واضح آرشیو وب فارسی:اتاق نیوز: امیر دژاکام که به تازگی اجرای نمایش «ننه دلاور» را آغاز کرده است، گفت: اجرای شاهکارهای جهانی عرصه کارزار واقعی است و در بازاری که بنز تولید می شود، ژیان حرفی برای گفتن ندارد.به گزارش اتاق خبر ، به نقل از ایسنا، این کارگردان تئاتر درباره دشواری اجرای شاهکارهای ادبیات نمایشی جهان اضافه کرد: هر اجرایی از این آثار با اجراهای پیشین مقایسه می شود و در دنیای امروز آنقدر رسانه های جهانی و مجازی فعال هستند که اگر ثانیه ای از اجرای شما شبیه یکی از اجراهای موفق پیشین باشد، بلافاصله لو می رود اما خوشحالم که سی ثانیه از کار من در اجراهای دیگر از این نمایشنامه مشهور دیده نمی شود و خوانش من از متن برشت کاملا بکر و تازه است. این کارگردان تئاتر متذکر شد: به نظر من بعد از 50 سالگی می توان بر شاهکارهای ادبیات نمایشی جهان کار کرد چون کارگردان جوان 50 ساله است. سن کارگردان سن فیزیولوژیکی نیست بلکه آن هنرمند باید بخشی از عمرش را طی کرده باشد زیرا بعد از 40 سالگی نگاه ما به مفاهیم عمیق تر می شود و تحلیل هایمان متفاوت تر و به دور از احساسات خواهد بود. دژاکام با اشاره به اینکه در این اجرا بر وجه کمدی نمایشنامه «ننه دلاور و فرزندانش» تمرکز داشته است، اضافه کرد: کمدی ما کمدی ترسناک است. چون متاسفانه در جهان واقعی بر سر موضوعات بسیار پوچ، جان انسان های بسیاری به خطر می افتد و این موضوع به دلیل پوچ بودن آن دلایل، خنده دار است اما خنده ای وحشتناک که حکایت از ناجور بودن جهان اطراف ما دارد به همین دلیل خنده تماشاگر در اجرای ما بسیار رعب انگیز است. این استاد دانشگاه که بیشتر نمایشنامه های ایرانی را به صحنه برده است، درباره انتخاب نمایشنامه «ننه دلاور» که یکی از مشهورترین نمایشنامههای آلمانی است ، توضیح داد: از دوران دانشجویی همیشه دلم می خواست شاهکارهای بزرگ دنیا را اجرا کنم، اما به اقتضای شرایط زمانه و از آن جا که در آن دوره کمتر کسی نمایشنامه ایرانی کار می کرد، بیشتر بر متون ایرانی متمرکز شدم به ویژه اینکه در آن سال ها مدام می شنیدیم مگر نمایشنامه ایرانی هم داریم؟! کارگردان نمایش های «لیلی و مجنون» و «امپراتور و آنجلو» با اشاره به اینکه کمتر توجهی نسبت به متون ایرانی در سال های پیش از انقلاب هم وجود داشته است، یادآور شد: در آن دوران هنرمندانی مانند آربی اوانسیان ، شاهین سرکیسیان، اسماعیل خلج، زنده یاد حمید سمندریان، مرحوم اسکویی یا پری صابری هریک با گرایشاتی نسبت به اجرای متون ایرانی یا خارجی اقدام می کردند. بعضی نمایش های ایرانی اجرا می کردند و بعضی آثار بزرگ جهانی را اما امروزه به این آرامش رسیده ایم که درام خوب ایرانی ارزشمند است و هر متنی که حرف انسان و دغدغه های بشری را مطرح کند، فارغ از جغرافیای نگارش اش اثری ارزشمند و دوست داشتنی است که متعلق به تمام جوامع بشری است. دژاکام که پیشتر از نمایشنامه های «دایره گچی» و «عروسی خون» را به صورت کارگاهی و با بازی دانشجویانی تئاتری اجرا کرده بود، افزود: در اجرای تمام این نمایش ها به این موضوع توجه داشتم که چگونه می توان آثار جهانی را از نظر شکل به مخاطب ایرانی نزدیک کرد و کوشیدم مراودات متن را از آن خود کنیم. من به عنوان یک ایرانی در منطقه خاورمیانه که یکی از مشکلاتش جنگ های منطقه ای است سراغ این نمایشنامه رفتم و وقتی به جنگ های سی ساله اروپا در این اثر توجه داشتم، گویی قصه خود ما در این نمایشنامه وجود دارد. بنابراین از آنجا که این اثر یکی از آثار بزرگ جهانی است و از سوی دیگر حرف امروز ماست، آن را برای اجرا انتخاب کردم همچنان که نمایشنامه بعدی ام «حکومت نظامی» کامو خواهد بود. این کارگردان در پاسخ به این پرسش که مسأله داعش چقدر در انتخاب این متن تاثیرگذار بوده است، توضیح داد: امروزه دوباره جنگ بین شیعه و سنی را می بینم و نه فقط موضوع داعش را. متاسفانه این جنگ لطمات زیادی به ما می زند البته این موضوع در بستر کار و خیلی ملیح و با کنایه وجود دارد. پس زمینه تصاویر ما خاورمیانه و مخروبه های جنگ آن است و من بیش از اینکه به داعش توجه داشته باشم، روی جنگ مذهبی بین این دو فرقه تمرکز کرده ام. وی در بخش دیگری از این گفتگو با اشاره به دیدگاه های متفاوتی که درباره اجرای تئاتر وجود دارد، خاطر نشان کرد: گاهی تئاتر کار می کنیم و گاهی از طریق تئاتر تجارت می کنیم که من با این نظر دوم مشکلی ندارم اما ای کاش کسانیکه چنین نظری دارند،اجازه دهند که دیگران هم کار کنند. در حال حاضر طرز تلقی خاصی در مدیران تئاتر به وجود آمده به این صورت که تئاتر یک بیزینس است. در حالیکه این طرز تلقی اشتباه است. هر چند گاهی بعضی تئاترها بیزینس بوده است اما اگر قرار باشد همه تئاترها تجارت باشند، با فاجعه ای روبرو می شویم و یکی از نهادهای اجتماعی مهم خود را از دست می دهیم. دژاکام در ادامه درباره ارزیابی اش از استقبال مخاطبان از اجرای نوروزی این نمایش گفت: خوشبختانه در اولین روز اجرا تمام بلیت های ما فروخته شد و مهمانان خود ما پشت در ماندند و دیگر نمایش ها نیز با استقبال تماشاگران روبرو شده اند. اما در هر حال برای اجرای این نمایش با دشواری های بسیاری روبرو بودیم. یافتن سالن تمرین، گروه موسیقی و متن ترجمه شده شخصا با خود من بود. یعنی تمام «ننه دلاور» روی شانه های من بود. ضمن اینکه بعضی دوستان قدیمی به خاطر نبود بودجه نتوانستند همراه ما باشند به همین دلیل تا آخرین روزها شاهد رفتن بعضی از اعضای گروه بودیم. وی با ارائه توضیحاتی درباره گروه بازیگران این نمایش خاطر نشان کرد: همیشه جزو کسانی بوده ام که بازیگرانی را معرفی کرده ام. کسانی که از صفر آغاز کرده اند و حالا جزو بازیگران خوشنام ما هستند. البته در کنار بازیگرانی که نقش های اصلی نمایش را ایفا می کنند جوان ترهایی هم حضور دارند که چهار سال مدام این نمایش را تمرین می کنند و خوشبختانه در این اجرا خوش درخشیده اند. این کارگردان تئاتر با اعتقاد بر اینکه در حال حاضر موج سوم تئاتر ایران شکل گرفته است، یادآور شد: موج اول، تئاتر سرمایه داری و تماشاگران پولدار است. گروه بعدی تئاتر آزاد است که شرافتمندند چون ادعای روشنفکری ندارند و گروه سوم هم چهره هایی مانند علی اصغر دشتی، حمید پورآذری، امیررضا کوهستانی ، محمد مساوات، زهرا صبری، تینو صالحی و ... هستند که واقعا خوب کار می کنند. من از نسل دایناسورها هستم اما فکر می کنم در کنار این ها هستم. نمی گویم که مثل آن ها هستم بلکه این جریان را دوست دارم و علاقمندم در کنار آنان حضور داشته باشم. کسانی که تئاتر مردمی خوش فکر و خوش سلیقه اجرا می کنند. نمایش «ننه دلاور» با ترجمه دلارا نوشین و بازی مه لقا باقری، امیر کربلایی زاده، حسین محب اهری، مرتضی رستمی، حمید فلاحی، علی محمد رادمنش،حسین شهبازی، هدیه آزاده، ابوالفضل جمشیدی، آزاده نوبهار، محمد رحیمی، محمود صفری، شبنم ابریشمی، لیلا حقانی، مسیح رحمتی، سنا رضایی، صادق ملکی، مجید رسام، حامد پور محمد، عارف عباسی، عاطفه بدیعی، مرثین واثقی، سامان میر حسینی، هر شب ساعت 19:30 در تالار چهار سوی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه می رود. انتهای پیام/ کد: 94108
چهارشنبه ، ۱۱فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتاق نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]