محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802737245
مهمترین پاسخ ناکارآمدی دولت به منتقدین و افکار عمومی؛ نصرالله شفیعی: آقای روحانی! حل مشکل کشور با شعار امکان پذیر نیست
واضح آرشیو وب فارسی:نوا جنوب: نواجنوب: حل مشکل اصلی کشور با این شعارها امکان پذیر نیست؛ و تجربه هم نشان داده که دردی برای مردم دوا نمی کند. تنها راه برون رفت از مشکلات موجود و رسیدن به جامعه ای که بتواند به درمان اساسی آلام مردم بپردازد.نواجنوب: نصرالله شفیعی: رئیس جمهور ایران اسلامی یک روحانی است. قبل از آنکه شهرتش روحانی باشد لباس روحانیت برتن دارد و ساله ها بر منبر خطابه و تریبون تکیه زده و از این جهت کاملا بر سخن و سخنرانی سوار است. به همین خاطر به راحتی سخن می گوید کلمات را در کنار هم می چیند و آنچه را که بخواهد به مخاطب القا کند، می کند. دلیل اثبات این ادعا را به راحتی می توان در سخنرانی های تبلیغاتی دوران انتخابات ریاست جمهوری و سایر سخنانی که در طول دوران ریاست جمهوری در مراسم و برنامه های مختلف بر زبان رانده مشاهده نمود. اگر عملکرد رئیس جمهور را در این زمینه بخواهیم ارزیابی کنیم انصافا نمره ای عالی می گیرد. او هدفش اقناع مخاطب است با هر ادبیات و سخنی که برایش امکان دارد. از این رو گاه امید می دهد گاه حرف از آزادی برای منتقدین سر می دهد، گاه منتقدین را با انواع توهین ها و برچسب ها به باد می دهد. گاه وعده هایی می دهد که دل خیلی ها را خوش می کند، وعده هایی که بر اساس نظریات کارشناسی در آن شرایط زمانی که رئیس جمهور قولش را می دهد اصلا قابل تحقق نمی باشد. برجام را هدیه و تحفه ای الهی می داند که خداوند از عرش به بندگانش هدیه داده است. در 100 روز وعده حل مشکلات را می دهد. وعده ی عزت به پاسپورت ایرانی می دهد. با قاطعیت می گوید که من کاری می کنم که هم چرخ سانتریفیوژ بچرخد هم چرخ اقتصاد، آنچنان با قاطعیت این وعده را می دهد که گویا به جای تیم مذاکره کننده 1+5 تصمیم می گیرد. کشور در اوج رکود است با قاطعیت می گوید ما از رکود گذر کردیم. هر سال با قاطعیت از شکوفایی اقتصادی و مهار تورم و تک نرخی کردن آن سخن می گوید. از تخصص دینی اش استفاده می کند و از مذاکره ی امام حسین با عمر سعد سخن می گوید تا مذاکرات دولتش را با امریکا و استکبار جهانی توجیه کند. از اسلام رحمانی به زیبایی سخن می گوید تا روحیه سازش را در تیم مدیرتی خود با دنیای سلطه توجیه کند. دنیای آرمانی را که مردم به دنبالش هستند به خوبی بر زبان جاری می کند و می گوید مملکت را از چاه بیرون آوردیم. و با این تمثیل بیان می کند که مردم با بیرون آمدن از چاه اکنون نفس راحتی می کشند و اقتصاد به کامشان است و معیشتشان حل شده است. خلاصه هر چه از این مثنوی بگوییم کم است. در کنار این ادبیات تبلیغی رئیس جمهور، تیم رسانه ای او که میراث روزنامه های زنجیره ای دوران اصلاحات است با جنگ روانی به دفاع از رئیس جمهور و توجیه ناکارآمدی های های دولت می پردازد و با منکوب کردن منتقدین تلاش می کند بر افکار عمومی به خوبی سوار شود . اما پاسخ به سؤال اصلی چیست؟ یعنی جواب دولت و حامیانش به انتقادات منتقدین؟ پاسخ ارجاع به عملکرد دولت احمدی نژاد است. به محض اینکه جناب روحانی و هم فکرانش با انتقادی جدی مواجه شدند، انتقادی که از سر دلسوزی و برای برون رفت از مشکلات است، بناگاه عملکرد دولت احمدی نژاد را حواله می کنند. این راحت ترین پاسخی است که برای فرار از واقعیت ها می توانند بدهند. زیرا اگر منتقدین در برابر این توپی که آن ها به زمینشان می فرستند سکوت کند می گویند آری دیدید اینها حرفی برای گفتن در دفاع از احمدی نژاد ندارند. اگر منتقدین عکس العمل نشان دهند و مثلا از احمدی نژاد دفاع کنند یا به مقایسه عملکردی دولت های نهم و دهم با دولت یازدهم بپردازند آنگاه مراد آقایان حاصل شده است. یعنی با تهاجم وسیع رسانه ای افکار عمومی را سرگرم نقد عملکرد دولت احمدی نژاد می کنند و ذهن ها را از نقد عملکرد دولت به مسیری دیگر می کشانند؛ و این همان چیزی است که به دنبالش هستند. در رابطه با عملکرد دولت نهم و دهم نقاط ضعف و قوت آن، گفتنی های فراوانی است ولی به همان دلیلی که گفته شد در اینجا به شرح آن پرداخته نمی شود . اینکه جناب روحانی و سایر دولتمردان و حامیان رسانه ای اش این گونه پاسخ می دهند پاسخی کاملا گمراه کننده و برای فرار از حقیقت است. اصلا فرض بر اینکه دولت احمدی نژاد بدترین دولت در طول تاریخ ایران زمین از زمان کوروش کبیر تاکنون باشد؛ همان طوری که برخی ها این گونه می نویسند و تبلیغ می کنند. امروز که این دولت حاکم نیست. آن 24 میلیونی که در انتخابات 88 به احمدی نژاد رأی دادند و 17 میلیونی که در انتخابات 92 به روحانی رأی دادند همه در انتظارند که این دولت طرحی نو در اندازد و به صدها وعده ای که داده است عمل نماید. مردمی که به جناب روحانی رأی دادند با فرض همه مشکلات موجود در جامعه، اما به امید حل آن ها رأی دادند. آماده کردن لیستی از مشکلات دولت احمدی نژاد و حواله ی مردم و منتقدین کردن چه مشکلی را برای مردم حل می کند؟ نه تنها هیچ مشکلی را حل نمی کند بلکه منتقدین را نیز قانع نمی سازد. هنر دولتمردان در این باید باشد که تلاش و تدبیری به خرج دهند که مشکلات برجای مانده را به نحوی از پیش پای ملت بردارند و دنیای جدیدی به روی مردم بگشایند. اگر قرار بود مردم در مشکلات گذشته غوطه ور باشند و دولتمردان نیز در پاسخ، ناکارآمدی های دولت های گذشته را به رخ منتقدان بکشند دیگر چه امیدی برای ایجاد تحول و حل مشکلات خود خواهند داشت . به نظر می رسد این نوع پاسخ دادن از سوی دکتر روحانی و حامیان او با سه هدف اساسی صورت می گیرد: یکی توجیه ناکارآمدی و ضعف عملکرد و عدم توان لازم به شعارهای جذابی که برای جلب آراء مردم داده شد و داده می شود. دوم ترسیم خاطره ای بسیار تلخ و سیاه از حاکمیت اصولگرایان که برای اولین بار قرار بود در نظام جمهوری اسلامی شکل بگیرد. برای خوانندگان گرامی روشن است که در طول سال های پس از پیروزی انقلاب تا سال 1384هیچ دولتی با حاکمیت کامل نیروهای انقلابی و معتقد به کارآمدی کامل اسلام شکل نگرفت. از دولت بازرگان تا بنی صدر تا دولت هشت ساله میر حسین موسوی و پس از آن دولت کارگزاران سازندگی و دولت اصلاحات. تنها دولتی که خارج از این زنجیره مدیریتی شکل گرفت و مدیرانی جدید در آن پا به به عرصه ی میدان گذاشتند که تا پیش از آن هیچ جایگاهی در مدیریت بیست و هفت ساله ی پس از پیروزی انقلاب اسلامی نداشتند دولت نهم بود. هرچند که این دولت مستعجل با برخی عملکردهای احمدی نژاد در دولت دهم مورد نقد اصولگرایان حامی وی روبرو شد و در نهایت در انتخابات 92 مجددا دولت به همان حلقه مدیریتی برجای مانده از گذشته رسید. با وجود پذیرش برخی از اشتباهات اساسی احمدی نژاد در دوره دوم ریاست جمهوریش ولی تخریب های انجام شده فراتر از عملکرد یک دولت می باشد. یکی از اهدف اصلی در این تخریب ها متوجه جریان اصولگرایی می باشد. آن ها دریافته اند با توجه به عملکرد قوی و قابل قبول اصولگرایان که با اعتقادات محکم دینی پا به عرصه مدیریت می گذارند که نمونه اش دولت نهم می باشد دیگر جایی برای حضور حلقه ی مدیریتی قدیمی و متصل به هم آن ها فراهم نخواهد شد. بنابراین به طور جد تخریب اصولگرایان را به عنوان نیروهایی ناکارآمد در دستور کار دارند و تا آخر نیز این پروژه را دنبال خواهند کرد و لحظه ای از این تخریب دچار سستی نخواهند شد. چون همان طور که اشاره شد هم می تواند توجیهی برای ضعف عملکرد آن ها باشد و هم موجب رویگردانی مردم از اصولگرایان یا نیروهای انقلابی خواهد شد . دلیل سوم از این نحوه ی پاسخگویی دولت به منتقدانش، نگرانی شدید از حضور مجدد احمدی نژاد در انتخابت دور دوازدهم ریاست جمهوری است. عملکرد دولت تدبیر و امید آن قدر ضعیف و ناراضی کننده است که این نگرانی را برای دولتمردان ایجاد کند که با اقبال مجدد مردم روبرو نشود. به همین خاطر آن ها تلاش می کنند که به اصطلاح جلوی آب را آب بندی کنند. آن ها سعی می کنند آن قدر احمدی نژاد را تخریب کنند تا مطمئن شوند مردم گرایش مجدد به او نخواهند داشت . اما این نحوه پاسخگویی تا چه اندازه مفید واقع خواهد شد؟ مسلما در برهه ای خاص می تواند بر افکار عمومی اثر بگذارد و لی در دراز مدت نتیجه عکس خواهد داد. زیرا شاید این پاسخ ها در ابتدا برای آرامش روانی مردم مؤثر باشد ولی در درازمدت چون فایده ای را به جیب ملت سرازیر نخواهد کرد با واکنش قاطع و منفی مردم روبرو خواهد شد. بخصوص اینکه در برخی زمینه ها اگر مردم در ضمیر و وجدان خود نگاهی مقایسه ای به حال و گذشته هم بیندازند تفاوت ها را خواهند دید . آقای روحانی! حل مشکل کشور شعار امکان پذیر نیست، درد مردم هم دوا نمی کند حل مشکل اصلی کشور با این شعارها امکان پذیر نیست؛ و تجربه هم نشان داده که دردی برای مردم دوا نمی کند. تنها راه برون رفت از مشکلات موجود و رسیدن به جامعه ای که بتواند به درمان اساسی آلام مردم بپردازد زیرساختی محکم در برابر تهاجم سخت اقتصادی بیگانگان ایجاد است. تغییر نگاه دولتمردان و پیروی از رهنمودهای مقام معظم رهبری در جدی گرفتن اقتصاد مقاومتی است. شاه بیت اقتصاد مقاومتی در تکیه بر نیروهای توانمند بومی و توانمندی های درونی و تولید داخلی نهفته است. نگاه به خود بر خلاف نگاه به بیگانه ابتکار و خلاقیت، پیشرفت و توسعه و بهره وری را به دنبال خواهد داشت. متأسفانه سیاست های دولت یازدهم بیش از آنکه متوجه توانمندی های داخلی گردد متوجه ارتباط خارج است. برجام نتیجه چنین تفکری است و با تداوم سایر برجام های ادعایی باز هم ره به جایی نخواهند برد و دولتمردان مجبور خواهند شد باز هم به پاسخ های تکراری گذشته یعنی حواله ی مشکلات به دولت قبل برای پاسخگویی به ناکارآمدی های خود باشند. منبع : گام نیوز
شنبه ، ۲۱فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نوا جنوب]
[مشاهده در: www.navajonob.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها