تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833435004
توقف انتشار یک ماهنامه 14 ساله سینمایی
واضح آرشیو وب فارسی:شوشان: همه نیک می دانیم که حیف است پرچم "صنعت سینما" بر زمین بماند. اگر من نتوانستم ادامه اش دهم، دلیلِ آن نیست که دیگران هم نتوانندماهنامه تخصصی "صنعت سینما" پس از 14 سال انتشار مداوم، با شماره 165 (پانزدهم فروردین 1395- ویژه کمدین های سینمای کلاسیک) توقف انتشار خود را اعلام کرد. به گزارش ایسنا، شهرام جعفری نژاد، صاحب امتیاز، مدیرمسؤول و سردبیر این ماهنامه در بخش هایی از سرمقاله آخرش با عنوان "ایستگاهِ واپسین" نوشته است: "طی این 14 سال و 165 شماره، دست کم بیست هزار صفحه تولید مطلب و محتوای سینمایی (متناسب با هدف و چارچوبِ مجله در راستای صنعت سینما، و نه هر مطلبی) داشته ایم که برخی از فرازهایش به گواهی همگان، در محدوده سینمای نوشتاری این سال ها، کم یاب و استثنایی بوده اند؛ از جمله بسیاری از سرمقاله ها، گزارش های تولید، پرونده های پر و پیمانِ بسیاری از فیلم ها، گفت وگو با بسیاری از کارگردانان و دیگر عواملِ کوشای صنعت سینمای ایران که بعضا فقط و فقط با "صنعت سینما" گفت وگو کردند، تحلیل ساختاری تقریبا تمامی فیلم های سینمایی - و بسیاری از فیلم های برترِ کوتاه، مستند و انیمیشن - اکران شده به صورت معمول یا در گروه هنر و تجربه، پرونده های مفصل - یا گفت وگو با کارگردانان - سریال های مهم تلویزیونی، معرفی و بررسیِ مهم ترین کتاب های سینمایی منتشرشده، گزارش مهم ترین جشنواره ها و رویدادهای سینمایی و... در بخش سینمای جهان، گزارش های فنی و تخصصی از تولید مهم ترین فیلم های سینمایی روز، تحلیل ساختاری برترین فیلم های به نمایش درآمده طی یک سال گذشته، معرفی فناوری های نوین و تجهیزات جدید سینمایی، گرامی داشت سینمای کلاسیک - گهگاه - به مناسبت ها و شکل های گوناگون، سینما و رایانه و... هم چنین، شماره های ویژه پرباری چون 25 سال سینمای نوین ایران، سینمای دیجیتال، نقش های مکمل، صدا و موسیقی، دانشنامه فناوران سینمای ایران و جهان، فیلم هایی که رنگ پرده را ندیدند، بررسی و تحلیل ابعاد مختلف سینمای ایران و جهان طی یک دهه، فیلم های اول ِ فیلم سازان سینمای ایران و جهان، فیلم های آخر، فیلم های محبوب سینماگران، سینمای کودک و نوجوان، نکوداشت مهدی هاشمی و رضا کیانیان، فرار از زندان، ریوبراوو، بر باد رفته، کمدین های سینمای کلاسیک و... اما به صراحت و با شجاعت اعلام می کنم این، مجله ای نیست که من در آغاز می پنداشتم. این میزان بی تاثیری، غایت هدف من نبود. این، مرا ارضا نمی کند. سال هاست که نمی کند. اما صبر کردم و چند بار، نرم نرم و محتاطانه در شکل و مسیرِ آن تغییراتی دادم، بلکه موثر واقع شود که نشد. بنابراین (در عین این که می شد و می شود با همین قالب و سبک و سیاق، سال ها دیگر هم منتشر شود، مثل چندین نشریه بی خاصیت دیگر که سال هاست منتشر می شوند و خیلی هم خوشحالند!)، نیازی به ادامه انتشار آن نمی بینم. شاید راه دیگری که بلافاصله ممکن است به ذهن خطور کند، این باشد که وظیفه دولت - مثلا سازمان سینمایی یا بنیاد سینمایی فارابی - است که به انتشار چنین مجله ای همت گمارد و آن را بدون آگهی و فروش متناسب، برای همه دست اندرکاران و دانشجویان و علاقمندان فنی سینما، رایگان ارسال کند... که به نظر ما، راه درستی نیست و ادامه فرهنگ یارانه و رانت و حمایت است. نه؛ ما در هر مقوله ای از جمله سینما و انتشار مجله ای سینمایی با هر هدف و چارچوب، صرفا معتقد به بازار آزاد سرمایه و سود و ارتباط واقعی و دوسویه با مخاطبان هستیم و از این رو، تا زمانی که بستر لازم برای گسترش مخاطبان علاقمند - عام یا تخصصی - چنین نشریه ای، و هم چنین سازوکاری شفاف و برخاسته از آگاهی و علاقه صاحبان کالاها و خدمات به انتشار آگهی هایشان در این نشریه - بدون التماس و ارتباط و پورسانت و... - به وجود نیاید (یا برای آن ها که مشکل اصلی را خودِ ما و فرم و محتوای مجله می دانند، ما توان و شایستگیِ تغییر و ارتقای این فرم و محتوا را پیدا نکنیم)، انتشار آن را متوقف می کنیم. همگان معترف اند و خود ما هم به این می بالیم که مطرح کننده و گسترش دهنده بسیاری از مباحث فنی و زیرساختیِ سینمای ایران و جهان در شاخه های مختلف بوده ایم؛ اما این روندِ بطئی و لاک پشتی از صبر ما خارج است و مدام به این می اندیشیم که در یک فضای طبیعی و استاندارد برای زندگی و کار، این میزان زحمتی که طی این چهارده سال کشیدیم و این میزان خونِ دل که خوردیم، چقدر می توانست بها داشته باشد و تاثیرگذار باشد؟ به نظر می رسد سینمای ایران، سال هاست دورِ تسلسلی را طی می کند که همه بر سرِ آن به توافق رسیده اند؛ هر سال، تعدادی فیلم توسط تعدادی تهیه کننده جدیدالورود و متصل به رانت های دولتیِ مشکوک و تعدادی کارگردانِ خوش اقبالِ مرتبط به آن تهیه کنندگان، در نبودِ بخش خصوصیِ واقعی و باانگیزه و در نبودِ بازارِ شفافِ سرمایه و سود، بدون هیچ تدبیر و برنامه ریزیِ کارشناسانه بر سرِ گونه و کمیت و کیفیت و صیانت از مشاغل حرفه ایِ سینما و... ساخته می شوند (و هر سال هم تعدادِ پرشماری کارگردانِ فیلم اولی به تعدادِ قبلی افزوده می شوند که عمدتا به فیلم دوم نمی رسند) که از این میان، نیمی اصلا رنگ پرده را نمی بینند و برخی، اکران های خوبی نصیب شان می شود؛ سه چهار فیلم، پرفروش می شوند و تعداد بیش تری، کم فروش و تعداد بسیار بیش تری، ضررده مطلق که اما سالِ بعد، همه عوامل شان مجددا فیلم می سازند؛ معمولا بر سرِ چند فیلم، دعواهای سیاسی درمی گیرد که به پایین کشیده شدنِ یکی دو فیلم از اکران می انجامد؛ جلسات مجامع عمومی اصناف گوناگون برگزار می شود و عده ای به جای عده قبلی، عضو هیات های رئیسه می شوند که تفاوت چندانی هم نمی کند، چون کارِ خاصی نمی کنند و قرار هم نیست بکنند و خلاصه، جشنواره فیلم فجر و چندین جشنواره ریز و درشت دیگر (الحمدالله همگی با همان مشکلاتِ سی سال پیش و چه بسا بیش تر) برگزار می شوند و بعضی فیلم ها جوایزی می گیرند و بعضی نه و انبوه نشریات و خبرگزاری ها و پایگاه های اینترنتی هم با شعار تکثر و تنوع، پیوسته مشغول تهیه خبرها و گزارش ها و گفتگو های مشابه با یکدیگرند و... می رود تا سالِ بعد و همین روال. آن چه احدی در این میان، نسبت به آن، کوچک ترین واکنشی، برنامه ای و اصلا انتظاری ندارد، توسعه زیرساخت های صنعت سینمای ایران است. در این بازارِ سرشار از امورِ رونمایی و روبنایی، واقعا جایی برای ماهنامه "صنعت سینما" هست؟ البته نگاهِ دیگر هم می تواند این باشد که اصلا همه چیز، سرِ جای خود است و سینمای ایران، هیچ ایرادی ندارد و اگر هم دارد، همین است که هست و ما باید توانِ این را می داشتیم که در همین محدوده و با همین ویژگی ها، قد عَلَم کنیم و تاثیرگذار باشیم ... که شاید هم نگاهِ درستی باشد، اما من بدون تظاهر به فروتنی، صادقانه در آن اعلام شکست می کنم و لااقل فکر می کنم بهتر است آن را ادامه ندهم. معمولا دیدگاهِ مرسومِ به آخر خط رسیدگان، آن است که «اگر حمایت می شدیم، می ماندیم و...»؛ نه، ما منتظر هیچ حمایتی نبوده و نیستیم و سطورِ بالا هم مطلقا به این معنا نیست که طلبی از جامعه اعم از مسئولان، دست اندرکاران سینما، مخاطبان و... داشته باشیم. بر عکس، وام دارِ همه شان هم هستیم که همیشه و در همه حال، با ما همکاری کردند. سخن، صرفا آن است که در محدوده سینمای ایران و با ویژگی های بنیادینِ آن و در شرایطِ تغییرِ اساسیِ ذائقه ها و سلیقه ها در روزگارِ نو، به نظر می رسد انتشارِ مجله ای با رویکردِ فنی و تخصصی، حداقل تا اطلاعِ ثانوی، چندان محلی از اِعراب نداشته باشد ... یا دستِ کم، من دیگر توانش را ندارم. اما و البته، همه نیک می دانیم که حیف است پرچم "صنعت سینما" بر زمین بماند. اگر من نتوانستم ادامه اش دهم، دلیلِ آن نیست که دیگران هم نتوانند. امیدوارم و آرزو می کنم کسی یا کسانی علاقمندتر، پایمردتر و توان مندتر، این پرچم را بردارند و مسیرِ دشوار، اما گریزناپذیرِ کمک به توسعه صنعت سینمای ایران را ادامه دهند."
جمعه ، ۲۰فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شوشان]
[مشاهده در: www.shooshan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 138]
-
گوناگون
پربازدیدترینها