محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802815701
خروج آمریکا از “افغانستان” موضع و هدف مشترک چین، پاکستان و طالبان
واضح آرشیو وب فارسی:وعده صادق: به گزارش وعده صادق به نقل از سرویس بین الملل خبرگزاری میزان، به نقل از آسیا تایمز، درحالی که جنگ افغانستان هنوز هم به شکلی گسترده به عنوان “شورش تحت رهبری طالبان علیه دولت” دیده می شود، این جنگ تا حد زیادی رنگی از مبارزه قدرت میان بازیگران مختلفی را به خود گرفته است. طالبان بیشتر از یک گروه […]به گزارش وعده صادق به نقل از سرویس بین الملل خبرگزاری میزان، به نقل از آسیا تایمز، درحالی که جنگ افغانستان هنوز هم به شکلی گسترده به عنوان “شورش تحت رهبری طالبان علیه دولت” دیده می شود، این جنگ تا حد زیادی رنگی از مبارزه قدرت میان بازیگران مختلفی را به خود گرفته است. طالبان بیشتر از یک گروه ساختاری براساس شباهت های میان اعضا نیست. دولت های مختلفی که در روند صلح با طالبان همکاری می کنند، اهداف یکسانی را دنبال نمی کنند. باتوجه به اینکه جناح های مختلف طالبان ادعای «رهبری» جنبش را دارند و مواضع متفاوتی را در رابطه با روند صلح اتخاذ می کنند، این پرسش که با چه کسی باید گفت وگو صورت بگیرد اهمیتی بسیار دارد. طالبان، باوجود شکاف هایی که میان آن ها وجود دارد، هنوز هم مبارزه می کنند. با این وجود، آن ها می دانند که جنگ نمی تواند برای مدتی نامحدود ادامه پیدا کند و نوعی توافق و مصالحه برای تضمین فضایی، درون ساختارهای سیاسی و اقتصادی افغانستان مورد نیاز است. علی رغم پیشنهادهای امیدوارکننده اخیر طالبان درخصوص مشارکت در طرح گروه همکار ی های چهارجانبه، تقسیم بندی های درونی این گروه ظاهراً به مشکل جدی تبدیل شده است و ممکن است موجب سقوط نهایی این گروه شود نه مدعی اصلی قدرت در افغانستان. این سوال که باید با چه کسی گفت وگو صورت بگیرد یا چه کسی ممکن است تمایلی به گفت وگو داشته باشد، اهمیت فوق العاده ای پیدا کرده است. این امر از اعلام همکاری پاکستان برای شناسایی کسانی که مایل به شرکت در مذاکره هستند، کاملاً آشکار است. ظاهراً، بزرگ ترین جناح طالبان به شکل رسمی شرکت درهرگونه گفت وگو را در طی یک بیانیه که هفته ی گذشته منتشر شد، رد کرده است. در این بیانیه آمده است که رهبری طالبان به هیچ کسی اجازه نداده است تا در این نشست شرکت کند. این بیانیه بر موضع پیشین گروه دررابطه با حضور نیروهای خارجی در افغانستان تاکید کرده و همچنین روشن ساخته بود که هیچ گونه روند صلح به شکل معنادار وجود نخواهد داشت، مگر آن که تمام نیروهای خارجی از کشور خارج شوند. به نظر می آید که این بیانیه روند صلح را کاملاً متوقف کرده باشد، اما با این حال، نگاهی نزدیک تر به وضعیت موجود روشن می سازد که چرا این بیانیه در این مقطع زمانی منتشر شد. هرچند وضعیت این سرزمین فریب دهنده است، گروهی از ناظران موفقیت های سریع طالبان را با حمایت هایی که این جنبش از برخی «قدرت های خارجی» دریافت می کند مرتبط می دانند – حمایت های نظامی و دیپلماتیک و هیچ کشوری نمی تواند چنین حمایتی را بهتر و بیشتر از پاکستان ارائه دهد. جالب این جاست که درمیان چهار عضو گروه همکاری های چهارجانبه، تنها پاکستان با تنظیم هرگونه پیش شرطی برای شرکت طالبان در روند صلح مخالفت کرد. چنین موضعی به شکلی آشکار با مخالفت پاکستان با تدوام عملیات های نظامی در افغانستان علیه طالبان هماهنگ است. پاکستان نیز سال هاست که با طالبان مبارزه می کند و این جنگ تنها در دو سال گذشته تشدید شده است. مواضع متفاوت پاکستان دربرابر طالبان پاکستانی و طالبان افغانی نشان دهنده ی «روابط خوب» و بی وقفه ی پاکستان با طالبان افغانستان است. پاکستان و چین می خواهند از جایگاه طالبان برای خروج کامل نیروهای غربی از افغانستان استفاده کنند. ازاین رو، طالبان بر تضمین خروج کامل نیروهای خارجی به عنوان پیش شرط هرگونه مذاکره ای تاکید می کنند. حضور نیروهای نظامی آمریکا در افغانستان دربرابر منافع حیاتی پاکستان و چین، به ویژه طرح تازه جاده ابریشم قرار دارد. از سوی دیگر، همین حضور نیروهای نظامی آمریکا در افغانستان است که می تواند دوام دولت فعلی را تضمین کند. نیروهای امنیتی افغانستان هم چنان دربرابر حملات سازمان یافته طالبان شکست می خورند. یک ماه پیش بود که دولت افغانستان ناچار شد نیروهایش را از ولایت مهم استراتژیک هلمند به دلیل عدم توانایی برای سرکوب طالبان بیرون بکشد. معاون شورای ولایتی هلمند، عبدالمجید آخوندزاده، گفت: «اکنون که دولت نیروهای خود را از این منطقه خارج کرده است، به زودی شاهد سقوط کجکی، گرشک و سنگین خواهیم بود». از طرف دیگر، طالبان گفته اند که این گروه تانک های زرهی، بلدوزرها، و دیگر تجهیزات رهاشده در برج روشن و ایست های بازرسی دیگر را که رها شده بود ضبط کرده اند. با توجه به چنین وضعیتی، دلیل امتناع طالبان در هفته گذشته برای شرکت در روند مذاکرات صلح، کاملاً روشن است. کشورهای پاکستان و چین نمی توانند به شکلی استراتژیک هرگونه حضور نظامی بیشتر آمریکا را تحمل کنند، و نه گروه طالبان از عهده مقابله با آن برمی آید. بنابراین، طالبان، پاکستان و چین، در رابطه با موضع خود برای پایان دادن به جنگ در یک خط قرار دارند. آمریکا برای تامین منافع خود نمی تواند تمام نیروهایش را از افغانستان خارج کند. تحولات اخیر در خاورمیانه این مسئله را بیش از گذشته ضروری ساخته که این کشور نیروهای نظامی اش را در تعداد فعلی حفظ کند و یا در هنگام نیاز آن را افزایش دهد. حضور نظامی در افغانستان برای تداوم توازن قدرت در خاورمیانه و مناطق آسیای مرکزی، جایی که روسیه هم چنان در آن نفوذ دارد، الزامی است. وضعیت موجود، آن گونه که به نظر می آید، به ساده ترین شکل ممکن به عنوان «جنگ افغانستان-آمریکا» توصیف می شود. این جنگ به سادگی تبدیل به مبارزه قدرت میان بازیگران دولتی و غیردولتی تحت رهبری آمریکا و پاکستان شده است. برای چین و پاکستان، این جنگ برای تضمین حداکثر قدرت سیاسی برای طالبان در دولت افغانستان، و استفاده از این وضعیت برای به حداکثر رساندن اهداف جغرافیای اقتصادی آن ها است. به طورکل، طالبان از این برنامه حمایت می کنند و این همان هدفی است که تلاش می کنند ازطریق حملات مکرر بر نیروهای امنیتی افغانستان به آن دست یابند. بااین حال، باتوجه به تاثیرگذاری پاکستان بر طالبان که این کشور خود به آن اعتراف کرده است، اظهارات طالبان را نمی توان خیلی جدی و واقعی درنظر گرفت. همان طور که یکی از مقامات وزارت خارجه پاکستان بیان کرده است، امتناع طالبان از شرکت در روند مذاکرات صلح بیشتر یک نشانه از سهم بیشتری است که آن ها در قدرت سیاسی می خواهند تا این که صرفا رد هرگونه امکانی برای پایان دادن به جنگ ازطریق گفت وگوها باشد.
جمعه ، ۱۳فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وعده صادق]
[مشاهده در: www.vadesadegh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها