محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831036434
از التماس جوانان برای دفاع تا تشکیل بسیج جهانی در سوریه
واضح آرشیو وب فارسی:فاش نیوز: * موکب اول) توفیق فروردین امسال توفیقی که پنج سال انتظارش را می کشیدم و هر بار، اتفاقات متعددی مانع این توفیق عظیم می شد، به سراغ ام آمد؛ سفر به «دم عشق» (دمشق) نصیبم شد تا سال فاطمی ام را با دخت نازنین حضرتش، بی بی زینب کبری علیها السلام آغاز کنم و این گونه روانه سوریه شدم تا از نزدیک شاهد ایثار و جهاد فرزندان ولایت باشم. * موکب دوم) اعزام به سوریه؛ داوطلبانه یا اجباری؟ آنچه شما از مدافعان حرم شنیده اید را نمی دانم چیست؟ اینکه چقدر پول به دلار می گیرند؟ اینکه بالاجبار می برندشان؟ اینکه صدها هزار یا ده ها هزار ایرانی در سوریه حضور دارند؟ و ... امّا من مدافعان حرم را به چشم دیدم و این دیدن کجا و آن شنیدن ها کجا؟! دو هفته ای توفیق درک شان را یافتم از دمشق تا ریف دمشق تا حلب و جنوب حلب تا تدمر و قنیطریه و سویداء و درعا و داریا و لاذقیه تا همین تل العیس که کمتر از 24 ساعت پس از حضورم شاهد سقوط این روستا بودم، تا تِدمر که چند ساعتی پس از آزادی اش توفیق دیدنش را یافتم. خلاصه سنگر به سنگر و محور به محور و مدافع به مدافع را از نزدیک دیدم، درک کردم و خاطراتی بی بدیل در حیاتم رقم خورد. با تمام آن تصورات و سوالات فوق که در اصل، لجن پراکنی و شایعه سازی رسانه های صهیونیستی بود وارد سوریه شدم. با این تصور که پای به دیاری بگذارم که اطرافم را رفقای ایرانی لبریز کرده اند و حتماً هم جوانان سوری داخل منزل شان از ترس خزیده اند و خیابان ها هم خالی از سکنه و عابران است (!) تعجب آور بود؛ حضور صدها هزار جوان سوری در تشکیلات جدیدالتأسیس «بسیج مردمی» برای ایست و بازرسی در تمام شهرها و جاده ها تا جهادشان در خط های مقدم و عملیات ها. حضور بسیجیانی از عراق و لبنان و افغانستان و ... که در میان تمام این مدافعان حریم آل الله علیهم السلام از جهان اسلام؛ شیعیان و اهل تسنن و مسیحیان و دروزیان و سایر فرق و اقوام و مذاهب همه و همه دوشادوش هم بودند تا دیگر پیش بینی و طراحی عمیق امام جمارانی مان را تحقق بخشیده باشند و آن هم «بسیج جهانی» است که به فرموده امام خراسانی مان حتّی امروز به قلب کالیفرنیا و نیویورک هم رسیده است. و جالب بود برایم حضور ده ها نفری مدافعان ایرانی حرم.آنها نیز مانند بقیه همسنگران و همرزمانشان عاشقانه و داوطلبانه آمده بودند تا بگویند در مهندسی عقل سلیم آنها، برای مبارزه با ظلم و زور و فساد، و حمایت و یاری مظلوم، حدّ و مرز جغرافیایی وجود ندارد. مرز آنان قلبِ رقیق و احساس لطیف و اخلاقِ نیکوی شان است که نمی توانند شاهدِ کشتار فجیعانه زنان بی گناه و کودکان معصوم و مردم بی دفاع باشند تا دزد و قاتل و جنایتکار، هر کاری خواستند از قتل و غارت انجام دهند... خلاصه شجاعت و غیرتشان اجازه بی خیالی را در مرام جوانمردانه و مسلک پاک شان نمی دهد که مرحبا بر این جوانان با فرهنگ که تدبیر حقیقی را نه در شعار، که عملی و عینی تحقق بخشیدند. * موکب سوم) تکرار دفاع مقدس نمی دانم توفیق این سفر از چه کار نیکی نشأت گرفت که بی شک علّت العلل، همان اردوی جهادی و راهیان نور بود، امّا باورش هم محال بود که روزی مجاهدان ولایی، اطراف رژیم اشغاگر قدس را به محاصره نهایی نزدیک کرده و این گونه شجاعانه به رزم و دفاع علیه نظام سلطه بپردازند. من که نسل سومی هستم و جنگ تحمیلی را با تمام حال و هوایش در کتاب ها و از سخنرانی ها خوانده و شنیده بودم و هیچگاه از نزدیک در میان رزمندگان نبودم، حقیقتاً برایم تجربه ای ارزنده بود که سنگرهای امروز جنگ تحمیلی مستکبران علیه مستضعفان را با چشم ببینم و عیناً درک کنم. از پیرمردان و پیشکسوتانی که به قول ما ایرانی ها «بازنشسته» شده اند تا پدرانی که فرزندان خردسالی دارند و تازه دامادانی که همسران جوان خود را به خدا سپرده و به نقاط عملیاتی عزیمت کرده اند و حتّی دانش آموزان نوجوان دبیرستانی را کنار هم مشاهده کردند که به تأسی از بسیجیان ایرانی در پی حراست از مرزهای سرزمین جغرافیایی شان بودند و همین حال و هوا نیز در سنگرهای عراقی و لبنانی و افغانی به وضوح قابل لمس بود که آنها نیز در پی حفاظت از مرزهای سرزمین دینی شان سر از پای نمی شناختند. امّا باز هم طبق معمول، حال و هوای جوانان ایران زمین، متفاوت تر از بقیه بود. این تفاوت را مجاهدان کشورهای مختلف می گفتند که مصداق آن هم درخواست های مکرر فرماندهان ارتش سوریه بود که برای هر عملیات درخواست 5،4 ایرانی را می کردند تا ضمن مشاوره های نظامی در صحنه؛ با شجاعت بی مثالی که دارند انگیزه بخش پیش روی رزمندگان سوری باشند و هم با وجودشان، رعب و وحشت را به جبهه تکفیریان بکشانند ... و این تفاوت را بیش از همگان و حتّی مسئولان سوری؛ مردم مناطق آزاد شده از قتل و غارت تروریست ها بیان می کردند. مردم آرزو داشتند که خانه شان، سنگر و استراحت گاه جوانان ایرانی شود که با خود هم امنیّت را می آورند و هم برکت و رحمت را و برای این حضور، بیش از همگان، کودکان و نوجوانان انتظار می کشیدند تا بازی هاشان گرم تر گردد و شادی شان نیز مضاعف. * موکب چهارم) شرمساری اگر چه حضورم به دو هفته نیز نرسید و نتوانستم بسیاری از صحنه های عاشقی را به نظاره بنشینم امّا حقیقت آنست که در مسیر برگشت، بیش از هر زمان دیگری در طول عمرم احساس «شرمساری و خجالت» داشتم. آنگاه که دیدم چگونه با جسارت بی بدیل و شجاعت بی نظیر، مدافعان حرم در مهیب انفجارهای کوچک و بزرگ و وحشی گری های انتحاری دشمنان به خط می زنند و آنچه برای شان مهم است حفظ مرزهای انسانی بوده و آنچه مهم نیست جان ارزشمندشان است؛ شرمنده شدم که چرا از پول و مادیات برای این اولیاء حقیقی الهی دم زدم که ارزش آنان جز جنّت الله و همنشینی با اباعبدالله نیست. امّا خب چه کنم که عقل دنیایی من بیشتر از این قد نمی داد چون اصولاً خودم را با همین پول های ناچیز آمریکایی و اروپایی خرید و فروش کرده ام. آنگاه که دیدم «کرّار»که یک جوان عرب است فرزند 45 روزه خود را ماه هاست که ندیده و می گوید «آرامش همه کودکان و نوزادانِ معصوم را از خدا خواسته ام»، شرمنده شدم. آنگاه که دیدم جوانان افغانستانی برای ماندن در منطقه التماس می کنند و می گویند «سالهاست در انتظار آمدن بودیم و حالا پس از چند ماه می گویند کافی است امّا جنگ که تمام نشده ترا به خدا بگذارید بمانیم»، شرمنده شدم. آنگاه که حسین 30 ساله را دیدم؛ متولد لبنان است و ساکن دمشق؛ و جوان شجاع و زبر و زرنگی است و پرسیدم چند فرزند داری؟ گفت «حیدر 7 سال، زهرا 4 سال و فرزند سومم نیز 3ماه دیگر به دنیا می آید»، شرمنده شدم. بگذریم که هرچه از این سفر بگویم بی شک، رشحه ای را نیز نتوانسته ام بازگو کنم و این چند سطر را به رسم ادب و وفا برای آن دلاور مردان نوشتم تا شاید در ثواب جهاد آسمانی شان ولو به مثقالی سهیم و شریک گردم (ان شاءالله) قلمی فرسوده از اسماعیل احمدی منبع: کیهان
سه شنبه ، ۱۴اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فاش نیوز]
[مشاهده در: www.fashnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها