واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا آنلاین: سیدمهدی شجاعی در مراسم سالگرد شهادت سیدمرتضی آوینی متنی را نگاشته و به مناسبت برگزاری نشست «روایت یک حقیقت» که به همت فرهنگ سرای انقلاب اسلامی برگزار شد، آن را برای حضار خواند.خبرگزاری فارس هم زمان با سالروز شهادت سیدمرتضی آوینی، این متن را منتشر کرده است: شهیدان سلام، سلام بر آن روز نورانی که زاده شدید، سلام بر آن ایام نورانی که زیستید و سلام بر آن لحظات شیرین وصال که به معشوق پیوستید. آخرین میهمان شما و آخرین مسافر ما، مرتضی، بهانه ای شده است تا ما پروبال سوختگان، این سوی مرز ماندگان، بی پروانگان، از پرواز جاماندگان و دردمندان و حسرت کشان و غبطه خوران، تا ما هجران کشیدگان و حرمان دیدگان در زیر چادر افسوس، سر بر شانه هم گذاریم و دردهای پنهان خویش را مویه کنیم.سخن گفتن از این سو نیز نه برای آگاهی شماست که شما خود به عین ا... بر این همه ناظر و حاضرید، بل واگویه های دردمندانه جمعی است که از اصل شهادت خویش مانده است و میان او و معشوق خویش به قاعده یک جهان فاصله افتاده است. پس بشنوید از این سوی دیوار که پس از شما برما چه رفت. شما که رفتید، بسیاری از ارزش ها هم با شما رخت سفر بست و جز در کوچه پس کوچه های غربت، نشانی از خویش باقی نگذاشت. اگر زمانی داشتن و زیاده داشتن عیب بود، پس از شما نداشتن عیب شد. بی عرضگی تلقی شد و ناتوانی. مسابقه ای پدید آمد که هرکه به هر دلیل از رفتن و دویدن باز ماند یا سر باززد مهر باطل پیشانی اش را زینت داد. شما که رفتید، خون میز در رگ هایمان دوید و هرکدام جزئی از صندلی هایمان شدیم. «الهیکم التکاثر» روشن ترین آیه ای است که سلوک ما را به تفسیر نشست. شما که رفتید، ارتشا در زیر سایه قانون نشست و ماشین کهنه «باج» روغن تازه خورد. شما که رفتید، ارزش پول هم سقوط کرد و اقتصاد آن قدر سقوط کرد که درست در زیربنای هستی ما قرار گرفت. ارزش پول اکنون آن قدر کم شده است که با آن فقط انواع ملاهی و مناهی و فسق و فجور را می توان مرتکب شد. البته با پول مکه هم می توان رفت، وارد دانشگاه هم می توان شد، سربازی هم می توان نرفت، ولی عمدتا کارهای بد با پول عملی تر است. با پول می توان عرق خورد، عربده کشید و احترام دید. با پول می توان فرهنگ شاهنشاهی را زنده کرد. با پول می توان مجالس طاغوتی را دوباره رونق بخشید. ارزش پول کم شده است. با پول فوقش بتوان از چنگال قانون گریخت، فوقش بتوان بر سبیل قانون نشست و نقاره زد، فوقش بتوان قانون نوشت، اما از شما خبری نیست. با پول برج جنایت را هم می توان بالا برد، به شرط آنکه اضافه تراکمش را پرداخته باشی. ارزش پول آن قدر کم شده است که با آن عمده آدم های کمتر از پول را می توان خرید، فقط به اتیکت های آشکار و نهانشان توجه بایدکرد. این ها همه به خاطر این است که ارزش پول ما کم شده است، وگرنه با دلار کارهای بیشتری می توان کرد. همه کار می توان کرد. ارزش پول ما فقط به اندازه معامله ضدارزش هاست. با دلار ارزش ها را می توان معامله کرد. آری، شما که رفتید، ارزش پول سقوط کرد، اما پارتی به اوج ارزش خود رسید. رابطه اعم از سببی و نسبی و محتسبی معنای همه چیز را تغییر داد و حتی جای ارتباط با خدا نشست. شما که رفتید، سران ما بر سفره فهد نشستند. مهمان دارالضیافه فهد شدند. در فصل حج به طواف او پرداختند و او را -هم سنگ ایران- بالی برای اسلام شمردند. شما که رفتید، دست دادگان خدا، دل سپردگان به خدا، چشم و پا و جسم دادگان به خدا، جانبازان و دل باختگان به خدا و حدفاصلان میان خلق و خدا، علی رغم فریادهای مظلومانه ناخدا، تبعیدی دیار فراموشی شدند و مدال های عزتشان که شرف قبیله و آبروی تبارمان بود، زیر چرخ های تجدد، سیاست بازی، غرب گرایی، منفعت طلبی، نفس پرستی و خط بازی له شدند. بگذارید روشن تر بگویم که پس از شما جانبازان، عتیقه شدند آثار باستانی ای که هر از گاهی گردگیری و مرمتی می طلبند. کسی نگفت که این ها شاهرگ هستی ملتند. کسی نگفت که قلب برای تپیدن است و چشم برای دیدن و این دو نه برای در ویترین نهادن. کسی جز علم دار پیر جانبازان از اینان سخن نگفت و کلام به بغض نشسته او را هم کسی نشنید. به هر حال، اکنون که سلاح سخن در نیام مصلحت زنگ زده است و از دوشکای فریاد در سنگرهای همزیستی مسالمت آمیز به جای رخت آویز استفاده می شود. اکنون که سخن گفتن از حوض و فواره و چمن و گلدان مطلوب تر است از عشق و جبهه و جنگ و عرفان. اکنون که در معرض تهاجم دشمن، خانه از پای بست رو به ویرانی است و بحث های اصلی رنگ و نقش و نگار ایوان، در این حال و روز، باید مرتضی مردی به پرده کعبه شهادت بیاویزد و خون مقدسش را بر کویر عطشناک وجدان هامان بریزد تا یادمان بیاید که کجا بوده ایم و اکنون به کجا رسیده ایم، برای چه آمده بودیم، اکنون چه می کنیم، شعارهایمان چه بود، اعمالمان چیست. تا یادمان بیاید که «خلقتم للبقاء و لا للفناء» تا هشدارمان دهد که «لم تقولون ما لاتفعلون کبر مقتا عندا... ان تقولو ما لاتفعلون».
یکشنبه ، ۲۲فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]