تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834973234
خسارت دوران احمدی نژاد از دوران دفاع مقدس بیشتر بود/ احمدی نژاد تیم نداشت، ناچار به همکاری با امثال من بود/ جاده های منتهی به احمدی نژاد یک طرفه بود
واضح آرشیو وب فارسی:تیک: بیش از 32 ماه از پایان ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد می گذرد و همچنان بحث درباره عملکرد دولت دهم ادامه دارد و نقدهای گسترده ای به نحوه عملکرد این دولت مطرح است.ایشان به استان های مختلف می رفت و دربارة پروژه هایی که قصد انجام آنها را داشت، توضیح می داد در واقع بودجه را توضیح می داد؛ بنابراین اتفاق خاصی در این سفرها روی نمی داد. به گزارش پایگاه خبری «تیک»؛ بیش از 32 ماه از پایان ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد می گذرد و همچنان بحث درباره عملکرد دولت دهم ادامه دارد و نقدهای گسترده ای به نحوه عملکرد این دولت مطرح است. پرویز کاظمی وزیر رفاه دولت نهم که نخستین وزیر برکنار شده از سوی محمود احمدی نژاد است انتقادهای فراوانی را به عملکرد وی دارد. به اعتقاد کاظمی آقای احمدی نژاد به ناچار وی را وارد سیستم کرد؛ چون فرصتی نداشت و باید کاری می کرد تا دل نمایندگان مجلس را به دست بیاورد. یکی از نقدهایی که از سوی کاظمی به عملکرد دولت احمدی نژاد مطرح است به هزینه های اشتباهات مدیریت وی مربوط می شود. به گفته وی در طول هشت سال جنگ تحمیلی خسارت مادی فراوانی بر ما وارد شد؛ اما معنویت و همدلی و همراهی و استقامت مردم در کشور افزایش پیدا کرد و خودمان را به دنیا ثابت کردیم؛ اما در طول هشت سال ریاست آقای احمدی نژاد هم خسارات مادی و هم خسارات معنوی بر ما وارد شد؛ اعتبار و ارتباطات داخلی مان لطمه خورد، بزرگ منشی در کشور بر هم ریخت، اقتصاد و اخلاق خسارت دید، دروغ گویی، ریا و تزویر افزایش یافت و ارتباطات جهانی ایران مورد تمسخر دنیا قرار گرفت. بخش نخست گفت و گوی تفصیلی نامه نیوز با پرویز کاظمی که عملکرد دولت های نهم و دهم را مورد بررسی قرار داده است را در ادامه می خوانید. آقای احمدی نژاد سال 84 تصدی وزارت رفاه را به شما پیشنهاد داد و شما آن را قبول کردید. به یاد دارم ایشان در مجلس گفتند که خدا کاظمی را به من معرفی کرد. در مورد آشنایی تان با آقای احمدی نژاد و قبول پست وزارت رفاه توضیح دهید؟ گاهی در مقاطع زمانی مختلف اتفاقاتی رخ می دهد که در همان مقطع، پی به کُنه مطلب نمی بریم؛ اما با گذر زمان و تاریخی شدن آن وجوه دیگرش مشخص می شود که با قرار دادن آنها در کنار یکدیگر رویداد جالبی صورت می گیرد؛ مثلاً آمریکا هر سی سال یک بار اسنادی را منتشر و رابطة افراد مختلف با یکدیگر را افشا می کند. در آن مقطع زمانی نیز اتفاقاتی روی داد که بعدها وقتی آنها را کنار یکدیگر قرار دادیم، متوجه شدیم که این حرکت چگونه انجام شده است. آقای احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری اصلاً انتظار پیروزی در رقابت با آقای هاشمی رفسنجانی و همچنین آمادگی تشکیل کابینه را نداشت. انتظارات و توقعات از آقای احمدی نژاد بسیار بالا بود و خود ایشان نیز به این مسئله دامن می زد. در این زمان میان ایشان و مجلس تقابلی وجود داشت. آقای احمدی نژاد دوست داشت نوع تعاملش با مجلس در آن زمان و در دورة بعدی یک طرفه باشد. همة وزرای آقای احمدی نژاد به جز چهار وزیر رفاه، نفت، تعاون و آموزش پرورش از مجلس رأی اعتماد گرفتند. آقای سید مهدی هاشمی برای وزارت رفاه به مجلس معرفی شد؛ اما رأی نیاورد؛ بنابراین آقای مدنی به عنوان سرپرست وزارت رفاه تعیین شد. از قبل با آقای احمدی نژاد آشنایی نداشتم در جلسه ای با سید مهدی هاشمی در مورد مشکلات کار صحبت می کردم که بحث تصدی وزارت رفاه پیش آمد من موافقت و دیدگاه هایم را بیان کردم ایشان نیز استقبال کرد. سال ها کار مدیریتی انجام داده ام و کارم سفارشی نبوده است. من مدیر نمونة صادرات کشور و مدیر نمونة غرب تهران شدم و شرکتم نیز یکی از بهترین شرکت های بورس بود؛ بنابراین عملیاتی کار کرده بودم و با مدیریت آشنایی کافی داشتم و روابط بین الملل را خوب می دانستم و به طور کلی با بورس و بنگاه های اقتصادی آشنایی داشتم. بعد از بیان دیدگاه هایم به آقای هاشمی چند جلسه با آقای ثمره هاشمی داشتم و آنها به این نتیجه رسیدند که اگر به مجلس معرفی شوم با توجه به سوابق و توانایی هایم رأی خواهم آورد. پس از آن نیز یک الی دو جلسه با آقای احمدی نژاد داشتم. بنابراین اولین قدم برای معرفی شما به آقای احمدی نژاد و پیشنهاد تصدی وزارت رفاه را آقای سید مهدی هاشمی به شما دادند. بله. در میان صحبت های تان گفتید که آقای احمدی نژاد دوست داشت یک طرفه پیش برود. منظورتان این است که با مجلس تعامل مطلوبی نداشت؟ بله. اگر زاویة تعامل آقای احمدی نژاد با مجلس در دورة اول 20 درجه بود در دورة دوم 180 درجه شد؛ یعنی در دورة دوم اصلاً تعامل نداشت. روحیات آقای احمدی نژاد یک طرفه بود. در اوایل تعامل می کرد؛ ولی در دور دوم و به ویژه دو سال آخر ریاست خود کاملاً متفاوت بود و علناً می گفت که آنها را قبول ندارد و وقتی وزرایش را رد کردند سعی می کرد از طریق معرفی اشخاصی که بتوانند رأی اعتماد دریافت کنند دل نماینده ها را به دست بیاورد. برگردیم به توضیحات قبلی؛ یک الی دو جلسه با آقای احمدی نژاد داشتم و دیدگاه ها و چارچوب های فکری ام را بیان کردم. بعد از نهایی شدن صحبت های مان یک جلسة دو نفره گذاشتیم که به من گفت که می خواهم شما را به عنوان وزیر رفاه معرفی کنم و کاغذی را به عنوان میثاق نامه برای امضا کردن مقابل من قرار داد. به ایشان گفتم که من هم شرایطی دارم؛ من به سه دلیل وزارت را پذیرفتم؛ اول اینکه احساس کردم فضایی در کشور به وجود آمده که می خواهد مدیریت اسلامی را در کشور نشان دهد و من نیز که دنبال چنین فرصتی بودم تا بتوانم با ارزش های انقلاب و اسلام یک مدیریت علمی را اعمال کنم که هم مسلمان ها اعتبار بیشتری یابند و هم به دنیا ثابت کنیم که ما هم قادر به انجام کارهایی هستیم. دوم اینکه فکر نکنید؛ اگر وزیر شوم چیزی به دست می آورم؛ بلکه چیزهایی از دست خواهم داد و تصور نشود که خیلی برای من انگیزه دارد؛ چون در شغل و پست مدیریتم راحت تر و آزادتر هستم و درآمد بیشتری دارم. سوم اینکه سال هاست زحمت کشیده ام و مدیر کاروان حج هستم و وزیر شدن باعث می شود که دیگر حج نروم. ایشان موافقت کردند و من هم میثاق نامه را امضا کردم. حاشیة هایی در جلسه رأی اعتماد شما برای پست وزارت رفاه وجود داشت، در این خصوص صحبت کنید. باید داستان پیرمؤذن را بگویم. آقای احمدی نژاد آقایان محصولی، فرشیدی، ناظمی اردکانی و من را برای دریافت رأی اعتماد به مجلس معرفی کرد. روش کار این گونه بود که به همراه معاونت حقوقی ریاست جمهوری یعنی آقای موسوی برای صحبت کردن به کمیسیون های مختلف می رفتیم و با توجه به نوع کمیسیون ها با ادبیات خاص خودش صحبت می کردیم؛ مثلاً در کمیسیون صنایع، صنعتی و در کمیسیون بودجه، بودجه ای و در کمیسیون اقتصاد، اقتصادی و در کمیسیون اجتماعی، اجتماعی و ... صحبت می کردیم. هر کدام از نمایندگان نظر خود را دربارة من بیان کردند و آقای دکتر پیرمؤذن، نمایندة مردم اردبیل در کمیسیون بهداشت که حالا به آمریکا رفته است به صراحت گفت که به شدت با آقای کاظمی مخالفم و اعتقادم بر این است که وزیر رفاه باید پزشک باشد. پس از نمایندگان نوبت من بود که صحبت کنم. من دیدگاه های مدیریتی، برنامه ها و بحث های اقتصادی و مدیریتی ام را بیان کردم و در پایان گفتم که هیچ دلیلی وجود ندارد که یک تک تیرانداز، فرماندة گردان باشد. تک تیرانداز، تک تیرانداز است و فرمانده و مدیریت نیز متفاوت است. همان جلسه و پس از صحبت های من آقای پیرمؤذن گفت که توضیحات ایشان من را قانع کرد و من با ایشان موافق هستم و به ایشان رأی می دهم. به نظر می آمد که نمایندگان در آن جلسه از صحبت هایم اقناع شده اند. وزرای پیشنهادی با توجه به نوع تعاملی که نمایندگان با آنها دارند متوجه می شوند که رأی می آورند یا نمی آورند. در آن دوره همة نمایندگان نسبت به آقای محصولی شدیداً موضع داشتند. در چه بحثی؟ در بحث مدیریتی. آقای محصولی به عنوان وزیر نفت در یکی از کمیسیون ها تقریباً 20 الی 25 دقیقه صحبت کرد؛ ولی یک کلام دربارة نفت نگفت؛ مثلاً می گفت که در جبهه موتورگازی داشتم و آقای احمدی نژاد زیر دست من بود و من فرماندة او بودم. آقای محصولی اصلاً دربارة آیندة نفت، ساخت، کارشناسان، بودجة کشور، اوپک و غیره صحبتی نکرد؛ همچنین نوع برخوردش از بالا به پایین بود. به یاد دارم در یکی از کمیسیون ها می گفتند که آقای احمدی نژاد معتقد است که مسئولان باید مردمی و خاکی باشند؛ آقای محصولی دارایی شما چقدر است؟ او در پاسخ گفته بود 20 میلیارد تومان. آن زمان، 20 میلیارد تومان عدد بسیار سنگینی بود. آقای محصولی تعامل خوبی با نمایندگان نداشت و نمی توانست خوب ارتباط برقرار کند. یک سری چیزها ذاتی است؛ اما در ذات ایشان نبود که خوب برخورد کند؛ بنابراین نمایندگان و کمیسیون ها به شدت نسبت به ایشان موضع داشتند؛ طوری که در راهروهای مجلس بلندبلند می گفتند که به شما رأی نمی دهیم. روز موعود فرا رسید و آقای احمدی نژاد از اینکه آقای محصولی اقبالی ندارد ناراحت بود و با تأخیر به مجلس آمد. اینقدر دیر آمد که آقای حداد عادل، رئیس مجلس وقت به ایشان گفت که «آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا». پس از حضور رئیس جمهور در مجلس عده ای به آقای محصولی تفهیم کردند که انصراف دهد؛ چون نمایندگان موضع شدیدی داشتند و اگر برای رأی اعتماد می رفت خیلی بد می شد؛ بنابراین آقای محصولی انصراف داد. من در آن جلسه بالاترین رأی را آوردم و آقای احمدی نژاد در معرفیِ من گفت که آقای کاظمی را خدا به من داد. آن جلسه به صورت مستقیم از صدا و سیما پخش می شد؛ بنابراین به نکته ای اشاره کردم و آن اینکه مردم و ملت عزیز، آقای احمدی نژاد کاغذی به عنوان میثاق نامه مقابلم گذاشت که چیز بدی در آن ننوشته بود؛ ولی باید بگویم که میثاقم را زمانی امضا کردم که اخوی شهیدم را در آغوش گرفتم و غسل دادم و در قبر گذاشتم. فکر می کنم آن میثاق به مراتب از این میثاق محکم تر و با ارزش تر باشد و سعی کردم این میثاق را حفظ کنم. بعد از بیان این مطلب آقای احمدی نژاد حواسش را جمع کرد و متوجه شد که با چه کسی صحبت می کند. بعدها متوجه شدم که آقای احمدی نژاد به ناچار ما را وارد سیستم کرد؛ چون فرصتی نداشت و باید کاری می کرد تا دل نمایندگان مجلس را به دست بیاورد؛ اگر دقت کنید متوجه می شوید که به هر طریقی بود آقای محصولی یا آقای علی احمدی را که به عنوان وزیر تعاون معرفی شده بود؛ ولی رأی اعتماد نیاورد وارد دولت کرد. بعدها آقای احمدی نژاد در اظهارنظری گفته بود که ما این اشخاص را به مجلس معرفی می کنیم؛ اگر نتوانستیم با هم بسازیم، نمی سازیم و دوباره نیروهای خود را احیا می کنیم؛ ولی من سعی کردم چارچوب های فکری خود را حفظ کنم. حدود یک سال وزارت رفاه را در اختیار داشتید. دلیل انصراف تان چه بود؟ آقای احمدی نژاد در برخی رسانه ها مطرح کردند که آقای کاظمی به دلیل عدم توانایی پاسخگویی به مجلس و مردم استعفا داد. سؤال دیگر اینکه آیا ادغام وزارت تعاون و رفاه و تأمین اجتماعی به استعفای شما مربوط است یا خیر؟ کار مدیریتیِ بسیاری انجام داده ام و با کارشناسان و مدیران خارجی بسیاری کار کرده ام و نمی توانم کار غیر کارشناسی یا بدون مطالعه را بپذیرم. آقای احمدی نژاد به همراه معاون اجرایی و معاون اول و وزیر اقتصاد آمدند و خواستند که ظرف یک ماه سهام عدالت بدهیم. من به ایشان گفتم که ظرف یک ماه اصلاً امکان ندارد؛ اما ایشان اصرار داشتند که باید در مدت یک ماه این امر صورت پذیرد. من به ایشان توضیح دادم که باید شرکت ها شناسایی شوند و مجامعی برگزار شود و افرادی که باید سهام به آنها تعلق بگیرد شناسایی شوند؛ اما ایشان اصرار داشتند که ظرف یک ماه صورت گیرد. من به ناچار پیشنهادی ارائه کردم و آن اینکه برای شناسایی افراد از کمیتة امداد و بهزیستی شروع کنیم که افراد مستحق تر را شامل می شوند؛ اما با این حال آمار و اطلاعات اعضای کمیتة امداد را هم نداریم؛ وقتی این طور صحبت می کردم او بسیار ناراحت می شد. در مورد پرداخت یارانه هم این گونه بود. با این نوع مسائل نمی توان چکشی برخورد کرد؛ بلکه باید مطالعه و تحقیق و بررسی و کار کارشناسی صورت گیرد؛ چون این تصمیمات مملکتی هستند. ما با بسیاری از وزرای برکنار شده آقای احمدی نژاد مصاحبه داشتیم. نقطة اشتراک صحبت همة مصاحبه شونده ها این بود که آقای احمدی نژاد خیلی به نظرات کارشناسی ما توجه نمی کرد و تصمیمات خود را عملیاتی می کرد. بله درست است. آقای احمدی نژاد به 20 استان سفر کرد. من یک بار از ایشان سؤال کردم که چرا سفرهای استانی می رویم؟ ایشان به استان های مختلف می رفت و دربارة پروژه هایی که قصد انجام آنها را داشت، توضیح می داد در واقع بودجه را توضیح می داد؛ بنابراین اتفاق خاصی در این سفرها روی نمی داد. این سفرها حقیقت های پوپولیستی بودند. گاهی مدیر می تواند بسیاری از کارها را از راه دور کنترل کند. ارتباط با مردم و حضور در میان آنها کار بسیار خوبی است و باید صورت گیرد؛ ولی اگر بخواهید آمار و اطلاعات دریافت کنید که مثلاً در فلان استان چه اتفاقی افتاده است از راه دور نیز امکان پذیر است. ما به استان ها سفر می کردیم و مردم به استقبال می آمدند و نیازها و خواسته های خود را بیان می کردند یک بار در کنار مسئول بهزیستی دولت نشسته بودم که شخصی جلو آمد و گفت بچة معلول دارد و می خواهد بهزیستی آن را بپذیرد. آقای احمدی نژاد از من خواست که او را بپذیرم. من گفتم که با بودجه ای که در اختیار دارم چهار نفر را تحت پوشش قرار داده ام و شش نفر نیز در نوبت قرار دارند یا باید او را در لیست شش نفره قرار دهم و یکی از آن شش نفر را خارج کنم یا بودجه را اضافه کنید یا به این سه نفر اضافه کنیم و دیگر اینکه تکلیف کسانی که به ما دسترسی ندارند، چیست؟ آقای احمدی نژاد در پاسخ به من گفت؛ «یک کاری بکنید!» هر چیزی منطق خاص خود را دارد؛ وقتی بودجه ندارم و چهار معلول را به زحمت نگه داشته ام و شش معلول دیگر هم در نوبت قرار دارند این یک نفر را چگونه به آنها اضافه کنم. ایشان انتظار داشت ما معجزه کنیم یا مثلاً می گفت که برای جهیزیة کمیته امداد پول بدهید؛ در حالی که من بودجه نداشتم. من تنها وزیری بودم که با نماینده های مجلس رابطة خوبی داشتم. به نظرم مدیریت باید این گونه باشد. اصلاً مدیریت یعنی تعامل. اگر دولت با مجلس تعامل نداشته باشد، نمی تواند درست عمل کند. 240 نمایندة مجلس، نامه ای برای قدردانی از من نوشتند. قانونی است که اگر تعداد نمایندگان تقدیرکننده بیش از 150 نفر باشد آن تقدیرنامه در تریبون مجلس خوانده شود؛ بنابراین تقدیرنامة من در مجلس خوانده شد. نتیجه می گیریم که من قوی بودم که مجلس از من تقدیر کرد. آقای احمدی نژاد از این موضوع ناراحت بود که چرا مجلس باید از شما تعریف کند در حالی که این تقدیر و قدردانی به نفع اوست. ایشان تصور می کرد با این قدردانی من با مجلس همسو خواهم شد. در دورة وزارتِ من، بیمة روستایی از 2 میلیون به 19 میلیون رسید که جشن پایانی گرفتند و برای آن مدال دریافت کردم. به نظرم اینها ایراد نیستند؛ بلکه ایراد آنجایی است که می خواهید جاده یک طرفه باشد. آقای احمدی نژاد معتقد بود که ژنرال است و بقیة افراد سربازهایش هستند و گروهبان و سرهنگ و سرگردی وجود ندارد؛ در حالی که اشتباه است و اصلاً شدنی نیست. من در مصاحبه ای بیان کردم که مدیریت، با دو بالِ «اختیار» و «مسئولیت» پرواز می کند و اگر یکی از آنها نباشد پرواز صورت نمی گیرد؛ اگر من وزیر هستم؛ بنابراین اختیار دارم و در قبال فعالیت هایم باید به مجلس پاسخگو باشم نه اینکه افرادی را بیاورید و آنها خراب کاری کنند و من به مجلس پاسخگو باشم؛ بنابراین من به عنوان وزیر در مقابل قانون، مجلس و مردم مسئول هستم. یکی از افتخارات آقای احمدی نژاد این بود که صد سال روی بودجه کار کرده است؛ وقتی اینها معیار ارزشی باشند همین طور هم عمل خواهد شد. گاهی ساعت سه بامداد در خوابگاه دانشجویان جلسه می گذاشت. کدام مدیر چنین رفتاری دارد؟ کسی که مدیریت بداند کاملاً این موضوع را نفی می کند. به سفرهای استانی آقای احمدی نژاد اشاره کردید؛ در برخی از این سفرها بسیاری از مردم برای ملاقات با رئیس جمهور می آمدند و نامه می دادند شاید گاهی هزاران یا میلیون ها نامه جمع می شد و طبیعتاً عقلانی نیست که یک نفر همة این نامه ها را بخواند و اصلاً امکان پذیر نیست. منتها باید این گونه نگاه کرد که مردمی که نامه می دهند حتماً مشکل دارند آنها شغل می خواهند، مریضی دارند، وام می خواهند که بسیاری از این مشکلات مربوط به مشکلات اقتصادی کشور است که اگر دولت، اقتصاد کشور را راه بیندازد همة آنها حل خواهند شد نه اینکه در استانداری بنشیند و مردم مشکلات خود را بازگو کنند. این روش ها در مدیریت منسوخ شده اند؛ اگر دولت درست کار کند قادر است بسیاری از مشکلات را بر اساس آمار و اطلاعاتی که دارد، حل کند. امروزه بیماران از راه دور دربارة بیماری خود صحبت می کنند و پزشکان بیماری آنها را درمان می کنند. در دورة آقای احمدی نژاد جلسات استانی چندین ساعته برگزار و مصوباتی در آن بیان می شدند حال باید دید که این مصوبات چقدر یا در کجا اجرایی می شدند در حالی که این جلسات هزینه های بسیاری را در بر داشت یا گاهی همة وزرا با یک هواپیما به سفرهای استانی می رفتند که قرار شد تا شش وزیر در یک هواپیما و شش وزیر دیگر در هواپیمای دیگر باشند که اگر یکی از هواپیماها سقوط کرد دولت منحل نشود. این مباحث در آن دوره وجود داشت، در واقع وقتی از کار کارشناسی دور می شوید به چیزهایی می پردازید که به آن حواشی می گویند همیشه حاشیه جای متن را می گیرد. دولت در ژاپن بیست دقیقه جلسه تشکیل می دهد نه اینکه کار نمی کنند؛ بلکه کار کارشناسی می کنند و همه چیز تعریف شده است. در برخی از کشورهایی که ساختار پارلمانی دارند سه ماه یک بار جلسه تشکیل می شود. نمایندگان در این کشورها حدود سه ماه روی یک پروژه فعالیت و پژوهش می کنند و بعد از سه ماه جلسه می گذارند و قانون را تصویب و اصلاح می کنند. من این موضوع را به عدد و رقم تبدیل کردم و در یکی از مصاحبه هایم گفتم که بیش از 30 سال از انقلاب گذشته است و مجلس در هفته دو جلسه تشکیل می دهد که در طول یک سال 100 جلسه و در طول 30 سال سه هزار جلسه می شود. واقعاً چقدر قانون داریم که می خواهیم آنها را تصویب کنیم؟ مثلاً برای انتخابات، 45 قانون وجود دارد و هر سال برای آن متمم می زنیم که فقط وقت خودمان را می گیریم. به نظرم باید کار کارشناسی در کشور جا بیفتد؛ اگر مدیریت عالی کشور به سمت کار کارشناسی برود کشور متحول می شود در غیر این صورت با سعی و خطا پیش می رویم کما اینکه امروز نیز همین طور است؛ مثلاً یک رئیس جمهور برنامة چهارم را قبول ندارد؛ بنابراین آن را تغییر می دهد؛ در حالی که برنامه چهارم قانون و مجلس آن را تصویب کرده است. چارچوب باید درست و وزیر مجری بودجه باشد نه اینکه همه چیز را بر هم بزند. در طول 37 سال، نظام آموزشی چهار یا پنج بار تغییر کرده است. چون کار ما کارشناسی نیست. در قرآن آمده است که «هَلْ یَستَوِی الَّذِینَ یَعلَمُونَ وَالَّذِینَ لا یَعلَمُونَ»؛ «آیا خداوند می گوید که کسانی که علم دارند با کسانی که علم ندارند، برابرند». این تبعیض نیست؛ بلکه ارزش گذاری است. خداوند بیان می کند که این عالِم، فقط عالِم فقهی نیست؛ بلکه کسی است که فکر و علم و اندیشه دارد و باید برای او ارزش قائل شد. کسی که فکر و سواد دارد، می داند چه کند. تا به امروز مجلس سه هزار جلسه تشکیل داده است که هنوز نیز ادامه دارد. از تعداد این جلسات به این نتیجه می رسیم که تصمیم گیرندگان مسلط نیستند و آگاهی ندارند. گاهی سؤال می شود که آیا کشور پیشرفت کرده است؟ پیشرفت کشور در گرو پیشرفت دولت نیست؛ بلکه در گرو پیشرفت دولت و مجلس است؛ چه زمانی به پیشرفت این دو با یکدیگر دست خواهیم یافت؟ هنگامی که فرهنگِ کار کارشناسی و علمی در کشور ایجاد شود نه اینکه هر دولتی که سر کار می آید تا نگهبان در را هم تغییر دهد. آقای احمدی نژاد اعتقادی به کار کارشناسی شده نداشت و در دولت او جاده یک طرفه بود؛ در حالی که مدیریت یک طرفه امکان پذیر نیست و باید تبادل اطلاعات صورت گیرد. رئیس جمهور موظف است که وزیر انتخاب کند تا مجلس به او رأی دهد. یک رئیس جمهور باید از وزیرش بخواهد تا در مورد مسائل مختلف به او توضیحاتی بدهد و او را راهنمایی کند. وزیر، امین رئیس جمهور است و باید در مورد مسائل مختلف گزارش دهد. قبل از انقلاب، شخصی که قصد نمایندگی مجلس داشت به مردم گفت که شما باید به کسی رأی دهید که می داند چه می خواهید. حال به من رأی دهید؛ چون من می دانم شما چه می خواهید. آقای احمدی نژاد چنین روحیه ای داشت و عملاً گوش شنوا نداشت و متکلم وحده بود و این روحیة او ضربات بسیاری بر کشور وارد کرد. من عمرم را در کار مدیریت گذراندم و تشخیص دادم که مسیر ایشان درست نیست. ما با یکدیگر تعارض پیدا کردیم. آقای احمدی نژاد بارها از من خواست کارهایی انجام دهم که قابل انجام شدن نبود و من درخواست او را رد می کردم؛ برای همین یک روز من را صدا زد و در حضور آقای الهام به من گفت که آقای کاظمی ما نمی توانیم با یکدیگر همکاری کنیم، من هم گفتم که من نیز چنین احساسی دارم و از فردا نمی آیم؛ چون من به عنوان وزیر مسئول هستم و باید دربارة زیرمجموعه ام به مردم و مجلس پاسخگو باشم و کسی نیستم که شما هر کاری بکنید و من به مجلس پاسخ بدهم. به همین دلیل گفته بود که عدم توانایی ... ایشان دربارة من مسائلی را بیان کرده و من نیز مطالبی گفته ام، شنونده باید تصمیم بگیرد که چه کسی درست می گوید. 240 نمایندة مجلس من را تأیید کردند و من بیمة روستایی را درست کردم و موفقیت های دیگری نیز داشتم که نشان دهندة توانایی ام است. من استعفایم را در دو صفحه بدون خط خوردگی نوشتم و به آقای احمدی نژاد تحویل دادم. بعدها متوجه شدم که ایشان خیلی بدشان نمی آمد که من نباشم. بارها در جلسات هیئت دولت بحث های کارشناسی صورت می گرفت که گاهی مخالفت می کردم که ایشان ناراحت می شد؛ در حالی که درست تر این بود که ناراحت نشود؛ چون مردم به مجلس رأی داده اند و مجلس نیز به من رأی داده است و من نمی توانم برای خوش آمدن دل کسی بگویم که موافق یا مخالفم. بلکه مسئولم که اگر طرح یا موضوعِ اشتباهی مطرح شد به آن اذعان یا برای اجرای آن از طریق نظرسنجی، گزارش و اطلاعات پیگیری کنم. وظیفة وزیر و مدیر این است، نه اینکه هر چه شما گفتید بله قربان بگویم که البته نتیجة چنین رفتارهایی ما را به فاجعه ای در دنیا رساند. چه کسی پاسخگوی کاهش ارزش پول ملی در کشور است؟ ایشان در طول سال برای پایین آوردن نرخ بهره نظرسنجی می کرد؟ که بسیاری موافق آن نبودند؛ اما در روز 27 و 28 اسفند به شورای پول و اعتبار آمد و دستور پایین آوردن نرخ بهره را داد. با پایین آمدن نرخ بهره جابه جایی پول اتفاق افتاد و هزار تومان به سه هزار تومان و دارایی مردم به یک سوم تقلیل یافت. می دانیم که تولید ناخالص ملی را با ارز و دلار تبدیل می کنند که آن زمان 900 میلیارد دلار بود؛ اما با کاهش نرخ بهره به 300 میلیارد دلار کاهش یافت؛ چون ارزش پول کاهش یافته و رنکینگ جهانی پایین آمده بود؛ بنابراین درآمد سرانه نیز کاهش یافت. این اتفاقات باعث شد سرمایه گذاران به دلیل ناثباتی بازار کسب و کار، در ایران سرمایه گذاری نکنند. باور من این است که در طول هشت سال جنگ تحمیلی خسارت مادی فراوانی بر ما وارد شد؛ اما معنویت و همدلی و همراهی و استقامت مردم در کشور افزایش پیدا کرد و خودمان را به دنیا ثابت کردیم؛ اما در طول هشت سال ریاست آقای احمدی نژاد هم خسارات مادی و هم خسارات معنوی بر ما وارد شد؛ اعتبار و ارتباطات داخلی مان لطمه خورد، بزرگ منشی در کشور بر هم ریخت، اقتصاد و اخلاق خسارت دید، دروغ گویی، ریا و تزویر افزایش یافت و ارتباطات جهانی ایران مورد تمسخر دنیا قرار گرفت. گویندة یک برنامة تلویزیونی در کانادا هنگام مصاحبه با من گفت، که اگر می خواهید مانند آقای احمدی نژاد مصاحبه کنید، مصاحبه نکنیم یا می گفتند که با آقای احمدی نژاد صحبت کنیم و بخندیم یا نمونة آن دانشگاه کلمبیاست که می بینیم چه اتفاقی افتاد. همة این رفتارها به ضرر کشور بود. رئیس جمهور سخنگو و اعتبار یک کشور است. پیشنهاد می کنم خبرنگارها و کسانی که دست به قلم هستند یا به اطلاعات دسترسی دارند؛ فعالیت های آقای احمدی نژاد را در طول هشت سال ریاستش بررسی کنند؛ متوجه خواهیم شد که هر دو هفته یک بار یک مشکل و بحران داخلی یا خارجی داشته ایم که از روحیات ایشان نشأ ت می گرفت. من از روز اول حدس زدم که آقای احمدی نژاد با چنین معیارهایی نمی تواند ادامه دهد و افتخار می کنم که به عنوان اولین وزیر تشخیص دادم که ایشان نمی تواند کار کند. آن زمان خیلی ها از ایشان تعریف و تمجید می کردند. الان کسی هنر نکرده که دربارة آقای احمدی نژاد اظهارنظر کند. خب آن زمان به نفع بسیاری از اصول گرایان بود که آقای احمدی نژاد را نقد نکنند. در جمهوری اسلامی مسئولیت پذیرفتن معنای بسیاری دارد؛ اگر مسئولیتی می پذیریم باید پاسخگوی خون شهدای قبل از انقلاب، دوران انقلاب، شهدای جنگ تحمیلی و بیعتی که با امام و رهبری بستیم، باشیم. هر کسی به جایی می رسد که باید حرفی بزند، باید بزند. من ترسی از بیان حقایق ندارم. مدیریت، شهامت، شجاعت، درایت و سلامت نفس می خواهد. تملق بسیار باب شده است که رفتار بسیار بدی است. من نباید دوست داشته باشم و اگر دوست داشتم دیگران نباید زمینه را فراهم کنند. «کَلَّا إِنَّ الإِنسَانَ لَیَطغَی أَنْ رَآهُ استَغنَی»؛ «اگر کسی خدا را در زندگی اش فراموش کرد، طغیان کرده است.» اگر کسی احساس غنا یا غرور کرد، طغیان کرده است. باید همیشه خود را بندة خدا بدانیم؛ اگر چیزی را مشاهده می کنیم، مسئول هستیم که آن را بیان کنیم؛ شاید اگر از همان ابتدا مسائل را بیان می کردیم به اینجا نمی رسیدیم. بارها تأکید کردم که مسئولان اگر تصمیم غلط بگیرند و باعث جدایی یک زن و شوهر شوند، مسئول اند. خانواده های بسیاری به دلیل مشکلات اقتصادی از هم پاشیدند، چه کسی مقصر است؟ یا وقتی ارزش پول ملی به یک سوم کاهش یافت، اجاره خانه ها بالا رفت، تورم افزایش یافت، مردم نتوانستند زندگی خود را بچرخانند؛ چه کسی مقصر بود؟ ما باید نسبت به این مسائل پاسخگو باشیم؛ نه اینکه آمار دهیم که دو و نیم میلیون شغل ایجاد کرده ایم؛ وقتی رشد اقتصادی منفی بود؛ چگونه شغل ایجاد کردید؟ در نموداری در وب سایت شان آورده اند که مالکیت خودرو در طول هشت سال افزایش یافته است. یک سؤال دارم و آن اینکه چرا هر دولتی بر سر کار می آید آمار و اطلاعاتش همه خوب هستند و دولت های دیگر بد؟ یک جای کار ایراد دارد. در حضور مقام معظم رهبری درخواست کردم که یک سازمان سنجش آمار داشته باشیم که زیرنظر دولت نباشد. دولت ها آدم ها را می چینند و به آنها دیکته می کنند. در طول چند سال پس از انقلاب هر دولتی سر کار آمده آمار خوب ارائه کرده است؛ رشد اقتصادی خوب است، صادرات خوب است و ... دولت بعدی همة آنها را نفی می کند؛ بنابراین آمار در ایران ایراد دارد. اینها بحث های کارشناسی و ساختاری هستند. بحث من در اینجا فرد نیست؛ بلکه ساختار است. نماینده ای که یک روز سابقة اجرایی ندارد یا تفاوت میان پاراف و امضا یا بودجه، منابع و مصالح را نمی داند، چگونه می خواهد قانون وضع کند؟ به نظرم یک نماینده برای ورود به مجلس باید همة اینها را بداند و کارکشته باشد و یک دوره را بگذراند؛ اگر یک نمایندة مجلس بخواهد از یک وزیر سؤال بپرسد باید اطلاعات کافی داشته باشد. یکی از نمایندگان در کمیسیون مجلس از من سؤال اشتباهی پرسید. من به او گفتم که سؤال شما اشتباه است؛ باید این سؤال را بپرسید. او گفت؛ سؤال خود را جواب دهید. من هم جواب دادم. او گفت؛ قانع شدم. نماینده ای که سواد و تجربة کار موفق داشته باشد، درست سؤال می پرسد و پاسخ را به خوبی می فهمد؛ اما وقتی سواد ندارد هر کس هم به او مشورت بدهد باز هم متوجه نمی شود؛ در نتیجه جلسات متعدد می گذارد و مرتب قانون وضع می کند./دنیای اقتصاد
دوشنبه ، ۲۳فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیک]
[مشاهده در: www.tik.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
گوناگون
پربازدیدترینها