محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842762230
ظریف: خودم عذر خودم را خواهم خواست؛ کری زیر فشار شدیدی بود
واضح آرشیو وب فارسی:خدمت: «سیاست خارجی بیش از هر چیز، نیازمند همدلی و اجماع ملی است و اگر به دعوای داخلی تبدیل شود، اصلا مفید نیست. متأسفانه با وجود خواست ما، گروهی در کشور موضوع سیاست خارجی را به دعوای سیاسی و جناحی تبدیل کردند.»به گزارش خدمت؛ وزیر امور خارجه کشورمان ناگفته هایی از نقش روسیه و فرانسه را در جریان مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 بیان کرد. گزیده اظهارات محمدجواد ظریف در گفت وگو با سالنامه «شرق» را در ادامه می خوانید: * هر زمان که احساس کنم در ادامه کار نمی توانم خدمت کنم، خودم عذر خودم را خواهم خواست. * اولویتم تدریس است. * گاهی در طول مذاکرات ما شاهد این بودیم که مواضع برخی از بازیگران عوض می شد. برخی رفت و برگشت ها یا پاس کاری ها در مذاکرات یا موضع گیری ها صورت می گرفت و من احساس می کردم که نیاز هست هر چند وقت یک بار متذکر شویم چارچوب هایی که برای مذاکره تعیین کردیم، چارچوب های مشخصی است و این چارچوب ها در لوزان توافق و تعیین شده و ما اجازه نخواهیم داد مورد مذاکره مجدد قرار بگیرد. الان که به برخی نقدهای مخالفان، مخصوصا جمهوری خواه ها به آقای کری نگاه می کنم، متوجه می شوم که چند روز آخر مذاکره تحت فشار شدید بود که بسیاری از آنچه توافق کرده بودند را به شکلی تغییر بدهند و احساس می کنم تیم مذاکره کننده ما به درستی این موارد را رصد می کرد و در زمان مناسب پاسخ می داد که یکی از آن پاسخ ها همان توییتی بود که من نوشتم (اسب را میانه رودخانه عوض نمی کنند). * در مذاکرات، روسیه روی نقش شورای امنیت و ضرورت حفظ اقتدار شورای امنیت خیلی حساس بود؛ البته ما هم از این حساسیت روسیه ضرری نکردیم ولی باعث می شد مذاکرات در آن زمینه خیلی کش پیدا کند. گاهی مذاکرات بین خود ١+٥ برگزار می شد چراکه می خواستند به شکلی نگرانی های خودشان را رفع کنند ولی نتیجه این می شد که ممکن بود ما دو یا سه روز معطل شویم. * فرانسوی ها در اظهارات عمومی خود سخت گیری زیادی داشتند اما پشت میز مذاکره، سخت گیری بیشتری نسبت به دیگر بازیگران نداشتند ولی آنچه در بحث های علنی مطرح می کردند، این تصور را ایجاد می کرد که در مذاکرات، سخت گیرتر هستند. این طور نیست که بگوییم در طول مذاکرات، فرانسوی ها نقش «پلیس بد» را بازی کردند. * در مذاکرات ژنو ٢ مخالفت ها بیش از اینکه با محتوای مذاکره ارتباط پیدا کند، با شکل مذاکره ارتباط پیدا می کرد و فرانسوی ها احساس کرده بودند ایران و آمریکا با هم در مذاکرات مقدماتی مسقط به توافق رسیده اند و قرار است توافق توسط آنها مورد تأیید قرار بگیرد، بنابراین به آن واکنش نشان دادند که این هم در واقع یک خصلت تاریخی است. فرانسوی ها در شورای امنیت هم همین گونه رفتار می کنند و معمولا مراحل تصمیم گیری برایشان مهم است که آن را هم در ژنو ٢ نشان دادند. * وقتی آقای کری صحبت می کند من متوجه می شوم که او چه می گوید که این خیلی اتفاق رایجی در دنیای سیاست نیست که هر کسی بتواند بفهمد نگرانی طرف مقابل چه چیزهایی است. احساس می کنم ایشان هم می تواند نگرانی ها و دغدغه هایی که بنده و نظام جمهوری اسلامی داریم درک کند که این خودش به حل و فصل موضوعات کمک می کند، بدون اینکه نیاز باشد وقتی ایشان دغدغه های ما را درک کرد نسبت به آنها تعاطفی هم داشته باشد یا برعکس، من داشته باشم. * در حاشیه مذاکرات هسته ای، این موضوع (آزادی زندانیان) به عنوان مشکلات انسانی که طرفین دارند، مطرح می شد. تعدادی زندانی ایرانی - آمریکایی در ایران بودند و تعدادی زندانی آمریکایی - ایرانی در آمریکا بودند و تعدادی ایرانی هم هستند که در کشورهای مختلف شرایط مناسبی ندارند. فکر می کنم در اولین دیداری که آقای کری با من داشت موضوع مطرح شد؛ البته در آن زمان، تعداد زندانیان آمریکایی در ایران دو نفر بود: آقای حکمتی و آقای عابدینی. آقای خسروی و آقای جیسون رضاییان هنوز دستگیر نشده بودند. البته آمریکایی ها از اواسط دهه ٨٠ موضوع آقای لوینسون را هم که از دید آنها در ایران ناپدید شده بود، مطرح می کردند؛ بنابراین ایشان این موضوع را در همان گفت وگوی کوتاه مطرح کرد، من هم به ایشان گفتم تعداد زیادی ایرانی هستند بدون اینکه هیچ قانونی را نقض کرده باشند به دلیل فشار آمریکا در کشورهای مختلف دنیا یا در خود آمریکا زندانی هستند. این اولین بار بود بدون اینکه مذاکره ای صورت گرفته شده باشد، ایشان یک نگرانی را مطرح کرد و من هم یک نگرانی دیگر را مطرح کردم. چند ماه بعد در هر جلسه ای که ممکن بود این موضوع در حاشیه جلسه مطرح شد تا اینکه حدود ١٤، ١٥ ماه قبل در یکی از جلسات توافق کردیم هر یک از دو طرف یک فرد یا گروهی را مسئول مذاکره درباره این موضوع کند تا ببینیم آیا این موضوع حل و فصل شدنی است یا نه. بعد از اینکه در مراجع تصمیم گیری کشور تصمیم لازم گرفته شد و مجوز لازم داده شد، ما یک گروه مذاکراتی ایجاد کردیم. در مقاطعی که کار آن گروه با مشکل یا بن بست مواجه می شد، بنده و آقای کری برای اینکه کار را دوباره به جریان بیندازیم، مداخله می کردیم. در این ماه های آخر، چندین دور این مداخله صورت گرفت. فکر می کنم از آخرین دور مذاکرات برجام و بعد از آن چند دور دیگر شکل گرفت تا اینکه کار نهایی شد و به نتیجه رسید. * من هیچ وقت مشوق این نبودم که موضوعات سیاست خارجی تبدیل به موضوع اول سیاسی کشور شود. سیاست خارجی بیش از هر چیز، نیازمند همدلی و اجماع ملی است و اگر به دعوای داخلی تبدیل شود، اصلا مفید نیست. متأسفانه با وجود خواست ما، گروهی در کشور موضوع سیاست خارجی را به دعوای سیاسی و جناحی تبدیل کردند و لذا به شکلی سیاست خارجی از دو سال و نیم گذشته به موضوع اختلافی داخلی تبدیل شده است که من اصلا از آن استقبال نمی کنم. * یک نفر می گفت مادر ٩٠ ساله ا م که مریض بود، در جریان مذاکرات ژنو به من می گفت تلویزیون را روشن کن، بچه هایمان در ژنو هستند. این آرامش دهنده است اما به عنوان فردی که معلم این حوزه است، ترجیح می دهم سیاست خارجی موضوع کف خیابان نباشد، نه اینکه معتقد به نخبه گرایی در این حوزه باشم، بلکه معتقدم سیاست خارجی باید موضوع اجماع ملی باشد نه دعوای داخلی. منبع: ایسنا
چهارشنبه ، ۱۱فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خدمت]
[مشاهده در: www.khedmat.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها