واضح آرشیو وب فارسی:شما نیوز: 13 سال از درگذشت کاوه گلستان می گذرد؛ مردی که با ثبت عکس هایی بی پرده و صریح از حقیقت، نامش برای همیشه در عکاسی و فوتوژورنالیسم ایران ماندگار شد. به گزارش خبرنگار سرویس هنرهای تجسمی ایسنا، کاوه گلستان را با صراحت در بیان حقیقت، آن هم با مدیای عکس می شناسند. او با طی کردن مسیری تازه در عکاسی، قاب هایی را به ثبت رساند که امضای خودش را داشتند و توانستند به سرعت دیده شوند و به شهرت برسند. خود او درباره ی عکس هایش گفته است: «می خواهم صحنه هایی را به تو نشان دهم که مثل سیلی به صورتت بخورد و امنیت تو را خدشه دار کند و به خطر بیندازد. می توانی نگاه نکنی، می توانی خاموش کنی، می توانی هویت خود را پنهان کنی، مثل قاتل ها، اما نمی توانی جلوی حقیقت را بگیری، هیچ کس نمی تواند.» عکس از کاوه گلستان او یکی از تأثیرگذارترین عکاسان ایران در حوزه ی مستند اجتماعی بوده است. گلستان قبل از انقلاب با مجموعه عکس های «شهر نو»، «کارگران» و «مجنون» خود را در عکاسی مستند اجتماعی ثابت کرد و در دوران انقلاب و روزهای جنگ تحمیلی، با ثبت عکس هایی متفاوت از مهم ترین اتفاقات و رویدادهای کشور، نام خود را بر سر زبان ها انداخت. همسرش هنگامه گلستان درباره اش گفته است: «بودن با کاوه و زندگی مشترک ما تأثیر خیلی زیادی روی من گذاشت، یعنی به کلی من را به یک سوی دیگری از آنچه بودم کشاند. تقریبا می توانم بگویم عکس و عکاسی شد تمام زندگی مان! من عاشق این ماجراجویی ها و جنب وجوش بودم و بهترین لحظات زندگی ام زمانی بود که در دفتر کاوه حضور داشتم. کاوه روی هم رفته یک عکاس سنت شکن بود. همیشه درباره ی سوژه ای که کار می کرد سعی داشت زاویه ها و حس هایی را کشف کند و بیرون بکشد که کاملا نو بود. مقصود از زاویه در شیوه ی گرفتن و زاویه عکس نیست، در نشان دادن زاویه دیدی است که شاید کسی دیگر هیچ وقت با این دید به موضوع نگاه نکرده بود. به طور کلی زاویه ی دید کاوه در هر موردی مخصوص شخص خودش بود. هیچ دیدگاه پیچیده، عجیب و غریبی نداشت و گاهی آن قدر ساده و عین حقیقت بود که به فکر می افتادی چرا قبلا به این موضوع این طوری نگاه نکرده ای و این شاید منطقی ترین راه نگاه کردن به یک سوژه است.» سیف الله صمدیان - عکاس و ادیتور عکس - نیز درباره ی تأثیر کاوه در بر عکاسی ایران اظهار کرده است: «اگر نگاه منصفانه داشته باشیم، کاوه گلستان یکی از ستون های عکاسی نوین ایران است که به تنهایی منبع فکری و عاطفی بسیاری از فتوژورنالیست ها و مستندسازان قرار گرفته است. عکس از کاوه گلستان عکس های زمان انقلاب کاوه ویژگی خاصی داشتند. او طوری کار می کرد که هم در کنار مردم بود و هم می توانست به فضاهای بسته ای که هر کسی جرأت ورود به آن را ندارد، وارد شود. او پیش از عکاسی مستند اجتماعی کارهای بسیار خلاقانه و خاصی می کرد که ربطی هم به کار خبری نداشتند. عکس هایی که امروز از کاوه می بینید ناشی از نگاه متفاوت او به تصویر و دخالت گرافیک و شعر و موسیقی در آن ها است. کاوه شخصیت ناآرامی داشت و در مسائل اجتماعی با هیچ رژیمی کنار نمی آمد و به عنوان یک شاهد عینی، تاریخ و اجتماع خود را بازگو می کرد.» لیلی گلستان - خواهر کاوه، مترجم و گالری دار - نیز درباره ی برادرش گفته است: «کاوه به معنای واقعی کلمه انسان بود و به شدت حساس و مهربان. از عکس هایش و نگاهش به معضلات اجتماع این را می شود به خوبی درک کرد. همچنین حساسیتی که به جنگ ایران و عراق داشت و عکس های فوق العاده ای که از صحنه های جنگ، زندگی کارگران و زنان قلعه گرفت این مسأله را پررنگ تر می کند. مرگ کاوه من را با مقوله ی مرگ و غیبت کسی که دوست داریم و دلتنگی برای دیدنش آشنا کرد، فاجعه یعنی همین.» به گزارش ایسنا، کاوه گلستان در 17 تیرماه سال 1329 در آبادان متولد شد. او فرزند ابراهیم گلستان - داستان نویس و کارگردان سینما - است. کاوه که پیش از انقلاب با ثبت مجموعه عکس هایی با عنوان «شهر نو»، «کارگران» و «مجنون» هنر خود را در عکاسی نشان داده بود، با شروع انقلاب به ثبت لحظه های مستند این رویداد پرداخت. وقوع جنگ تحمیلی و حضور گلستان برای ثبت وقایع سال های جنگ، بار دیگر نام او را بر سر زبان ها انداخت و جایگاه ویژه ای را برای او در فتوژورنالیسم و عکاسی مستند اجتماعی رقم زد. کاوه گلستان 13 فروردین ماه 1382 هنگام انجام مأموریت تصویربرداری در منطقه ای که خط مقدم جنگ بود، در 130 کیلومتری کرکوک در منطقه سلیمانیه براثر انفجار مین کشته شد. انتهای پیام عکس از کاوه گلستان
جمعه ، ۱۳فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شما نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]