تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816821613
اتصال خزر به خلیج فارس؛ طرحی که موجب تحریم های آمریکا شد
واضح آرشیو وب فارسی:تحلیل ایران: طرح اتصال دریای خزر به خلیج فارس ناراحتی و ممانعت غرب را در پی داشته، به طوری که آمریکا از سال 1997، این طرح را در فهرست تحریم های خود علیه ایران قرار داده است. به گزارش تحلیل ایران ؛ روزنامه ایتالیایی «ایل جورناله» ( Il Giornale ) در گزارشی در سایت خود به قلم "فابریتزیو جانامئا" و با عنوان «ایران غرب را به چالش می کشد»، به موضوع کانال قابل کشتیرانی میان ایران و روسیه که خلیج فارس را به دریای خزر متصل کند، پرداخته و می نویسد: «پوتین و روحانی این گونه غرب را به چالش می کشند». «ایل جورناله» واقعی بودن اتصال ایران به اورآسیا را به صحبت های مهدی سنایی، سفیر ایران در روسیه در خلال دیداری با تعدادی از دانشجویان در سن پترزبورگ که به طور علنی قصد دولت تهران برای ایجاد این فعالیت گستردۀ زیرساختی را اعلام نمود، استناد می کند. سنایی به خبرگزاری تاس روسیه گفته بود: «آری، اندیشۀ احداث این کانال در مرحلۀ بحث است». این سایت ایتالیایی ساخت یک کانال قابل کشتیرانی که به طور کامل از ایران عبور می کند را نه فقط به نفع روسیه، بلکه با اشاره به ٧٠٠٠ کیلومتر ساحل ممتد دریای خزر، این نفع را برای قزاقستان، ترکمنستان و آذربایجان نیز می داند. این گزارش درباره نفع روسیه از این اتفاق می نویسد: «سرانجام ممکن است بعد از چندین قرن، دسترسی به اقیانوس هند برای روسیه امکان پذیر گردد. زیرا از آخرین دهه های قرن نوزدهم مهندسان روسی تلاش کردند کانالی قابل کشتیرانی ایجاد کنند که این امکان را به روسیه در زمان حکومت تزار بدهد که بدون عبور از تنگۀ بسفر، به راحتی به خلیج فارس و اقیانوس هند دسترسی پیدا کنند». نویسنده در ادامه، امکان این که کشتی های روسی و ایرانی نه تنها از عبور اجباری از آب های ترکیه، بلکه حتی از آب های مصر امتناع ورزند را دلیل اصلی دو کشور برای حرکت به سمت تبیین این پروژه معرفی می کند و می نویسد: «عملیات مربوط به کانال ایرانی، عملیاتی است که چنانچه به پایان برسد از نظر جغرافیای سیاسی، راهبردی خواهد بود. روسیه دسترسی فوری به دریای مدیترانه و اقیانوس هند خواهد داشت آن هم بدون عبور از تنگۀ بسفر و کانال سوئز. با توجه به روابط کنونی کرملین با آنکارا، این چیز کم اهمیتی به شمار نمی آید. در رابطه با مصر باید گفت که در کنوانسیون قسطنطنیه که در سال ١٨٨٨ تنظیم گردید، کشتی های تمامی کشورها در دوران صلح و نیز جنگ حق عبور آزادانه از کانال سوئز را دارند. اما هیچ چیز معلوم نیست. تاریخ این موضوع را به اثبات می رساند. در سال ١٩٤٨ زمانی که که جنگ اعراب و اسرائیل (رژیم صهیونیستی) به تازگی به پایان رسیده بود، کشور مصر این کانال را به روی کشتی های اسرائیلی بست. البته این یک داستان قدیمی محسوب می شود، اما ممکن است بار دیگر تکرار شود». این رسانه ایتالیایی برای برشمردن مزایای فراوان این کانال برای ایران، به گزارش مجلۀ آنلاین «نیو ایسترن آتلوک» ( New Eastern Outlook ) اشاره می کند که نوشته بود: «ایران به لطف احداث این کانال می تواند حدود دو میلیون شغل ایجاد کند و باعث توسعۀ بیش تر استان های شرقی کشور از طریق ایجاد زیرساخت های پشتیبانی مانند فرودگاه ها یا کارخانه های کشتی سازی گردد». «ایل جورناله» در گزارش خود به پیشینه این پروژه نیز اشاره می کند که ایران نخست به فکر این فعالیت افتاد و آن را به مسکو پیشنهاد داد که البته به دوران قبل از آقای روحانی برمی گردد: «در واقع این پروژه در سال ٢٠١٢ توسط محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور وقت به تصویب رسیده بود. زمانی که تحریم های اعمال شده از سوی غرب هنوز بر ایران فشار می آوردند. در واقع به محض آنکه تحریم ها به طور مستقیم توسط واشنگتن لغو گردیدند، این پروژه بار دیگر به جریان افتاد». این گزارش باز به نقل از «نیو ایسترن آتلوک» در همین رابطه می نویسد: «پیش از این در سال ٢٠١٢ شرکت مسکن خاتم الانبیاء وابسته به سپاه پاسداران انقلاب ایران هزینۀ این پروژه را حدود ٧ میلیارد دلار برای ده سال کار برآورد نمود». این سایت خبری طرح های مسیر این کانال را نیز معرفی می کند: «دولت ایران چهار سال پیش دو مسیری را که این کانال در حال حاضر می تواند دنبال کند، شناسایی نمود و از راه های بلند آبی بهره جست. راه نخست که کوتاه تر است، در غرب قرار دارد و سلسله جبال مرتفع غرب را قطع می کند. دومی در شرق است که بلندتر بوده، اما امکان بهره برداری کشاورزی از مناطق کویری را فراهم نموده و مانع از آن می گردد که از تنگۀ هرمز که ایران با عمان در آن شریک است، استفاده گردد». «ایل جورناله» در انتها نیز به چالش غرب نسبت به این پروژه که مسکو و تهران آن را به عنوان " جایگزینی معتبر برای غرب" می بینند، اشاره می کند که کاری جز تماشا نمی تواند انجام دهد. در همین رابطه سایت های روسی مانند اسپوتنیک و راشاتودی نیز اقدام به انتشار گزارش کرده و بر اهمیت استراتژیک آن تاکید کردند. نکته مهم این موضوع فارغ از امکان عملیاتی شدن این پروژه، ناراحتی و ممانعت غرب و ترکیه از ساخت این کانال است؛ به طوری که آمریکا در سال 1997، طرح اتصال دریای خزر به خلیج فارس را در فهرست تحریم های خود علیه ایران قرار داد. شرکت ها و کشورهایی هم که در نظر داشتند در این پروژه به تهران کمک کنند، به مجازات های مالی و اقتصادی گرفتار می شدند . این موضوع نشان می دهد که غرب به رهبری آمریکا تا چه اندازه از افزایش قدرت روسیه و ایران از نظر اقتصادی و کاهش وابستگی این کشورهای مستقل، در وحشت هستند. / مشرق
یکشنبه ، ۲۲فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تحلیل ایران]
[مشاهده در: www.tahlileiran.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها