تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816365990
30 سال آموزگار دبستان بودم / از باسواد شدن بچه ها لذت می بردم
واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نگار: فرهنگ نگار: منصور رضایی معلم آبپخشی است که طی هفت سال دوندگی 70 مقام اولی در مسابقات استانی در رشته های سه، پنج و 10 هزار متر دو و میدانی کسب کرده و چهار دوره هم با مربیگری خود سبب درخشش شاگردانش در مسابقات استانی و ملی شده است.به گزارش پایگاه اطلاع رسانی فرهنگ نگار ، در هفته معلم به سراغ معلم دشتستانی می رویم که برای دانش آموزان سه مدارس آبپخش و شبانکاره نام آشناست و بسیاری از مردم منطقه او را به عنوان قهرمان دو و میدانی می شناسند. با خودش از سال های معلمی و ورزش صحبت می کنیم از عشق... از عشق و علاقه اش به دانش آموزان می گوید و اینکه یک مرتبه دید دونده کار حرفه ای شده است. برای آشنایی بیشتر با منصور رضایی برای دانش آموزانی که این سال ها بیشتر در آموزشگاه های آزاد علمی و کلاس های تقویتی با او آشنا هستند با خودش به گپ و گفتی نشستیم. لطفا یک بیوگرافی مختصر از خودتان شرح دهید. متولد فروردین 1333 هستم و در روستای چم درواهی (بخش آبپخش) متولد شدم و دوران نوجوانی و جوانی را در روستا گذراندم و پس از خدمت سربازی باز هم به منطقه آبپخش برگشتم و همراه با خانواده که به درواهی آمده بودند، در این روستا ساکن شدم. می گویند رکورد مقام اولی شما در مسابقات دو و میدانی از حساب و کتاب گذشته، ماجرا چیست؟ (خنده ای می کند و می گوید دوستان کمی اغراق می کنند) حساب و کتابمان با خدا صاف باشد دیگر چه نیازی به حساب و کتاب عناوین و القابی که به ما می دهند داریم؛ ولی من اینقدر که دوستان می گویند هم مقام اول نشدم، کلا چند ده باری می شود. اصلا چطور شد که دوندگی را شروع کردید؟ اگه بپرسید چطور شد که دونده شدی نمی تونم جواب دقیقی به شما بدم ... فقط اینو میگم که به قصد دونده شدن نمی دویدم، اصولا کم راه می رفتم و بیشتر می دویدم ... به قول دوستان راه رفتنم هم مثل دویدن بود ... همیشه می دویدم، حتی مسافت های کوتاه را مثلا تو حیاط می دویدم تا خسته بشم، مسیر مدرسه را می دویدم و حوصله نداشتم راه برم ... زیاد می شد که فاصله بین چم درواهی را هم می دویدم. چند کیلومتر بود؟ چندبار می دویدید؟ فاصله بین درواهی و چم درواهی حدود سه کیلومتری بود ... زیاد نمی دویدم نهایتا سه چهار بار ... جوان بودم و پر انرژی ... کم کم داشتم به دویدن علاقه مند می شدم و دوست نداشتم بشینم. از کی به صورت حرفه ای شروع کردید و وارد مسابقات شدید؟ اولین باری که مسابقه دو شرکت کردم اول دبیرستان بودم، از بهرام آباد (آبپخش) تا پاسگاه درواهی (آبپخش) دویدیم و با اینکه زیر نظر هیچ مربی فعالیت نمی کردم نفر اول شدم، این اولین قهرمانیم بود ... تو همون مسابقه پنج نفر انتخاب شدیم، رفتیم برای مسابقه با دانش آموزان سعدآباد که دونده های باسابقه و حرفه ای بودن ... تو این مسابقه هم پنج نفر انتخاب شدیم و رفتیم به مسابقات برازجان ... اینبار مسابقه دو پنج هزار متر بود و چون تمرین زیادی داشتم و کمی با مسابقات دو آشنا شده بودم با فاصله زیادی از حریف اول شدم ... از اینجا بود که عاشق مسابقات دو شدم. از اینجا به بعد برای مسابقات استانی انتخاب شدم و زیر نظر مربی تمرینات را شروع کردم ... بعد از دو ماه تمرین فشرده و نفس گیر زیر نظر استاد مختار عبداللهی رفتیم بوشهر برای مسابقه و با حمایت های مربیم و تلاش خودم دوباره توانستم مقام اول را کسب کنم. از اینجا بود که کار سخت شد، باید برای مسابقات کشوری آماده می شدیم و حدود دو ماه وقت داشتیم برای تمرین... تو این دو ماه حسابی انرژی گذاشتم و قصد کرده بودم که دوباره مقام بیارم ... در آنجا مقام سوم نصیب من شد و طلسم مقام اولی من شکسته شد. بعد از اینکه شکسته شدن طلسم دو را رها کردید؟ بعد از آن 70 مقام اولی استان بوشهر را کسب کردم نه، اصلا اینطور نبود ... بعد از آن با دعوت پسر عموم (رسول رضایی) که از بهترین فوتبالیست های استان در دهه های 40 و 50 بود و عضو باشگاه پرسپولیس برازجان به این باشگاه رفتم ... سال 51 تا 57 برای این باشگاه می دویدم و تو این هفت سال همیشه تو مسابقات انتخابی استان در رشته های سه، پنج و 10 هزار متر مقام اول را کسب کردم و مجموعا بیش از 70 بار مقام اول استان را کسب کردم. تا چه زمانی به دو و میدانی به صورت حرفه ای ادامه دادید؟ سنواتی که دونده باشگاه پرسپولیس برازجان بودم آخرین دوره ای بود که پا تو مسابقات دو حرفه ای گذاشتم و بعدش به سربازی رفتم و بعدش هم سی سال کنار تخته سیاه به دانش آموزانم درس دادم ... البته اینطور نبود که دو را کنار بگذارم، برای دل خودم می دویدم ولی شرایط طوری نبود که بتونم وقتم را خرج این کنم که دونده حرفه ای باشم. از دوران معلمیتون بگید ... چرا همیشه تو مقطع ابتدایی تدریس کردید؟ سربازی را تو سپاه دانش گذراندم و منطقه دهدشت کهکیلویه و بویر احمد سپری کردم. بین سال های 56 تا 58 و از سال 58 هم به عنوان آموزگار استخدامی اداره آموزش و پرورش سعدآباد فعالیت کردم. بیشتر دوران خدمتتان در چه منطقه ای بودید؟ علاقه داشتم تو آبپخش حاضر باشم و به خاطر همین موضوع یا خود شهر آبپخش و یا روستاهای اطرافش تدریس می کردم ... به طور کلی محدوده آبپخش و شبانکاره محدوده خدمت من تو 30 سال آموزگاری مقطع ابتدایی بود. تمام دوره خدمت آموزگار بودید؟ موقعیت کار اداری و دفتری برایتان پیش نیامد؟ رفتن به اداره و کار دفتری مشکل نبود برام، ولی خودم تحصیل را دوست داشتم، بچه هام را دوست داشتم ... تمام آن 30 سال را آموزگار بودم و با دانش آموزانم ایامم را سپری می کردم ... چیزی که تعجب معلم های هم دوره من را به دنبال داشت ماندگاری من تو کلاس اول دبستان بود ... 13 سال تو کلاس اول دبستان تدریس کردم و 13 سال از باسواد شدن بچه ها لذت بردم ... وقتی می دیدم بچه ها خوندن و نوشتن یاد می گیرن احساس غرور می گردم و بال در می آوردم... مابقی سنوات خدمت هم تو پایه های دوم و چهارم و پنجم دبستان تدریس کردم تا سال 86 که بازنشسته شدم. البته بعد از بازنشستگی هم آموزگاری را رها نکردم ... با بچه های فامیل تقویتی کار می کردم، تو آموزشگاه های آزاد درس می دادم و هنوزم کاملا تدریس را ول نکردم ... نمیشه کاری که عمری داخلش بودی را ول کنی یک مرتبه ... 30 سال کنار تخته سیاه وایسادم و درس دادم. پس چطور دو و میدانی را رها کردید؟ کی گفته من دویدن را رها کردم ... گفتم که دیگه به مسابقات نرفتم، برای دل خودم که می دویدم ... هنوزم می دوم ... امروز هم دویدم ... تازه تو دوران معلمی چندباری به عنوان مربی دانش آموزان تو رشته های مختلف دو فعالیت کردم ... در آن دوران هم چهار بار مقام قهرمانی استان را کسب کردیم ... دو بار هم به مسابقات کشوری راه پیدا کردیم و یک بار یکی از دونده های تیم من تو مسابقات بندر عباس مقام برتر را کسب کرد. از وقتی که با ما دادید تشکر می کنم. در آخر اگر حرفی دارد و تو گفت وگوی ما از قلم افتاده بفرمایید: از آقای مختار عبداللهی مربی دوومیدانیم درایام نوجوانی و جوانی تشکر می کنم ... این مربی با ذوق تو سال های خدمتش نه تنها تو رشته دو و میدانی بلکه تو همه رشته ها به آبپخش ظرفیت داد و باعث درخشش ورزشی آبپخش تو سطح منطقه ای، استانی و ملی شد. از همه دانش آموزانم تو 30 سال گذشته هم حلالیت می طلبم ... همه تلاشم این بوده که خاطره بدی از من تو ذهن دانش آموزانم باقی نمونه ... اگه از من ناراحتی به دل دارن ازشون می خوام حلالم کنن.
چهارشنبه ، ۱۵اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نگار]
[مشاهده در: www.farhangnegar.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
گوناگون
پربازدیدترینها