با خود کشش و تمایلی به یادگیری زبان انگلیسی به همراه دارد. در این پیش فرض، به وجوه "تاریخی" این قبیل خواست ها و تمایلات و مدیریتی که توسط امر قدرت و سیاست درباره خواسته ها و مطالبات توده اتفاق می افتد توجهی نشده است. 3- سومین پیش فرض سخنان آقای روحانی آن است که "زبان" را یک امر Instrumental و یک ابزار محض برای انتقال معنا فرض کرده و متعاقب آن معتقد می شود که یادگیری زبان صرفاً یک ابزار بیشتر برای کسب علم بالاتر در اختیار ملت قرار می دهد. ایشان توجه نفرموده اند که زبان همه علوم، انگلیسی نیست و در علم حقوق، زبان فرانسه، در فلسفه و حتی مهندسی صنایع، زبان آلمانی کارآمدتر از انگلیسی است و قس علیهذا. البته موجب تعجب است که ایشان بعنوان یک حقوقدان، از برتری زبان فرانسه در علم حقوق هم غفلت دارند. اما امر عجیب تر، سادگی و ناپختگی مفروضات ایشان راجع به زبان است. بیش از 100 سال است که «زبان» به یکی از موضوعات محوری فلسفه تبدیل شده و نگاه "ابزار انگارانه" به زبان به طور جد مورد نقد قرار گرفته. اهمیت موضوع زبان به حدی است که برخی فلاسفه نه تنها معتقدند زبان صرفاً ابزار انتقال معنا نیست، بلکه اعتقاد دارند زبان در "ساخت" یک معنا مشارکت کاملاً جدی دارد. ارنست کاسیرر تاثیر متقابل زبان و اندیشه را نشان می دهد و ماکس مولر سایه تاریک زبان بر اندیشه را رفع نشدنی میداند. ویتگنشتاین فیلسوف معروف جمله معروفی درباره زبان دارد و مرز جهان هر فرد را مرز زبان او می داند. هایدگر نیز زبان را "خانه وجود" می خواند، و مباحث گسترده و پیچیده ای درباره زبان و ماهیت هرمنوتیکی آن توسط وی و شاگردش گادامر مورد طرح و بحث قرار گرفته است. البته توقع این نیست که جناب آقای روحانی با مشغله های سنگین خود برای توجیه برجام فرصتی برای مطالعه و تحقیق درباره اهمیت زبان داشته باشند، با این حال از شخصیتی در جایگاه رئیس جمهوری یک کشور انتظار می رود با توجه به اهمیت این منصب، حداقل از مشاوران و صاحب نظران بهتری مشورت بگیرند تا چنین پیش فرض های ساده انگارانه ای تحقیر موقعیت ریاست جمهوری را به دنبال نداشته باشد.
چهارشنبه ، ۱۵اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نماینده]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]