واضح آرشیو وب فارسی:مهر: تحلیل بین الملل؛
تشدید منازعات سیاسی در عراق/ آب گل آلودی که مناسب ماهیگیری است!
شناسهٔ خبر: 3613856 - یکشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۱۷:۰۸
بین الملل > خاورمیانه و آفریقای شمالی
منطقه سبز بغداد که موقعیت استراتژیک در قلب پایتخت عراق دارد روز گذشته به یکباره ملتهب شد تا عراق و عراقی ها لحظات دلهره آوری را سپری کنند. خبرگزاری مهر، گروه بین الملل- فرزاد فرهاد توسکی: بغداد پایتخت عراق روز گذشته شاهد ناآرامی گسترده ای بود به طوری که هزاران معترض طرفدار مقتدا صدر به منطقه سبز وارد شدند و همانند سیلی عظیم وارد ساختمان پارلمان شدند و این پس از آن بود که نمایندگان مجلس نتوانستند درباره تشکیل دولت تکنوکرات کاری انجام بدهند و خواسته اصلاحات و مبارزه با فساد مورد نظر طرفداران مقتدا صدر را برآورده کنند. به دنبال این حرکت مردمی حالت فوق العاده در بغداد برقرار شد و همه ورودی های این شهر بسته شد و تدابیر امنیتی در اطراف بانک مرکزی و بانکهای بزرگ مانند الرشد و الرافدین به اجرا درآمد. معترضان خشمگین همه موانع سیمانی را کنار زدند و به پارلمان وارد شدند در این میان نیروهای امنیتی اقدامی در برابر معترضان انجام ندادند.
بدون شک در هر تحرک و اعتراضی مهار همه افراد دشوار است از این رو در حالی که برخی بر ضرورت روند مسالمت آمیز اوضاع تاکید داشتند اما برخی دیگر به حرکت های فردی روی آوردند و خساراتی به برخی خودروها و اموال وارد کردند و برخی نمایندگان را مورد ضرب و شتم قرار دادند که عمار طعمه رئیس فراکسیون حزب فضیلت از جمله آنها بود موضوعی که واکنش حزب فضیلت و محکومیت آن را به دنبال داشت.
منطقه سبز در مرکز بغداد است و پارلمان و کاخ ریاست جمهوری و دفتر نخست وزیری و برخی سفارتخانه ها از جمله سفارت آمریکا و انگلیس در آن قرار دارد. تظاهرات صبح روز شنبه خارج از منطقه سبز برپا بود اما پس از اینکه نمایندگان در تشکیل کابینه تکنوکرات موفقیتی به دست نیاوردند و دقایقی پس از نشست خبری مقتدا صدر که در آن بحران سیاسی کنونی را محکوم کرد بدون اینکه رهبر جریان صدر دستور ورود طرفدارانش را به منطقه سبز بدهد اما آنها وارد این منطقه شدند. در این میان برخی از نمایندگان پارلمان که در داخل پارلمان بودند تلاش کردند که به خارج از منطقه سبز فرار کنند اما برخی از آنها در میان موج مردم گرفتار شدند. نمایندگان فکر این را نمی کردند که تظاهرات کنندگان وارد منطقه سبز بشوند و نیروهای امنیتی اجازه ورود آنها را به منطقه سبز بدهند. در واقع آنها شوکه شدند و باورشان نمی شد که جمعیتی مانند سیل ویرانگر آنها را هدف قرار دهد. برخی نمایندگان مانند عمار طعمه رئیس فراکسیون حزب فضیلت با معترضان روبرو شدند و معترضان این نماینده را مورد ضرب و شتم قرار دادند. بیشتر نمایندگان موفق به فرار از منطقه شدند برخی از الحارثیه و برخی از پل معلق فرار کردند اما معترضان پس از مدتی همه راههای خروج را بستند تا اینکه برخی نمایندگان با قایق به همراه خانواده هایشان مجبور به فرار به سوی الرصافه شوند. برخی نیز به فرودگاه رفتند تا به سلیمانیه یا اربیل یا دیگر مناطق بروند و برخی دیگر نیز به منزل آشنایان و خویشاوندان رفتند تا از عواقب تحرکات احتمالی در امان باشند به ویژه که در این گونه اعتراضات گسترده هر احتمالی وجود دارد. اما بخت و اقبال با عراقی ها یار بود که معترضان از روند مسالمت آمیز خارج نشدند و اعتراض آنها یک روند کنترل شده داشت. معترضان به داخل پارلمان رفتند و اقدام به عکس سلفی گرفتن کردند. آنها به مکانی وارد شدند که در صفحه تلویزیون مشاجره و درگیری فیزیکی نمایندگان را در آن مشاهده کرده بودند. معترضان پس از مدتی از این ساختمان خارج شدند. اما اوضاع در خارج از پارلمان نگران کننده بود. فیلمی از حیدر العبادی منتشر شد که وی را بسیار نگران نشان می داد. رسانه های عراقی اخباری درباره پناه بردن سفیران برخی سفارتخانه به سفارت آمریکا مخابره کردند. ورودی های بغداد بسته شدند زیرا هر احتمالی وجود داشت به ویژه که داعش در غرب بغداد به مثابه خطری در کمین بود تا از هرج و مرج به وجود آمده نهایت استفاده را ببرد. اما در این مدت به غیر از فواد معصوم رئیس جمهوری عراق که دعوت به خویشتنداری و پایبندی به قانون و لطمه نزدن به بیت المال کرد هیچ واکنشی از سوی دیگر مسئولان نشان داده نشد. برخی اخبار تایید نشده نیز از پناه بردن برخی نمایندگان به سفارت آمریکا حکایت داشت. اما آنچه درباره حادثه روز گذشته عراق می توان گفت این است که این واقعه حرکتی آنی که به ناگاه شکل گرفته باشد نبود بلکه نتیجه مشکلات انباشته عراق و نارضایتی از عملکرد سیاستمداران بود. معترضان هنگامی که از روند مبارزه با مفسدان نا امید شدند و بی توجهی به فقیران را مشاهده کردند دست به اعتراض گسترده زدند. این تحولات در حالی است که همه نوع همکاری با العبادی صورت گرفت و مرجعیت و تظاهرات کنندگان و حتی نمایندگان پارلمان از اصلاحات وی حمایت کردند و خواستار برخورد کوبنده با مفسدان شدند اما وی این حقیقت را درک نکرد یا به درستی از این حمایت استفاده نکرد. عراق با قومیت ها و مذاهب و ادیان و عشایر گوناگون، عراقی که بخشی از اراضی اش تحت اشغال است و شهروندانش آواره هستند و عراقی که سرزمین فقیران، بیوه زنان و یتمیمان است به راهبری شجاع و قاطع نیاز دارد. اما نکته دوم فارغ از موضوعی که در بالا به آن اشاره شد خطر فراوان حرکت اعتراضی روز گذشته در منطقه سبز بغداد بود. آمریکایی ها معمولا از آنچه هرج و مرج سازمان یافته می نامند به خوبی بهره برداری می کنند تا به مطامع خود برسند. اگر حرکت اعتراضی روز گذشته از کنترل خارج می شد تبعات سختی برای عراق و عراقی ها به دنبال داشت. اگر داعش همزمان با تسخیر پارلمان از سوی معترضان به بغداد یورش می برد شرایط سختی رقم می خورد به ویژه که داعشی ها از این نوع شرایط به خوبی سوء استفاده می کنند و قدرت رسانه ای خاصی دارند. بنابر این این حرکت آکنده از مخاطرات برای کیان عراق بود. نکته سوم در اعتراضات روز گذشته خطر بعث است. بعثی ها ید طولایی در بهره بردن از نابسامانی شرایط دارند آنها که در حال حاضر با داعش در مناطق تحت اشغال همسویی آشکاری دارند می توانستند از شرایط اگر نیروهای مردمی نبودند نهایت بهره را ببرند تا مجددا بر گردن عراقی ها سوار شود و گور جمعی و کشتار به راه بیندازد. نباید از یاد برد که شیخ نشین های خلیج فارس و در راس آنها امارات و عربستان سعودی روی دیدن حاکمیت کنونی در عراق را ندارند و به دنبال براندازی آن هستند. آنها هرگز مایل نیستند که عراق در اتحادیه عرب و دیگر مجامع به مخالفت با نظریات و دیکته های آنها برخیزد به ویژه که نشست هایی که در برخی کشورهای عربی با حضور بعثی ها و مخالفان حاکمیت کنونی برگزار می شود همگی در راستای براندازی نظام کنونی است. اگر عصیان خاصی در الرصافه و الکرخ صورت می گرفت آیا وضعیت مشابه موصل در بغداد رخ نمی داد؟ اگر نیروهای مردمی در کمربندی بغداد حضور نداشتند و موقعیت خود را تقویت نمی کردند آیا شب تلخی در یکم ماه مه رقم نمی خورد؟ قدر مسلم آن است که برای برون رفت از بحران کنونی باید نوعی همگرایی میان همه طیف ها در عراق به وجود آید و همه قومیت ها و طیف ها با تعامل مثبت عراق را به جلو سوق دهند. نه فقر و نبود آب و برق و خدمات رفاهی زیبنده عراق است نه تسخیر پارلمان و حرکاتی شبیه به آن. به هر حال حادثه روز گذشته خطری بود که به خیر از کنار عراق گذشت و گرنه اعتراضات اجتماعی معمولا همانند سیل های غیر قابل کنترل هستند که مهار آن بسیار سخت و در برخی موارد غیر قابل مهار است. عراق در حال حاضر همانند بیماری است که از درد به خود می پیچد و نیازمند طبیب حاذق است تا نسخه ای مناسب عراق بپیچد و زخم های آن را التیام بخشد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]