تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816805632
«دو روزی که گذشت» روایتی از روزهای انقلاب و جنگ تحمیلی
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: نگاهی به خاطرات شفاهی رزمنده قزوینی؛
«دو روزی که گذشت» روایتی از روزهای انقلاب و جنگ تحمیلی
شناسهٔ خبر: 3613143 - دوشنبه ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۱۰:۱۱
استانها > قزوین
قزوین- کتاب «دو روزی که گذشت» روایتی از روزهای انقلاب و سال های جنگ تحمیلی بر مبنای خاطرات جانباز و رزمنده قزوینی «سید جعفر ثانی قوامی» است. خبرگزاری مهر- گروه استان ها: «دو روزی که گذشت» روایتی از روزهای انقلاب و سال های جنگ تحمیلی از قزوین تا تکاب، از تکاب تا میمک، از میمک تا بیمارستان شیراز و در نهایت دوباره قزوین است. این اثر در قالب تاریخ شفاهی قرار می گیرد و مصاحبه و تدوین آن توسط «حمیدرضا ملازینل» از پژوهشگران جوان قزوینی و معاونت حوزه هنری استان انجام شده است. رونمایی از کتاب «دو روزی که گذشت» به تازگی در قزوین انجام شد به همین مناسبت در گفتگو با حمیدرضا ملازینل به موضوعاتی چون: وجه ممیز تاریخ شفاهی از سایر علوم و فنون، چگونگی تدوین کتابش، امکان خلق آثار دیگری چون دور روزی که گذشت در قزوین و نیز ضرورت های پرداختن به جریان نوپای انقلاب و دفاع مقدس در تاریخ شفاهی پرداخته ایم. *برای بسیاری «تاریخ شفاهی» و کتاب هایی از نوع «دو روزی که گذشت» شبیه مصاحبه های مطبوعاتی هستند در حالی که پژوهشگران تاریخ شفاهی تفاوت های عمده ای میان این دو نوع قائل هستند، این تفاوت ها شامل چه مواردی می شود؟ البته این تصور که ثبت تاریخ شفاهی و مصاحبه های ژورنالیستی یکی هستند، تصور کاملا اشتباهی است، اساسا تاریخ شفاهی تفاوت های بسیاری با مصاحبه های مطبوعاتی دارد زیرا مصاحبه های مطبوعاتی معمولا به سبب سلیقه مخاطب و محدودیت چاپ، باید سطحی و محدود باشند در حالی که در تاریخ شفاهی با محدودیت هایی چون حجم اندک و مراعات سلیقه مخاطبانی که مصاحبه های ژورنالیستی و رسانه ای را می پسندند، مواجه نیستیم. از این رو تاریخ شفاهی معمولا پژوهشگرانه و عمیق است و گاه ممکن است هر مخاطبی را به خود جذب نکند دقیقا برعکس مصاحبه های مطبوعاتی که سطحی اما جذاب هستند از سویی نیز تاریخ شفاهی تقریبا یک ژانر مدرن در تاریخ علم محسوب می شود و محصول درهم ریختن روایت های کلان، آمرانه و پادشاه محورانه در ثبت تاریخ است. همچنین مصاحبه گران تاریخ شفاهی و مطبوعاتی در عین تشابه، تفاوت های بسیاری با یکدیگر دارند از آن جمله این که اصحاب رسانه معمولا برخوردار از حوزه های کاری غیرتخصصی اما متعددی هستند در حالی که مصاحبه گر تاریخ شفاهی به ناگزیر باید تنها در یک یا دو حوزه وارد شود اما به صورت عمقی و با حجم وسیعی از مطالعه و پژوهش. ضمن اینکه مصاحبه گر تاریخ شفاهی باید با قدرت بازیابی اطلاعات و یا همان «ریکاوری اطلاعات» از مصاحبه شونده ای که ممکن است دچار کهولت سن و یا سایر مسائلی از این دست باشد، وارد پروسه علمی خود شود. *برهمین اساس مصاحبه گر تاریخ شفاهی برای طراحی هر کدام از سئوالات خود باید از اشراف و حیطه تحقیقاتی وسیعی برخوردار باشد از این رو مصاحبه های تاریخ شفاهی قابلیت استناد بیش تری در جریان تاریخ نویسی دارند، آیا می توان نتیجه گرفت که تاریخ شفاهی بیشتر تمایل به تاریخ دارد تا روزنامه نگاری؟ تا حدودی بله، البته در قیاس با روزنامه نگاری می توان این داوری را انجام داد اما به طور کلی قدرت مانور در تاریخ شفاهی بسیار بالاست و به همان میزان نیز کار در این ژانر سخت تر است ضمن اینکه شما می توانید در کنار استفاده از دستاوردها و قالب های کاملا کلاسیک فن تاریخ نویسی، نیم نگاهی هم به روزنامه نگاری، ادبیات به ویژه ادبیات روایی و داستانی صرفا از نوع رئال آن داشته باشید. مردم شناسی و جامعه شناسی از جمله مهم ترین رشته هایی است که مصاحبه گر تاریخ شفاهی باید علاوه بر تاریخ بر آنها تسلط داشته باشد در واقع هرچه تسلط بر این علوم و فنون بیشتر باشد نتیجه کار نیز علمی تر، قابل استنادتر و البته جذاب تر خواهد بود. *وارد بحث کتاب «دو روزی که گذشت» و خاطرات «سید جعفر ثانی قوامی» شویم. سئوال کلی این است که چرا برای تدوین اولین اثر مکتوب خود در حوزه تاریخ شفاهی انقلاب و دفاع مقدس، سید جعفر ثانی قوامی را انتخاب کردید؟ خاطرات آقای ثانی قوامی از ویژگی های متعددی برخوردار است چنانکه می توان پرداختن به خاطرات ایشان را از لحاظ علمی، «یک تیر و چند نشان» قلمداد کرد. علت این امتیاز نیز ویژگی خاطرات و زندگی ایشان است که دربردارنده خاطرات و تجاربی چند لایه و پیچیده ای است که در برهه های زمانی بسیار حساسی در تاریخ این شهر و کشور به وقوع پیوسته اند. به عنوان مثال زمانی که آقای ثانی قوامی شرحی از وضعیت مغازه های مشروب فروشی و سینماهای هشت گانه قزوین و نیز درگیری دانش آموزان این شهر با گارد شاهنشاهی ارائه می دهد، زمانی که تجارب حضور خود را به همراه نیروهای انقلاب در «تکاب» و درگیری با برخی از خوانین شرح می دهد و نیز خاطرات جنگ ایشان در «میمک» و فعالیت هایشان در ستاد پشتیبانی را گزارش می کند، مخاطب خود را با حجم وسیعی از اطلاعات و روایت های چند لایه از چندین برهه زمانی آن هم در چندین منطقه استراتژیک مواجه می بیند. همچنین در تمام این تجارب، خواننده اثر می تواند خود را نه فقط با خاطراتی بازخوانی شده، بلکه با خاطراتی تحلیل شده، رودررو ببیند. ضمن اینکه می تواند از شرح سفری داستانی به عصر شکست ها و موفقیت های یکی از مهم ترین انقلاب های بشریت لذت ببرد و در کنار آن صاحب تحلیل و تجربه در رابطه با این انقلاب نیز باشد. در کل این ویژگی دوم یعنی صاحب تجربه و تحلیل شدن یکی از مهم ترین امتیازات مرور تاریخ شفاهی انقلاب و دفاع مقدس به ویژه برای نسل امروز و سایر نسل های انقلاب است. *کتاب دارای پاورقی های تشریحی بسیاری است که به گفته خوانندگانی که اثر را خوانده اند، جذابیت و محتوای مکملی مناسبی ایجاد کرده است آیا این مسئله تاکید خود شما بود؟ بله و واقعا هم نیاز بود که این پاورقی ها درج شوند تا خواننده هم بتواند سطح ارتباط خود را با کتاب بالا ببرد و هم انتقال تجربیات و خاطرات با شمول فهم و روانی مناسب تری صورت گیرد. از سویی تلاش داشتیم که این کتاب برای خوانندگان غیرقزوینی هم جذاب و مفید باشد بنابراین لازم بود که برخی از شخصیت های تاریخی مانند: «نعمت الله معتمدی» و المان های مخصوص شهر قزوین مانند نام محلات نیز در پاورقی معرفی شوند. *در مسیر تدوین این کتاب با مشکلات و موانعی برخورد کردید؟ خوشبختانه مشکلات غیرعادی در تهیه اثر ایجاد نشد با این حال تهیه این کتاب نیز مانند ثبت هر اثر دیگری در حوزه تاریخ شفاهی مشکلات و سختی های خود را داشت. به ویژه آنکه از برخی خاطرات این کتاب، حدود شش دهه می گذرد بنابراین باید به آقای ثانی قوامی حق دهیم که برخی از خاطرات خود را فراموش کند هر چند که در مجموع حافظه این جانباز بزرگوار با توجه به حجم وسیعی از خاطرات و تجاربی که در ذهن و ضمیر خودشان نهفته داشته اند، تحسین برانگیز بود. از سویی اشراف به سه برهه تاریخی پیش از انقلاب، انقلاب و سالیان دفاع مقدس آنهم نه فقط در جغرافیای قزوین بلکه در گستره کشور، موضوع دشواری بود که باید به نوعی و البته به صورت نسبی از پس آن برمی آمدم تا مبادا سئوالات بی ربطی در جریان مصاحبه مطرح شود که موجب افت جنبه های تاریخی و علمی کتاب شود. *دو روزی که گذشت در قالب تاریخ شفاهی ثبت شده است فکر می کنید باز هم بتوان شخصیت هایی نظیر «حاج حمزه قربانی» و «سید جعفرثانی قوامی» در شهر قزوین یافت که مجموعه خاطرات آنها در قالب تاریخ شفاهی هم جذاب و هم از بارعلمی برخوردار باشد؟ یقینا می توان. هنوز شخصیت های بسیاری که گنجینه ای از تاریخ شفاهی ایران و استان قزوین را در سینه خود نهفته دارند در کنار ما هستند در حالی که متاسفانه با کهولت سن و از دست دادن این شخصیت ها، گذشته از این که نسل فعلی ما از وجود پر برکت آنها محروم می شوند، خسارت بزرگ تری زمانی رخ می نماید که نسل ها بعدی کشور از گنجینه این خاطرات، تجارب و اندیشه ها بی بهره می مانند و این یعنی از نو اختراع کردن چرخ، بی اطلاعی و بی هویتی در قبال تجربه های ناب انقلاب و سایر موارد تاسف باری از این دست است. البته تاریخ شفاهی و به طور اخص تاریخ شفاهی انقلاب و دفاع مقدس تنها منحصر در چهره های رزمنده و ایثارگر نیست، بلکه در مواردی می توان از نیروی های که به نوعی با انقلاب زاویه داشتند و یا نسبت به آن حالت بی طرفی داشتند نیز در ثبت تاریخ شفاهی انقلاب و دفاع مقدس استفاده کرد. *فکر می کنید این شخصیت هایی که شما معتقدید هنوز در بین ما هستند و سینه آنها مأمن گنجینه هایی از تجارب انقلاب و دفاع مقدس است نسبت به رسالت خود در انتقال این تجربیات ارزشمند آگاه هستند؟ متاسفانه از باب تواضعی که در میان این شخصیت ها وجود دارد، آنها هنوز نسبت به این رسالت خود چندان آگاه و توجیه نیستند. بنابراین ما نیاز داریم که این شخصیت ها را نسبت به انتقال این تجربیات گرانسنگ و نیز ضرورت حیاتی که در رابطه با انتقال این تجربیات به نسل های بعدی انقلاب وجود دارد، آگاه کنیم. البته فعالیت های برخی از رسانه های سطحی و نوع نگاه های ژونالیستی که تاکنون به خاطرات و زندگی شهدا و ایثارگران وجود داشته نیز صدمات جبران ناپذیری به تاریخ شفاهی انقلاب و دفاع مقدس وارد ساخته است. این نوع رویکرد برخی از رسانه ها موجب رسوب همیشگی تجارب تحلیلی شخصیت های انقلاب در زیر آواری از شعارها و سئوالات کلیشه ای می شود در حالی که نسل خالق انقلاب و نسل های بعدی انقلاب نیازی به گدایی ترحم، شعار و کلیشه ندارد آنها از ما الگو، تحلیل و تجربه می خواهند. *بنابراین شما معتقدید که انتقال این تجربیات ارزشمند به نسل آینده انقلاب اسلامی و فرزندان این مرز و بوم مهم ترین ضرورت پرداختن به تاریخ شفاهی در حوزه انقلاب و دفاع مقدس است؟ دقیقا، قاعده معروفی در این رابطه وجود دارد که می گوید: «اگر روایت نکنید، روایت می شوید». متاسفانه ما در بسیاری از موارد خود را روایت نکرده ایم. بنابراین طبیعی است که روایت شده باشیم و این در «وضعیتِ روایت شدگی» قرار گرفتن در شأن انقلاب و کشور نیست و بسیار خطرناک تر از زمانی است که دشمن به خاک شما چشم دوخته است. یعنی روایت شده بودن خطرناک تر از جنگ زده بودن است چرا که این مسئله یعنی چشم طمع دوختن به خاک کشور یک خطر مقطعی است اما زمانی که ما در «وضعیتِ روایت شدگی» قرار گرفته ایم دشمن آینده ما، تمدن ما و منافع ملی را هدف گرفته است، بنابراین می تواند بسیار راحت تر، قوی تر و طولانی تر نیروهای خود را در کشور مدیریت کند. *اگر قرار باشد کتاب دو روزی که گذشت را به کسی یا کسانی اهدا کنید از چه کسانی یاد می کنید؟ طبیعتا خود آقای ثانی قوامی، شهدای قزوین و نیز همه شهدای کشور و انقلاب در رتبه اول اهدای این کتاب هستند اما گذشته از اهدا، از زحمات همه دوستان و عزیزانی که در تهیه این کتاب به نوعی نقش داشتند به ویژه از بنیاد حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس، آقای «روح الله شریفی» که با حمایت «جناب سرهنگ طاهرخانی» ریاست بنیاد با قوت در راستای اشاعه میراث شهدا و ایثارگران این خطه و نیز تقویت تاریخ شفاهی دفاع مقدس، گام بر می دارند، صمیمانه تقدیر و تشکر می کنم. بدون شک کتاب دو روزی که گذشت نیازمند نقد و بررسی های جدی است چون تنها از این طریق است که می توان آثاری پخته تر و حرفه ای تر را ارائه کرد. در هر حال امیدوارم که جریان نوپای پژوهش در تاریخ شفاهی انقلاب و دفاع مقدس در قزوین و نیز شهدای این خطه در میان پژوهشگران و نویسندگان به درستی جایگاه خود را پیدا کند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]
-
گوناگون
پربازدیدترینها