تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820115003
ابوالفتح در کافه خبر: ترامپ ممکن است مستقل بیاید/ سندرز در برابر هیلاری شانس چندانی ندارد
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
ابوالفتح در کافه خبر: ترامپ ممکن است مستقل بیاید/ سندرز در برابر هیلاری شانس چندانی ندارد بین الملل > آمریکا - یک کارشناس مسائل آمریکا در کافه خبر کل فرآیند پیچیده و عجیب انتخابات آمریکا را تفسیر کرد.
سعید جعفری - بسیار شنیدیم و خواندیم که فرآیند انتخابات آمریکا پیچیده است، از ساز و کار متفاوت و بعضا متضاد در مراحل مقدماتی تا تعیین نمایندگانی برای انتخاب رئیس جمهور در مجلس سنا. برای یافتن پاسخ تمام پرسش ها در مورد فرآیند انتخابات ریاست جمهوری آمریکا از امیرعلی ابوالفتح خواستیم تا به کافه خبر بیاید و تمام ابعاد و زوایای این کارزار را مورد بررسی قرار دهد. اگر می خواهید درباره انتخابات آمریکا بیشتر بخوانید حتما این گفتگو را بخوانید. فرآیند انتخابات آمریکا بسیار پیچیده و طولانی برگزار می شود و حدود دو سال به طول می انجامد. ضمن اینکه ساز و کار انتخاب درون حزبی دموکرات ها و جمهوری خواهان با یکدیگر متفاوت است. هر ایالت به ایالت هم با هم فرق می کند. ابتدا توضیح مختصری درباره این تفاوت ها بدهید. همانطور که اشاره کردید این فرآیند بسیار پیچیده است. در انتخابات مقدماتی فرآیند به این شکل است که وقتی افراد ثبت نام کنند و برای نامزدی اعلام تمایل کنند، انتخابات از تقریبا اول ماه فوریه انتخابات شروع می شود. انتخابات به دو سبک انجام می شود. بعضی ها به صورت کاکس یا انجمن های حزبی است. البته تعداد کمتری از این شیوه استفاده می کنند و این ریشه در سال های ابتدایی ایالت متحده دارد. این شیوه تصمیم گیری در شروع تاسیس ایالات متحده آمریکاست. ولی به تدریج به دلیل اینکه شهرها بزرگتر و جمعیت بیشتر شد، دیگر امکان دموکراسی مستقیم وجود نداشت. انتخابات مقدماتی شیوه دوم است که در آن مردم رای گیری می کنند. این انتخابات مقدماتی هم دو شیوه متفاوت دارد. یک شیوه این است که شهروندان برگه های ثبت نام را که دریافت می کنند، مشخص می کنند که دموکرات هستند یا جمهوری خواه و تعلق حزبی خود را مشخص می کنند. در برخی از این ایالت ها، در این انتخابات مقدماتی اجازه داده می شود که هر کسی که مایل به شرکت در انتخابات باشد پای صندوق های رای بیاید و رای دهد و اصلا هم مهم نیست جمهوری خواه است یا دموکرات. بعضی از ایالت ها ولی برعکس هرکسی که می خواهد رای دهد از همان ابتدا باید روشن کند که دموکرات است یا جمهوری خواه و تنها می تواند در انتخاب نامزد حزب خود شرکت کند. در ۵۰ ایالت باید این انتخابات برگزار شود، به علاوه شهر واشنگتن دی سی و چهار سرزمین ماورایی که آمریکا دارد (یعنی پورتوریکو، جزایر ویریجین، میدوی و گوام) نحوه نهایی شدن نامزد هر دو حزب به چه صورت است؟ در هر حزب متفاوت است. هر دو حزب کنوانسیون ملی برگزار می کنند چون بر اساس ساختار حزبی حزب جمهوری خواه در واقع ۵۰ حزب است، حزب دموکرات هم همینطور. در نهایت کنواسیون حزبی در تابستان سال برگزاری انتخابات تشکیل می شود. هر حزبی که در کاخ سفید مستقر باشد آخرین کنوانیسون را برگزار می کند. در هر دو حزب کسی که بیشترین آرا را به دست آورد حائز سمت نامزد نهایی حزب می شود. مکان برگزاری این کنوانسیون هم متفاوت است؟ بله. هر دوره متفاوت است. امسال دموکرات ها در فیلادلفیا برگزار می کنند و جمهوری خواهان در کلیولند. معمولا هر حزبی بر اساس محاسباتش این کنوانسیون را در ایالتی برگزار می کند که حس می کند وضعیتش نسبت به رقیب بدتر است و با برگزاری این نشست سعی می کند شور و نشاط را در این ایالت به نفع خود ایجاد کند.
تمام این ایالت ها یک سری دلیگیت دارند. به این شکلی که نماینده ای از هر ایالت به آن کنوانسیون اعزام می شود تا نتیجه نهایی انتخابات ایالتی را به اطلاع کلیه اعضا برساند. هر ایالت تعداد دلیگیت هایش مشخص است و هر که ۵۰ درصد به علاوه یک کسب کند در نهایت نامزد نهایی حزب خواهد بود. با این تفاوت که در حزب دموکرات که نخبه گرا است این امتیاز به سران حزب داده شده گروهی وجود دارند که به آنها سوپردلیگیت گفته می شود. دلیگیت ها نمایندگانی هستند که نتایج انتخابات ایالتی را به اطلاع دیگران برسانند و وظیفه دارند صرفا به کسی رای دهند که در ایالتشان برنده شده است. یعنی مثلا از نیویورک که ۲۴۷ دلیگیت دارد در کنوانسیون نهایی ۲۴۷ نفر از این ایالت شرکت می کنند؟ بله. دقیقا. خب این ۲۴۷ نفر چگونه انتخاب می شوند؟ این ۲۴۷ هم همزمان با برگزاری نامزد حزب از سوی مردم انتخاب می شوند. به این معنا که مثلا افرادی که می آیند به هیلاری کلینتون یا برنی سندرز رای دهند، در کنارش به این ۲۴۷ نفر هم باید رای می دهند. البته برخی از ایالت ها قانونشان اینطور است که هر کس که حائز اکثریت آرا شد تمام دلیگیت ها به او اختصاص خواهد یافت، در برخی دیگر از ایالت ها متناسب با سهم انتخاباتی دلیگیت ها تقسیم می شود. ولی به جز اینها در حزب دموکرات حدود ۷۰۰ سوپر دلیگیت هم وجود دارد. اینها معمولا روسای جمهور، معاونان روسای جمهور، فرماندارن، سناتورها، اعضای مجلس نمایندگان و نامزدهای انتخابات قبلی به همراه کمیته ملی حزب دموکرات هستند. این سوپردلیگیت ها می توانند به هر کس که دوست دارند رای بدهند و تا روز برگزاری کنوانسیون هم می توانند رای خود را تغییر دهند. ضمن اینکه معمولا هر کسی که بیشترین رای سوپردلیگیت ها را داشته باشد از شانس بیشتری برای پیروزی برخوردار است. چون نمایندگان متعهد که تکلیفش مشخص است و همه می دانند که از هر ایالت چه کسانی انتخاب و معرفی شده اند. ولی در شب رای گیری است که تا لحظات پایانی سوپر دلیگیت ها می توانند با زد و بند با یکی از نامزدها رای خود را به فرد خاصی بدهند. در حزب جمهوری خواه این روال به چه صورتی است؟ در جمهوری خواهان اینگونه نیست. تعدادی سوپردلیگیت دارد ولی نه آنقدر زیاد است و نه مانند دموکرات تا این اندازه منسجم. تفاوت دیگر اینکه در حزب جمهوری خواه، معرفی و انتخاب نامزد نهایی حزب به صورت مرحله ای انجام می شود. در مرحله اول دلیگیت های متعهد، متعهد هستند بر اساس نتایج آرای ایالتی اعلام نظر کنند. مثلا کسی که دلیگیت ایالت کالیفرنیا است مجبور است به فرد پیروز این ایالت رای دهد ولی اگر در مرحله اول هیچیک از نامزدها نتوانستند ۵۰ به علاوه یک رای را به دست آوردند در مرحله دوم رای گیری تمام دلیگیت های متعهد به دلیگیت های غیر متعهد تبدیل می شوند. یعنی نمایندگان می توانند به هر نامزدی که می خواهند رای دهند، حتی به نامزدی که از صحنه انتخابات کناره گیری کرده است. مثلا اگر در مرحله اول ترامپ، کروز یا کاسیچ نتوانستند این حد نصاب را کسب کنند، دلیگیت ها حتی می توانند به روبیو یا جب بوش رای دهند. در آن مرحله هر کس که بیشترین آرا را به دست آورد نامزد نهایی حزب خواهد بود. حال یک سوالی که وجود دارد در خصوص همین افراد دلیگیت که قرار است در کنوانسیون نهایی آرای ایالت خود را اعلام کنند، اگر بخواهد می تواند، چیزی خلاف نظر ایالتش عمل کند؟ مثلا در واشنگتن که سندرز آرای بیشتری داشته، ممکن است مثلا دلیگیت هایی که در کنوانسیون نهایی حضور دارند دلشان بخواهد به هیلاری رای دهد؟ بله. از نظر قانونی چنین امکانی وجود دارد هرچند در تاریخ چندان دیده نشده است. در انتخابات نهایی وضعیت به چه نحوی است؟ در خصوص انتخاب نهایی رئيس جمهور باید اشاره کنم که این فرد به صورت مستقیم و از سوی مردم انتخاب نمی شود. بلکه توسط آرای الکترال و افرادی که برای این امر تعیین شده است معرفی می شود. به این ترتیب که یک ماه پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری (اولین دوشنبه ماه نوامبر) این نمایندگان الکترال به پایتخت ایالات متحده می روند و در مقر سنای این کشور با ریاست معاون رئيس جمهور وقت (که از نظر قانونی رئيس مجلس سنا است) جلسه ای برگزار می کنند و این ۵۳۸ نفر اعلام می کنند رئيس جمهور ایالات متحده آمریکا کیست. حدود دویست و پنجاه سال قبل این افراد بودند که اعلام می کردند رئيس جمهور آمریکا کیست ولی امروز به دلیل گسترش ارتباطات و انتخابات به صورت زنده پوشش داده می شود همه می دانند که این الکترال ها قرار است چه کسی را انتخاب کنند. در نتیجه مراسم سنبلیک است و جنبه تشریفاتی دارد همینطور است ولی رئيس جمهور آمریکا به صورت دومرحله ای انتخاب می شود. به این ترتیب که مردم نمایندگان خود را انتخاب می کنند و آن نمایندگان هستند که در جلسه مشخص رئيس جمهور را انتخاب می کنند. بعضا هم دیده شده این افراد الکترال در آن جلسه به کسی رای دادند که قرار نبوده در آن ایالت برنده شود. می توانند چنین کاری انجام دهند؟ بله اعضای الکترال می توانند به هر کسی که می خواهند رای دهند. فقط به این افراد گفته می شود الکترال های عهد شکن. اینها با شهروندان ایالت خود عهد کرده بودند وقتی در آن نشست شرکت می کنند بر اساس رای مردمی اعلام نظر کنند اما قانون به آنها این اجازه را می دهد که حتی اگر خواستند به نامزد حزب رقیب رای دهد. در تاریخ آمریکا چنین تجربه ای دیده شده است؟ بله چند مورد معدودی وجود دارد. اگر اشتباه نکنم آخرین بار در زمان رونالد ریگان این اتفاق افتاده است. یعنی آن تعداد دلیگیت ها توسط مردم انتخاب می شوند که چه کسی از آن ایالت به کنوانسیون اعزام شود و در زمان رای گیری اعلام کند آقای ایکس دلیگیت ایالت واشنگتن، وظیفه دارم به شما اعلام کنم آقای سندرز در ایالت ما برنده شده و انقدر آرا دارد و در نتیجه تکلیف نامزد نهایی مشخص می شود. یک بخش دیگری که بسیار مورد پرسش قرار می گیرد این است که مثلا در شرایط کنونی در حزب جمهوری خواه بسیار این احتمال وجود دارد که در نهایت نه کروز و نه ترامپ نتوانند به آن حد نصاب لازم دست یابند و حزب در کنوانسیون نهایی تصمیم بگیرد کروز را معرفی کند.، آقای ترامپ هم تهدید کرده اگر آرایش بیشتر باشد و حزب کروز را معرفی کند به صورت مستقل وارد انتخابات خواهد شد. چنین ساز و کاری پیش بینی شده است؟ اولا که دو حزب اصلی وقتی افراد زیر مجموعه آنها برای شرکت در انتخابات اعلام تمایل می کنند از یک سری مزایا بهره مند می شوند. مثلا حزب بخشی از هزینه های تبلیغاتی آنها را می دهد، میتینگ تبلیغاتی برگزار می کند و رای جمع می کند. در مقابل افرادی که نامزد شدند پیمانی را امضا می کنند و متعهد می شوند تا پایان زمان روند برگزاری انتخابات مقدماتی از قوانین حزبی تبعیت کنند و در نهایت از نامزد نهایی حمایت کنند. ولی سندرز و ترامپ کمی خلاف این عمل می کنند و هر دو می گویند ما احتیاجی به کمک حزب نداریم و ترامپ که خودش هزینه هایش را پرداخت می کند و سندرز هم مدعی است از کمک های مردمی چنین می کند. همه این افراد آن پیمان را امضا کرده. ترامپ تهدید کرده اگر روند انتخابات به گونه ای باشد که نامزد پیشرو را در نظر نگیرند و ترامپ را دور بزنند او پیمان را زیر پا می گذارد و به صورت مستقل وارد عمل می شود. حالا اکثر نامزدها به دلیل اینکه توان مالی ندارند و به دلیل وابستگی آنها به منابع مالی حزب و بزگرای کمپین ها مجبور هستند این را بپذیرند ولی شخصی مانند ترامپ به دلیل شرایطش چنین تهدیدی مطرح کرده است. من به خاطر ندارم کسی از حزب خود خارج شده و علیه حزبش بخواهد در انتخابات شرکت کند. دست کم بعد از جنگ جهانی دوم چنین سابقه ای نبوده است. اما انتخابات سه ضلعی وجود داشته است.
در سال ۱۹۹۲ زمانی که جرج بوش پدر و بیل کلینتون با هم رقابت می کردند آقای راس پرو یک میلیاردر تگزاسی وارد انتخابات شد و در سال ۹۲ به عنوان مستقل و سال ۹۶ به عنوان نامزد حزب رفورمیست که خودش پایه گذاری کرده بود. در سال ۹۲ آرای بالایی به دست آورد و باعث شد بوش پدر بخش عمده ای از آرایش را از دست دهد. چرا که محافظه کاری بود که بیشتر شبیه بوش بود تا کلینتون. سال ۹۶ هم وارد شد و در مقابل کلینتون و رابرت دال قرار گرفت ولی به اندازه ۹۲ تاثیرگذار نبود. آنچه مسلم است که آقای ترامپ این تهدید را مطرح کرده و می تواند خیلی هم جدی باشد چون توان مالی اش را دارد و از حمایت گسترده ای هم برخوردار است و تا این لحظه نامزد پیشتاز بوده و بخشی از اینها ممکن است در روز انتخابات از نامزد حزب جمهوری خواه پیروی نکنند و به ترامپ رای دهند. البته خیلی بعید است در این شرایط ترامپ بتواند رئيس جمهور شود اما در نهایت لطمه اصلی را به حزب جمهوری خواه می زند و می تواند باعث شود نامزد حزب دموکرات، خیلی راحت در انتخابات پیروز شود. شما شانس هیلاری را بیشتر می دانید یا سندرز؟ من فکر می کنم هیلاری شانسش بسیار بیشتر است و نهایت تاثیری که سندرز می تواند روی فرآیند انتخابات ریاست جمهوری بگذارد این است که ایده های چپ را بیشتر در این حزب برجسته کند و در نتیجه خانم کلینتون مجبور شود بیشتر به این صداها و درخواست ها توجه کند. 4050
کلید واژه ها: دونالد ترامپ - برنی سندرز - هیلاری کلینتون -
شنبه 4 اردیبهشت 1395 - 07:32:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 121]
-
گوناگون
پربازدیدترینها