تور لحظه آخری
امروز : چهارشنبه ، 28 شهریور 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):مهدى امت من كسى است كه هنگام پر شدن زمين از بيداد و ظلم، آن را پر از قسط و عدل ...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

کاشت ابرو

لمینت دندان

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

طراحی کاتالوگ فوری

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

وکیل کرج

خرید تیشرت مردانه

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید ابزار دقیق

خرید ریبون

موسسه خیریه

خرید سی پی کالاف

واردات از چین

دستگاه تصفیه آب صنعتی

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

خرید نهال سیب سبز

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

دیوار سبز

irspeedy

درج اگهی ویژه

ماشین سازان

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

شات آف ولو

تله بخار

شیر برقی گاز

شیر برقی گاز

خرید کتاب رمان انگلیسی

زانوبند زاپیامکس

بهترین کف کاذب چوبی

پاد یکبار مصرف

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

بلیط هواپیما

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1816373456




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

وقتي استاد مكتب‌خانه همسرش را متهم به بي‌وفايي مي‌كند


واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: وقتي استاد مكتب‌خانه همسرش را متهم به بي‌وفايي مي‌كند
حكايت‌هاي مولانا در مثنوي معنوي، غواصي عميق در روان و ذهن آدمي است. در اين غواصي‌هاست كه چالش‌ها، گره‌ها و ناصافي‌هاي ذهني و رواني به سطح آورده مي‌شود تا عريان‌تر رخ بنمايد.
نویسنده : حسن فرامرزي 


حكايت‌هاي مولانا در مثنوي معنوي، غواصي عميق در روان و ذهن آدمي است. در اين غواصي‌هاست كه چالش‌ها، گره‌ها و ناصافي‌هاي ذهني و رواني به سطح آورده مي‌شود تا عريان‌تر رخ بنمايد. در دفتر سوم مثنوي معنوي، حكايت تباني دسته‌جمعي كودكان درس آموز عليه استاد مكتب‌خانه به تصوير كشيده مي‌شود، تباني‌اي كه تركش‌هايش در مجموع شدن با بدبيني، همسر استاد مكتب‌خانه را مي‌گيرد و آن زن از طرف استاد، متهم به خيانت، بي‌وفايي و تهديد به طلاق مي‌شود.           
   
حيله ديگران
كودكان كه از مقررات خشك و ملال انگيز استاد مكتب‌خانه به ستوه آمده بودند گرد هم جمع مي‌شوند و حيله‌اي سوار مي‌كنند تا چند روزي از دست استاد رهايي يابند. عقل‌هايشان را روي هم مي‌ريزند كه وقتي هر كدامشان وارد مكتب‌خانه مي‌شودبگويد: اوستا! چوني تو زرد! استاد چرا اينقدر زرد و پژمرده شده‌اي: خير باشد رنگ تو بر جاي نيست / اين اثر يا از هوا يا از تبيست / اندكي اندر خيال افتد ازين / تو برادر هم مدد كن اين‌چنين.
خلاصه نقشه اين مي‌شود كه حيله به اين ترتيب عليه استاد سوار شود. صبح روز بعد وقتي كودكان از خانه‌ها به سمت مكتب‌خانه مي‌روند طبق قرار اولين كودك كه وارد مكتب مي‌شود، سلام مي‌دهد و بلافاصله اولين تير القاي منفي را به سمت استاد پرتاب مي‌كند كه:«خير باشد رنگ رويت زردفام». اما استاد اگرچه در برابر اولين تير مقاومت مي‌كند و تشر مي‌زند به شاگردش، با اين حال تير القاي منفي به سوي او پرتاب شده و حتي شده به اندازه زخمي كوچك، روح و روان استاد را زخمي كرده است.
حيله شاگردان كاملاً كارگر مي‌افتد و تيرها كار خودشان را مي‌كنند. اين‌جاست كه تركش‌هاي حيله‌ورزي‌هاي كودكان مكتب‌خانه متوجه زن استاد مي‌شود. پروژه اين طور كليد خورده است. استاد مكتب‌خانه خلق و خويي دارد كه نتوانسته كودكان را به سمت خود جذب كند. درس او درس محبت نيست و ذهن و روان كودكان نمي‌تواند با اين شيوه سازگار باشد. پس كودكان مي‌خواهند او را دفع كنند. تدبيري مي‌انديشند. چگونه؟ استاد مكتب‌خانه به مكتب مي‌آيد، چون در خود احساس قوت و توان مي‌كند اما اگر به او طوري القا كنيم كه مريض شده است چه بسا اين القائات در او اثر كند كه همين هم مي‌شود.
   
انگشت اتهام به سمت همسر
مرحله بعدي به سطح آمدن بدبيني‌ها و كج‌باوري‌ها يا به تعبير امروزي‌ها پارانويايِ استاد است. او اولين انگشت اتهام را به سمت زنش مي‌گيرد و اتهامات را متوجه زنش مي‌كند. با خود فكر مي‌كند كه: مهر او نسبت به من سست است و زنم مرا دوست ندارد چون اگر زنم مرا دوست داشت:«من بدين حالم نپرسيد و نجست / خود مرا آگه نكرد از رنگ من / قصد دارد تا رهد از ننگ من / او به حسن و جلوه خود مست گشت / بي‌خبر كز بام افتادم چو طشت». استاد با خودش فكر مي‌كند كه من بيمار بوده‌ام و با حال بيمار از خانه به مكتب آمده‌ام اما زنم مرا از حالم آگاه نكرده است. اين پيش فرض در ذهن استاد نقش مي‌بندد و همين پيش فرض او را به اين سؤال مي‌رساند كه چرا زن او نخواسته بيماري او را گوشزد كند؟ اين سؤال هم بلافاصله و بي‌هيچ درنگي جواب داده مي‌شود كه: «قصد دارد تا رهد از ننگ من» قصد زن من اين است كه از شر من خلاص شود. چرا؟ چون او به حسن و جلوه خود مست گشته و خيالاتي را در سر مي‌پروراند.
اما تا اين جاي كار همه اين استدلال‌ها به واقع فكرها و خيالاتي است كه در ذهن استاد مي‌چرخد. او در راه مكتب تا خانه اين معادله‌ها را در ذهن خود مي‌سازد اما سرانجام به خانه خواهد رسيد و اين فكرها هم بر زبان او جاري خواهد شد. زن او كه در را گشوده است متعجب است. متعجب از اينكه همسرش اين وقت روز به خانه برگشته است. زبان زن در اين مواجهه نرم است: «گفت زن خيرست چون زود آمدي / كه مبادا ذات نيكت را بدي». زن از در صلح وارد مي‌شود. سعي مي‌كند اتفاق را از دريچه مثبت نگاه كند. مي‌گويد خير باشد و در ادامه مبادا كه بدي‌اي به ذات نيك تو رسيده باشد. اما زبان استاد پرخاشگرايانه و بدبينانه است: «گفت كوري رنگ و حال من ببين / از غمم بيگانگان اندر حنين / تو درون خانه از بغض و نفاق / مي‌نبيني حال من در احتراق». مرد بر اساس همان القائات منفي‌اي كه در معرضش قرار گرفته و از پيش فرض‌هاي غلط - چرا زن من حال بد و نزار مرا نديده است؟ - به نتايج و استنتاجات غلط‌تر (حتماً خيالاتي در سر دارد و مي‌خواهد از شر من راحت شود) رسيده، باز در برابر زبان آشتي‌جويانه و دلدارانه زن گفت: « خواجه عيبي نيستت / وهم و ظن لاش بي‌معنيستت». استاد نه تنها راه متهم كردن و سوء‌ظن آفريدن را در پيش مي‌گيرد بلكه طرف مقابل را به لجبازي متهم مي‌كند يعني همان چالشي كه خود درگيرش است با فرافكني به ديگري نسبت مي‌دهد:«گفتش ‌اي غر تو هنوزي در لجاج / مي‌نبيني اين تغير و ارتجاج / گر تو كور و كر شدي ما را چه جرم / ما درين رنجيم و در اندوه و گرم». در برابر اين اتهامات باز هم زن از در آشتي مي‌آيد و همچنان آرام است و حتي راهكار عملي هم نشان مي‌دهد يعني با پيشنهاد جلو مي‌آيد:«گفت‌اي خواجه بيارم آينه / تا بداني كه ندارم من گنه». زن به همسرش مي‌گويد پس بگذار من آينه‌اي بياورم تا خود را در آينه ببيني و بداني كه من گناهي ندارم اما همسرش اين پيشنهاد را رد مي‌كند:«گفت رو مه تو رهي مه آينت / دائماً در بغض و كيني و عنت / جامه خواب مرا زوگستران / تا بخسپم كه سر من شد گران». اما زن مي‌خواهد در برابر اين پيشنهاد (گستراندن رختخواب مريضي كه بيشتر به مرد مي‌قبولاند كه مريض شده است) مقاومت كند. زن دلش براي همسرش مي‌سوزد و مي‌خواهد او را به رختخواب بيماري نيندازد اما با خود مي‌گويد از آن سو هرچه بگويم در ذهن او بد ترجمه خواهد شد و او در خيال خود تصور خواهد كرد كه من خيالات بدي در سر دارم و مي‌خواهم به او خيانت كنم.
پس عاقبت با بانگي كه بر سر او فرود مي‌آيد تسليم مي‌شود:«زن توقف كرد مردش بانگ زد / كاي عدو زوتر ترا اين مي‌سزد».
   
نتيجه اخلاقي
و حالا گمان نكنيم كه اين استاد مكتب‌خانه در قرني از قرن‌ها و مكاني از مكان‌هاي جهان زيسته و قصه او هم با خود به زير خاك رفته است. منفي بافي‌ها، كج باوري و كژتابي‌ها در بيشتر آدم‌ها وجود دارد و هر كدام از ما بگرديم و در درونمان غواصي كنيم، كم از اين كج‌باوري‌ها صيد نخواهيم كرد. منفي‌بافي‌هايي كه چقدر مي‌توانند توهم بيافريند و ديگران را متهم كنند، همچنان كه استاد مكتب‌خانه كه به واقع بازيچه حيله كودكان شده، فريب وهم‌ها را مي‌خورد و بلافاصله انگشت اتهام را به سمت همسرش مي‌چرخاند.


منبع : روزنامه جوان



تاریخ انتشار: ۲۹ فروردين ۱۳۹۵ - ۱۶:۳۵





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن