واضح آرشیو وب فارسی:خیبرآنلاین: هرچند توهین و فحاشی از مصادیق جدی بی اخلاقی است و بارها به این موضوع نیز پرداخته شده است اما باید این موضوع را بپذیریم که هر اقدام و فعالیتی صرف جذابیت لحظه ای مجوزی برای پردازش و اجرا نخواهد داشت"خیبرآنلاین" - آغاز سال نو همراه با تحولات طبیعت رسم و رسوماتی که پسندیده است و از آن می توان به سنتهای حسنه و گاه واجب نام برد، نیز رواج پیدا می کند که در نوع خود پسندیده و شایسته توجه است. دیدوبازدید، صله رحم، توجه به همنوع و حتی تفریح و گردش و... از اتفاقاتی است که هم مورد توجه مردم و هم در فرهنگ ایران و اسلام مورد تأکید می باشد. به همین دلیل توجه به آن و ترویج آن به هر طریقی می تواند منجر به ترویج فرهنگسازی صحیح و در نهایت اعتلای فرهنگ و سلامت و نشاط جامعه گردد. به گزارش فرهنگ نیوز، اما تحولات طبیعت در ابتدای هر سال شرایط را به گونه ای دیگر نیز رقم می زند. برخی اعتقادات خرافی و نادرست زیبایی سال جدید را از بین می برد. خرافه ای به نام سیزده بدر و نحسی آن از یک طرف و بی فرهنگی ناخوشایندی به نام دروغ سیزده، لطافت و زیبایی و نشاط حاصل از سال جدید را در اذهان مخدوش می کند و فرصت بهره برداری حقیقی از این تحول عظیم کائنات را از بین می برد. دروغ سیزده اتفاقی است که رواج آن در سالهای اخیر و تمرکز بر آن شرایط نامناسبی را از نظر اخلاقی در جامعه پدیدار کرده است. ناگفته پیداست که هم در فرهنگ دینی و هم در فرهنگ ایران دروغگویی امری نکوهیده است و حتی از بیان مزاح و شوخی آن نیز نهی شده است. در روایات، از دروغگویی به عنوان "اعظم الخطایا (بزرگترین گناهان)" و ویژگی منافقان تعبیر شده است. همچنین امام صادق(ع) در روایتی می فرمایند: از دروغ بپرهیزید حتی در مقام مزاح یاد شده است. همین امر کافی است تا میزان توجه به این امر آشکار گردد. دروغ سیزده از کجا آمده است؟ در فرهنگ غربی روز اول آوریل مصادف یک روز قبل از مراسم سیزده بدر ایرانی به نام "روز احمقها" شناخته می شود و سنت دروغ اول آوریل مربوط به این روز است. بحث و اظهارنظر در مورد این که دروغ آوریل دقیقا از کی و کجا ناشی می شود، بسیار زیاد است و تاکنون نظرات زیادی در مورد تاریخچه آن ابراز شده است. در این بین یکی از نظراتی که بیشتر از همه مطرح می شود، به راه افتادن رسم دروغ آوریل در زمان حکمرانی کارل نهم، پادشاه فرانسه است و برخی وی را کسی می دانند که به طور ناخواسته عامل اصلی به وجودآمدن این رسم شد. کارل نهم در سال ۱۵۶۴ به هنگام تغییر و اصلاح تقویم گرگوری جشن های سال نو را که تا آن زمان هر ساله در روزهای انتهایی مارس تا اول آوریل برپا می شد، به روز اول ژانویه منتقل کرد. مخالفان این اقدام، در سال بعد همچنان روز اول آوریل را به عنوان روز اول سال دانستند و به دیدن دوستان و نزدیکان رفتند و برای آنها هدیه بردند اما با این همه در سال های بعد دوستان و آشنایان این افراد را که همچنان بر سر برپایی جشن سال نو در روز اول آوریل اصرار داشتند و تقویم جدید را به رسمیت نمی شناختند، دست می انداختند و با آنها شوخی می کردند و به اصطلاح آنها را "احمق های آوریل" می نامیدند. هرچند ممکن است ریشه و تاریخچه دیگری برای این امر وجود داشته باشد اما آنچه مسلم است بی هویتی و نادرست بودن چنین فرهنگی در کشور است که طبیعتاً می تواند آثار نامطلوبی را از خود به جای گذارد. شاید یک دروغ شرایط مرگ و زندگی، جدایی، آشفتگی روحی و حتی مقدمه ای بر هزاران خطای دیگر باشد و بر همین اساس هم به عنوان بزرگترین گناهان (اعظم الخطایا) از آن یاد شده است. به عنوان نمونه در سیزدهم سال 89 شبکه العربیه اعلام کرد که الهام وزیر دادگستری در یک تصادف جان باخته است که مشخص شد این خبر از سوی برخی رسانه ها با عنوان دروغ سیزده منتشر شده بود. مواردی از این قبیل را به کرات می توان در کشور در این روزها مشاهده نمود که آسیبهای جدی را نیز به خانواده ها و جامعه وارد می کند. همچنین در سال های گذشته صداوسیمای ایران خبر انتقال دیوید بکام به بایرن مونیخ را اعلام کرد و در سال جاری نیز خبر از انتقال 500 میلیون یورویی لیونل مسی به رئال مادرید داد. اخباری که همگی به دلیل دروغ سیزده (یا اول آوریل) در رسانه ها منتشر شده بودند. اقدامات غیر فرهنگی از رسانه های فرهنگ ساز جامعه این موضوع زمانی جای تأسف به خود می گیرد که رسانه ها و متولیان فرهنگی که به نوعی نقش فرهنگ سازی را بر عهده دارند، در قبال این موضوع نه تنها واکنشی نشان نمی دهند بلکه با برنامه هایی چنین موضوعاتی را پررنگ جلوه می دهند و همچون آداب و رسوم پسندیده دیگر، به آن پروبال می دهند. برخی گزارشها و سؤالات مجریان تلویزیونی از مردم و مسئولین درباره دروغ سیزده در سالهای گذشته از این قبیل می باشد. یکی از مصادیق دیگر این اتفاق، ماجرای دروغ سیزده رضا رشیدپور در شبکه 3 بود که با جدیت از شبکه سوم پخش شد و در آن رضا رشیدپور با اعلام اطلاعیه ای اعلام کرد که به منظور ادامه فعالیت در شبکه تلگرام و با توجه به انتقال سرور آنها به ایران تنها راه ادامه فعالیت را تغییر تصویر پروفایل به پرچم ایران اعلام کرده بود. اتفاقی که در صفحه شخصی رشیدپور به عنوان دروغ سیزده اعلام شد؛ همین موضوع کافی بود تا موجی از توهین ها و فحاشی ها که ناشی از عصبانیت مردم بود، در فضای مجاری به راه بیافتد و در نهایت در میان انبوهی از توهین ها و عصبانیت های مردمی رشیدپور ناچار به خداحافظی از فضای مجازی شود. خداحافظی رشیدپور از فضای مجازی پس از دروغ سیزده (یا به قول رضا رشیدپور شوخی سیزده) هرچند توهین و فحاشی از مصادیق جدی بی اخلاقی است و بارها به این موضوع نیز پرداخته شده است اما باید این موضوع را بپذیریم که هر اقدام و فعالیتی صرف جذابیت لحظه ای مجوزی برای پردازش و اجرا نخواهد داشت. خصوصاً رسانه ملی می تواند در این زمینه با ساخت برنامه هایی ضمن ایجاد فضایی مفرح و با نشاط نسبت به این موضوعات فرهنگ سازی انجام دهد. همچنانکه در برنامه ای همچون خندوانه در بخش های مختلف با ایجاد محیطی جذاب و دلنشین برای مخاطب به فرهنگسازی در زمینه های مختلف می پردازد. شاید بتوان در یک جمله اینگونه عنوان کرد که برای جذب مخاطب و متفاوت شدن باید از کانال و چهارچوب آن وارد شد و هنر هر اقدام جذاب و مفرحی عدم عدول و تجاوز از این ساختار خواهد بود، موضوعی که گاه به دلیل روزمرگی به فراموشی سپرده می شود و گاه تاوانهایی جبران ناپذیر را در پی خواهد داشت.
یکشنبه ، ۱۵فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خیبرآنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]