واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>سلامت> زمانی که نسخه جدیدی از انسولین استنشاقی، کمتر از 2 سال پیش تائید شد، این توانایی بالقوه را داشت تا به جزء اصلی درمان دیابت تبدیل شود.به گزارش شفا آنلاین ، اما شرکت سازنده آن، سانوفیاعلام کرده توزیع آن را در آینده ای نزدیک، پس از یک سال فروش کم و ضعیف آن، متوقف خواهد کرد بنابراین بعید است این محصول چشم انداز دیابت را تغییر دهد. دیگر درمان دیابت نیز اخیرا هیاهوی زیادی به راه انداخت و باعث تعجب است که بخواهد یک تغییر دهنده واقعی بازی در حال حاضر باشد. پائیز گذشته، پزشکان با شور وشوق اخباری را از داروی کاهنده گلوکز خون با نام امپگلیفلوزین (empagliflozin) دریافت کردند که به طور قابل توجهی خطر مورتالیتی قلبی عروقی و مورتالیتی به هر دلیلی را در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 کاهش می دهد. این خبر براساس نتایج کارآزمایی EMPA-REG OUTCOME منتشر شد. این مطالعه به عنوان مطالعه ای با اهمیت زیاد تلقی شد و در بررسی ای که اخیرا انجام شده، تقریبا دو – سوم پزشکان اذعان کرده اند که از زمان انتشار نتایج مطالعه فوق، امپگلیفلوزین را برای اغلب بیماران مبتلا به دیابت خود تجویز کرده اند. حدود سه چهارم پزشکان نیز گفته اند تصمیم دارند میزان تجویز آن را در آینده افزایش دهند. میزان پذیرش این دارو میان فوق تخصص های غدد در مقایسه با پزشکان مراقبت های اولیه بسیار بیشتر از پزشکان دیگر بوده است. به طور مشابه، درک مطالعه EMPA-REG میان اندوکرینولوژیست ها بیشتر از پزشکان مراقبت های اولیه گزارش شد، هرچند اندوکرینولوژیست ها فقط جزء کوچکی از پزشکانی هستند که برای دیابت نوع 2 دارو تجویز می کنند. بنابراین، با توجه به نتایج چشمگیر مطالعه، همچنین آگاهی نسبی پزشکان، به نظر می رسد امپگلیفلوزین می تواند اساسا روش مدیریت دیابت نوع 2 را تغییر دهد یا اینکه در همان مسیر انسولین استنشاقی قرار گیرد. عوامل مختلفی بر تقدیر و سرنوشت امپگلیفلوزین و در حقیقت، کلاس دارویی که به آن تعلق دارد (مهارکننده های SGLT2)، تاثیر می گذارد. بعضی از این فاکتورها علمی هستند، بعضی رفتاری و بعضی دیگر مالی. بهبود پیامدهای قلبی عروقی (انفارکتوس میوکارد، سکته مغزی یا مرگ در اثر هر یک از این دو عامل) به طور گسترده ای در کارآزمایی های بالینی تصادفی شده، چند مرکزی و بسیار بزرگ بررسی شده اند. این مطالعات هم بوسیله صنایع و هم دولت ها تامین مالی شده اند. با وجود آنکه شواهد برای بهبود پیامدهای قلبی عروقی قابل توجه و اساسی هستند، هیچ مطالعه ای تاکنون تفاوتی را میان این پیامدهای قلبی نشان نداده، حتی زمانی که کنترل سخت قند خون مدنظر قرار داشت. یک دلیل احتمالی برای آن، این است که باوجود همبستگی قوی دیابت با خطر بیماری های قلبی عروقی، عواملی به غیر از هیپرگلیسمی ممکن است نقش مهم تری در پیامدهای قلبی عروقی بازی کنند. به طور مثال، شواهد روشنی در دست است که استفاده از استاتین ها در افراد پرخطر پیامدهای قلبی عروقی را بهبود می بخشند. با این حال، انجام مطالعات پیامد قلبی عروقی در جمعیت مبتلا به دیابت که به آنها استاتین داده نمی شود، می تواند غیراخلاقی باشد. بدین ترتیب، هرگونه مزیتی که از کاهنده های گلوکز در ارتباط با پیامدهای ماکروواسکولار دیده شود، می تواند بوسیله اثر استاتین پوشانده شود. اما آنچه در مورد مهارکننده های SGLT2 فرق دارد، آن است که گلوکوزوری ایجاد شده بوسیله دارو نه تنها سطح گلوکز سرم را کاهش می دهد، بلکه مانند یک دیورتیک هم عمل می کند و منجر به کاهش فشار خون، همچنین کاهش وزن می شود. در کارآزمایی EMPA-REG، گروه درمان شده با امپگلیفلوزین کاهش اندک اما قابل توجهی در وزن، اندازه دور کمر و فشار خون سیستولیک و دیاستولیک خود داشتند. کارآزمایی های بزرگ و تصادفی شده و کنترل شده متعددی نیز نشان داده اند که کاهش ولو اندک در فشار خون می توان باعث بهبود پیامدهای قلبی عروقی شود. اگر همین نتایج با ترکیب دارویی متفورمین و یک دیورتیک تیازیدی (یک ترکیب دارویی ارزان تر که همان اثرات امپگلیفلوزین را برجای بگذارد) نیز به دست آید، امپگلیفلوزین دیگر درمان اساسی دیابت نوع 2 نخواهد بود. Medscape
یکشنبه ، ۲۲فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]