محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830525501
اسیر می داند که: سرباز آمریکایی دوست ندارد به چشمانش خیره شوی!
واضح آرشیو وب فارسی:آزادگان ایران: خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی آزادگان ایران : مترجم کمک کرد روی صندلی آهنی روبروی گوین نشستم. سنگینی بدن کوفته را به تکیه گاه سرد صندلی آهنی دادم. اینکار هیچ وقت تا این حد برایم لذت بخش نبود. پرسیدم : – می تونم از این آب بخورم ؟ مترجم گفت : – بله بخورید ! سعی می کنم چشمها را باز نگه دارم.”سرباز آمریکایی دوست ندارد به چشم های او زل بزنی ” با نگاه از دیوار پشت سر گوین بالا رفتم. تصور می کردم که روزی در توصیف آنجا باید بنویسم : اتاق بازجویی در انتهای راهروی یک ساختمان بتونی و قدیمی قرار دارد. بزرگ نیست اما سقف بلندی دارد. دیوار ساختمان سال هاست که رنگ نخورده وترک های ریزی برداشته است. هنگام تعویض نگهبان ها، آفتاب کاملا بالا آمده بود و با باز و بسته شدن در، به اطاقک ما هم سر زد. – د سان شاینز فور آل ! مارکز جایی گفته بود، تنها همین یک جمله را توانسته است به انگلیسی بیاموزد. – به بیش از آن هم احتیاج نداری اگر در دست این ها اسیر نباشی ! حالا همین آفتاب به خانه من هم می تابد. جایی که مادر ، همسرم ، مجتبی و مرتضی لابد هر طلوع و غروبش را شماره می کنند، به همه آن هایی که بیرون از این اطاقک و آن سوی سیم خاردارها آزادند و حتی همه آن هایی که در گوانتانامو یا ابوغریب و خیلی جاهای دیگر دنیا آزاد نیستند و همه آن هایی که جایی هستند، می تابد، می تابد فقط چون هستند. آمریکایی با کلاه کابوی آستین راست تی شرتش را تا روی کتف بالا زده بود تا تصویر خالکوبی مسیحی که تاجی از خار روی سر داشت را روی بازوی ستبرش به نمایش بگذارد. دستی که مسیح روی آن به صلیب کشیده شده بود، جلوی نام و نشانی زندانی های مسلمان تیک می زد. کابوی به انتهای صف رفت و همانجا ادامه داد تا از پشت سر به من رسید: – هی فتو گرافر ! یو نو اربیک ؟ روی کاغذ جلوی اسم من زیر ستون اتهامات نوشته بود “عکاسی نظامی “. وقتی دهانش را نزدیک صورت من باز کرد، بوی آزمایشگاه شیمی در طبقه سوم شمالی ساختمان دانشکده علوم دانشگاه تهران به مشامم رسید، آمیخته ای از بوی الکل و آمونیاک ! لحظه ای به صورتش نگاه کردم، سبیل پر پشت و بوری داشت و ته ریش دو سه روزه ای. اسیر با خودش فکر می کند: – سرباز آمریکایی دوست ندارد به چشمانش خیره شوی! راوی: آزاده سعید ابو طالب اینجا نیز اگر نامش “ناما ” باشد هیچ جای عراق نیست. این کمپ روی نقشه هیچ جای دنیا نیست. لااقل هنوز در جولای ۲۰۰۳ وجود خارجی ندارد !
پنجشنبه ، ۹اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آزادگان ایران]
[مشاهده در: www.badriyoon.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها