محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830744074
آیت الله شاه آبادی به روایت فرزند
واضح آرشیو وب فارسی:سازمان بسیج مستضعفین: 33 سال پیش مجاهد شریف شهید آیت الله حاج شیخ مهدی شاه آبادی، فرزند مرحوم آیت الله العظمی حاج میرزا محمدعلی شاه آبادی رخ در نقاب خاک کشید.به گزارش پایگاه اینترنتی بسیج، شخصیت های نامدار و مبارزانقلاب،از منظرهای گوناگون قابل ارزیابی هستند.بی تردید یکی از این مناظر،توصیف آنها در قامت یک «پدر» و از سوی «فرزندان» است. در گفت وشنودی که پیش روی دارید، شهید آیت الله حاج شیخ مهدی شاه آبادی از دیدگاه فرزندش حمید شاه آبادی مورد روایت قرار گرفته است. امید آنکه مقبول افتد. *پس از سال ها که به خاطرات پدر می اندیشید، ایشان را با کدام ویژگی های شان به خاطر می آورید؟ اولین ویژگی ایشان چالاکی و نشاط بود، به طوری که این ویژگی زبانزد خاص و عام بود. هر وقت در باره جبهه کسی ایشان را دعوت می کرد، حاج آقا اصلاً برای شان فرق نمی کرد کیست و از کجا زنگ زده است و اگر وقت داشتند، بلافاصله راهی جبهه می شدند! آنجا هم که می رفتند، اصلاً یک جا بند نمی شدند و از تمام پادگان ها و قرارگاه ها بازدید و برای گروه های مختلف رزمندگان سخنرانی و اقامه نماز جماعت می کردند. این آرام و قرار نداشتن شان هم به خاطر این بود که به همه علاقه داشتند و هیچ وقت به این قضیه که شأن و منصب ایشان چیست توجهی نداشتند و نسبت به همه تواضع به خرج می دادند. مطلقاً به دنبال اسم و رسم نبودند و هر جا که می رفتند، بلافاصله سعی می کردند بیشترین فضای کاری را که بیش از همه منشاء اثر باشد، برای همه فراهم کنند. همه هم می دانستند ایشان به دنبال تشریفات و مسائلی که برای دیگران مهم هستند، نیستند. ایشان در هر شرایطی که قرار می گرفتند، خود را با آن وفق می دادند و برای کسانی که همراه شان می رفتند، جا و امکانات جور می کردند. ویژگی دیگر پدر تواضع و فروتنی بیش از حد ایشان بود. خیلی وقت ها موقعیت پیش می آمد که خود ایشان سخنرانی کنند، ولی اگر فردی همراه شان بود، حتی اگر مردم او را نمی شناختند، پدرم او را برای سخنرانی معرفی می کردند. پدر بسیار شجاع و بی باک بودند. یک بار در جزیره مینو به جایی رسیدیم که فوق العاده ترسناک بود و می شد عراقی ها را با چشم غیر مسلح هم دید. پدر با لباس سفید روحانیت جوری از روی نهرها می پریدند که ما که جوان تر بودیم، نمی توانستیم! ایشان با چالاکی عجیبی حرکت می کردند و سنگر به سنگر می رفتند، حال رزمنده ها را می پرسیدند و جویا می شدند که آیا کم و کسری دارند یا نه؟ خیلی ها انتقاد می کردند حضور ایشان در خط مقدم خطرناک است و ضرورت ندارد، ولی پدر می گفتند: رزمندگان نیاز به روحیه دارند و اتفاقاً در خط مقدم ضرورت بیشتری برای حضور روحانیون هست. یکی دیگر از ویژگی های پدر اهمیتی بود که به مسجد و محله خود می دادند و حتی اگر مشغله های ایشان از حد هم می گذشت از این امر غفلت نمی کردند. *یکی از فرازهای مهم زندگی شهید شاه آبادی نقش بسیار مؤثر ایشان در ائتلاف بزرگ دراولین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی بود. در این باره توضیحاتی بفرمایید؟ در نخستین انتخابات مجلس شورای اسلامی، جامعه روحانیت مبارز و حزب جمهوری اسلامی تصمیم گرفته بودند دو لیست جداگانه بدهند. دلیل اش هم این بود که به دلیل یک سری افکار منفی در بعضی از اعضای جامعه روحانیت و نیز عناصر غیر روحانی حزب جمهوری، بین این دو نهاد مهم شکاف ایجاد شده بود. شهید شاه آبادی بسیار تلاش کردند این اتفاق نیفتد. پدر خیلی رنج بردند و سختی کشیدند و بسیار تلاش کردند حزب و جامعه روحانیت مبارز لیست واحدی بدهند. مقام معظم رهبری نماینده حزب و پدرم نماینده جامعه روحانیت مبارز بودند. جلسات طولانی و مستمری برگزار شدند. روز چهارشنبه آخرین روزی بود که تبلیغات مجاز بود و این دو نهاد تازه سه شنبه شب بود که توانستند لیست مشترک شان را ببندند. مهلت تبلیغات هم تمام شده بود. صبح روز چهارشنبه روزنامه جمهوری اسلامی این لیست را تحت عنوان «ائتلاف بزرگ» چاپ کرد. عده ای از هر دو لیست حذف شده بودند و طبیعتاً برای آنها دلخوری هایی پیش آمده بود. حتی بعضی از اعضای جامعه روحانیت مبارز مصاحبه های تندی را انجام دادند و بسیار به آقاجان بی احترامی کردند! حتی یکی از آنها که برای خودش هیمنه ای داشت و الان دست اش از دنیا کوتاه است، در مصاحبه رسمی گفته بود:اگر آقای شاه آبادی یک بار دیگر چنین کاری بکند، او را از جامعه روحانیت بیرون می اندازیم! خلاصه اینکه هجمه های زیادی متوجه متوجه پدر صورت گرفت، ولی ایشان خوشحال بودند که جلوی تفرقه را در حد توان گرفته اند. واکنش ایشان در برابر هجمه ها و توهین ها فقط صبر و سکوت بود. وقتی امام در پیام نوروزی روی موضوع وحدت کلمه تکیه کردند، پدر جلوی تلویزیون نشسته بودند و زیر لب گفتند: «می دانم که ته دل تان از من راضی هستید!» ایشان با تلاش برای تشکیل ائتلاف بزرگ، به سهم خود اجازه نداده بودند که شیرازه نیروهای اصیل انقلاب از هم بگسلد. *نکته جالب در شیوه سیاسی شهید شاه آبادی این بود که هیچ وقت در مجلس به عنوان موافق یا مخالف صحبت نکردند. علت چه بود؟ ایشان در بین خواص بسیار نفوذ داشتند. وقتی از ایشان می پرسیدیم: چرا در مجلس در باره لوایح صحبت نمی کنند، می خندیدند و می گفتند: آقایان هستند و حرف می زنند! واقعیت این بود که خیلی ها از جمله مرحوم موحدی ساوجی بسیار به پدر ارادت داشتند و معمولاً ابتدا با ایشان مشورت و بعد از موافقت یا مخالفت ایشان با لایحه ای صحبت می کردند، لذا نیازی به سخنرانی آقاجان نبود. در مسائل کلان سیاسی هم اغلب نزد پدر می آمدند و می گفتند: آقا! به داد ما برسید. ایشان همواره مورد مراجعه خواص بودند، ولی هیچ وقت از این جایگاه در جهت کسب محبوبیت و شهرت برای خود استفاده نکردند که این هم ریشه در اخلاص ایشان داشت. *اشاره کردید که ایشان همواره برای حضور در جبهه ها آمادگی داشتند و به همه دعوت ها در این زمینه پاسخ مثبت می دادند. برنامه ایشان در جبهه ها چه بود؟ ایشان به سنگرها می رفتند و با رزمندگان صحبت می کردند. گاهی حتی این دیدارها آن قدر طولانی می شد که برنامه سخنرانی به هم می خورد. خیلی خودمانی و دوستانه صحبت می کردند و هیچ فاصله ای بین ایشان و رزمندگان نبود. بسیار به جوان ها علاقه داشتند و به تمام سئوالات آنها با دقت جواب می دادند. معمولاً هم در جبهه ها به جاهایی می رفتند که می دانستند کسی نمی رود! رزمندگان هم خیلی حاج آقا را دوست داشتند و دور ایشان می ریختند و می خواستند صورت ایشان را ببوسند و ابراز احساسات کنند. محافظ ها سعی می کردند رزمندگان را از گردن ایشان جدا کنند و پدر ناراحت می شدند و می گفتند: نترسید، من نمی شکنم! پدر معتقد بودند حضورشان در جبهه ها به عنوان یک روحانی و کسی که در نظام مسئولیتی دارد، برای رزمنده ها خیلی مثبت است. پدر هم خیلی خاکی و خودمانی بودند و رزمنده ها خیلی به ایشان علاقه داشتند. اغلب همراه ایشان می رفتم. یادم هست تیم حفاظتی ایشان از حضور پدر در جزیره مینوی آبادان که کاملاً در محاصره دشمن بود، بسیار نگران بود، ولی پدر استدلال می کردند باید حتماً بروم و بچه ها را در خط مقدم ببینم و به آنها روحیه بدهم. مضافاً بر اینکه خودم از آنها روحیه می گیرم. همیشه هم در منبرهای شان با حزن و اندوه خاصی حرف هایی را که از بچه های رزمنده می شنیدند، نقل قول می کردند. *یادتان هست چند بار به جبهه رفتند؟ نه، چون به شکل رسمی که نمی رفتند که جایی ثبت شود. گاهی دو روز در جبهه می ماندند، گاهی سه تا پنج روز. فقط در عملیات و الفجر مقدماتی ده دوازده روزی در جبهه بودند. بستگی داشت تعطیلات مجلس چقدر باشد. دفعات اش خیلی زیاد بود. *شهید شاه آبادی به مسائل فرهنگی اهمیت زیادی می دادند. از فعالیت های فرهنگی ایشان پس از پیروزی انقلاب برای مان بگویید. کارهای فرهنگی ما در کنار ایشان از نمایشگاه کتاب برای شهید مطهری شروع شد. بعد برای بزرگان دیگر نمایشگاه گذاشتیم و کم کم کلاس هایی را در محله های پایین برگزار کردیم که نهایتاً به تشکیل «انجمن اسلامی الغدیر» ختم شد و در نهایت حوزه شهید شاه آبادی در دل آن شکل گرفت. در واقع پدر هیچ وقت در محله پایین که منطقه مسکونی شان بود کار تشکیلاتی نکرده بودند و وقتی دیدند فضایی باز شده است این کار را کردند. از سویی مجلس برای سکونت یک واحد آپارتمان سازمانی به ایشان داد و در نتیجه شرایط برای تکمیل فعالیت های الغدیر و پس از آن حوزه علمیه فراهم شد. *و سخن آخر؟ شاید کمتر کسی به خاطر داشته باشد که پدر برای دور دوم مجلس هم انتخاب شده بودند، اما قبل از آنکه مجلس تشکیل شود، در جبهه به شهادت رسیدند. ایشان در واقع نخستین شهید مجلس شورای اسلامی بودند.
جمعه ، ۱۰اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سازمان بسیج مستضعفین]
[مشاهده در: www.basij.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها