تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867365952
ناگفته های شهید صیاد شیرازی
واضح آرشیو وب فارسی:فاش نیوز: به مناسب سالروز شهادت شهید امیر سپهبد علی صیاد شیرازی مصاحبه ای با دختر شهید انجام شد تا ناگفته های دیگری از زندگی این شهید بزرگوار شنیده شود؛ باشد که رهرو راهش باشیم. خانم صیاد شیرازی با تمام مشغله های پیش رو برای برگذاری هفدمین سالگرد پدرشان، زمانی برای مصاحبه اختصاص دادند. آنچه در ذیل مشاهده می کنید قسمت هایی از این مصاحبه است: ارتباط شهید صیاد با حضرت آیت الله خامنه ای(مدظله العالی) به چه شکل بود؟ «پدرم خیلی مطیع ولایت بود و همان طور که می دانید این موضوع یکی از خصوصیات بارز ایشان بود. زمانی که حضرت امام(ره) رحلت کرد من برای اولین و آخرین بار صدای گریه پدرم را شنیدم. با صدای بلند در غم از دست دادن امام خمینی(ره) اشک می ریخت؛ اما وقتی اعلام کردند حضرت آیت الله خامنه ای(حظه الله) به عنوان رهبر انتخاب شدند، ایشان بسیار خوشحال شد و گفت: «این بهترین خبری است که در این لحظه غم انگیز به من دادند. واقعا فرد خوبی را انتخاب کردند.» و بلافاصله به اتاق رفت و دو رکعت نماز شکر خواند. پدرم سرباز واقعی و مطیع امر ولایت بود. ایشان در جلسات خصوصی یا عمومی شاید تنها کسی بود که از صحبت های حضرت آقا یادداشت بر می داشت و این موضوع به آن جلسه ختم نمی شد بلکه مجددا در خانه نیز صحبت های حضرت آقا را با دقت از تلویزیون مشاهده می کرد. زمانی هایی بود که به پدرم می گفتیم شما که صبح در این مراسم حضور داشتید و یادداشت هم برداشته اید، پس بگذارید ما کانال دیگری را مشاهده کنیم؛ اما پدرم می گفت: «نه. فرمان حضرت آقا خیلی مهم است. من می خواهم فردای قیامت در محضر خدا خیالم آسوده باشد زمانی که رهبرم فرمانی را داده است، آن را سرلوحه کارم قرار داده ام و کوچکترین وقفه ای در اجرای اوامر ایشان بوجود نیاورده ام.» چطور شد که روز بعد از تشییع پیکر شهید صیاد، مقام معظم رهبری(حفظه الله) بر سر مزار ایشان حضور پیدا کردند؟ «ارتباط پدرم با حضرت آقا علاوه بر رابطه یک فرمانده نسبت به سرباز، یک ارتباط عمیق قلبی بود. نماد این ارتباط قلبی هم این بود که حضرت آقا در تشییع پیکر پدرم حضور پیدا کردند و هم خانواده و هم پیکر شهید را مورد تفقد خود قرار دادند. گویا حضرت آقا تصمیم داشتند در مراسم وداعی که با پیکر شهید داشتیم نیز حضور داشته باشند؛ اما به دلیل مسائل امنیتی این امکان فراهم نشد و همسر ایشان برای دلجویی تشریف داشتند. پدرم 21 فروردین به شهادت رسید. آن روزها هوا هنوز سوز و سرمای خودش را داشت. روز بعد از تشییع پدرم حضرت آقا در آن سرمای اول صبح و حتی زودتر از ما که خانواده شهید هستیم سر مزار پدرم حاضر شدند و نماز صبح را در همان مکان خواندند. حضور ایشان بر مزار پدرم، برای ما قوت قلب زیادی بود. وقتی ایشان را سر مزار پدرم مشاهده کردم احساس کردم که زحمت های چند ساله پدرم برای حضرت آقا ملموس بوده است. پدرم روز شنبه به شهادت رسید و مراسم تشییع روز دوشنبه(وسط هفته) بود با این حال جمعیت زیادی برای مراسم آمده بودند. در دیداری که با حضرت آقا داشتیم، ایشان فرمودند وقتی تصاویر تشییع شهید صیاد را می بینم، احساس می کنم او واقعا مزد خودش را دریافت کرد. ایشان سرباز واقعی انقلاب بود. خیلی زحمت کشید تا به اینجا رسید و حقش کمتر از شهادت نبود. حیف بود اگر در رختخواب و به واسطه مریضی از دنیا می رفت. این بالاترین درجه ای بود که خدا به او داد. همچنین جمله خیلی زیبایی فرمودند: «من عاشق آن لبخندهایش بودم. یک لبخندهای کودکانه ای در صورتش بود که وقتی می خندید اوج صداقت، پاکی، صفا و صمیمیت در چشم هایش موج می زد.» با توجه به اینکه پدر شما فردی نظامی بودند، اما در مقطعی با مرحوم آیت الله بهاءالدینی که عارف مسلک بودند ارتباط برقرار کردند. کمی از نحوه آشنایی شهید صیاد با آیت الله بهاءالدینی بفرمایید و اینکه ایشان بیشتر درباره چه مسائلی به آیت الله بهاءالدینی مراجعه می کردند؟ «پدرم معمولا درمورد تحولات روحی و درونی خود با کسی صحبت نمی کرد و من در این مسائل بیشتر برداشت های شخصی ام را بیان می کنم. یکی از خصوصیاتی که ایشان داشت این بود که در هر سفری وقتی وارد شهری می شدیم، بلافاصله سراغ امام جمعه یا امام جماعت آن شهر را می گرفت و با آنها ارتباط برقرار می کرد. همیشه دفترچه یادداشت کوچکی به همراه داشت و هر سخن یا روایت جدیدی از ائمه معصومین(ع) می شنید در آن دفترچه ثبت می کرد. فقط هم به این شکل نبود که یادداشت کند بلکه ما به وضوح نقش و تاثیر آن یادداشت ها را در رفتار و اخلاق ایشان می دیدیم و احساس می کردیم. من از نحوه آشنایی پدرم با آیت الله بهاءالدینی اطلاع دقیقی ندارم ولی آن چیزی که می دانم این است که در یک مقطعی از زمان 8 ساله جنگ، فردی از دوستان، آیت الله بهاءالدینی را به ایشان معرفی کرد. پدر در مواقعی از جنگ که نیاز به توسل بود یا نیاز به فردی بود که با دم مسیحایی خود برای برطرف شدن مشکلات دعا کند به آیت الله بهاءالدینی مراجعه می کرد. به مرور زمان در این ارتباط ها پدر شیفته آیت الله بهاءالدینی شده بود. دیدارهای ایشان با آیت الله بهاءالدینی به شکل طرح موضوع نبود. از طرفی آیت الله بهاءالدینی عارفی بود که نیاز به مطرح کردن مسئله ای نبود و خودش از دل آدم ها مطلع بود. رابطه پدرم با آیت الله بهاءالدینی یک رابطه عمیق قلبی بود. ایشان ارادت زیادی به آیت الله بهاءالدینی داشت و می گفت اگر هیچ سخنی هم نگویند و من فقط چهره ایشان را ببینم حالم خوب می شود و می توانم خیلی با انرژی به محل کارم بازگردم. این دیدارها جزو برنامه های ثابت پدرم بود. ما هر زمان به قم می رفتیم حتی ده دقیقه هم که شده به دیدار آیت الله بهاءالدینی می رفت. یک استکان چای در محضر ایشان می نوشید و آیت الله بهاءالدینی هم صلواتی می فرستاد و دعای خیری می کرد.» خاطره ای از ارتباط پدر با آیت الله بهاءالدینی بفرمایید؟ «پدرم تعریف می کرد: «زمان جنگ بود. شبی حدود ساعت یک نیمه شب به تهران رسیدم.یک دفعه دلم هوای قم و دیدن آیت الله بهاءالدینی کرد. آن موقع شب به سمت شهر قم حرکت کردم. خیلی دیر وقت بود که به مقابل منزل ایشان رسیدم. نمی دانستم چکار کنم در نهایت به دلم افتاد در بزنم. وقتی داخل خانه شدم دیدم آیت الله بهاءالدینی بیدارند و چای هم آماده است. به ایشان عرض کردم حاج آقا من انتظار نداشتم شما این موقع شب بیدار باشید. آیت الله بهاءالدینی پاسخ داد همان کسی که به دل شما انداخته این موقع شب بیایی و در خانه مرا بزنی، به دل من هم الهام کرد که منتظر شما باشم.» ارادت قلبی پدرم به آیت الله بهاءالدینی به قدری بود که من بعد از رحلت حضرت امام(ره)، تنها در رحلت آیت الله بهاءالدینی تاثر خیلی زیادی را در چهره پدرم مشاهده کردم. ایشان بعد از رحلت آیت الله بهاءالدینی می گفت: «واقعا احساس می کنم پدر بزرگی را از دست داده ام.» شهید صیاد در مواجه با مشکلات و سختی های کار بیشتر به چه کسی مراجعه می کردند؟ «پدرم در مواقع سختی و زمانی که در جنگ یا در جلسات و مسائل کاری، مشکل یا گره ای به وجود می آمد، به امام رضا(ع) متوسل می شد. ایشان از تحولات درونی خود با ما صحبت نمی کرد؛ اما آن چیزی که ما از بیرون می دیدم این بود که ایشان از این توسل ها جواب می گرفت.» شهید صیاد با توجه به اینکه مسئولیت زیاد و سنگینی را بر عهده داشت، زندگی شخصی را چطور مدیریت می کرد؟ «پدر من تک بُعدی نبود. یعنی مانند بعضی مردها فقط نان آور خانواده نبود. ایشان به واقع حلال مشکلات خانواده، اقوام، دوست و آشنا بود. خیلی از مسائل و مشکلات فقط به واسطه حضور پدرم از بین می رفت. چون همه به ایشان اعتماد و اعتقاد داشتند برای همین خلاء حضور پدر بسیار دیده می شود. ایشان ایامی که در جبهه حضور داشت و فرصتی برای فکر کردن به زن و بچه نبود از آن مسافت طولانی مراقب همه مسائل خانواده بود. یادم می آید پنجم ابتدایی بودم. یک روز مدیر مدرسه من را دید و گفت فلان روز پدرت تماس گرفت و جویای درس هایت بود. برای من خیلی عجیب بود که او با این همه مسئولیت و مشغله کاری چطور به فکر درس من هم هست. زمانی که ازدواج کردم سن و سالی نداشتم و تا آن زمان هنوز ملاک و معیارهایم به درستی مشخص نبود. هم کلاسی هایم از خانواده های بسیار متمولی بودند که پول و ثروت و ظاهر برای آنها بسیار اهمیت داشت. در خاطرم هست پدرم با توجه به نوع شغل و مسائل کاری که داشت برای این موضوع بسیار وقت گذاشت و مسیر درست انتخاب را به خوبی برایم ترسیم کرد. من برای کنکور آماده می شدم که گویا افرادی برای خواستگاری به پدرم درخواست می دادند. ایشان برای اینکه آسایش فکری مرا فراهم کند همه این افراد را در زمانی در محل کارش ملاقات می کرد و با یک گزینش ساده و به قول معروف مصاحبه ای متوجه نکات مثبت و منفی آنها می شد. همسر من نیز یکی از افرادی بود که به این شکل پدرم به حکم وظیفه پدری همه تحقیقات را درباره ایشان انجام داد و در نامه ای چهار صفحه ای حاصل سه ماه تحقیقش را برایم نوشت. پدرم گفت من وظیفه ام را انجام داده ام. فردی که به شما معرفی می کنم شاید الان دانشجویی ساده باشد و ممکن است هیچ چیز در بساطش نباشد؛ اما مطمئن باش در ده سال آینده تو را به همه چیز می رساند. من در شخصیت و اخلاق این فرد نکاتی می بینم که احساس می کنم مرد زندگی تو خواهد بود. مرد ایده آل من شخصیتی مانند پدرم بود و ایشان نیز فردی مانند خودش را به من معرفی کرد. شاید در آن مقطع سنی اگر پدرم نبود من نمی دانستم باید چه انتخابی انجام دهم و شاید این موضوع بزرگترین ارث و میراثی است که پدر برایم باقی گذاشت. » نظرتان را درباره کشورهای حامی تروریست که ادعای حقوق بشر دارند بفرمایید. «من کشورهای تروریستی یا کشورهایی که از تروریست حمایت می کنند و در کنارش ادعای دفاع از حقوق بشر دارند را اصلا لایق صحبت نمی دانم. این کشورها خودشان گروهک های تروریستی را پرورش داده و حمایت می کنند. همین گروهک تروریستی داعش را خودشان پرورش داده اند. این افراد حتی حاضرند به قیمت جان هم وطنان شان به اقدامات تروریستی ادامه دهند تا چهره اسلام را در بین دیگر ملیت ها مساوی با ترور جلوه دهند و اسلام هراسی را بوجود آورند. عجیب است که تمام این کارها را خود آنها برای رسیدن به اهداف پلیدشان انجام می دهند و در مقابل ادعای مظلوم نمایی می کنند. برای این افراد که چنین ظلمی را انجام می دهند یک مرگ کم است و فقط خدا می تواند سزای اعمال آنها را بدهد.» هابیلیان
دوشنبه ، ۲۳فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فاش نیوز]
[مشاهده در: www.fashnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها