تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835001899
وقتی اوباما می خواست به موبایل روحانی زنگ بزند، نگران بودیم شماره اشتباه باشد و فرد دیگری بردارد
واضح آرشیو وب فارسی:تیترنیوز: نتانیاهو چنان بلند فریاد می زد که ما می توانستیم صدایش را از پشت دیوار بشنویم، در واقع این وضع مدت زیادی ادامه پیدا کرد.به گزارش پایگاه خبری تیتر نیوز، شبکه دوم تلویزیون بی بی سی اخیرا پخش مستندی را درباره دوران ریاست جمهوری باراک اوباما آغاز کرده است. این مستند که تاکنون سه قسمت آن پخش شده "پشت دیوارهای کاخ سفید اوباما" نام دارد و در آن مهمترین اتفاقات دوران ریاست جمهوری اوباما در مصاحبه با مشاوران، نزدیکان، وزرای کابینه و خود او بررسی شده و این افراد و خود رییس جمهور آمریکا توضیح می دهند که چه دغدغه ها یا نگرانی هایی در تصمیم گیریها داشته اند یا به چه دلیل چنین تصمیم هایی را گرفته اند. تقریبا نیمی از قسمت سوم این مستند، به توافق هسته ای ایران می پردازد. موضوع از آنجا بررسی می شود که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل تهدید به حملات پیشگیرانه برای نابودی برنامه هسته ای ایران کرده بود. ریچارد نفیو، مشاور اوباما در امور ایران در این مستند می گوید: "بزرگترین نگرانی ما این بود که اگر اسرائیل احساس کند اوضاع دارد از کنترل خارج می شود، ممکن است خودش راسا اقدام به عملیات نظامی کند." از این رو باراک اوباما از تیم خود خواست تا رویکردی تازه برای مسئله ایران بیندیشند و مانع از این شوند که آمریکا به جنگ دیگری در خاورمیانه کشیده شود. اوباما: "ما می دانیم که حمله نظامی یا یک رشته حملات نظامی برنامه هسته ای را مدتی عقب نگه خواهد داشت اما مطمئنا باعث می شود ایران تلاش برای رسیدن به بمب اتمی را شتاب دهد." جان کری: "استدلال من این بود که اگر بتوان درباره یک برنامه هسته ای صلح آمیز مذاکره کرد، در موقعیت بسیار بهتری برای مدیریت این مشکل قرار می گیریم تا اینکه موضوع را به حال خود رها کنید و به سمت یک جنگ احتمالی برویم." از این رو ویلیام برنز، معاون جان کری این نکته را برای رییس جمهور آمریکا روشن کرد که یک سیاست محوری آمریکا باید از اساس تغییر کند. یک دهه بود که آمریکا از هر گونه موافقتی با غنی سازی اورانیوم در ایران خودداری کرده بود. ویلیام برنز: "استدلال من این بود که موثرترین راه برای آغاز مذاکرات جدی این است که روشن کنیم که ما مایلیم احتمال یک برنامه هسته ای ملی را بررسی کنیم." به عبارت دیگر اگر آمریکا واقعا به دنبال توافقی با ایران بود باید به این موضوع توجه می کرد که چنین توافقی بدون پذیرفتن نوعی از توانایی غنی سازی در ایران ممکن نخواهد بود. اوباما: "ما می دانستیم این موضوع برای ایران به مسئله غرور ملی و میهن پرستی تبدیل شده است. بنابراین در عین حال که تمام گزینه های خود را حفظ می کنیم، ما که ساده لوح نیستیم، می توانیم بگوییم بیایید سعی مان را بکنیم. در واقع اگر ما بتوانیم این مسئله را از راه دیپلماسی حل کنیم، بیشتر از خود محافظت می کنیم. در چنین شرایطی چرا نباید این راه را امتحان کنیم؟" بنابراین اوباما تصمیم گرفت دو نفر از زبده ترین دیپلمات های خود (ویلیام برنز و جیک سالیوان مشاور امنیتی معاون رییس جمهور) را مخفیانه به ملاقات مقامات ایران بفرستد. رییس جمهور آمریکا از آنها خواست مواظب باشند این فرصت هدر نرود. ملاقات در عمان و با حضور سلطان عمان انجام شد. سالیوان: "ایرانی ها سر میز مذاکره آمدند و در واقع می گفتند این سوء تفاهم عظیمی است، ما برنامه ای صلح آمیز و فقط برای مقاصد غیر نظامی داریم." "سوال این بود چگونه مذاکرات را باید با طرفی پیش برد که شما آنچه را آنها می گویند از اساس قبول ندارید." مجید تخت روانچی، مذاکره کننده ایران: "ایران متهم به تخلف شده بود که از نظر ما ریشه در واقعیت نداشت." برنز: "ما این را روشن کردیم که از نظر ما دلایلی برای عدم اعتماد وجود دارد، سابقه زیادی وجود دارد و ایران به تعدات خود عمل نمی کند." مذاکره کنندگان آمریکایی از ایران خواستند تا اجازه بازدید از تمام تاسیسات هسته ای خود را بدهد اما ایران هم خواسته های خود را داشت. روانچی: "ما می خواستیم از تحریم ها خلاص شویم. از نظر ما این تحریم ها ناعادلانه و غیرقانونی بودند." سالیوان: "آنچه انها فقط در شش ماه اول می خواستند در واقع لغو میلیاردها دلار تحریم بود. من به آنها گفتم این مذاکرات می تواند همین جا خاتمه پیدا کند چون اصلا موضوع مذاکرات این نیست." اما در عین حال مذاکره کنندگان آمریکایی از اوباما خواستند تا اقدامی انجام دهد که دو دهه بی اعتمادی را کاهش دهد. سالیوان: "ما از او خواستیم که خیلی کوتاه با حسن روحانی رییس جمهور ایران روبرو شود تا در واقع هر دو رییس جمهور بر این مذاکرات مهر تایید زده باشند." قرار بود حسن روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل در همان روزی سخنرانی کند که باراک اوباما سخنرانی داشت. اما هیچکس نمی دانست این ملاقات چگونه صورت خواهد گرفت و هر بار مقامات آمریکا به قرار دیدار نزدیک می شدند از طرف تهران منتفی می شد. از این رو گفتگوی تلفنی پیشنهاد شد. سالیوان که در زمان این مکالمه در کنار باراک اوباما بود می گوید که خیلی نگران بوده، چون این مکالمه قرار بود با موبایل روحانی انجام شود و نگران بودم نکند شماره ای که او در اختیار داشت اشتباه باشد و کس دیگری در آن سو به رییس جمهور آمریکا پاسخ دهد. پس از این گفتگوی تلفنی اوباما به همکارانش گفت: "این اتفاق واقعا قابل توجهی بود." وقتی حساب کاربری حسن روحانی در توییتر این مکالمه را تایید کرد خیال سالیوان هم راحت شد. یک ماه بعد دو طرف به پیش نویس یک توافق رسیدند و آن را به ژنو بردند تا با حضور تمام کشورهایی که ده سال بود با ایران مذاکره می کردند آن را نهایی کنند. ویلیام برنز: "متن توافق پنج شش صفحه بود؛ خلاصه آن این بود که ایران برنامه هسته ای خود را از هیچ یک از راه های موجود جلو نبرد و ما هم تحریم ها را پیش نخواهیم برد." وندی شرمن رییس مذاکره کنندگان آمریکا از همکارانش خواسته بود تا حد امکان از ارائه جزئیات به دیگران خودداری کنند. وظیفه او این بود بریتانیا، روسیه، آلمان، فرانسه، چین و روسیه را متقاعد کند از توافق محرمانه ایران و آمریکا حمایت کنند. اما برای این کار باید او به نوعی می پذیرفت که آمریکا این پنج کشور را دور زده است. شرمن: "من گفتم این راه پیش روی ما بود. همه شما روابط دیپلماتیک با ایران دارید و می توانید با آنها گفتگو کنید اما ما هیچ راهی برای گفتگو با آنها نداریم و این تنها راه ما برای مذاکره با ایران بود." ژاک اودیبر مذاکره کننده فرانسه : "ما نمی توانستیم با این توافق موافق باشیم. برای ما پذیرفته نبود. من حداقل شش هفت اعتراض اساسی به متن توافق داشتم." سوال این بود که اگر فرانسه اینقدر با این توافق مشکل دارد اسرائیل چه واکنشی خواهد داشت. اما یکماه پیش از این (سه روز بعد از گفتگوی تلفنی اوباما و روحانی) اوباما فرصت داشت تا نظر اسرائیل را بداند، بنیامین نتانیاهو برای دیدار با او به کاخ سفید رفته بود. مارتین ایندایک، فرستاده وقت آمریکا به خاورمیانه: "اوباما باید تصمیم می گرفت، آیا او می تواند به نتانیاهو اعتماد کند که این موضوع را فاش نکند؛ آن هم در حالی که اوباما می دانست اسرائیل با هر توافقی که بخشی از برنامه هسته ای ایران را باقی بگذارد مخالفت خواهد کرد." "اوباما به نتانیاهو نگفت که چنین مذاکراتی در جریان است؛ در واقع پیشرفت مذاکرات قابل توجه هم بود." قرار شد جان کری پیش از رفتن به ژنو برای تبدیل پیش نویس به یک توافق رسمی، در اسرائیل توقف و با بنیامین نتانیاهو گفتگو کند. ایندایک: "نتانیاهو توافق کرده تا کری را در فرودگاه ملاقات کند." "جان کری رسید و با نتانیاهو به اتاقی رفتند. نتانیاهو گفت همین جا منتظرم باش." نتانیاهو از اتاق خارج شد و به جمع خبرنگاران رفت؛ عبارت "توافق قرن" برای ایران و توافق "خیلی بد" برای جامعه جهانی را همان جا بر زبان آورد و بلافاصله نزد کری برگشت. جان کری: "من برایش توضیح دادم که ما در مراحل ابتدایی هستیم که ببینیم اصلا چه چیزی امکان پذیر است و هر کاری که انجام بدهیم از اسرائیل و منطقه محافظت خواهیم کرد." ایندایک: "نتانیاهو چنان بلند فریاد می زد که ما می توانستیم صدایش را از پشت دیوار بشنویم، در واقع این وضع مدت زیادی ادامه پیدا کرد." بعد از ملاقات، در راه سوار شدن به هواپیما، جان کری به مارتین ایندایک نگاهی انداخت و گفت : "[ملاقات] خیلی ناخوشایندی بود." جان کری به محض رسیدن به ژنو باید با فرانسوی ها روبرو می شد. فرانسه می خواست فعالیت نیروگاه آب سنگین اراک متوقف شود. اسرائیل نیروگاه مشابهی را در سوریه بمباران کرده بود. ژاک اودیبر، مذاکره کننده فرانسه: "ما باید خیلی محتاط می بودیم جون ممکن بود بعضی وسوسه شوند از زور استفاده کننند که در مورد نیروگاه هستهای بسیار خطرناک است." کری قبول کرد پیش نویس اولیه را سختگیرانه تر کند. پیش نویش تغییر یافته به محمد جواد ظریف ارائه شد. جان کری و مارتین ایندیک در فردوگاه تل آویو درست بعد از ملاقات کری با نتانیاهو کری: "ظریف به من گفت صبر کن ببینم. این که شما به من دادی با آنچه ما درباره اش مذاکره کردیم و با هم به توافق رسیدیم فرق دارد." ظریف: "برای آمریکا خوب نبود که مذاکرات را از اول دوباره شروع کند." ویلیام هیگ، وزیر خارجه وقت بریتانیا: "ظریف مذاکره کننده بسیار خوب و دیپلمات چیره دستی است و وقتی مذاکره کننده خوبی باشید و در چنین شرایطی قرار بگیرید شلوغش می کنید؛ که این کار خیلی مشکلی است، در تهران هیچ راهی برای آن وجود ندارد، اینکه او مجبور نیست چنین کاری را انجام دهد و اگر ما با او توافق نکنیم با چه کسی در آینده می توانیم به توافق برسیم و از این قبیل چیزها." از آن سو جان کری تقریبا لحظه به لحظه اوباما را در جریان مذاکرات قرار می داد. جان کری می گوید مذاکرات خوب پیش نمی رفت و او خیلی نگران بود و به باراک اوباما گفت: "آقای رییس جمهور ما مطمئن نیستیم که این افراد اختیار، اراده و توان رسیدن به توافق را داشته باشند." جان کری به اوباما گفت ایران تمایلی ندارد تا ساخت و ساز را در نیرگاه اراک را متوقف کند. بن رودز معاون مشاور امنیت ملی: "اوباما گفت برای من اهمیتی ندارد که آیا آنها جاده می سازند یا دیوار می کشند، برای من مهم این است که آیا ایران برنامه هسته ای خود را از طریق نیروگاه اراک به پیش می برد یا نه. کری گفت می توانیم بگوییم که هنوز ساخت و ساز در جریان است اما به هیچ وجه ربطی به کار این تاسیسات بعنوان نیروگاه هسته ای ندارد. اوباما گفت من هم همین را می گویم. همین خوب است." مسئله آخر موضوع غرور ملی بود. ایران می خواست تقلایش برای داشتن برنامه هسته ای، تلاش مشروع یک ملت بزرگ قلمداد شود بنابراین اصرار داشت تا در متن توافق، حق غنی سازی به رسمیت شناخته شود. وندی شرمن: "ایرانی ها چهار چیز دیگر هم از ما می خواستند. من گفتم نه، برای ما موضوع تمام شده. کار ما تمام شده، پرونده بسته شده است." کری: "من مجبور بودم بگویم که اگر به جایی رسیده ایم که دیگر پیشرفتی حاصل نمی شود مجبوریم مذاکرات را ترک کنیم."
جمعه ، ۱۳فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیترنیوز]
[مشاهده در: www.titrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها