محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829666829
دعا کنیم سیزده بدر باران ببارد!
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
دعا کنیم سیزده بدر باران ببارد! جامعه > محیط زیست - میثم همدمی*
طبیعت ایران، بویژه طبیعت شمال همواره از بی مبالاتی ما زخم هایی عمیق بر می دارد. معضل زباله ها گوشه ای از این بی مبالاتی هاست. روزی ۳ هزار تن زباله در جنگل‌های شمال انباشته می کنیم. طی ایام نوروز زخم های طبیعت از این هم عمیق تر می شوند. پیش بینی می شود تا انتهای نوروز امسال حدود 15 میلیون نفر از هموطنانمان به استان‌های شمالی کشور سفر کرده باشند، این تعداد بطور متوسط روزانه 15 هزار تن زباله تولید میکنند، بخش زیادی از این زباله ها در طبیعت رها می شوند که تقریباً غیرقابل تجزیه اند. طبعاً این زباله ها در چرخه بازیافت قرار نمی گیرند، اساساً جمع آوری هم نمی شوند. با توجه به حجم و پراکندگی بالای چنین زباله هایی امکان جمع آوری و بازیافت آنها توسط ارگان های دولتی وجود ندارد. اگر یک فیل اسباب بازی پلاستیکی را همزمان با یک فیل غول آسای زنده در طبیعت رها کنیم و 200 سال بعد نزد آنان بازگردیم، اثری از فیل زنده نخواهیم دید، او سال ها پیش بزرگ شده، تشکیل خانواده داده، صاحب فرزند و گله شده، مرده و کاملاً پوسیده است اما اگر خوب بگردیم می توانیم فیل پلاستیکی را پیدا کنیم. یک بطری نوشابه، لیوان یک بار مصرف یا یک فیل پلاستیکی برای تجزیه شدن به 500 سال زمان نیاز دارند. بنابراین وقتی آنان را در دامن طبیعت رها می کنیم، برای چند قرن چهره طبیعت را مخدوش کرده ایم. طبق براوردها میزان خسارت های مادی که برای پاکسازی زباله های رها شده گردشگران به استان های شمالی تحمیل می شود چندین برابر رونق اقتصادی است که با آمدن آنها به این مناطق، برای این استان ها به ارمغان می آید. باید معترف باشیم که بسیاری از ما مردمانی هستیم بیتوجه به طبیعت اطرافمان. به گردش که میرویم مترصد یافتن جایی هستیم، بدون هیچ زباله ای. خوب می گردیم، هرجا که زباله می بینیم، اخم هایمان در هم می روند و بینیمان را می گیریم، فراموش می کنیم که آن زباله ها از خود ما هستند. درنهایت پهنه ای بکر و دست نخورده می یابیم، زیر سایه درختانش آرام می گیریم، تنی به آب می زنیم و چند ساعت بعد با خاطرهای خوش تفرجگاه مان را ترک می گوییم. اما پس از رفتنمان دیگر آن پهنه بکر نیست، با شاخه درختانش هیزم درست کرده ایم، زباله هایمان را برای چند قرن در آنجا به یادگار نهاده اییم، رود را آلوده کردهایم و از یادمان رفته آتشی که افروخته اییم را خاموش کنیم. چرا هنگامی که به دامان طبیعت میرویم زباله هایمان در آنجا رها میکنیم؟ مگر یک بطری خالی، یا چند کیسه پلاستیکی چقدر وزن دارند یا چه حجمی را اشغال می کنند که از بازگرداندنشان سر باز می زنیم؟ چرا هنگامی که کودکان مان زباله ای بر زمین میریزند مانند هنگامی که ناسزایی را بر زبان جاری میکنند مورد ملامت قرار نمی گیرند؟ چرا به آنان یادآور نمی شویم که این عمل شان هم مانند ناسزاگویی ناپسند است؟ همه فرزندانمان را دوست داریم، بهترین ها را برایشان آرزومندیم. آنها هم حق دارند سال ها بعد بهمراه دوستانشان گهگاه از هیاهوی شهر به لب یک رود یا پهنه یک دشت پناه ببرند. چرا با بیتوجهی آنها را از طبیعتی که به امانت در دستان ماست محروم میکنیم؟
چند سال پیش ایام عید از چوپانی دعایی شنیدم؛ باران تندی می بارید. چوپان گله را به دشت آورده بود. گوسفندان در پاییندست مشغول چرا بودند و وی غرولندکنان، بطور ستایش برانگیزی و با چالاکی مشغول جمع آوری زباله ها بود. می گفت ممکن است گوسفندانش این آشغال ها را بخورند و تلف شوند. دعا می کرد روزهای آتی و بویژه سیزدهم فروردین هم باران ببارد تا مردم دیگر نتوانند بیرون بزنند. اعتقاد داشت سال هایی که بارانی است وضعیت بهتر است. مدتهاست لزوم پاسداری از طبیعت از رسانه ها یادآوری می شود. مدت هاست با چشم خودمان آنچه بر سر محیط زیستمان آورده ایم را می بینیم. می بینیم که هرسال از تعداد اتراقگاه های عاری از زباله مان کاسته می شود. اما در برابر اینهمه چه می کنیم؟ بسیاری از فعالان محیط زیست دیگر از اصلاح رفتار ما نااُمید شده اند، آنها هم اُمیدوارند اتفاقی بی افتد تا مانع خروج ما از خانه هایمان شود. شاید باران باریدن عملی ترین اتفاق برای آسیب کمتر به طبیعت باشد. شاید آنها هم دعا کنند روز سیزده بدر باران ببارد و تا یک هفته بعد هم بشدت ادامه داشته باشد، تا بدین ترتیب افراد کمتری به بیرون بیایند. *روانشناس و فعال محیط زیست ۴۷۲۳۶
کلید واژه ها: طبیعت - نوروز - بارش برف - باران -
چهارشنبه 11 فروردین 1395 - 22:38:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 113]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها