تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816662716
مستندی که دادِ رفسنجانی را درآورد!
واضح آرشیو وب فارسی:نماینده: کتاب «شهید فرهنگ» خاطراتی از شهید سیدمرتضی آوینی است که انتشارات دفتر نشر معارف آن را منتشر کرده و در آن خاطراتی از اطرافیان سید شهیدان اهل قلم، گرد آمده است.به گزارش «نماینده» ، سیدمرتضی آوینی. همین سه کلمه کافی است تا تصاویر متفاوتی را به دهن شنونده یا خواننده آنها متبادر کند. «روایت فتح»، «مجله سوره سینما»، «فتح خون»، «آینه جادو»، «هنرمند متعهد به ارزش های انقلاب اسلامی» و ... شاید تنها بخشی از تصاویری باشد که به ذهن مخاطب خطور می کند. به بهانه سالروز شهادت سید شهیدان اهل قلم نگاهی به کتاب «شهید فرهنگ» که از سوی دفتر نشر معارف منتشر شده انداختیم کتابی که می توان اسم دیگری نیز روی آن گذاشت. «آوینی در آینه خاطرات» هم عنوان مناسبی برای این کتاب است زیرا تصویری که خواننده بعد از مطالعه اش با آن مواجه می شود تصویری برساخته از خاطرات اطرافیان سیدمرتضی آوینی است. با هم بخشی از خاطرات این کتاب را مرور می کنیم. *مستندی که دادِ هاشمی رفسنجانی را در آورد! پس از ساخت [مستند] «بشاگرد» که بسیار نیز مؤثر واقع شد، آقای رفسنجانی، رئیس وقت مجلس، گفت که «چرا از بدبختی و مصیبت حرف می زنید؟ پس این هنرمندان تلویزیون چه کاری انجام می دهند؟ در جهت این انقلاب چه کاری می کنید؟ فقط بدبختی، فقر و فلاکت را می گویید!» این حرف ها حاصل چند اثر ساخته شده مرتضی در سال ۶۱ بود، مانند «هفت قصه از بلوچستان» و «بشاگرد». توانست جامعه را تکان دهد... شاید در این مقطع، به نظر مرتضی در جنگ اتفاقاتی نمی افتاد که لازم باشد از آن فیلم ساخته شود... اکنون شاید موضوع عجیب و غریبی نباشد، اما آن زمان، «بشاگرد» جامعه را بسیار تکان داد. *ترک سیگار به خاطر امام زمان(عج) چند سال از انقلاب گذشته بود که مرتضی سیگارش را ترک کرد. دلیلی که برای این کار ذکر کرد این بود که آقا امام زمان (عج) در همه حال ناظر بر اعمال و رفتار ما هستند. در این صورت من چه طور می توانم در حضور ایشان سیگار بکشم؟ اینگونه بود که دیگر هرگز لب به سیگار نزد. در مورد هر آدم سیگاری این احتمال، هر چند ناچیز وجود دارد که یک روزی سیگار بکشد، ولی در مورد آقامرتضی این امر کاملاً غیر ممکن بود؛ چون اراده اش از اراده حق ناشی می شد. همان موقع باید می فهمیدم که شهید می شود. *نظر رهبر انقلاب در باب روایت فتح اوایل سال ۶۶ پس از شهادت تعدادی از همکاران مان با حضرت آیت الله خامنه ای دیدار داشتیم. ایشان در این دیدار خصوصی حدود یک ساعت درباره برنامه روایت فتح صحبت کردند و بیش از هر چیز روی متن برنامه ها تأکید فرمودند. بعد از ما پرسیدند: نویسنده این برنامه کیست؟ شهید مرتضی آوینی کنار من نشسته بود. از قبل به ما سپرده بود درباره او صحبت نکنیم. ما سعی کردیم از پاسخ به پرسش آقا طفره رویم، اما آقا سؤال را با تأکید بیشتر تکرار کردند. ما ناچار شدیم بگوییم سید مرتضی. آقا فرمودند: «این متون شاهکار ادبی است و من آن قدر هنگام شنیدن و دیدن برنامه لذت می برم که قابل وصف نیست.» *فریاد بر سر سازندگان یک فیلم به خاطر توهین به مقدسات احتمالاً زمستان سال ۶۸ بود که در تالار اندیشه فیلمی را نمایش دادند که اجازه اکران از وزارت ارشاد نگرفته بود. سالن پُر بود از هنرمندان، فیلمسازان، نویسندگان و... در جایی از فیلم آگاهانه یا ناآگاهانه، داشت به حضرت زهرا (س) بی ادبی می شد. من این را فهمیدم لابد دیگران هم همین طور، ولی همه لال شدیم و دم برنیاوردیم. با جهان بینی روشنفکری خودمان قضیه را حل کردیم. طرف هنرمند بزرگی است و حتماً منظوری دارد و انتقادی است بر فرهنگ مردم، اما یک نفر نتوانست ساکت بنشیند و داد زد: «خدا لعنتت کند! چرا داری توهین می کنی!؟» همه سرها به سویش برگشت در ردیف های وسط آقایی بود چهل و چند ساله با سیمایی بسیار جذاب و نورانی. کلاهی مشکلی بر سرش بود و اورکتی سبز برتنش. از بغل دستی ام (سعید رنجبر) پرسیدم: آقا را می شناسی؟ گفت: سیدمرتضی آوینی است. *مدیری با چند مسئولیت و دریافتی ۱۵ هزار تومان شد سردبیر ماهنامه سوره. یک بار که برای دیدنش به اتاقش رفتیم، در را باز کرد و گفت: «به اتاق ته دبیر خوش آمدید!» توانایی قلم او که مرهون اندیشه شکل یافته اش بود، در این ماهنامه رخ نمود و آن حس احترامی که گفتم، بی مانع در من اوج می گرفت و بالا می رفت. چندی بعد هم مسئول تصویب فیلم نامه های حوزه هنری شد و یک بار گفت: «سه چهار مسئولیت دارم، ولی دریافتی ام همان پانزده هزار تومان است.» *نوشتن برای شهدا با وضو و نماز پرسیدم آقاسید این متن ها را چطور می نویسی؟ از کجا می آید؟ گفت: «اگر دوست داری برای شهدا بنویسی وضو بگیر، دو رکعت نماز بخوان، سلام را که دادی بنشین به نوشتن. می رسانند به آدم.» *یادگاری آوینی برای داوری اردکانی او نظم و ترتیب عجیبی داشت و هیچ وقت خلف وعده نمی کرد. فقط یک بار و برای آخرین بار به وعده وفا نکرد. روز چهارشنبه ۱۸ فروردین از هم جدا شدیم، گفت پنج شنبه به فکه می روم و سه شبنه یا چهارشنبه هفته آینده می آیم، یکدیگر را ببینیم. نوشته ای هم از کیفش درآورد و به من داد و گفت: «این نوشته، ناتمام است. آن را بخوان.» گفتم: «بهتر نیست آن را تمام کنی؟» گفت: «خیر، نوشته را به من داد و خداحافظی کرد و رفت» و این یادگار او اکنون پیش من است. (راوی: رضا داوری اردکانی) *جذب حداکثری به سبک شهید سید مرتضی آوینی نگاه مرتضی با تمام ابعادش در مطبوعات و نوشته های خودش منعکس نمی شد و تفاوت هایی داشت که به ملاحظات ایشان برمی گشت؛ یعنی راجع به یک فیلم ساز می گفت: این آدم علیه السلامی نیست و عموماً دنبال منافع خودش است و بخش اعظم حرف هایش حقیقت نیست، اما یک مرتبه راجع به یک فیلم همان کارگردان، نقدی می نوشت که آدم برای عزیزترین نزدیکان خود هم نمی نویسد. یادم هست در مورد یکی از همین نقدها به او گفتم: مرتضی آنچه دیشب به من گفتی با آنچه نوشتی زیاد منطبق نیست. ایشان گفت بالاخره این آدم یک درصدی از تفکراتش انقلابی است، اگر من او را به تندی نقد کنم راحت از دست می رود و آن طرفی می شود باید هوایش را داشته باشیم. *برای فهم ترمیناتور باید امام را بشناسی آن زمان، فیلم «ترمنیاتور ۲» تازه آمده بود و واقعاً به آن به عنوان یک فیلم سینمایی نگاه نمی کردند. یک مصداق بارز سینمای هالیوودی است. پای فیلم تقریباً دو و نیم ساعته می نشینی، فکر می کنی چهل دقیقه نشسته ای. ریتم آن چنانی و بازی آن چنانی. این را به عنوان شاخص سینما معرفی می کردند. می گفتند اگر می خواهی همین را بفهمی، باید فلسفه بخوانی. باید امام را بشناسی. باید عرفان یاد بگیری، مقوله های عرفانی را بفهمی و نقد کنی. بفهمی ارزش های آن کجاهاست و سطح ارزش آن تا کجاست.
شنبه ، ۲۱فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نماینده]
[مشاهده در: www.namayande.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5]
-
گوناگون
پربازدیدترینها