محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842116843
بزرگ ترین هلیکوپتر دنیا، شاهکاری بنام میل MI-12
واضح آرشیو وب فارسی:خبرداغ: پدال نوشت: میل MI12 بزرگ ترین هلیکوپتر دنیا بشمار می رود که توسط شرکت روسی میل ساخته شد و اولین پرواز موفق خود را در 10 ژوئیه 1968 انجام داد. مطالعات و طراحی این هلیکوپتر غول پیکر در سال 1959 در شرکت میل آغاز شد اما دستور رسمی ساخت آن در سال 1961 توسط GKAT (کمیته دولتی فناوری هوایی) به میل که سابقه ساخت هلیکوپتر بزرگ MI-6 را داشت، داده شد. در بخشنامه GKAT ساخت هلیکوپتری با ابعادی در اندازه هواپیمای آنتونوف AN-22 که قادر به حمل 20 تا 25 تن بار باشد به جهت حمل ونقل تجهیزات نظامی و موشک های قاره پیما، از میل خواسته شده بود. هدف GKAT از سفارش ساخت چنین هلیکوپتری نیاز نیروی هوایی شوروی به هلیکوپتری بزرگ جهت انتقال سریع موشک های قاره پیما و کاهش استفاده از هواپیماهای آنتونوف AN-22 و ایلوشین IL-76 بود که با پروازهای بسیار زیاد این وظیفه را انجام می دادند. به دلیل ابعاد غول آسا و حمل بار زیاد، شرکت میل در طراحی این هلیکوپتر با محدودیت هایی مواجه بود. در ابتدا طرح دو روتور پشت سرهم (همانند بوئینگ CH47 شینوک) برای آن انتخاب شد اما این طرح، مشکلات عمده ای چون عدم پایداری در پرواز داشت به همین دلیل میل طرح روتورهای عرضی را انتخاب نمود. در این سیستم به دلیل عکس گرد بودن روتورها، گشتاور منفی چرخش روتورها توسط یکدیگر خنثی شده و نیازی به روتور دم نیست. از این سیستم طراحی در هلیکوپترهای اولیه ای چون فوک ولف FW-61 استفاده می شد اما امروزه این نوع طراحی تقریباً منسوخ شده است. میل MI-12 که مجهز به بال هایی بزرگ جهت نصب موتورها بود، از موتورهای مدل MI-6 استفاده می کرد اما درحالی که MI-6 دو موتور داشت، تعداد موتورها در MI-12 به 4 عدد افزایش یافته بود که هرکدام 6500 اسب بخار قدرت داشتند (مجموعاّ 26000 اسب بخار). هر جفت از این موتورهای توربوشفت با ملخی پنج پره به قطر 35 متر در سر هریک از بال ها نصب شده بودند. غلاف هر یک از این جفت موتورها دارای پنل های بزرگ قابل بازشدنی بود که جهت دسترسی راحت تر به موتورها برای تعمیر و نگهداری طراحی شده بودند. کابین خلبان MI-12 دوطبقه بود به طوری که خلبان، کمک خلبان، مهندس پرواز و مهندس برق در قسمت پایین و اپراتورهای سیستم ناوبری و رادیویی در کابین بالا قرار می گرفتند. برای بارگیری نیز به سه در کشویی در قسمت انتهایی بدنه مجهز بود که دو در بالایی به جوانب باز می شدند و در پایینی که مجهز به رَمپ قابل جمع شدن جهت بارگیری وسایل نقلیه بود به طرف پایین باز می شد. کنترل این هلیکوپتر به دلیل ابعاد عظیم و طراحی خاص روتورها از مشکلات عمده طراحان آن بود به همین دلیل کابین خلبان با پنجره های زیادی طراحی شده بود که دید عالی و وسیعی را در اختیار خلبان و کمک خلبان قرار می داد. MI-12 مجهز به سه ارابه فرود ثابت بود که یکی در زیر دماغه و دو عدد دیگر در زیر بال ها نصب شده بودند. البته دو چرخ کوچک هم در قسمت انتهایی بدنه تعبیه شده بود که همانند جک عمل کرده و قابل جمع شدن بودند. این چرخ ها در هنگام بارگیری بر روی زمین قرار می گرفتند. مخازن سوخت نیز در بال ها نصب شده بودند و در صورت نیاز قابلیت تجهیز به مخازن سوخت خارجی نیز وجود داشت. اولین پروتوتایپ این غول پرنده در سال 1967 دقیقاً 10 سال پس از اولین پرواز مدل MI-6 ساخته شد و اولین پرواز خود را نیز در 27 ژوئن همین سال، زودتر موعد مقرر انجام داد؛ اما این پرواز به دلیل ارتعاشات و مشکلاتی در کنترل هلیکوپتر رخ داد موفق نبود و MI-12 به سرعت به زمین بازگشت. پس ازاین، با انجام اصلاحاتی مجدداّ در 10 ژوئیه 1968 به پرواز درآمد و توانست اولین پرواز موفق خود را به ثبت برساند. در فوریه سال 1969 میل MI-12 اولین محموله خود را که 31 تن وزن داشت به آسمان برد و در 6 آگوست 1969 باری به وزن 44.2 تن را تا ارتفاع 2255 متر حمل و رکوردی را بنام خود ثبت کرد. این رکورد دست نیافتنی در کتاب رکوردهای گینس ثبت شد و همچنان باقی است. نمونه دوم این هلیکوپتر هم ساخته شد اما به مدت یک سال کامل در کارخانه در انتظار موتور باقی ماند و سرانجام در مارس 1973 اولین پرواز خود را به انجام رساند. MI-12 عملکرد بسیار بهتری نسبت به انتظارات طراحان داشت و توانست رکوردی جهانی را به ثبت برساند که همچنان پابرجاست. علاوه بر این، طراحان آن نیز جوایز متعددی را به دست آوردند. ازجمله این جوایز می توان به جایزه معتبر سیکورسکی اشاره کرد که توسط انجمن هلیکوپتر ایالات متحده به جهت دستاورد برجسته در تکنولوژی هلیکوپتر به آنان اعطا شد. این هلیکوپتر مأموریت اصلی خود یعنی انتقال سریع موشک های بالستیک به نقاط استراتژیک را به سرعت به انجام رساند که همین امر موجب کاهش تولید آنتونوف AN-22 (که قبلاً این مأموریت را انجام می داد) گردید. در ماه های می و ژوئن 1971 دو فروند MI-12 ساخته شده، پروازهایی را در سراسر اروپا انجام دادند و یک نمونه آن در بیست و نهمین نمایشگاه هوایی پاریس نیز بنمایش درآمد؛ Mil MI-26 اما علیرغم تمامی این موفقیت ها و دستاوردها، تولید میل MI-12 به دلیل قدرت مانور کم و مشکلات فنی در سال 1974 متوقف شد و میل تصمیم به ساخت مدلی کوچک تر بنام MI-26 به عنوان جایگزین آن گرفت. نمونه اولیه در منطقه ای نزدیک مسکو در موزه هلیکوپتر مسکو قرار گرفت که همچنان در آنجا نگهداری می شود و نمونه دوم نیز به موزه نیروی هوایی شوروی در شرق مسکو جهت نمایش عمومی اهدا شد. اما بپردازیم به مشخصات فنی و نکاتی در رابطه با این غول پرنده؛ همان طور که ذکر شد، این هلیکوپتر عظیم الجثه دارای دو بال بزرگ بود که روتورها در نوک آن ها نصب شده بودند و به همین به دلیل ساختار خاص و متفاوتی با سایر هلیکوپترها داشت و بیشتر شبیه هواپیمایی بود که قابلیت پرواز عمودی داشت. این غول عمودپرواز می توانست به حداکثر سرعت 260 کیلومتر در ساعت دست یابد (سرعت کروز 240 کیلومتر در ساعت) و با یک بار سوختگیری 500 کیلومتر را طی کند که البته در صورت تجهیز به مخازن سوخت خارجی این رقم به دو برابر افزایش میافت. وزن خالص میل MI-12 حدود 69 تن و فاصله دوسر روتورهای آن از یکدیگر 67 متر است یعنی بزرگ تر از دهانه بال بوئینگ 747 و می توانست در صورت تجهیز به صندلی تا 196 مسافر را حمل نماید. منبع: wikipedia
یکشنبه ، ۱۵فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرداغ]
[مشاهده در: www.khabaredagh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]
-
گوناگون
پربازدیدترینها