محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842693476
«حمله دیرهنگام رومیان به ایران»
واضح آرشیو وب فارسی:خرداد: به گزارش ایسنا، در حوزه ی معماری ایران هر از گاهی بذر جدیدی از پدیده «نمای رومی» در شهرهای مختلف و بویژه تهران کاشته می شود، نمایی که به گفته یکی از معماران، به یک ویروس مسری تبدیل شده است. تاریخچه استفاده از این سبک به اواخر سده 19 میلادی در آمریکا بازمی گردد. در آن دوران به وسیله تعدادی از معماران برای سرمایه دارانی که به مقام و منسبی در این کشور رسیده بودند، ساخت بناهایی با معماری کلاسیک و رومی متدوال شد. بیشتر هدف آن ها از ساخت چنین بناهایی، ایجاد اصالت کاذب و سابقه اشرافیت بود. آن ها سعی می کردند اشرافیتی اروپایی را در جوامع شهری ایجاد کنند تا برای شان به نشانه های تمول و اصالت تبدیل شود. بابک زیرک - معمار - در این باره به خبرنگار ایسنا گفت: آمریکا در دوره ای، با یک رکود وحشتناک مواجه شد و مملکت به فلاکت افتاد و همین ساختمان های رومی وار که زمانی به غلط نشانه ی تمول و اصالت صاحبان آن ها بود، به نشانه های بارزی از بدبختی تبدیل شدند. «نمای رومی» نه تنها لطف مضاعفی برای معماری آمریکا نداشت، بلکه نشانه ای از دوره افول اقتصادی تلقی می شد. او ادامه داد: متأسفانه در ایران و در سه دهه اخیر نیز عده ای با تقلید از نشانه های معماری غرب و با تصور این که اگر در چنین خانه های ساکن شوند، یا دفاتری در این گونه بناها دایر کنند، نشانه ای از هویت شاخص، تمول و اصالت آن هاست، نسبت به ساخت وسازهایی از این دست اقدام کردند، پدیده ای که از آن با طنزی تلخ باید به عنوان «حمله دیرهنگام رومیان به ایران» یاد کرد. این معمار توضیح داد: در مناطق 7 و 13 تهران پروژه ساماندهی جداره شهری در محور دماوند، پنج سال قبل آغاز شد و با همکاری معاون وقت معماری و شهرسازی شهرداری تهران، هدایت و کنترل نماهای شهری انجام شد. همچنین با تشکیل اتاق فکر و برقراری جلساتی با مالکان و مهندسان طراح و سازندگان، تا حدود بسیار زیادی از طراحی و ساخت نمای رومی در این مناطق جلوگیری شد. او بیان کرد: من به عنوان مهندس مشاور و تدوین کننده ضوابط جدید برای طراحی نما و انتخاب مصالح مناسب و ماندگار، در روند کنترل و هدایت طراحی این پروژه ها حضور داشتم و از نزدیک می دیدم که گاهی مهندسان به این موضوع اعتراض می کردند که چرا به طراحی های انجام شده با استایل کلاسیک یا نمای رومی (که به طرح معابد قبل از میلاد شباهت داشت) ایراد گرفته می شود، در حالی که این نماها بنا به اظهار بنگاه های معاملات ملکی، از اقبال و مشتری بیشتری برخوردارند. گاهی نیز مالکان گله می کردند که چرا در بالای شهر که این ساختمان ها مانند قارچ سبز می شوند، به کسی ایراد گرفته نمی شود. ما نیز در پاسخ می گفتیم که این طرح های بیگانه و بدون هویت، به هیچ عنوان نشانه اصالت نیستند، بلکه مانند یک موج زودگذر می آیند و در نهایت به سرعت منسوخ می شوند. زیرک اظهار کرد: ما بارها این موضوع را مطرح کردیم که سازندگان نباید فکر کنند ساخت این کاخ های مصنوعی با مشابهت آن ها به معماری یونانی و رومی در حد نمای ساختمان ها باقی خواهد ماند، چون معماری نشانه فرهنگی بارز مردم یک جامعه است و تأثیر یک معماری خوب و بد در همه ابعاد زندگی ساکنان در این گونه بناها و نیز هنجارهای مردم اطراف آن، دیر یا زود مشهود خواهد بود. وی ادامه داد: ساختمانی با معماری تقلیدی، فرهنگ بیگانه را از نما به داخل و شیوه زندگی می کشاند و هر آنچه را که می تواند زیبنده یک فرهنگ صحیح ایرانی باشد، به اشکال مصنوعی و هنجارهای بدون هویت ملی تبدیل می کند، گفت: این موارد به هیچ وجه سنخیتی با فرهنگ ، سنن و آداب دیرپای زندگی و جامعه ما ندارند، به بیانی دیگر تذکر این هشدار بسیار ضرورت دارد که این جریان به صورت یک ویروس مسری از سطح نما، به بقیه ابعاد زندگی انتقال پیدا می کند و قطعا اثر مخربی در فرهنگ شهروندی ایرانیان خواهد داشت. این معمار اضافه کرد: طرح هایی از این قبیل فقط به درد به اصطلاح «نوکیسه گانی» می خورد که به دنبال ایجاد هیبت و ظاهر کاذبی هستند تا بیشتر و بیشتر دیده شوند. دیده شدن به صورت متمایز و فاخر بودن با معیارهای یادشده، برای این افراد، ارزشی حیاتی دارد که به کمک معماری کاذب و دروغین یادشده، سعی بر قرار گرفتن در سطحی مافوق دیگران داشته و دارند. این ها همان کسانی هستند که با استفاده از نابسامانی های اقتصادی و برخورداری از رانت های ویژه، از طبقات پایین به طبقات جدید مرفه و لوکس امروزی پرتاب شده اند و به شدت تمایل دارند تا این ظواهر را به هر طریقی که هست به رخ بقیه افراد جامعه بکشند و خود را در ویترینی از تجمل قرار دهند. او با اعتقاد به این که در چارچوب معماری کاذبی که با احداث بناهای رومی پیش رو داریم، به رخ کشاندن یک اصل است، گفت: این در حالی است که در زندگی قدیمی و اصیل شهروندان ایرانی، ظاهر بیرونی خانه های افراد ثروتمند، از فقیر قابل تشخیص نبود و تمام تفاوت ها صرفا در داخل خانه قابل دیدن بود. خانه های قدیمی بزرگ و باقی مانده در شهرهای کاشان، یزد، اصفهان و ... همه مصداقی برای این شیوه انسانی زندگی افراد دارای اصالت و تمول در ایران قدیم تلقی می شوند. وی بخشی از این موضوع را متوجه معماران دانست و اظهار کرد: ما نامه های متعددی به نظام مهندسی، شهرداری و شورای شهر فرستادیم که جلوی این حرکت پرشتاب و بسیار خطرناک را هرچه زودتر بگیرند، زیرا این اپیدمی خفت بار و ضدفرهنگی به سرعت به همه جا سرایت خواهد یافت و خواسته یا ناخواسته در هنجارهای زندگی شهروندی، فرهنگ، کنش و رفتار مردم رخنه می کند و به هیچ رو نمی توان از کنار آن به صرف این که نمای رومی فقط نمونه ای از نمای ساختمان های متداول است، بی تفاوت گذشت. در این میان، انفعال دستگاه های اشاره شده، در مقابل این هجوم فرهنگی، بسیار مشهود قابل موشکافی و پیگیری است. او افزود: برخی نیروهای پشت پرده در تشدید این حرکت و شکل دادن به این ماجرا، تأثیر بسیار فاحش و مشخصی دارند. ما بارها معمارانی را که به عنوان طراح نمای رومی و اشاعه دهنده آن در مناطق 1، 2 یا 3 تهران مشهور شده اند، به مجامعی با حضور معماران صاحب سبک و جامعه آکادمیک معماری ایرانی دعوت کرده ایم، اما هیچ گاه حاضر نشده اند در چنین جلساتی حضور پیدا کنند، زیرا خودشان از قبل اطلاع دارند که با چه منطقی با آن ها مجادله خواهد شد و هیچ گاه جوابی برای توجیه کار غیرفرهنگی و ناپسند خود ندارند. این معمار همچنین بیان کرد: بدبختانه هر اتفاقی که در تهران رخ می دهد، به طور زننده و گاهی به صورت شدید تری در شهرستان ها قابل مشاهده است. کار به جایی رسیده است که در بسیاری از شهرها، آرشیتکت ها زمانی که در مقابل کارفرماهایی از این دست، مقاومت می کنند کارشان را از دست می دهند و عملا پروژه طراحی ساختمان به دست برخی مافیای پشت پرده می رسد. زیرک درباره نقش شهرداری در این زمینه، اظهار کرد: بعد از مطرح شدن برخی انتقادها درباره معماری بی هویت تهران و توصیه هایی از سوی مقامات بالای کشور، شهرداری سعی کرد خود را مجری معماری ایرانی - اسلامی در سطح تهران قلمداد کند، ولی واقعیت این است که اگرچه امکان دارد این نیت وجود داشته باشد، اما در عمل و به جز در مواردی محدود، این امر محقق نمی شود و همچنان ساخت وساز بناهای رومی و یونانی با سرعت در دست اجراست. او با بیان این که در تاریخ طولانی ایران، شاهد دوره های انقطاع هنر معماری بوده ایم، گفت: آخرین دوره شکوهمند معماری، دوران صفویه بود و متأسفانه پس از آن، مداوم به سمت افول رفته ایم، مثلا خیابان بی نظیر چهارباغ در اصفهان در دوران صفوی طراحی شد که توسط سفیران کشورهای غربی به عنوان الگویی ارزنده دست مایه ای برای طراحی خیابان معروف شانزلیزه در پاریس شد، اما با کمال تأسف آن میزان هوش، خلاقیت و درایتی که در گذشته بود، در سده های بعد مورد استفاده در شهرهای اصیل و بزرگ قرار نگرفت و کار به آنجا رسید که فقط با معیار قرار دادن سودجویی بیشتر، ساخت وساز حداکثری و انهدام حیاط ها و عرصه ها، بناهای کریه و قوطی مانند در شهرها شکل گرفت. این معمار با مقایسه «پل خواجو» در اصفهان و «پل صدر» در تهران، توضیح داد: «پل خواجو» به عنوان یک پل، بند، سد و گذرگاهی زیبا در دو طبقه، مایه افتخار ایرانیان است؛ اما با همان پیشینه، در شهر تهران «ابر پل صدر» را ساخته اند که با طول 11 کیلومتر مانند یک هیولای عظیم بتنی، بافت شهری اطراف خود را دچار مشکل کرده است. بسیاری از ساختمان ها در جریان احداث این پل از بین رفتند و ساکنان باقی مانده در ساختمان های نزدیک پل نیز از مزاحمت های فراوان و صدمه های آن، همیشه در رنج هستند. وی همچنین ادامه داد: ما به ناچار باید تا حدود زیادی از تکنیک های اجرایی، ساختارهای فنی و حتی از شیوه های مرسوم در معماری امروز که با کانسپت های جدید معماری مدرن در جهان شکل گرفته اند، برای ساخت وسازهای بلندمرتبه پیروی کنیم. از سویی قطعا صرفه های اقتصادی و فشردگی های فضایی که یک ساختار شهری دارد، اقتضائات مالی و اجتماعی و نیز فرهنگ آپارتمان نشینی را بر ما تحمیل کرده است؛ اما می توانستیم در قبال قبول چنین تحمیلی، فضاهای شهری و عناصر تلطیف کننده در بناهای بلندمرتبه و متراکم را با منطق درستی بسازیم که جای خالی حیاط، باغچه و ایوان را برای ما پر کند. زیرک درباره چرایی تقلید از معماری غیرایرانی، بیان کرد: در این دوره ی انقطاع 400 ساله، مهم ترین موضوع این است که متأسفانه جریان تولید اندیشه در ایران متوقف شده و به جای کوشش در راه احیای اندیشه ایرانی، صدها سال است که به تقلید از اندیشه بیگانگان رو آورده ایم. او گفت: متأسفانه بسیاری از طرح ها، عناصر ساختمانی، راهکارهای اجرایی و شگردهایی که در معماری اصیل ایرانی وجود نداشتند، به دلیل مکتوب نبودن و آموزش مبتنی بر انتقال اطلاعات به شکل سینه به سینه، پس از فوت استادکاران و هنرمندان زبردست به دست فراموشی سپرده شدند و دیگر نشانی از آن ها نمانده است. همه ی این ابداع ها، ارزش ها و شیوه های اجرایی اصیل باید به وسیله ارگان های تحقیقاتی، مراکز آکادمیک و مسؤولان امر، به درستی پیگیری می شدند که شوربختانه هیچ گاه این امر محقق نشد. زیرک با تأکید بر این که افزایش کمیت در حوزه معماری، در مقابل افت کیفی هنر و علم معماری، دردی از وضعیت کنونی و مشکلات حرفه ای دوا نمی کند، افزود: ما باید در عرصه های آکادمیک کشور، این موضوع را به شکلی درست مطرح کنیم و بازگشت به پژوهش سیستماتیک علمی و تجربی توأمان را داشته باشیم. همچنین همه ی ارگان های مربوط باید در این زمینه دست به کار شوند، مانند سایر کشورها که تمام عناصر مربوط به میراث معماری و ساختمان را به درستی جست وجو و استخراج کرده و از سینه ی استادکاران قدیمی بیرون کشیده اند، به گونه ای که موزه ها، کرسی های علمی و درس های خاصِ متعلق به این حرفه را دارند. این معمار ادامه داد: در ایران فقط در یک دوره با احداث «موزه میراث روستایی استان گیلان» برای عرضه صحیح معماری بومی متنوع مردم منطقه کوششی انجام شد که در مقیاس کشوری، بسیار جزیی تلقی می شود؛ ولی در موارد دیگر و در سایر مناطق برخوردار از معماری شاخص، این اتفاق رخ نداده است. در حالی که به تعداد استان ها و شهرستان های ارزشمند کشور باید این گونمه موزه ها و فضاهای تحقیقاتی را داشته باشیم. او در پایان سخنانش اضافه کرد: نادیده گرفتن فضاهای خرد و کلان طراحی شده در معماری و شهرسازی قدیم ایران، کار را به جایی رسانده که علاوه بر «قوطی وار» شدن بناهای شهری و لحاظ نکردن بالکن، باغچه، فضاهای باز و دیگر عناصر ارزشمند ایرانی، حتی بسیاری از عرصه ها و پارک های ارزشمند و دوست داشتنی ما به ساختمان هایی با کاربری های متفاوتی تبدیل شده و شهر صرفا به عنوان جایگاهی برای احداث ساختمان های بی قواره و بدون ارزش فرهنگی، هنری و زیبایی شناسی و به بیان صحیح تر، احداث آلونک های مدرن، سرپناه های تودرتو و خوابگاهی تنزل یافته است.
جمعه ، ۱۰اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خرداد]
[مشاهده در: www.khordadnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها