واضح آرشیو وب فارسی:598: این جامعه شناسی سیاسی با بیان اینکه صراحت رئیس جمهور در مخالفت با نظر رهبری بهتر از ریاکاری است نوشت: روحانی استعمار انگلیس را چیز بدی نمی داند.به گزارش پایگاه 598 ، پرویز امینی جامعه شناس سیاسی در یادداشتی با عنوان "از صراحت تا ریاکاری و از مطایبه تا فاجعه" در واکنش به اظهارات امروز رئیس جمهور نوشت: جناب روحانی امروز با صراحت، تفاوت دیدگاه خود را درباره آموزش زبان خارجی با رهبری بیان کردند. رهبری مخالف آموزش انحصاری زبان انگلیسی هستند و رئیس جمهور به دلایلی از جمله تجربه هندوستان، خواستار آموزش انحصاری زبان انگلیسی هستند. این صراحت به نظرم ابدا منفی نیست و باید از این صراحت استقبال کرد. دست کم از اینکه رئیس جمهور «ریاکارانه» چیزی را که قبول ندارد، ظاهرا تایید کند، بهتر است. در مجموعه چیزهایی که به جمهوری اسلامی ضربات کاری زده است، ریاکاری دینی و ظاهرگرایی انقلابی، جایگاه ویژه ای دارند. البته رئیس جمهور خوب است همین صراحت را درباره استقلال کشور، عدالت و آزادی یعنی دال هایی که در گفتمان رئیس جمهور و دولت به حاشیه رانده شده و طرد شده اند، نشان بدهد و با صراحت بگوید در مبنای تئوریک دولت تعریفی از استقلال که به چالش قدرت های بزرگ بیانجامد، باید تعدیل شود. با صراحت بگوید در نظر دولت، عدالت همان جایگاهی را دارد که برای هایک و نوزیک و... دارد (مفهومی پوچ) و با صراحت بگوید که توسعه ای که می گویم مثل تجربه چین با اقتدارگرایی بیش از دموکراسی سازگار است. اما آنچه مهم تر از دوگانه صراحت - ریاکاری جناب روحانی است، پیش فرض های معرفتی این گزاره هاست که اتفاقا در سایر مناسبات دولت یازدهم نیز ظهور و بروز دارد. البته بخشی از دلایلی که جناب روحانی برای آموزش انحصاری زبان خارجی انگلیسی بیان کردند، لوازم مطایبه آمیزی دارد. روحانی یکی از دلایل این انحصار را خواست دانش آموزان بیان کرده است. اگر ملاک خواست دانش آموزان باشد که جناب روحانی بیان کرده اند حدود ۹۸ درصد احتمالا زبان انگلیسی را می خواهند، فکر کنم که در همین حدودها دانش آموزان موافق باشند که اصلا بهتر است هیچ زبان خارجی ای تدریس نشود و باری از مشکلات آنها در انجام تکلیف و امتحان کاسته شود. هرکس خود تجربه ۱۲ ساله آموزش وپرورش را داشته باشد، می داند که اگر خواست دانش آموزان ملاک باشد، آنها بازی و ورزش را بر هر نوع درس و کلاسی ترجیح می دهند و نه فقط زبان انگلیسی! اما همه استدلال های جناب روحانی اینچنین مطایبه آمیز نیست ولو اینکه لوازم فاجعه باری داشته باشد اما درخور بحث جدی است. بخش دیگر استدلال های جناب روحانی در این انحصارگرایی، آشکارکننده وجه پراگماتیستی مبنای نظری و شخصیتی او و مشاورانش است. دسترسی بهتر به علم و شغل بیشتر و تسهیل ارتباط با دنیا در تعاملات اقتصادی، نشانه های پراگماتیستی تفکر حاکم بر روحانی و دولت یازدهم است. در این چارچوب (پراگماتیستی)، اساس پذیرش و رد چیزها، نفع و سود مادی و عینی آنهاست. بنابراین زبان فارسی که اولا دسترسی ما را به علم تسهیل نمی کند (چون زبان علم نیست) و شغل ایجاد نمی کند و نیز تعاملات اقتصادی ما با دنیا را راحت تر نمی کند، چه ارزشی برای آموزش و یادگیری دارد؟ خصوصا اینکه برای آن هزینه های هنگفت مادی و معنوی هم می شود. این یکی از لوازم فاجعه آمیز تفکر پراگماتیستی جناب روحانی است. همچنین بنا بر صحبت جناب روحانی، چون کشورهایی مثل هندوستان به انگلیسی مسلط اند، توانسته اند در فناوری اطلاعات، کارهای بزرگ انجام دهند و شغل ایجاد کنند. همانطور که بیان شد، برای تفکر پراگماتیستی، فایده عینی و عملی ملاک است. بنابراین در این تفکر، استعمار انگلیس بر شبه قاره هند، ابدا چیز منفی نخواهد بود؛ برای اینکه این اشراف به زبان انگلیسی و از قبل آن، انجام کارهای بزرگ در فناوری اطلاعات و ایجاد شغل زیاد، مدیون این دوره استعمار است. از لوازم سخن روحانی این است که استعمار به جای داشتن بار منفی، بار مثبت دارد. در واقع بنا به پیش فرض های پراگماتیستی جناب روحانی درباره آموزش انحصاری زبان انگلیسی، ما می توانیم مشکل مهمی از آموزش وپرورش یعنی ناتوانی در فراگیری زبان انگلیسی در تجربه ۱۲ ساله تحصیل دانش آموز را با پذیرش یک دوره استعمار انگلیس حل کنیم!
چهارشنبه ، ۱۵اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 598]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 102]