واضح آرشیو وب فارسی:55 آنلاین: ایران و روسیه به زودی برای راه اندازی «گذرگاه سبز» گمرکی بین تهران و مسکو موافقت نامه امضا می کنند. اما با این موافقت نامه قرار است چه اتفاق های جدید تجاری رخ دهد؟55آنلاین: ایران و روسیه به زودی برای راه اندازی «گذرگاه سبز» گمرکی بین تهران و مسکو موافقت نامه امضا می کنند. در پی ایجاد تنش سیاسی بین روسیه و ترکیه در ماه های اخیر، ایران پذیرفته در زمینه صادرات میوه و سبزیجات به این کشور، جایگاهی را که پیش از این در اختیار ترکیه بود، در بازار این کشور به خود اختصاص دهد. آن طور که ایرنا گزارش داده، رئیس اداره فدرال گمرک روسیه با اعلام این خبر عنوان کرده که برای امضای توافقنامه گذرگاه سبز گمرکی بین دو کشور به ایران سفر می کنیم. آن طور که این خبرگزاری گزارش داده، «یکی از مهم ترین دستاوردهای گذرگاه سبز که بزرگ ترین سند همکاری های تاریخ گمرکی دو کشور به شمار می رود، سرعت در صادرات محصولات کشاورزی ایران به روسیه است. براساس این توافق، ترخیص محصولات کشاورزی فاسدشدنی ایران در اولویت کاری گمرک روسیه قرار می گیرد و افزون بر این محصولات کشاورزی نیز در گذرگاه سبز این کشور ترخیص خواهد شد و گمرک ایران هم متعهد شده است اطلاعات و ارزش گمرکی کالاها را ارسال کند تا نسبت به ترخیص سریع محصولات کشاورزی ایران اقدام شود.» اما پرسشی که در این میان مطرح می شود این است که آیا ایران آمادگی تأمین نیازهای روسیه در بخش محصولات کشاورزی و میوه را دارد؟ ایجاد گذرگاه یا کریدور سبز گمرکی بر میزان صادرات این محصولات از ایران به مقصد روسیه چه اثری خواهد داشت؟ کاوه زرگران، رئیس کمیسیون کشاورزی، آب و صنایع غذایی اتاق تهران در گفت وگو با اقتصادنیوز، درباره راه اندازی گذرگاه سبز گمرکی بین تهران و مسکو اظهار کرد: کریدور سبز می تواند در قالب یک توافق همان طور که بین روسیه و ترکیه در سال 2008 رخ داد، با ایران هم در این مقطع رخ دهد، اما مسأله کنونی این است که ما صادرکننده توانمند در سطحی که بازار روسیه نیاز دارد در حوزه مواد خام کشاورزی نداریم. یعنی صادرکننده ای نداریم که بتواند در تمام 12 ماه سال، قیمت کالا و تأمین کالا را به طرف روسی تعهد دهد. این مسأله ای است که فکر می کنم از ایجاد کریدور سبز گمرکی مهم تر است. او افزود: نکته دیگر این است که زیرساخت های صادراتی ما فراهم نیست و قیمت تمام شده محصولات مان نسبت به رقیبانی که در این بازار داریم بیشتر است. به عنوان مثال الآن درباره پنیر بعد از یک سال توانسته مجوز صادرات بگیرد و سازمان دامپزشکی روسیه اجازه های لازم را به چهار کارخانه لبنی ما داده است، اما در عمل به عنوان مثال آمریکای جنوبی در این بازار نسبت به ما مزیت قیمتی دارد. دلیل این مسائل سیاست هایی است که به این موضوع منجر شده که ما تا حدودی کشورمان را محصور کرده ایم و خودمان مواد خام را بالاتر از حد جهانی قیمت گذاری می کنیم و در نتیجه به دست خودمان امکان حضور در بازارهای جهانی را از تولیدکنندگان می گیریم. رئیس کمیسیون کشاورزی، آب و صنایع غذایی اتاق تهران سپس عنوان کرد: اگر به آمارهای صادراتی سال 94 نگاه کنید، در سال 94 با نزول صادرات محصولاتی مواجه شده ایم که به مدت یک دهه هر سال رشد صادرات شان را داشته ایم به عنوان مثال صنایع پرمزیتی مثل لبنیات، شیرینی و شکلات یا ماکارونی. او افزود: صرفا با ایجاد کریدور سبز ما نخواهیم توانست حجم زیادی صادرات را مدیریت کنیم. ما باید کاری کنیم که محصولات مان هم قدرت رقابت در بازارهای دیگر را داشته باشد. زرگران همچنین گفت: فاصله حمل و نقلی دریایی آمریکای جنوبی به روسیه زیاد است، ولی قیمت تمام شده محصولات آنها به قدری پایین است که در نهایت کالا به صورت CIF (قیمت، بیمه و هزینه حمل و نقل) در بنادر روسیه از کالاهای ما ارزان تر درمی آید. او سپس عنوان کرد: همه کشورها برای اینکه رشد اقتصادی داشته باشند، سیاستگذاری های شان به نحوی است که صادرات شان را افزایش دهند. این سیاست گذاری ها در قالب یارانه صادراتی، معافیت های مالیاتی و بیمه های صادراتی است، ولی در کشور ما هیچ کدام از اینها وجود ندارد. طبیعتا کشورهایی که صادرکننده های شان چنین مزیت هایی داشته باشند، قیمت تمام شده کالاهای شان بسیار پایین تر از ماست و بازار را از دست شرکت های ایرانی می گیرند. به همین دلیل بازار روسیه در اختیار کشورهای مختلف است و ما نتوانسته ایم از فرصت هایی که ایجاد شده استفاده کنیم و سهم مناسبی در این بازار به دست آوریم؛ چه زمانی که بین روسیه و اتحادیه اروپا تنش سیاسی ایجاد شد و روسیه از ما خواست بخشی از احتیاجاتش را تأمین کنیم، ولی ما نتوانستیم، چه زمانی که بین روسیه و ترکیه تنش سیاسی ایجاد شد و روسیه رسما اعلام کرد نیاز دارد مواد خام مورد نیازش را از ایران تأمین کند. این دو فرصت بزرگ در حوزه صادرات که شاید دیگر تکرار نشود، به راحتی از دست رفت و سوخت. زرگران در ادامه تأکید کرد: البته ایجاد کریدور سبز گامی مثبت است. یکی از اقدامات ترک ها در مسیری که طی کردند و به یک بازار 4 میلیارد دلاری در روسیه دست یافتند، استفاده از کریدور سبز بود، ولی آنها در کنارش مکمل ها و اقدامات دیگری هم داشتند که تولیدکننده بتواند وارد بازار شود. این در حالی است که در حال حاضر در حوزه مواد خام کشاورزی توانمندی ما بسیار پایین است و قیمت تمام شده محصولات مان هم به دلیل بالا بودن قیمت مواد خام در داخل کشور، در بسیاری از حوزه ها مزیت رقابتی ندارد. مثل گذشته یک صادرات لاک پشتی داریم رضا نورانی، رئیس اتحادیه صادرکنندگان میوه نیز در این مورد به اقتصادنیوز گفت: تا زمانی که تعرفه های آنها بالا باشد، هرچه هم از این گذرگاه های سبز ایجاد کنند، اتفاق چندان مهمی برای صادرات ما رخ نمی دهد و یک حرکت جدی صورت نمی گیرد و ما مثل گذشته یک صادرات لاک پشتی داریم. بنابراین مسأله تعرفه ای است. در این زمینه گمرکات ما باید با کشورهای دیگر توافقنامه های ترجیحی را منعقد کند. نورانی سپس تأکید کرد: تجارت معمولا یک جاده دوسویه است. همان طور که محصولات روسیه با تعرفه های چهار - پنج درصد به ایران می آید، باید محصولات ایرانی هم به همین شکل به این کشور بروند. اگر قرار باشد همچنان محصولات ایرانی با 30 یا 35 درصد تعرفه صادر شود، کالاهای آنها هم باید در گمرکات ما با همین قدر تعرفه وارد کشور شوند. او خاطرنشان کرد: ما پیشنهاد می کنیم که برای توسعه صادرات به موضوع تعرفه های ترجیحی به عنوان یک ضرورت و یک نیاز توجه شود. به عنوان مثال این همه محصولات کره جنوبی وارد بازار ما می شود، ولی ما در آنجا درگیر مشکلات تعرفه ای هستیم. در پاکستان و هندوستان نیز همین طور است. بنابراین ضروری است در سفرهای سیاسی به این کشورها حتما توافق نامه های ترجیحی در دستور کار قرار بگیرد و از این امکان برای توسعه صادرات استفاده شود. همان طور که در حال حاضر روسیه با کشورهای هم جوار خود توافق نامه اوراسیا را دارد و این توافق نامه کمک کرده که همسایگان این کشور حضوری جدی در بازارهای روسیه داشته باشند. منبع: اقتصادنیوز
چهارشنبه ، ۱۵اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 55 آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 91]