واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: روزنامه محلی همدان پیام در مطلبی با عنوان "دیروز هم روز معلم بود و فردا هم" به قلم مهدی ناصرنژاد به تکریم مقام معلم و بیان جایگاه فرهنگیان پرداخته است.در این یادداشت که روز دوشنبه در صفحه جامعه روزنامه همدان پیام منتشر شد آمده است: کمتر از 2 هفته به روز معلم زمان باقی است. خیلی ها منتظر چنین روزی هستند تا با شاخه های زیبای گل روز معلم را ارج گذارند، اما ما منتظر نماندیم و زودتر گوی سبقت از دیگران ربودیم. چرا باید فقط یک بار در سال روز معلم باشد؟، معلم ها که همیشه هستند. حتی پس از مدرسه و پس از دوران خوب مدرسه و مشق، خاطرات عزیز معلم همه روزهای خدا و تا هوش و حواست هست خاطره معلم هم در ذهن های قدرشناس می ماند. معلم فقط ریاضی و زبان عربی و علم الاشیاء یاد نمی دهد. کار اصلی معلم درس اخلاق است. درس فتوت و جوانمردی، درس شعور انسانی و درس ادب و احترام به بزرگتر و هر دیگری که حق همسایگی و هم دینی و هم میهنی و هم نوعی با تو دارد. یادش به خیر و خدایش بیامرزد، مرحوم حاج علی بیات، همان معلم (دبیر) بزرگواری که موضوع درس هایش فقط شیمی و ریاضی نبود، درس های اخلاق و دیانت و راه و رسم زندگی آقای بیات از لحاظ ارزشی به سایر موضوع های درسی او می ارزید. یکی از شیوه های کلاس اخلاقی او این بود که دانش آموزان درس نخوان و بعضاً بی بضاعت دبیرستانی را به گوشه ای می کشید و نصیحت می کرد تا برای آخر به خیری دنبال کار و کسب و حرفه ای به درد بخور البته متناسب با شرایط اجتماعی 45 سال پیش باشند. خیلی ها به نصیحت معلم گوش دادند و هم اینک جزو سرمایه دارهای شهر هستند و با معاملات میلیاردی تأمین معاش می کنند. نوش جانشان چون؛ بچه های حرف گوش کن بودند. شاید اگر پدر و مادر و یا بزرگترهای دیگر در آن شرایط چنین نصیحتی به فرزندان بازیگوش خویش می کردند نتیجه ای حاصل نمی شد ولیکن تأثیر کلام استاد در بسیاری موارد حتماً کارساز خواهد بود. این ذهنیت شیرین و خاطره از معلم خوب برای این است تا بدانیم نقش حضور فقط در دوران تحصیل و عتاب و خطاب مدرسه نیست که همانا همیشه روز معلم است و حیف است فقط یک روز را به نام معلم بخوانیم و دیگر هیچ! بد نیست به مورد دیگری هم از وصف و خصال معلم که مربوط به زمان حال است و هر روز تکرار می شود و متحول می کند، اشاره کنیم. خانم معلمی که تأثیر حضور و کلام او از محیط مدرسه فراتر رفته و اولیا و پدر و مادرهای نگران را نیز به ساحل آرامش و انگیزه هدایت کرده است. موضوع این است که نزد یکی از کسبه زحمتکش شهرمان بحث کلاس و مدرسه و کیفیت آموزشی پیش آمد. چند نفری که وارد این بحث شده بودند مصداق هایی به میان آوردند و نظرات دور و نزدیک خود را ساده وار می گفتند. دوست ساعت سازمان گفت: از پیشرفت درسی دخترم راضی نبودم و او را از دبیرستانی به دبیرستان دخترانه شاهد (مهین حبیبی) منتقل کردم و صد حیف و دریغ که زودتر این کار را نکرده بودم؛ چون رئیس دبیرستان دوره اول در این مرکز آموزشی نه با دانش آموزان بلکه با دبیر و پرسنل و خدمه و اولیای دانش آموزان رفتار و کرداری نشان داده، کارستان و محیطی فراهم ساخته که به مدرسه مهر و دوستی و عشق بیشتر شباهت دارد تا کلاس درس و خطاب و شتاب. می گوید: رئیس دبیرستان دخترم، حواسش به همه جا و همه چیز هست. حتی در شب عیدی به گونه ای همه همکاران و دانش آموزان را برای تعطیلات بدرقه کرد تا به نوعی شیرینی چند ماه درسی با شادی عیدانه درهم آمیخته و نگاه دانش آموزان همیشه به تابلوی مدرسه باشد. این چنین است که تا نام معلم هست، حکایت های شیرین هم همیشه باقی است. 7526
دوشنبه ، ۳۰فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]