محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1847322905
صدایت جاودان می‌ماند...
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۱۰:۰۸
وقتی به دنیا آمد چشمهایش می‌دید، اما در نیمه‌های سال کلاس پنجم ابتدایی کم کم بینایی خود را از دست داد و به نابینایی مطلق رسید، اگرچه که نابینا شدنش منجر به ترک تحصیل او برای چندین سال شد، اما در حال حاضر معلم است و شاگردانش نیز هم‌درد خودش، او یک هنرمند شاعر نیز هست و نامش پای چندین مجموعه شعری می‌درخشد. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه خراسان، موسی عصمتی، معلم و شاعر روشن دلی است که در مرکز آموزشی نابینایان امید مشهد، بینایی حاصل از تحصیل را به شاگردان کم بینا و نابینای خود هدیه می‌دهد، او در یکی از روستاهای سرخس به نام "معدن آق دربند" متولد شده است. حتی تصور اینکه، فردی روزی دنیا را با تمام رنگ و لعابش دیده حالا به هر سمت و سویی که نگاه می‌کند چیزی جز سیاهی نمی‌بیند، خیلی سخت است؛ موسی سیاهی را دید، اما کنار آمدن با آن چند سالی طول کشید. روزهای سخت از دست دادن بینایی همانطور که در ذهنم به این موضوع فکر می‌کنم که نابینا بودن فردی که تصوری از بینایی ندارد سخت‌تر است یا فردی که در ابتدا بینا بوده، از عصمتی می‌خواهم برایم از روزهایی بگوید که نابینایی‌اش را از دست داده، روزهای سخت و وحشتناک تعبیر این معلم روشن دل از آن روزهاست. او می‌گوید: حال و هوای آن روزها برای من عجیب بود و شرایط خاصی داشتم، از دست دادن تمام سرگرمی‌های خاصی که در روستا وجود دارد، بسیار سخت و وحشتناک بود، اینکه صدای بچه‌ها را از داخل خانه می‌شنیدم، اما عملا نمی‌توانستم بیرون بروم بسیار برایم سخت بود به همین دلیل رفتار پرخاش‌گرانه‌ای نسبت به خانواده پیدا کرده بودم؛ با همه درگیر بودم و از زمین و زمان خسته... این شاعر روشن دل خاطرنشان می‌کند: در آن روزهای سخت سرگرمی‌های خاصی برای خودم پیدا کرده بودم، اگرچه که چشم‌هایم نمیدید، اما به بازی منچ علاقه زیادی داشتم و با وجود اینکه این بازی نیاز به بینایی داشت آن را انجام می‌دادم، برای خودم تیر و کمان درست می‌کردم. رادیو اولین پنجره به دنیای بیرون را برایم گشود موسی می‌گوید: یکی از سرگرمی‌های بزرگی که در آن روزها برای من به وجود آمده بود رادیو بود، رادیو را بسیار دوست داشتم و گوش می‌دادم و انگار مونسم شده بود به طوری که حتی با توجه به برنامه‌های آن ساعت را می‌توانستم حدس بزنم؛ شاید بتوانم بگویم اولین پنجره به دنیای بیرون را رادیو به روی من گشود؛ یکی از برنامه‌های رادیو گفت‌وگو با افراد موفق بود، در یکی از آن برنامه‌ها یک جوان نابینا که دانشجوی مقطع دکتری بود حضور داشت، با اینکه نظرم نسبت به ادامه تحصیل منفی بود، اما با شنیدن صدای یک آدم موفق نابینا من نیز تصمیم گرفتم ادامه تحصیل بدهم. وی که بینایی خود را بر اثر بیماری مننژیت از دست داده، در این خصوص، اظهار می‌کند: نیمه‌های سال کلاس پنجم ابتدایی بودم که به بیماری مننژیت مبتلا شدم، علی‌رغم اینکه درمان را در بیمارستان امام رضا(ع) پیگیری کردم، اما اتفاقی که نباید می‌افتاد، رخ داد، پس از این اتفاق حدود چهار سال ترک تحصیل کردم تا اینکه خانواده به این فکر افتادند که من در مدارس نابینایان ادامه تحصیل بدهم. موسی نبود مرکز شبانه‌روزی برای نابینایان در مشهد را علت نقل مکان به تهران می‌داند و ادامه می‌دهد: خانواده من ساکن یکی از روستاهای سرخس بودند و نمی‌توانستند به مشهد نقل مکان کنند به همین دلیل به تهران رفتیم و در تهران در یک مرکز شبانه‌روزی از کلاس پنجم مجددا ادامه تحصیل دادم. موسی با نابینایی خود کنار آمد و دیگر آن را برای خود محدودیت نمی‌دانست؛ تا پایه دوم دبیرستان در تهران درس خواند، اما برای پایه‌های بعدی به دلیل اینکه مرکز شبانه‌روزی نابینابان امید افتتاح شد به مشهد بازگشت و مدرک دیپلم خود را گرفت. انگار زندگی موسی روی غلطک افتاده بود به دلیل اینکه بلافاصله در رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند پذیرفته شد و همزمان با اتمام دوران کارشناسی در سال81 به صورت حق‌التدریسی در مرکز آموزشی نابینایان امید که خود نیز آنجا تحصیل کرده بود مشغول به کار شد؛ برای مقطع فوق لیسانس اقدام کرد و بازهم در بیرجند پذیرفته و از سال 87 نیز استخدام رسمی شد. 50 درصد معلمان یک مدرسه استثنایی باید از جنس دانش‌آموزان مدرسه باشند عصمتی، شغل معلمی را غیر قابل وصف توصیف می‌کند و اعتقاد دارد اینکه انسان با آموزش موجب رشد علمی دانش‌آموزان می‌شود حس بسیار خوبی است، احساس بسیار دلنشینی است مانند باغبانی که نهالی را می‌کارد و نتیجه زحمات خود را می‌بیند. وی تصریح می کند: به عنوان یک معلم نابینا همیشه اعتقاد داشته‌ام که حداقل 50 درصد معلمان یک مدرسه استثنایی باید از جنس دانش‌آموزان مدرسه باشند، این موضوع موجب افزایش انگیزه دانش‌آموزان می‌شود زیرا می‌بینند فردی که مانند آنهاست و مشکلات خاص آنان را طی کرده به نوعی در جامعه موفق است. این معلم روشن دل که ارتباط صمیمانه‌اش با شاگردانش را از همان چند دقیقه نشستن در کلاس درسش به خوبی متوجه می‌شوم، ادامه می‌دهد: دانش‌آموزان نابینا با معلمانی که روشن‌دل هستنند رابطه صمیمانه‌تری دارند حتی دردودل‌ها و خواسته‌هایشان را با معلمی که از جنس خودشان است بیشتر در میان می‌گذارند تا با معلمان دیگر. وی در خصوص مزایا و تسهیلاتی که آموزش و پرورش به معلمان نابینا می‌دهد، عنوان می‌کند: مزایا و شرایط حقوقی ما مانند سایر معلمان است، البته تمام معلمان مدارس استثنایی در سال‌های گذشته حق‌الزحمه‌ای به عنوان حق استثنایی دریافت می‌کردند که پس از چند سال از بین رفت و مجددا از سال گذشته به صورت ناقص اجرا می‌شود. امکانات دانش‌آموزان نابینا جهش زیادی داشته است این معلم روشن‌دل در این زمینه، عنوان می‌کند: امکاناتی که دانش‌آموزان نابینا در حال حاضر دارند جهش بسیار زیادی داشته است. وی ادامه می دهد: امکانات به صورت جهشی و چشم‌گیر اضافه شده، کلاس‌ها مجهز به رایانه است، کتاب‌های آموزشی زیادی برای نابینایان وجود دارد حتی در کنکور برای دانش‌آموزان نابینا سئوالات را به خط بریل می‌نویسند، این امکانات بسیار خوب است، اما باید فضای انگیزشی برای دانش‌آموزان نابینا وجود داشته باشد تا آنان امیدوار شوند. این شاعر روشن‌دل اعتقاد دارد اجرای قانون استخدام 3درصد معلولان موجب افزایش انگیزه دانش‌آموزان نابینا می‌شود و در این خصوص، می‌گوید: اگر انگیزه دانش‌آموزان نابینا تقویت شود و آنان بدانند بعد از درس خواندن سر کار می‌روند اتفاقات خوبی خواهد افتاد. وی می‌گوید: اگر قانون استخدام 3درصد معلولان اعمال شود دانش‌آموزان امیدواری بیشتری برای درس خواندن خواهند داشت، متاسفانه در حال حاضر این قانون رعایت نمی‌شود در حالی که در صورت درست اجرا شدن این قانون، در میان نابینایان تعداد زیادی افراد بیکار نخواهیم داشت، اجرای این قانون وضعیت دانش‌آموزان نابینا را از آنچه که در حال حاضر هست بسیار بهتر خواهد کرد. این معلم روشن‌دل با اشاره به اینکه محتوای کتاب‌های درسی دانش‌آموزان نابینا با دانش‌آموزان عادی هیچ تفاوتی نمی‌کند، ادامه می‌دهد: دانش‌آموزان نابینا از لحاظ هوشی نسبت به افراد عادی چیزی کم ندارند و حتی خیلی وقت‌ها باهوش‌تر از دیگران هستند و نیازی نیست که کتاب‌های‌شان با دانش‌آموزان عادی تفاوت داشته باشد. وی عنوان می‌کند: کتاب‌های دانش‌آموزان نابینا به دو صورت بریل و صوتی هستند؛ کتاب‌هایی نظیر ادبیات، قرآن، زبان فارسی و زبان انگلیسی به صورت چاپی و به خط بریل هستند، اما درس‌هایی مانند تاریخ و جغرافیا که تئوری و حفظی هستند به صورت فایل صوتی در اختیار دانش‌آموزان قرار داده می‌شوند، همچنین دانش‌آموزان کم‌بینا از کتاب‌های عادی با خط درشت استفاده می‌کنند. آتش روشن کردن در تاریکی زیباست اینکه زندگی افراد معلول سختی‌های خاص خود را دارد بر هیچ‌کس پوشیده نیست و این موضوع را حتی افراد معلول نیز باور دارند، اما به گفته این معلم نابینا آتش روشن کردن در تاریکی زیباست. عصمتی با اشاره به اینکه درست است که نابینابان در زندگی سختی‌های زیادی دارند، اظهار می‌کند: من اعتقاد دارم اگر فردی تمام امکانات را در اختیار داشته باشد و بدرخشد هنر نکرده است، این موضوع مانند این است که سر ظهر در هنگام تابش آفتاب آتش روشن کنیم، این آتش به درد کسی نمی‌خورد، اما آتش روشن کردن در تاریکی زیباست؛ اگر یک فرد معلول بتواند با شرایط سختی که دارد موفق شود، ارزشمند است؛ مدرک لیسانس یک فرد معلول به اندازه مدرک دکتری یک فرد عادی است. خانواده‌های افراد نابینا با مراکز مربوط به نابینایی ارتباط داشته باشند هنگام به وجود آمدن بحران‌ها، مشکلات و شرایط سخت برای انسان‌ها اقدامات خانواده و افراد نزدیک بسیار حائز اهمیت است، این شاعر روشن دل در خصوص اقداماتی که خانواده یک فرد نابینا باید انجام دهد، می‌گوید: خانواده‌های افراد نابینا باید با مراکز مربوط به نابینایی ارتباط داشته باشند گاهی اوقات خانواده‌ها فقط فرزند نابینای خود را می‌بینند، اما بعد از این که به چنین مکان‌هایی می‌روند و بچه‌های نابینا را مشاهده می‌کنند، متوجه می‌شوند که تنها فرزند آنان نابینا نیست. شاید تصور اینکه یک فرد بینا با فردی کاملا نابینا ازدواج کند برای ما انسان‌های معمولی اندکی سخت باشد، اما این اتفاق برای معلم روشن دل ما افتاده و او با یکی از همکلاسی‌هایش در دانشگاه بیرجند که فردی بیناست، ازدواج کرده است و در حال حاضر نیز دو فرزند به نام‌های فاطمه و یسنا دارد. عصمتی می‌گوید: یکی از معیارهایی که برای ازدواج به آن توجه می کردم این بود که به کسی تحمیل نشوم و همسرم توانمندی‌های من را باور داشته باشد، همچنین علاقه‌مند بودم که همسرم رشته ادبیات خوانده باشد تا بتواند فضای شاعرانه مرا درک کند، در حال حاضر همسرم به توانمندی‌های من بسیار اعتقاد داشته و مرا باور دارد. نابینایان می‌توانند در زمینه هنر موفق باشند این معلم روشن دل اعتقاد دارد اگر نابینایان می‌خواهند به جایی برسند باید در کنار درس خواندن به دنبال هنر جنبی به طور مثال موسیقی، ورزش، نویسندگی و ... باشند. وی عنوان می‌کند: نابینایان قطعا می‌توانند در زمینه هنر موفق باشند و حرف‌هایی را بزنند که دیگران نزده‌اند؛ یک فرد زمانی هنرمند می‌شود که درد داشته باشد، کسی که هیچ درد و دغدغه‌ای ندارد نمی‌تواند اثری تولید کند که به دل دیگران بنشیند و تاثیرگذار باشد. همه ما چهره معلمان ابتدایی، راهنمایی و ... به خاطر داریم و حتی برخی اوقات یاد اخم و عصبانیت‌هایش برای درس نخواندن‌هایمان می‌افتیم، اما دانش‌آموزان نابینا تصوری واقعی از معلم نابینای خود ندارند پس صدای معلم برایشان جاودانه می‌ماند...صدایی که در بحبوحه زندگی به دادشان می‌رسد... تا جایی که یادمان می‌آید بیشتر معلمان ادعایی نداشته‌اند و فقط سعی کرده‌اند واژه‌ها را کلمه به کلمه با ما زمزمه کنند؛ در این میان معلمانی که معلولیتی نظیر نابینایی یا ... دارند سختی‌های بیشتری را برای آموزش به دانش‌آموزان متحمل می‌شوند، اما بازهم بی‌ادعا درس زندگی می‌دهند و به آینده روشن کشور فکر می‌کنند... گزارش از زهرا انصاری، خبرنگار ایسنا- منطقه خراسان انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5]
-
گوناگون
پربازدیدترینها