محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846527977
چگونه گاز می تواند جای نفت را در دوران سقوط قیمت ها پر کند؟
واضح آرشیو وب فارسی:رویداد24: اقتصاد نیوز نوشت:کاهش قیمت نفت خام و کاهش احتمالی درآمدهای دولت در سال های پیش رو نگرانی های بسیاری را رقم زده است. در این میان به نظر می رسد ذخایر گاز طبیعی کشور می تواند نقش موثری در افزایش درآمدهای دولت ایفا کند. آیه کاتبی، کارشناس ارشد قراردادهای بین المللی نفت و گاز درباره جایگزینی نفت به جای گاز معتقد است: کاهش قیمت نفت خام و کاهش احتمالی درآمدهای دولت در سال های پیش رو نگرانی های بسیاری را رقم زده است. در این میان به نظر می رسد ذخایر گاز طبیعی کشور به عنوان یک ثروت خدادادی و اقبال به وجود آمده در مصرف گاز به عنوان سوخت پاک در جهان، با توجه به تغییرات مثبت به وجود آمده در تعاملات تجاری بین المللی، می تواند راهگشای عقب افتادگی های گذشته در ابعاد وسیعی باشد و نقش موثری در افزایش درآمدهای دولت ایفا کند، اما مساله گاز طبیعی و صدور آن هم اکنون با چالش هایی روبه رو است، چالش هایی همچون عدم قیمت گذاری و متعاقب آن صادر نشدن موفق گاز طبیعی. برای بررسی این وضعیت و ارائه راه حل، رابطه قیمت نفت خام و گاز طبیعی، نسبت ذخیره به تولید جهانی، انواع قراردادهای فروش گاز، قیمت گذاری مناسب و مزایای اقتصادی و سیاسی صادرات گاز قابل بررسی است. وی در ادامه این تحلیل خود که در هفته نامه تجارت فردا منتشر شده، نوشته است: در دوره هایی قیمت نفت خام و گاز طبیعی به صورت مستقل عمل کرده اند و در زمانی قیمت گاز طبیعی از نفت خام جدا شده است به ویژه در سال های 2001، 2003 و 2005، فاکتورهای اقتصادی قیمت نفت خام و گاز طبیعی از طریق عرضه و تقاضا با یکدیگر مرتبط هستند و تغییرات در قیمت نفت خام موجب تغییر در قیمت گاز طبیعی می شود، به طور مثال در شش ماه دوم سال جاری با وجود کاهش قیمت نفت خام قیمت تک محموله گاز طبیعی در بازارهای آسیای شمال شرقی و انگلستان با افزایش 10 تا 23 سنتی روبه رو شد و در زمانی از همین دوره کاهش قیمت نیز رخ داده است، هرچند با توجه به تحولات ساختاری به وجود آمده پس از دهه 1980 بازار گاز نیز مانند بازار نفت رقابتی شده است. نکته حائز اهمیت اینجاست که به عقیده برخی اقتصاددانان منابع تجدید پذیر به عنوان سرمایه در نظر گرفته می شوند و هزینه های نهایی آن علاوه بر هزینه های سرمایه ای شامل هزینه دیگری به نام هزینه فرصت نیز است. کاتبی ادامه داده است: تحلیل های مختلف نشان می دهد افزایش قیمت نفت خام سبب ایجاد انگیزه در مصرف کنندگان برای جایگزینی گاز در مصرف است و این موضوع تقاضای گاز را افزایش می دهد، از طرفی افزایش قیمت نفت خام در اثر افزایش تقاضای آن ممکن است باعث افزایش تولید گاز طبیعی به عنوان کالای مکمل شود و این مطلب در جهت کاهش قیمت گاز است، همچنین افزایش تقاضا برای گاز موجب افزایش هزینه های تولید و انتقال گاز خواهد شد و سبب افزایش قیمت گاز می شود1، در حال حاضر ملاحظات زیست محیطی به وجود آمده که موجب افزایش تقاضا برای گاز شده است می تواند در قیمت گاز اثرگذاری قابل توجه داشته باشد. اما از آنجا که منابع تجدید ناپذیر دارای ویژگی های خاصی است تاکنون کمتر تحلیلگری توانسته است موضوع را با دیدی جامع مورد بررسی و تحلیل کاملاً قانع کننده قرار دهد. این کارشناس ارشد قراردادهای بین المللی نفت و گاز درباره نسبت ذخیره به تولید گاز طبیعی در جهان هم نوشته است: آمارهای جهانی نسبت ذخیره به تولید گاز طبیعی در کشورهای جهان نشان می دهد ایران با داشتن 18.2 درصد ذخایر شناخته شده گاز طبیعی جهان و دارا بودن رتبه اول تنها پنج درصد تولید جهانی را داراست که البته 4.8 درصد آن نیز در داخل کشور مصرف می شود، این نسبت نشان می دهد کشورمان به رغم داشتن ذخایر قابل توجه هیچ سهمی از بازار جهانی گاز ندارد. میزان عقب ماندگی ایران در صادرات گاز نسبت به کشورهای دیگر با درصد بسیار کم ذخیره، به شرح زیر است: *کانادا با داشتن 1.1 درصد ذخیره گاز جهان معادل 4.7 درصد تولید می کند که حجمی برابر 162 میلیارد مترمکعب است و 7.6 درصد از سهم بازار جهانی گاز را به خود اختصاص داده است. *نروژ با داشتن یک درصد ذخیره گاز جهان معادل 3.1 درصد تولید می کند که حجمی برابر 108 میلیارد مترمکعب است و 9.9 درصد از سهم بازار جهانی گاز را به این کشور اختصاص داده است. *الجزایر با داشتن 2.4 درصد ذخیره گاز جهان معادل 2.4 درصد تولید می کند که حجمی برابر 83.3 میلیارد مترمکعب است و 4.1 درصد از سهم بازار جهانی گاز را به خود اختصاص داده است. *اندونزی با داشتن 1.5 درصد ذخیره گاز جهان معادل 2.1 درصد تولید می کند که حجمی برابر 73.4 میلیارد مترمکعب است و سه درصد از سهم بازار جهانی گاز را به این کشور اختصاص داده است. *استرالیا با داشتن دو درصد ذخیره گاز جهان معادل 1.6 درصد تولید می کند که حجمی برابر 55.3 میلیارد مترمکعب است و 2.9 درصد از سهم بازار جهانی گاز را به خود اختصاص داده است. *مالزی با داشتن 0.6 درصد ذخیره گاز جهان معادل 1.9 درصد تولید می کند که حجمی برابر 66.4 میلیارد مترمکعب است و 3.2 درصد از سهم بازار جهانی گاز را به این کشور اختصاص داده است. *انگلستان با داشتن 0.1 درصد ذخیره گاز جهان معادل 1.1 درصد تولید می کند که حجمی برابر 36.6 میلیارد مترمکعب است و 1.3 درصد از سهم بازار جهانی گاز را به خود اختصاص داده است. وی در ادامه نوشته است: آمارهای فوق حکایت از فاصله ای بسیار بزرگ بین ما و کشورهای فوق اعم از صنعتی و غیرصنعتی در صادرات گاز دارد. قراردادهای فروش گاز وی سپس درباره قراردادهای فروش گاز اظهار کرده است: به طور کلی قراردادهای فروش گاز دو دسته هستند، دسته اول قرارداد تهیه و تحویل گاز و دسته دوم قرارداد اختصاص میدان گازی به خریدار. در قراردادهای تهیه و تحویل گاز، موضوع قرارداد یک کالای متجانس و همگون است و فروشنده متعهد می شود که مقادیر مشخصی از آن را در یک دوره معین به خریدار تحویل دهد، همچنین در آن فروشنده مختار است از هر میدان گازی که می خواهد گاز را به خریدار عرضه کند. برای تحویل گاز از منابع گازی معمول استفاده می شود که به طور سنتی، میدان های بزرگ هستند.2 در این نوع از قراردادها مبیع از جهت مقدار گازی که فروشنده در طول مدت قرارداد بدان متعهد می شود، مشخص و معلوم بوده است و با توجه به تقسیم بندی سه گانه عقد بیع در حقوق ایران به بیع عین معین، کلی در معین، و کلی فی الذمه و تعاریف و ارکان قراردادهای تهیه و تحویل گاز می توان گفت این نوع از قراردادها از نوع کلی فی الذمه هستند و مصداق ماده 351 قانون مدنی است: «در صورتی که مبیع کلی (یعنی صادق بر افراد عدیده) باشد بیع وقتی صحیح است که مقدار و جنس و وصف مبیع ذکر شود.» وی اضافه کرده است: اما مطابق با قراردادهای نوع دوم، فروشنده، میدان گازی خاصی را به خریدار اختصاص می دهد و متعهد می شود که تمام یا درصد معینی از گاز را که از لحاظ اقتصادی باصرفه است به منظور فروش به خریدار تولید کند. اختصاص منبعی واحد برای عرضه به خریدار اصلی ترین خصیصه این نوع قرارداد است. برخی متخصصان معتقدند این قراردادها مناسب برای میدان های گازی کوچک و متوسط هستند. از میان تقسیم بندی انواع بیع، می توان گفت که قرارداد اختصاص میدان گازی به خریدار به نوع بیع کلی در معین نزدیک تر است؛ چراکه فروشنده مکلف است میزان گاز مشخصی را که بر اساس طبیعت میدان گازی تعیین می شود در طول دوره قرارداد به خریدار تحویل دهد. با این فرض که گاز مزبور را مثلی بدانیم در حقیقت این نوع قرارداد مانند قرارداد فروش 100 تن گندم از انبار هزارتنی گندم است. بنابراین، از جهت رعایت مقررات مبیع، این قرارداد تحت شمول ماده 351 قانون مدنی قرار می گیرد و مقدار، جنس و وصف مبیع باید مشخص شود. در نوع اخیر از قراردادهای فروش گاز، مقدار گاز ممکن است بر اساس افزایش یا کاهش مقدار گاز مخزن تنظیم شود و مقدار قراردادی می تواند تحت تاثیر تخمین هایی باشد که از میزان گاز مخزن زده می شود. طبیعتاً اگر مقدار گاز دچار نوسان شود از آنجا که بنابر ماده 342 قانون مدنی، کمیت مورد معامله یا با مشاهده یا با ضابطه متعارف مانند وزن یا کیل یا عدد یا ذرع با مساحت معلوم می شود، کمیت مورد معامله می تواند با ضابطه عرف بلد معلوم شود و عرف صنعت که در اشراف طرفین است صحت این قراردادها را تایید می کند. کاتبی همچنین بیان کرده است: آنچه در صنعت گاز ایران رواج دارد انعقاد قراردادهای نوع اول است. در خصوص نوع دوم از قراردادهای مذکور که در حال حاضر در ایران مرسوم نیست به نظر می رسد اختصاص میدان گازی به خریدار به مفهوم اعطای حاکمیت و مالکیت به خریدار نیست و از این حیث، مغایرتی با اصول قانون اساسی مبنی بر حاکمیت دولت بر منابع تحت الارضی ندارد؛ زیرا اختصاص منبع واحد برای عرضه گاز به خریدار صرفاً بدین معناست که گاز از منبعی خاص از حیث اوصاف جهت تهیه و تحویل به خریدار تعیین شود. شاید اکنون زمان مناسبی است برای ورود نوع دوم قراردادهای فروش گاز به صنعت گاز ایران، چرا که اختصاص یک میدان گازی صرفاً برای صادرات و چشم پوشی از آن در مواقع فشار مصرف داخلی هم منعکس کننده ثبات کشور در روابط بین المللی تجاری است و هم تضمین کننده یک رابطه پایدار تجاری بلندمدت با داشتن مزایای اقتصادی سیاسی اجتماعی فراوان. قیمت گذاری گاز طبیعی «قیمت گذاری گاز طبیعی» موضوع دیگری است که کاتبی در این تحلیل خود به آن اشاره و عنوان کرده است: نبود قیمت پایه شناخته شده در خلیج فارس و کشورهای همسایه ایران موجب شده تا همه چیز بر خلاف تجارت نفت که بین المللی است، موکول به تصمیم کشورهای فروشنده و خریدار شود و همین امر در مورد صادرات گاز کشورمان باعث شده است باوجود جایگاه برتر آن در ذخایر تاکنون دستاورد اثر بخشی در بر نداشته باشد. قیمت گذاری گاز به دلیل توزیع نابرابر آن در جهان، اثر فاصله مبدا تا مقصد بر هزینه های انتقال و دلایل دیگر به صورت منطقه ای انجام می شود و نه جهانی، هرچند اقداماتی برای جهانی کردن آن از طریق بازارهای تک محموله انجام شده اما این صنعت نسبتاً جوان هنوز بازار جهانی همچون نفت خام ندارد، همچنین عدم قیمت گذاری گاز طبیعی در خاورمیانه و به ویژه در کشورمان ایران همواره با مقاومت های غیر کارشناسی روبه رو بوده است به طوری که در موارد محدود اقدام شده نیز اشکالات متعدد وارد شده و اراده کافی برای توسعه این صنعت را کم رنگ کرده است. آنچه از گذشته تاکنون در صنعت گاز کشور رخ داده به رغم تلاش های انجام شده در ارائه فرمول مناسب قیمت گذاری ازجمله فرمول پیشنهادی معاونت برنامه ریزی وزارت نفت وقت و دیگر فرمول ها، ضرورت تبیین فرمول قیمت گذاری گاز طبیعی را ایجاد کرده است که امروز به عنوان پایه ای ترین مانع حرکت کشور به سوی صادرات گاز محسوب می شود. وی در ادامه نوشته است: برای ارائه فرمولی کاربردی برای قیمت گذاری گاز در حالی که در منطقه خلیج فارس بازار تجارت گاز هنوز به طور واقعی شکل نگرفته به نظر می رسد ملاحظاتی در ارائه یک فرمول قیمت گذاری مناسب باید رعایت شود از جمله اینکه فرمول باید به گونه ای باشد که عنصر تطبیق با تحولات بازار را در درازمدت در خود داشته باشد به گونه ای که جهت تطبیق از ضرایب تعدیل قیمت ها، با استفاده از قیمت های شاخص3 استفاده کند و بیشتر از قیمت های منطقه ای به جای فرامنطقه ای سود ببرد. مثلاً وقتی قیمت های نفت به عنوان قیمت پایه مورد نظر باشند، در مورد ایران در حالی که نفت هایی چون دوبی، عمان، سبک و سنگین عربستان توسط موسسات مبنا به طور رسمی اعلام می شوند، مبنا قرار دادن به طور مثال سبد نفت وارداتی ژاپن یا برنت دیگر نمی تواند مبنای محاسبه مناسبی در خلیج فارس باشد و ضمن همخوانی با بازار و رعایت منافع طرفین به صورت برد-برد4 منجر به ارزان فروشی یا گران فروشی نشود. ارزان فروشی، به معنی از دست دادن منافع و متقابلاً در نتیجه گران فروشی، سهم این بازار رقابتی از دست خواهد رفت، علاوه بر قیمت های نفت که یا به صورت منفرد یا به صورت سبدی از نفت های شاخص می تواند مبنای قیمت گذاری باشد قیمت های (ال ان جی) با توجه به صادرات گسترده آن در منطقه (قطر امروز بزرگ ترین صادرکننده ال ان جی است) نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد. همچنین فرمول باید راه حل منطقی در ارتباط با دیگر اشکال گاز و نیز نقاط تحویل ارائه دهد. در این ارتباط تجارت گاز شیرین، گاز ترش، تحویل در مقصد از طریق خط لوله، تحویل در مرز، تحویل در سر چاه، به شکل ال ان جی یا گاز، تحویل در مبدأ یا در مقصد را پوشش دهد. در این صورت به نظر می رسد چنین فرمولی منجر به خروج از تنگنای قیمت گذاری می شود. مزایای اقتصادی در ادامه این تحلیل وی از مزایای اقتصادی این پیشنهاد هم نوشته و بیان کرده است: با توجه به حجم عظیم ذخایر کشور و وجود 14 همسایه نیازمند به گاز، قراردادهای بلندمدت انعطاف پذیر در برابر تغییرات بازار از هر دو نوع گفته شده، در حال حاضر می تواند مسیر توسعه بازار گاز طبیعی در منطقه از طریق خط لوله را ایجاد کند. اتصال شبکه گاز کشور به کشورهای همسایه تنها با ساخت خط لوله و با کمترین هزینه در مقایسه با احداث واحدهای ال ان جی با سرمایه گذاری عظیم و حمل گران آن با کشتی های ویژه ال ان جی بر به دیگر مناطق، بسیار ارزان تر تمام می شود. البته باید به خاطر داشت که در این صورت بازار مصرف هم علاقه مند است که سهمی از این مزایای صرفه جویی شده در هزینه های حمل ناشی از نزدیکی بازار تولید به بازار مصرف برای آنها نیز در نظر گرفته شود و در فرمول های قیمت گذاری لحاظ شود. وی ادامه داده است: از طرفی با توجه به سیاست های ابلاغی به ویژه سند اقتصاد مقاومتی و تکالیف ایجاد شده پیرو آن، همچنین هزینه های سنگین سرمایه گذاری هم در مبدأ برای تبدیل گاز به مایع (ال ان جی) و هم در مقصد جهت ترمینال های مخصوص دریافت ال ان جی و نیز تبدیل مجدد آن به گاز طبیعی در این دو روش، کفه صادرات را با فاصله زیادی به سوی صادرات با خط لوله سنگین می کند و به آن اولویت می بخشد، این استدلال البته صرفاً دربردارنده این واقعیت است که در صادرات گاز به بازارهای جهانی، اولویت با کشورهای همسایه و آن هم از طریق خط لوله است ولی به هیچ وجه به معنای کنار گذاشتن دیگر بازارهای بزرگ و دورتر همچون چین، هند، کره، ژاپن، سنگاپور و باقی اروپا نیست. به نظر می رسد انجام سرمایه گذاری های لازم و به موقع در بخش ال ان جی، سوآپ گاز و بازاریابی در بازارهای هدف، با توجه به پتانسیل بالای تولید گاز کشور، ضمن داشتن برنامه منسجم و استراتژیک جهت تجارت گاز، این صنعت را برای کشور اقتصادی و جهانی خواهد کرد. مزایای سیاسی - امنیتی کاتبی درباره مزایای سیاسی- امنیتی این پیشنهاد خود هم نوشته است: صرف نظر از مزایای اقتصادی صدور گاز، گسترش شبکه های ارتباطی و توسعه بازار تجارت انرژی به ویژه با همسایگان، دارای ابعاد وسیع امنیتی و سیاسی است، کاهش تنش ها، افزایش وابستگی همسایگان به بخش انرژی ایران و نهایتاً کمک به امنیت روابط منطقه ای از دیگر مزایای چنین راهبردی است. هر چه این روابط در بخش های مختلف اعم از جاده، ریل و راه آهن، شبکه های انتقال برق و آب، لوله های نفت و گاز، تجارت مرزی، اسقاط یا لااقل کاهش مقررات محدودکننده در مورد صادرات و واردات، گسترده تر شود، همکاری ها، تفاهم ها و نهایتاً توسعه روابط دوستانه پایدار بین همسایگان وسیع تر خواهد شد. وی ادامه داده است: تنظیم روابط سیاسی با همسایگان همواره در دیپلماسی کشورها از بالاترین اولویت ها محسوب می شود. بدیهی است که این مهم نیاز به ابزارهای گوناگون اعم از سیادت در بخش قدرت، درک متقابل و شناخت بهتر انتظارات همسایگان از کشوری بزرگ و مهم همچون ایران دارد. این ابزار اقتصادی یعنی تامین انرژی منطقه آن هم در بخشی که بالاترین مزیت نسبی کشور است و فرصت برتر را در تنظیم این روابط برای ما فراهم می سازد شاید بهترین و موثرترین ابزار در این مورد محسوب شود. وی تصریح کرده است: از طرفی زندگی با همسایگان همواره منجر به ترتیبات خاصی در روابط دوجانبه، چه در سطح منطقه ای و چه سطح جهانی می شود، صرف نظر از شرایط سیاسی موجود، به راستی چنانچه گاز امارات برای درازمدت توسط ایران تامین شود، آیا موضوع جزایر سه گانه همچنان در دستور کار شورای همکاری خلیج فارس قرار خواهد داشت؟ یا اگر اعراب منطقه شامل کویت، عربستان، عمان و امارات به شبکه صادرات گاز ایران وصل شوند آیا در سازمان های بین المللی مثل سازمان ملل، آژانس بین المللی انرژی اتمی، کنفرانس اسلامی و... مواضع آنها همین خواهد بود که امروز هست؟ وی در پایان بیان کرده است: مسلماً نمی توان ادعا کرد که تامین انرژی خصوصاً گاز طبیعی بازارهای جنوبی خلیج فارس که امروز از شدت نیاز به واردات ال ان جی روی آورده، حل کننده همه نقاط تاریک یا خاکستری روابط فی مابین و خصوصاً ایران هراسی آنهاست، اما نمی توان در این اثرگذاری سیاسی نقش بزرگ گازرسانی به این بازارها و وابسته کردن آنها به کشور را به عنوان موثرترین ابزار نادیده گرفت، همین گونه است روابط با دیگر همسایگان مانند پاکستان و هندوستان، در حالی که پاکستان یکی از بزرگ ترین شبکه های داخلی گازرسانی را داراست که در انتظار ورود گاز به آن کشور است، همچنین امکان ترانزیت گاز ایران به هند علاوه بر تامین مصرف داخلی آن کشور با درآمد سرشاری مطرح است. در این میان می توان به ترکیه نیز اشاره کرد که با وجود جمعیت 80 میلیونی نیازمند واردات گاز است، ضمن اینکه ترکیه می تواند گزینه ای برای ترانزیت گاز ایران به اروپا باشد، کشورهای دیگری همچون ارمنستان و گرجستان، آذربایجان و ترکمنستان با وجود پتانسیل گازی کشور این فرصت را فراهم ساخته تا در یک تعامل مثبت همکاری، بتوانیم مشارکت هایی را جهت تامین گاز کشورهای منطقه تامین کنیم و نیم نگاهی نیز به مشارکت در خط لوله انتقال گاز به اروپا یا سوآپ گاز به آن هدف داشته باشیم. در این خطوط می توانیم به عنوان یک بازیگر اصلی در صادرات گاز منطقه و جهان نقش آفرینی کنیم. با توجه به شرایط پیش آمده در بازار نفت، افزایش تمایل جهانی به مصرف گاز، وضعیت جغرافیایی کشور و میزان ذخایر و زیرساخت های موجود به نظر می رسد کشورمان می تواند با حل مشکلات پیش روی صادرات گاز افزایش درآمد قابل توجه ایجاد کند، همچنین دور از انتظار نیست که بتوانیم با ایجاد شرایط مناسب و هم سو با تحولات جهانی حتی زمینه ایجاد یک مرکز قیمت گذاری روزانه به صورت تک محموله را به وجود آوریم. انجام مطالعات عمیق کارشناسی فارغ از اختلاف سلیقه ها می تواند نقشه راه مناسبی برای تبدیل شدن کشور به فروشنده اصلی گاز در منطقه طراحی کند، نقشه راهی که در آن با توجه به اولویت های پیش گفته در منافع اقتصادی-سیاسی، دروازه ورود پایدار کشور به تجارت جهانی انرژی چه به صورت خام و چه به شکل فرآورده باشد و موجبات اثرگذاری در تعاملات کلان بین المللی متاثر از این بازار را فراهم کند.
دوشنبه ، ۲۳فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رویداد24]
[مشاهده در: www.rouydad24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها