تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835062184
«دکترین فرس»؛ مجوز رسمی قتل و تجاوز جنسی درون ارتش آمریکا+عکس
واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: آمار رسمی پنتاگون حاکی از آن است که هر روز 52 مورد «خشونت جنسی» در ارتش آمریکا رخ می دهد؛ امروزه احتمال این که یک سرباز زن آمریکایی توسط هم رزمان خود مورد تجاوز جنسی قرار بگیرد، از احتمال این که توسط دشمن کشته شود، بیش تر است.مشرق: «لایحه ادعای خسارت فدرال» یکی از قوانین آمریکایی است که سال 1946 تصویب شد [1] تا به نهادها یا اشخاص حقیقی و حقوقی اجازه دهد در صورتی که توسط افرادی که به نیابت از دولت آمریکا کار می کنند، صدمه ای به آن ها وارد شد، در دادگاه فدرال از دولت آمریکا شکایت کنند. تا پیش از این در آمریکا مانند بسیاری از کشورهای دیگر و بر اساس دکترین «مصونیت دولت [2] »، هم دولت فدرال و هم حاکمیت های ایالت های آمریکا «ممکن نبود کار اشتباهی انجام دهند» و بنابراین از هرگونه شکایتی در دادگاه فدرال مصون بودند، مگر آن که خودشان رضایت می دادند [3] که شکایت از آن ها صورت گیرد! با این وجود، لایحه به ظاهر مردم سالارانه سال 1946 تنها چهار سال دوام آورد. این جوان 25 ساله، با اشتباه تیم پزشکی طی یک عمل ساده آپاندیس، دچار فلج مغزی شد، اما خانواده اش اجازه ندارد از دولت شکایت کند دیوان عالی آمریکا سال 1950 و در نتیجه بررسی پرونده «فِرِس مقابل آمریکا» حکم کرد که به رغم لایحه ادعای خسارت فدرال، اعضای ارتش آمریکا نمی توانند به خاطر «صدماتی» که در حین فعالیت های «مربوط به خدمت» در ارتش به آن ها وارد می شود، از دولت آمریکا شکایت کنند. گروهبان «رودریگز» به خاطر تشخیص اشتباه، هشت سال دیرتر متوجه سرطان پوستش شد؛ زمانی که دیگر دیر شده بود - دانلود اگرچه لایحه ادعای خسارت، علناً بیان می کرد که افراد اجازه دارند اگر «به عمد و یا در اثر تسامح و غفلت یکی از کارمندان دولت» در حق آن ها ظلمی شد، از دولت ادعای خسارت کنند، اما حکم دیوان عالی آمریکا، عملاً حق شکایت در صورت جراحت دیدن را از نیروهای مسلح گرفت. این حکم دیوان عالی که به «دکترین فِرِس [4] »، دکترین «فرس-استنسل [5] » یا «قانون فرس» مشهور شده، امروز هم به قوت خود باقی است [6] و دیوان عالی آمریکا هرگونه اقدامی برای الغای حکم قبلی خود را رد می کند. در این گزارش خواهیم دید که این دکترین جنجالی، چگونه از مجرمینی دفاع می کند که به اشتباه یا تعمداً، دست به قتل، تجاوز جنسی و دیگر جنایت ها در ارتش آمریکا می زنند [7] . پیش زمینه دکترین فرس پرونده موسوم به «فرس مقابل آمریکا» متشکل از سه شکایت مستقل برای دریافت خسارت از دولت آمریکا بود که هر سه در دادگاه های فدرال منتظر صدور حکم نهایی بودند [8] : پرونده «فرس»، پرونده «جفرسون»، و پرونده «گریگز». «رودالف فرس» بر اثر آتش گرفتن سربازخانه ای که وی در آن مستقر بود، جان خود را از دست داد. هم سر او به عنوان وصی، از دولت آمریکا شکایت و ادعای خسارت کرده بود، چون اعتقاد داشت دولت آمریکا بر اثر تسامح و غفلت، فرس را در سربازخانه ای در «پاین کمپ» نیویورک قرار داده که مقامات مربوط، از معیوب بودن سیستم گرمایشی آن و در نتیجه، ناامن بودن استقرار سربازان در آن، مطلع بوده اند و یا دست کم طبق وظیفه، باید مطلع می بودند. ارتش آمریکا خیلی زود متوجه شد که «لایحه ادعای خسارت فدرال» میلیاردها دلار خرج روی دستش خواهد گذاشت، پس باید تغییر کند دیوان عالی آمریکا در رد شکایت هم سر فرس، استدلال کرد که این پرونده را نمی توان تحت لایحه ادعای خسارت فدرال، بررسی کرد، چراکه در متن این قانون آمده است: «آمریکا باید به همان شیوه و به همان اندازه ای مسئول در نظر گرفته شود که یک «فرد حقیقی» تحت شرایط مشابه، مسئولیت خواهد داشت.» این در حالی است که از نظر دیوان عالی، رابطه بین دولت و اعضای نیروهای مسلح، «مشخصاً ماهیت فدرال دارد» و شبیه به رابطه اشخاص حقیقی با یک دیگر نیست. استدلال دیگری که دیوان عالی مطرح کرده این است [9] که یکی از اهداف تصویب لایحه ادعای خسارت، محول شدن وظیفه رسیدگی به ادعاهای خسارت علیه دولت، از کنگره به دادگاه ها بود. تا پیش از تصویب این لایحه، کنگره وظیفه رسیدگی به طلب های خصوصی از جانب پرسنل نظامی و نیروی دریایی را نداشت، چون یک نظام جامع در قانون برای رسیدگی به این نیروها و وابستگان آن ها طراحی شده است. بنابراین اکنون هم که وظیفه رسیدگی به پرونده های شکایت، به دادگاه ها منتقل شده است، دادگاه ها نیز مانند کنگره وظیفه رسیدگی به پرونده های شاکیان نظامی را ندارند. در پرونده دوم، جفرسون در حالی که عضو ارتش بود، بنا به ضرورت، تحت یک عمل جراحی در ناحیه شکم قرار گرفت. هشت ماه بعد، وی تحت عمل جراحی دیگری قرار گرفت در حالی که این بار از ارتش خارج شده بود. طی عمل جراحی دوم، یک حوله با ابعاد 75×45 سانتی متری که نشان «دپارتمان پزشکی ارتش آمریکا» را هم داشت، از شکم وی خارج شد. جفرسون مدعی بود که حوله مذکور به علت بی توجهی جراح ارتش در شکم وی باقی مانده است. با این حال، دادگاه تشخیص داد که دولت در قبال این نوع پرونده ها مسئولیتی ندارد. صحنه هایی دردناک در گزارش کامل تر از دو پرونده شبیه به هم: گروهبان «رودریگز» و گروهبان دوم «دین ویت» - دانلود گریگز در حالی تحت عمل جراحی توسط جراحان ارتش جان خود را از دست داد که در استخدام ارتش بود. وصی او معتقد بود که دولت آمریکا باید به خانواده گریگز خسارت پرداخت کند، چون دلیل مرگ وی «تسامح و درمان پزشکی بدون تخصص کافی» بوده است. دادگاه استیناف در این پرونده، به سود گریگز رأی داد، اما دیوان عالی آمریکا این رأی را باطل کرد. در نهایت، طبق حکم دیوان عالی، هیچ یک از این سه شاکی نتوانستند خسارتی از دولت آمریکا دریافت کنند و دکترین فرس رسماً تبدیل به یک سد محکم مقابل شاکیان از دولت آمریکا شد. پرونده های مشابه دکترین فرس تا کنون ده ها بار دولت آمریکا را از جبران خسارت های وارده به نیروهای مسلح خود معاف کرده است. پس از صدور حکم در تقریباً همه این موارد، اعتراض ها به ناعادلانه بودن دکترین فرس دوباره شدت گرفته، اما دیوان عالی آمریکا هیچ گاه زیر بار نرفته و تصمیم به کنار گذاشتن این دکترین نگرفته است. در عین حال، برخی از این پرونده ها بسیار بیش تر از پرونده های دیگر، ظلم دولت آمریکا به افراد تحت استخدام خود را نشان می دهد. «ایزابلا اورتیز» که خانواده اش دوست داشتند او را «بِلا» صدا کنند [10] ، روز 16 مارس 2009 در حالی به دنیا آمد که در دوران بارداری مادرش هیچ مشکلی نداشت، اما به علت داروهایی که در زمان وضع حمل به مادرش دادند، دچار فلج مغزی و عصبی شد. «هتر اورتیز» سروان نیروی هوایی آمریکا در آخرین روز بارداری اش با این امید به بیمارستان نظامی «ایوانز» در پایگاه نظامی «فورت کارسون» ایالت کلرادو رفت که بتواند دخترش را در بهترین شرایط ممکن و تحت نظارت متخصصینی به دنیا بیاورد که موظف هستند بهترین خدمات را به پرسنل نیروهای مسلح بدهند. کادر پزشکی نظامی حتی اگر یک حوله کامل را در شکم یک سرباز جا بگذارند، باز هم کسی نمی تواند از کار آن ها شکایت کند بعد از آن که داروهای تجویز شده هنگام وضع حمل، تأثیر مخربی را بر سلامت «بلا» گذاشت، وکلای این کودک تصمیم گرفتند به نیابت از او و مادرش، از دولت طلب خسارت کنند. با این حال، دادگاه منطقه ای استیناف، این شکایت را بر اساس دکترین فرس، رد و به این مسئله استناد کرد که اورتیز در هنگام وضع حمل، در استخدام نیروی هوایی بوده و در مرخصی هم به سر نمی برده است. از طرف دیگر، بر اساس «تست تکوین [11] »، صدمات وارد شده به «بلا» مستقیماً به صدمات وارد شده به بدن مادرش مربوط می شود و بنابراین، دکترین فرس در مورد این پرونده صدق می کند. نکته این جاست که دادگاه استیناف، توجهی نمی کند که پدر «بلا» که در استخدام نیروهای مسلح آمریکا نیست چه رنجی از آسیب دیدگی فرزندش خواهد برد. ضمناً این در حالی است که اگر مادر «بلا» یک شهروند غیرنظامی و پدرش در استخدام نیروهای مسلح بود، «هتر اورتیز» می توانست از دولت آمریکا شکایت کند و احتمال زیادی هم داشت که بتواند غرامت دریافت کند، به خصوص که صدمه های وارد شده به «بلا» هیچ دلیل دیگری جز بی توجهی و کوتاهی پرسنل بیمارستان نداشت. ماجرا از این قرار بود که 16 مارس، «هتر اورتیز» برای عمل سزارین که از قبل برنامه ریزی شده بود به بیمارستان ایوانز مراجعه کرد. روند عمل به خوبی پیش می رفت تا زمانی که برای جلوگیری از بروز مشکل در معده مادر که ممکن بود اختلال در کار جراحان ایجاد کند، به او «زانتاک» تزریق شد. اورتیز به زانتاک حساسیت داشت و این را در پرونده پزشکی خود هم نوشته بود. بعد از تزریق زانتاک، دکترها مجبور شدند برای آن که از واکنش حساسیتی بدن مادر جلوگیری کنند، به او «بنادریل» هم تزریق کنند. «ایزابلا اورتیز» که ماه آینده، هفت سالش می شود، باید تا پایان عمر درمان هایی را تحمل کند که دولت حتی هزینه آن ها را هم نمی پردازد این آنتی هیستامین باعث شد تا فشار خون «هتر» کاهش پیدا کند و اکسیژن کافی به «بلا» نرسد. اما کار به همین جا ختم نشد. اعضای تیم پزشکی اتاق عمل، به مانیتور نشان دهنده وضعیت جنین هم توجهی نداشتند و تنها زمانی متوجه شدند که «بلا» با مشکل تنفسی مواجه شده که دیگر خیلی دیر شده بود. در نتیجه این اشتباهات پشت سر هم، «بلا» هنگامی که به دنیا آمد، دچار آسیب های مغزی، فلج مغزی و مشکلات دیگر شده بود. گزارش دادگاه استیناف درباره این پرونده به صراحت و کتباً به «ناعادلانه» بودن دکترین فرس اعتراف کرده است [12] ، اما در عین حال ضمن اشاره به این که این دادگاه مجبور است به دکترین فرس استناد کند، می نویسد: «فرس متعلق به ما نیست که بتوانیم بر خلاف آن حکم کنیم. در راستای اجرای قانون ناظر، [حکم می دهیم که] دولت، تحت لایحه ادعای خسارت فدرال، مسئولیتی در قبال ادعاها مبنی بر کوتاهی در این پرونده ندارد.» دقیقاً مانند اتفاقی که در پرونده «آمریکا مقابل جانسون» افتاد [13] . و دقیقاً مانند «گرگوری»، نوزاد دیگری که به علت بی توجهی فرماندهان مادرش «جنیوری ریچی» به وضعیت بارداری وی، دچار تولد زودرس شد، 30 دقیقه بعد جان خود را از دست داد، و دادگاه هم «با ابراز تأسف» رأی به عدم مسئولیت دولت در پرونده وی داد [14] . گزارش دادگاه استیناف، ضمن استناد به دکترین فرس و اعتراف به ناعادلانه بودن آن، دولت را از مسئولیت در قبال پرونده، معاف می کند یکی دیگر از پرونده های مشهور درباره اشتباهات پزشکی در بیمارستان های نظامی، مربوط به «دین ویت» می شود [15] . گروهبان دوم «ویت» که تنها 25 سال سن داشت، باید الآن زنده می بود و دو فرزند خردسال خود را بزرگ می کرد، اما اشتباهات سال 2003 کادر پزشکی بیمارستان «دیوید گرنت» در پایگاه «تراویس» متعلق به نیروی هوایی آمریکا، سرنوشت کاملاً متفاوتی را برای او رقم زد. «ویت» اکتبر آن سال به علت آن که پزشکان ارتش، دیر متوجه مشکل آپاندیس او شدند، مجبور شد در شرایطی اضطراری برای یک عمل ساده برداشتن آپاندیس به بیمارستان دیوید گرنت مراجعه کرد. اما تنها چند دقیقه بعد، در حالی که به سختی نفس می کشید به اتاق احیا منتقل شد [16] . یکی از پرستاران کارآموز که برای کمک به تیم بی هوشی به اتاق عمل رفته بود، در به هوش آوردن «ویت» اشتباه کرد. بعد از این اشتباه، در اقدامی که هیچ توجیه منطقی نمی توان برای آن پیدا کرد، تختی که ویت روی آن خوابیده بود، به بخش کودکان بیمارستان برده شد و آن جا کادر پزشکی تلاش کردند برای نجات جان ویت، از دستگاه هایی استفاده کنند که برای کودکان طراحی شده بودند و طبیعتاً کاری از پیش نبردند. «دین ویت» باید زنده می بود و دو فرزند خردسال خود را بزرگ می کرد در همین حین که کادر پزشکی بیمارستان بر سر هم فریاد می زدند، میزان زیادی از یک داروی محرک قوی به اشتباه به ویت تزریق شد. در ادامه، برای کمک به تنفس «ویت»، یک لوله تنفسی کوچک وارد بدن او شد، اما به اشتباه به درون شکمش هدایت شد و بدون هیچ فایده ای، هوا را به درون شکم او پمپاژ کرد. اشتباه پشت اشتباه انجام شد و مدت زمان احیای «ویت» همین طور طولانی تر می شد. زمانی که بالأخره لوله تنفسی را به درستی در جای خود گذاشتند، دیر شده بود و «ویت» به دلیل مشکل تنفسی دچار فلج مغزی شده بود. سه ماه بعد، خانواده اش ناامید شدند و تصمیم گرفتند دستگاه های احیای پزشکی را قطع کنند. این آخرین باری بود که «هنا» (یک سال و نیمه) و «نُوا» (4 ماهه) پدر خود را «زنده» دیدند. طبق یک گزارش داخلی در این باره، این «حادثه پزشکی به خاطر یک اشتباه قابل اجتناب» رخ داد. با این حال، دادگاه منطقه ای فدرال، با «بی میلی» و به خاطر آن که هیچ راه دیگری نداشت، پرونده «ویت» را بست [17] و دولت را تبرئه کرد. این ها تنها چند نمونه از پرونده هایی [18] است که با استناد به دکترین فرس، در دستگاه قضایی آمریکا احکام ناعادلانه درباره آن ها صادر می شود. دیوان عالی آمریکا دست کم 10 هزار پرونده در هر سال دریافت، اما صرفاً بین 75 تا 80 پرونده را «باز» و بررسی می کند. چه بسا استناد به دکترین فرس برای «رد بررسی» بسیاری از پرونده های شکایت نیروهای مسلح علیه دولت، راهی برای از سر باز کردن شمار زیادی از همین پرونده هایی باشد که می تواند میلیاردها دلار خرج روی دست دولت بگذارد [19] و موضوع آن ها از تصادفات رانندگی گرفته تا سوختگی [20] تا اشتباهات متعدد پرسنل پزشکی نظامی در عمل های جراحی را شامل می شود. سال نو در کنار هم سر - «آلکسیس» در ملاقات با «ویت» اوایل سال 2004 از «مصونیت دولت» تا «مصونیت متجاوزان جنسی» نتیجه دکترین فرس این است که هیچ یک از اعضای ارتش و سایر نیروهای مسلح آمریکا تا هنگامی که در استخدام هستند، تحت هیچ شرایطی [21] حتی با توجه به لایحه ادعای خسارت فدرال، اجازه شکایت از دولت یا در حقیقت کارمندان دولتی را ندارند. پرونده های «ایزابلا اورتیز» و «دین ویت» و ده ها نفر مانند آن ها بسیار دردناک هستند، اما این مصونیت دولت در مقابل شکایت نیروهای مسلح، آسیب های بزرگ تری را هم برای خانواده های نظامی آمریکا به دنبال داشته است. بر اساس برداشت کلی از دکترین فرس، هرگونه «آسیب» وارد شده به سربازان ارتش توسط «سایر سربازان ارتش» نیز نمی تواند دلیلی برای شکایت از دولت باشد. و این آسیب ها شامل تجاوز و خشونت جنسی هم می شود. پرونده های بی شماری از تجاوز جنسی در ارتش آمریکا وجود دارد که مستند «جنگ نامرئی [22] » نامزد دریافت جایزه اسکار سال 2013 (گزارش مشرق را از این جا بخوانید )، تنها به کوچک ترین گوشه از آن ها پرداخته است. طبق برخی آمار، دست کم 20 درصد از زنان ارتش آمریکا در حال خدمت، توسط هم قطاران خود مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند. این افراد عملاً برای گرفتن حق و حقوقشان هیچ کاری نمی توانند بکنند. مستند «جنگ نامرئی» گوشه ای از معضل تجاوز و خشونت جنسی در ارتش آمریکا را به تصویر می کشد - دانلود نکته شاید خنده دار این که گاهی قاضی ای که باید درباره تجاوز یک سرباز به هم رزمش حکم نهایی را صادر کند، صمیمی ترین دوست همان سرباز متجاوز است [23] . این قاضی است که هیأت منصفه را انتخاب می کند و قدرت آن را دارد تا «اتهام را تغییر دهد، در مجازات تخفیف قائل شود، یا حتی حکم نهایی را باطل کند [24] .» خیلی وقت ها هم فرمانده ارشدی که به عنوان قاضی تعیین می شود «فاقد هرگونه آموزش، پیش زمینه، یا دانش حقوقی» است [25] . ابعاد این مسئله بسیار بزرگ تر و تیره تر از آن است که بتوان تصور کرد. طبق آمار موجود، تا کنون بیش از نیم میلیون سرباز زن در ارتش آمریکا مورد تجاوز قرار گرفته اند. آمار رسمی پنتاگون (که قطعاً دست پایین را می گیرد) حاکی از آن است که سالانه بیش از 19 هزار مورد «خشونت جنسی» (به طور متوسط، 52 مورد در هر روز [26] ) در ارتش آمریکا رخ می دهد ، که با «تجاوز جنسی» متفاوت است. در خشونت جنسی، ممکن است چنان که «هنا سوول» یکی از قربانیان توضیح می دهد، ستون فقرات و عصب های موجود در کمر قربانی آسیب ببیند، مفصل های ران او پیچ بخورد، و عملاً فرد برای مدتی فلج شود و نتواند حرکت کند. آن چه بیش تر نگران کننده است این که سربازانی که در ارتش مرتکب تجاوز جنسی می شوند، هیچ ترسی از عاقبت کار خود ندارند، بلکه چه بسا نزد دیگر سربازان به کار خود افتخار هم می کنند. «سوول» توضیح می دهد سربازی که در اولین روز از فوریه سال 2008، او را در اتاق یک هتل، حبس و به او تجاوز کرد، بعد از تجاوز، روی بدن او دست کشیده و گفت: «تمام این [بدن] متعلق به من است.» این در حالی بود که «هنا» در تماس تلفنی با پدرش گروهبان یکم «جری سوول» (که «هنا» بیش از همه، به تشویق او وارد ارتش شده بود)، قبل از هر حرف دیگری، گفت: «پدر، من دیگر باکره نیستم.» روایت تکان دهنده یک دختر نظامی آمریکایی از «خشونت جنسی» و گریه پدرش گروهبان یکم «جری سوول» - دانلود امروزه احتمال این که یک سرباز زن در ارتش آمریکا توسط هم رزمان خود مورد تجاوز جنسی قرار بگیرد، از احتمال این که توسط دشمن کشته شود، بیش تر است. البته شاید خیلی فرقی نداشته باشد، چون قربانی در هیچ یک از این موارد نمی تواند از دولت آمریکا شکایت کند، چه برسد به این که حق و حقوق خود را از دولت بگیرد. اما ارتباط دکترین فرس با این آمار و ارقام چیست؟ باید یادآوری کنیم که بنا به دکترین فرس، اگر اعضای نیروهای مسلح آمریکا، «به سببِ یا در طول فعالیت های مرتبط با خدمت نظامی [27] » در معرض هرگونه آسیبی (از جمله تعرض جنسی) قرار بگیرند، حق شکایت از دولت یا ارتش را نخواهند داشت. بنابراین قربانیان جرائم غیرنظامی در ارتش، عملاً حق شکایت در دادگاه های مدنی را ندارند و قضات نیز از دکترین فرس برای بستن پرونده هایی استفاده می کنند که در خارج از محیط نظامی و تحت بند 7 از لایحه حقوق مدنی آمریکا، مبنی بر «ممنوعیت آزار و حمله جنسی به کارکنان» در محیط کار، قابل پی گیری است. زنانی که در ارتش آمریکا مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند، اگر عاقل باشند، در این باره به هیچ کس حرفی نمی زنند. به همین دلیل است که از تمام زنانی که قربانی خشونت جنسی هم رزمان خود می شوند، تنها 13.5 درصد (و در آکادمی های نظامی، 10 درصد) این اتفاق را گزارش می دهند. از این گزارش ها، تعداد اندکی تبدیل به پرونده های دادگاهی می شود. اگر متجاوز، مجرم شناخته شود، ممکن است به او اجازه دهند «به جای رفتن به دادگاه نظامی، استعفا دهد» یا حتی هم چنان شغل خود در ارتش را حفظ کند، به رغم این که شواهد نشان می دهد اکثر متجاوزان، جرم خود را به صورت سریالی ادامه می دهند. این افراد نه تنها توبیخ نمی شوند، بلکه ممکن است، هم زمان با تحقیقات درباره جرمشان، جایزه «تکامل نظامی سال» را دریافت کنند. قربانیان تجاوز در ارتش آمریکا از سرنوشت خود می گویند - دانلود زنان و مردانی که در معرض تجاوز جنسی قرار می گیرند، از ترس این که مورد انتقام متجاوز، هم رزمان دیگر یا حتی فرماندهان خود قرار نگیرند، مورد را گزارش نمی دهند. این ها می دانند که اگر قربانی شدنشان را گزارش دهند، احتمال آن که بتوانند در ارتش باقی بمانند، تقریباً صفر است. «مایلا هیدر» یکی از قربانیان می گوید: «وقتی من تجاوز را گزارش دادم، این تجاوز، بخش کوچکی از زندگی من بود، اما بعد از گزارش، تمام زندگی من را تحت الشعاع قرار داد، زندگی کاری من را نابود کرد و من را از ارتش بیرون انداخت.» وی توضیح می دهد: «من حتی یک قربانی را ندیده ام که توانسته باشد موردش را گزارش بدهد و شغل نظامی اش را هم حفظ کند. حتی یک نفر!» این یعنی زنان در ارتش آمریکا به جرم اعتراض به تجاوز جنسی هم رزمانشان، از ارتش اخراج می شوند. متأسفانه، طی سال های گذشته، دادگاه های آمریکا عبارت «مرتبط با خدمت نظامی» در دکترین فرس را بسیار گسترده و به معنی هر آسیبی برداشت کرده اند که «در زمان خدمت در ارتش» به فرد وارد می شود، از جمله تجاوز و خشونت جنسی. بنابراین سربازانی که مورد تجاوز واقع می شوند خارج از نظام ناعادلانه قضایی در ارتش، هیچ راه دیگری برای رسیدن به حقوق خود ندارند. از آن جایی که دکترین فرس آن قدر برای دولت و ارتش آمریکا مفید است که به رغم همه انتقادها و اعتراض ها، امیدی به الغای آن نیست، به نظر می رسد تنها راه پیش رو برای قربانیان بی شمار تجاوز در ارتش آمریکا این باشد که دست کم استثنائی از این دکترین درباره افرادی قائل شوند که برای خدمت به پرچم شان وارد ارتش می شوند، اما با لکه ننگی روی دامن به خانه پس فرستاده می شوند. [1] Federal Tort Claims Act Link [2] Sovereign Immunity Link [3] Sovereign immunity Link [4] Feres Doctrine Link [5] Feres Doctrine Link [6] Feres Doctrine Law & Legal Definition Link [7] The Unfairness of the Feres Doctrine Link [8] Feres v. United States Link [9] Feres v. United States 340 U.S. 135 (1950) Link [10] Military child petitions Supreme Court over Feres doctrine Link [11] Genesis Test [12] United States Court of Appeals Tenth Circuit - Jorge Ortiz v. United States of America Link [13] United States v. Johnson: Feres Doctrine Gets New Life and Continues to Grow Link [14] Court Strongly Condemns Feres Doctrine in Case Involving Newborn’s Death Link [15] Is the Feres Doctrine fair? Link [16] Military medical malpractice: Seeking recourse Link [17] Witt v U.S Time to End the Feres Doctrine Embarrassment Link [18] Did I sign up for THIS? The Human side of Military Ethics. Link [19] Military malpractice shield law faces fight Link [20] Exceptions to the FTCA: The Feres Doctrine Link [21] Supreme Court deals devastating blow to Feres Doctrine opponents Link [22] The Invisible War Link [23] Feres Doctrine and the Obstacles to Justice for Military Rape Victims Link [24] Sexual Violence Victims Say Military Justice System Is 'Broken' Link [25] My Story Link [26] Rape in the ranks Link [27] U.S. Supreme Court - Feres v. United States, 340 U.S. 135 (1950) Link
سه شنبه ، ۱۰فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[مشاهده در: www.dolatebahar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها