محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829954793
مقایسه کارنامۀ اوباما با دیگر روسای جمهور آمریکا
واضح آرشیو وب فارسی:اتاق نیوز: استاد دانشگاه «چارلتون» ماساچوست می گوید: مسلما در حوزه کار با کنگره رویکرد کلینتون بسیار مؤثرتر و کارآمدتر بود. اکثر جمهوری خواهان در کنگره، از اوباما بدشان می آید.اتاق خبر - «دوران طلایی، اقتصاد شکوفا و صلح و آرامش بیشتر در سیاست گذاری های آمریکا»؛ این توصیفی کلی از دوران ریاست جمهوری «بیل کلینتون» در دهه ٩٠ میلادی است که با وجود کاستی و ضعف ها احتمالی اش، به طور عمده از سوی اکثر کارشناسان سیاسی مسائل آمریکا به رسمیت شناخته شده است؛ دوره ای که شاید دیگر تکرار نشود. نتایج نظرسنجی ها نیز نشان می دهند کلینتون هنوز هم نزد افکار عمومی آمریکا بیشترین محبوبیت را دارد. علت اصلی این محبوبیت و اقبال عمومی چیست؟ در مقایسه او با «باراک اوباما»، رئیس جمهوری کنونی این کشور، چه کارنامه ای از خود برجای گذاشته است؟ اینها پرسش هایی بودند که با پروفسور «استیون شیر»، استاد دانشگاه «چارلتون» ماساچوست در میان گذاشتم. او که نویسنده کتاب های بی شماری درباره رؤسای جمهوری مختلف آمریکا و کارنامه سیاسی آنهاست، در گفت وگو با «شرق» به بررسی شباهت ها و تفاوت ها و کاستی ها و قوت های کلینتون و اوباما، دو رئیس جمهوری دموکرات آمریکا پرداخت. در توانایی اقناع افکار عمومی به نظرتان در مقام قیاس بین باراک اوباما و بیل کلینتون، کدام یک بهتر عمل کرده اند؟ اوباما ارتباط بسیار خوبی با پایگاه سیاسی اش، یعنی لیبرال ها و دموکرات ها داشت. به نظر می رسد آن گروه، هدف و مخاطب اصلی سخنرانی های او بوده اند؛ چراکه او از دوران نخست ریاست جمهوری اش به طور آشکار نماینده این پایگاه حزبی بوده است. در مقابل، بیل کلینتون همواره تلاش می کرد طیف وسیع تری از مخاطبان عمومی را در سطح جامعه در نظر بگیرد تا بتواند بهتر به اهداف سیاسی اش دست یابد؛ درحالی که اوباما چنین تلاشی نکرده است. بیل کلینتون بیشتر در خط رؤسای جمهوری پیشین عمل کرد؛ درحالی که اوباما رویکرد تازه تری را در پیش گرفته بود. در زمینه مؤثر و کارآمدبودن شیوه زمامداری و همچنین جلب اقبال عمومی و محبوبیت بیشتر باید بگویم بیل کلینتون از اوباما موفق تر بود. اوباما و کلینتون چه شباهت ها و تفاوت هایی دارند؟ کلینتون احتمالا نمی توانست نامزد امروز حزب دموکرات باشد؛ چراکه درحال حاضر آن حزب بیش از دوران زمامداری کلینتون، به سمت جناح چپ و سیاست های چپ گرایانه تمایل پیدا کرده است. بیل کلینتون همواره تلاش می کرد از موضع سیاسی میانه مدیریت امور کشور را برعهده گیرد. اوباما در عوض همواره رویکرد لیبرال خود را حفظ کرده و تلاش کرده آمریکا را به سمت دیدگاه ایدئولوژیک لیبرالی سوق دهد. کار اوباما سخت تر است؛ چراکه با رویکردی که دارد، باعث قطبی ترشدن جامعه و همچنین فضای نخبگان سیاسی شده است و به همین دلیل، شاهد واکنش های خصمانه ای از سوی برخی از طیف های جامعه آمریکا بوده است. جمهوری خواهان از سیاست اوباما در قبال برنامه هسته ای ایران انتقاد کرده اند و آن را با تصمیم بیل کلینتون در قبال مذاکره با کره شمالی مقایسه کرده اند. به نظرتان آیا می توان شباهتی را میان رویکرد کلینتون و اوباما در دو مورد متفاوت قائل شد؟ علت اصلی موفق نشدن کلینتون در پیشبرد سیاست هایش در قبال برنامه هسته ای پیونگ یانگ، سخت گیری بیش از اندازه کره شمالی دراین باره و تبعیت نکردن آن رژیم از مفاد توافق بود. اکنون نیز توافق حاصل شده میان آمریکا و ایران در دوران اوباما تا حد زیادی بستگی به ایران و پایبندی آن کشور به مفاد توافق حاصل شده و اجرای آن دارد. درصورتی که یک رئیس جمهوری از حزب جمهوری خواه پیروز انتخابات سال ٢٠١٦ میلادی باشد، توافق هسته ای ایران احتمالا از سوی آمریکا رد خواهد شد. به نظرتان چرا دولت اوباما حل موضوع هسته ای کره شمالی را مانند بیل کلینتون در دستور کار قرار نداد و گامی جدی در این راستا برنداشت؟ واقعیت آن است که درباره موضوع هسته ای کره شمالی، هیچ راه حل پیش بینی پذیری در آینده وجود ندارد، مگر آنکه رژیم سیاسی کنونی در آن کشور تغییر کند. در نتیجه، از آنجایی که دولت اوباما مایل به درپیش گرفتن چنین رویکردی، یعنی تغییر رژیم در آن کشور نبوده است، درحال حاضر هیچ راه حلی پیش ِروی اوباما قرار ندارد. ارزیابی شما درباره رویکرد اوباما و بیل کلینتون درباره «ماهیت دولت» چیست؟ برخی تحلیلگران باور دارند بیل کلینتون به دولت کوچک باور داشت و از این نظر موضعش به موضع جمهوری خواهان نزدیک تر بود. بیل کلینتون در یکی از سخنرانی های خود گفته بود عصر دولت بزرگ به سر آمده است. اوباما به شدت با این نظر مخالف است و درصدد بود تا قدرت دولت ملی را افزایش دهد و این کار را از طریق افزایش هزینه ها و وضع مقررات انجام داده است. در مقایسه با کلینتون، اوباما یک لیبرال دموکرات است و کلینتون موضعی میانه روانه تر دارد. در مواجهه با نمایندگان جمهوری خواه کنگره، بین اوباما و بیل کلینتون کدام یک بهتر عمل کردند؟ مسلما در حوزه کار با کنگره رویکرد کلینتون بسیار مؤثرتر و کارآمدتر بود. اکثر جمهوری خواهان در کنگره، از اوباما بدشان می آید. می توانید ببینید که اوباما هر تصمیمی می گیرد آنان با او مخالفت می کنند. به نظر من تقصیر بیشتر این نفرت ایجاد شده به گردن اوباماست. او در فاصله سال های ١٢-٢٠١١ میلادی تصمیم گرفت تنها با نمایندگان دموکرات کنگره برای تصویب قوانین و اجرای دستورکارهای اولیه خود همکاری کند و نتیجه آن ایجاد شرایط قطبی شده درون کنگره و میان نمایندگان دموکرات و جمهوری خواه بود؛ درحالی که کلینتون به طور مداوم از شرایط قطبی شدن جلوگیری می کرد و سعی داشت با نمایندگان هر دو حزب تعامل داشته باشد. برخی تحلیلگران باور دارند که کلینتون دموکراتی میانه رو با رویکردی محافظه کارانه بود و بر اولویت فرد بر جامعه تأکید داشت؛ درحالی که اوباما در رویکردی متفاوت بر لزوم اولویت جامعه بر فرد و نقش مهم تر آن باور دارد. نظر شما دراین باره چیست؟ بله درست است. بااین حال، باید بگویم اکنون جناح مسلط در حزب دموکرات جناح لیبرال هوادار اوباما است. این شرایط در دوران ریاست جمهوری کلینتون وجود نداشت. در نتیجه، اوباما درحال حاضر نماینده تفکر اصلی حاکم بر حزب دموکرات است که سبب شده او در جناح چپ آن حزب از نظر طیف بندی سیاسی قرار گیرد. در دهه های اخیر، فقط «دونالد ریگان» و کلینتون به عنوان رؤسای جمهوری آمریکا بودند که توانستند در دور دوم انتخابات نیز پیروز شوند. پرزیدنت اوباما نیز سومین رئیس جمهوری بود که توانست در انتخابات سال ٢٠١٢ میلادی برای دومین بار پیروز شود. علت اصلی پیروزی کلینتون و اوباما در دور دوم چه بود؟ علت اصلی برد کلینتون به دلیل رشد و شکوفایی اقتصاد آمریکا و کمک به ایجاد جهانی صلح آمیز تر بود. پیروزی اوباما در دور دوم به دلیل کاهش تهدیدات تروریستی، بهبود وضعیت اقتصادی و ترمیم آن و همچنین ضعف «میت رامنی»، به عنوان نامزد جمهوری خواهان برای مقابله با او بود. ذکر این نکته نیز ضروری است که کلینتون با اختلاف بیشتری در مقایسه با اوباما برنده شد. کلینتون در رقابتی سه نفره حضور داشت و اوباما در در رقابتی دونفره. اگر بخواهیم مقایسه ای انجام دهیم به طور کلی به نظرتان بیل کلینتون کارنامه موفق تری داشت یا اوباما؟ کلینتون در دور دوم ریاست جمهوری اش با استیضاح و همچنین رسوایی اخلاقی مواجه شد. اینها زخم های بزرگی بودند که خودش آنها را ایجاد کرد. در مقابل، اوباما کار دشوارتری را با کنگره برای پیشبرد برنامه هایش داشته است. در دور دوم ریاست جمهوری او، تروریسم یکی از اصلی ترین موضوعات بود و او دراین باره نتوانست حمایت اکثریت آمریکایی ها را کسب کند و مبارزه خوبی را انجام نداد. واقعیت آن است که دور دوم ریاست جمهوری معمولا با موفقیت ها و دستاوردهای کمتری در مقایسه با دور اول ریاست جمهوری همراه بوده است و این موضوع درباره هر دو رئیس جمهوری (اوباما و کلینتون) صدق می کند. به نظرتان تفاوت خاستگاه های اجتماعی و طبقاتی کلینتون و اوباما تا چه اندازه در رویکردها و تصمیمات سیاسی متفاوت آنان از یکدیگر تأثیرگذار بوده است؟ اوباما پیش از آنکه به مقام ریاست جمهوری برسد در زمره نخبگان آکادمیک و دانشگاهیان آمریکا قرار داشت و نظراتش نیز بازتاب دهنده تمایلات چپ گرایانه اوست که بیشتر نزد طبقه روشنفکر آمریکا دیده می شود. این موضوع می تواند علت محدودیت او در ایجاد ارتباط با طیف هایی از جامعه آمریکا را توضیح دهد. کلینتون اما هیچ گاه خاستگاه اجتماعی اش را فراموش نکرد و در سال های زمامداری خود، موضعی محافظه کارانه را در پیش گرفت. کلینتون به خوبی محافظه کاران را درک می کرد و دغدغه های جدی آنان را می شناخت، اما اوباما توجهی به خواسته ها و دغدغه های این طیف مهم از جامعه آمریکا نداشته است و آنان را جدی نمی گیرد، بلکه فراتر از آن، محافظه کاران را افرادی گمراه شده می داند که به مسائل روز زمانه خود بی توجه هستند. نتایج نظرسنجی گالوپ در سال ٢٠١٠ میلادی نشان می داد دموکرات ها دیدگاه مشابهی درباره پرزیدنت اوباما و کلینتون دارند، اما بااین حال، مستقل ها و جمهوری خواهان دیدگاه بهتری به کلینتون داشتند. دلیل اصلی این موضوع چیست؟ اوباما روحیه خاصی دارد که من می توانم آن را تعصب او به هم حزبی هایش و تحقیر ایدئولوژیک مخالفانش از سوی او بنامم. همین رویکرد موجب شده او تمایلی به کار با مخالفان و منتقدان نداشته باشد. این موضوع را می توان به طور جدی در متن سخنرانی ها و بیانیه های او نیز مشاهده کرد. او استراتژی آگاهانه قطبی کردن را در پیش گرفته است تا از این طریق واکنشی منفی از سوی جامعه به محافظه کاران ایجاد شود. کلینتون بیشتر تمایل داشت برای یافتن زمینه مشترکی با محافظه کاران تلاش کند و به خواسته های آنان توجه کند. استراتژی او جلوگیری از ایجاد شکاف تا حد ممکن بود. اوباما به این استراتژی توجه کمتری دارد. در مقایسه میان سیاست خارجی دولت های اوباما و کلینتون چه ارزیابی ای دارید؟ کدام یک با دشواری های بیشتری در عرصه سیاست خارجی مواجه بودند؟ شرایط بین المللی در دوران دو رئیس جمهوری بسیار متفاوت بود. اوباما با مشکلات جدی در حوزه امنیت ملی مواجه بود؛ از جمله در عراق، افغانستان و تروریسم بین المللی. کلینتون از این نظر شرایط ساده تری داشت و وقت عمده زمان ریاست جمهوری خود را صرف ایجاد صلح و رفاه نسبی کرد؛ دورانی که پایان جنگ سرد و پیش از حادثه ١١ سپتامبر بود. به نظر می رسد کلینتون در مقایسه با اوباما تمایل بیشتری به ورود مستقیم برای کمک به حل منازعات مسلحانه بین المللی داشت. چرا اوباما در مقایسه با کلینتون تمایل کمتری به مداخله نظامی در کشورهای دیگر دارد؟ در دوران کلینتون ارتش آمریکا بیش از زمان هر دیگری در خارج از کشور مأموریت انجام داد. بااین حال، این اقدامات در مقایسه با جنگ دیگر آمریکا در سطح بسیار کوچک تری بودند. کلینتون از قوه قهریه برای بحران های بشردوستانه در بالکان و هاییتی استفاده کرد. اوباما نگران تعهد درباره اقدام نظامی در خارج از مرزهای آمریکاست و در عوض حضور نظامی آمریکا را در سرتاسر خاورمیانه کاهش داده است. از همین روست که او بیشتر تمایل دارد با استفاده از پهپادها اهداف تروریستی را در دیگر کشورهای جهان هدف قرار دهد. چرا در قبال اقدامات نظامی در دوران کلینتون در خاورمیانه در مقایسه با اقدامات مشابه «جورج بوش»، میان افکار عمومی آمریکا واکنش منفی وجود ندارد؟ به نظرتان تفاوت این دو مداخله نظامی چه بود؟ دامنه عملیات نظامی بوش با اقدامات نظامی تحت فرماندهی کلینتون متفاوت بود. همچنین میزان پول هزینه شده و تلفات انسانی در عملیات صورت گرفته در دوران ریاست جمهوری بوش بسیار بیشتر از دوران ریاست جمهوری کلینتون بود. به همین دلیل است که اوباما از تکرار اشتباهات بوش در خاورمیانه جلوگیری می کند. یکی از مهم ترین تصمیم های گرفته شده در عرصه سیاست خارجی کلینتون درباره منازعه فلسطین و رژیم اسرائیل بود. اقدامات او به آغاز گفت وگوهای میان نمایندگان دو طرف کمک کرد و در نهایت به معاهده صلح انجامید. در مقایسه با او، به نظرتان رویکرد اوباما در قبال تلاش برای ازسرگیری مذاکرات تا چه اندازه کارآمد بوده است؟ معضل منازعه فلسطین و رژیم اسرائیل مسئله ای بدون راه حل در دسترس و موجود است؛ این نتیجه ای است که اوباما از شرایط حاکم بر منطقه در سال های اخیر گرفته است. همچنین به دلیل وجود چالش های دیگر در خاورمیانه، اوباما تصمیم گرفته تا بر موضوع منازعه فلسطینی- اسرائیلی تأکید زیادی نداشته باشد. برخی تحلیلگران بر این باورند که سیاست خارجی کلینتون مبتنی بر همکاری با متحدان سنتی آمریکا در خاورمیانه، از جمله رژیم اسرائیل، مصر و عربستان سعودی بود؛ در حالی که منتقدان اوباما اشاره می کنند که سیاست او در قبال موضوع هسته ای ایران سبب شده روابط واشنگتن با متحدان سنتی اش در منطقه دچار تنش شود. پیامدهای بلندمدت سیاست اوباما در قبال خاورمیانه به میزان زیادی وابسته به چگونگی حل تهدید «داعش» و رفتار ایران پس از توافق هسته ای است. دولت اوباما خواستار حفظ روابط حسنه با کشورهای سنی است؛ در حالی که دریافته راه های تازه ای نیز برای کار با ایران شیعه وجود دارد. آیا او توانسته است به این خواسته دست یابد؟ من دراین باره تردید جدی دارم. نظرتان درباره استراتژی مهار دوگانه کلینتون در قبال ایران و عراق که هر دو از سوی او به عنوان تهدیدهای اصلی برای آمریکا محسوب می شدند، در مقایسه با سیاست اوباما درباره کشورهای منطقه چیست؟ اوباما به طور آشکارا نشان داده هیچ باوری به استراتژی مهار در قبال ایران و عراق ندارد و این با رویکرد کلینتون متفاوت است. اوباما امیدوار است بتواند گشایش دیپلماتیک تازه ای با ایران ایجاد کند و سیاست خاورمیانه اش بتواند به ایجاد صلح بیشتر در منطقه بینجامد. این رویکرد با شک و تردید از جانب متحدان سنی در منطقه، از اسرائیل گرفته تا محافظه کاران درون آمریکا مواجه شده است. ارزیابی شما درباره رویکرد اوباما و کلینتون در قبال مسئله کوبا چیست؟ واقعیت آن است که کوبا مسئله بزرگی در آمریکا در میان سیاست مداران این کشور نیست. به نظر می رسد روابط تازه ایجادشده در دوران ریاست جمهوری اوباما با کوبا در راستای منافع ملی آمریکا و امری مطلوب است. کوبا یک کشور کوچک است با اقتصادی بسیار ضعیف. اوباما امیدوار است که افزایش اتحاد این دو ملت بتواند مسیر بسط دموکراسی در کوبا را تسهیل کند. ارزیابی شما درباره تفاوت میان رویکرد اوباما و کلینتون درباره مسائل حقوق بشری در خارج از آمریکا چیست؟ در مقایسه با اوباما، سیاست خارجی دولت کلینتون توجه بیشتری به موضوع حقوق بشر داشت. در آن دوران که می توان از آن به عنوان دوران صلح نسبی یاد کرد، کلینتون، در مقایسه با اوباما، برای وادارکردن دیگر دولت ها به رعایت موازین حقوق بشر فشار بیشتری اعمال می کرد. اوباما درباره چنین مداخلاتی تردید دارد. به طور خاص پس از شکست بهار عربی و آشکارشدن نتایج مداخله در لیبی شک و تردیدهای او بیشتر هم شده است. شواهد تاریخی نشان می دهند بیل کلینتون از ایده دموکراسی مبتنی بر اقتصاد بازار درباره روسیه حمایت می کرد. همچنین، در دوران او حمایت درخور توجهی از نیروهای هوادار آمریکا در روسیه و اوکراین شد. منتقدان اوباما بر این باورند او آن گونه که باید و شاید از نیروهای دموکراسی خواه در اوکراین حمایت نکرد و موضع شدیدی را نیز در قبال الحاق کریمه به روسیه تحت زمامداری «ولادیمیر پوتین» نگرفت. نظر شما درباره سیاست دو رئیس جمهوری درباره روسیه چیست؟ روسیه در دوران کلینتون نظامی نسبتا دموکراتیک بود که با دشواری های بسیاری مواجه بود؛ اما اکنون آن کشور به طور کاملا اقتدارگرایانه و تحت رهبری پوتین اداره می شود. در نتیجه، چالش ها در دو زمان متفاوت کاملا با یکدیگر فرق دارند. سیاست تعامل و تنظیم مجدد روابط واشنگتن- مسکو که در دوران اوباما در پیش گرفته شد، سیاستی کاملا شکست خورده بوده است و به نظر می رسد شخص او از اقدامات اخیر پوتین شگفت زده شده است. به گمان من سردی حاکم بر روابط دو کشور تا پایان زمان ریاست جمهوری اوباما حفظ خواهد شد. این گفتگو در ویژه نامه نوروزی روزنامۀ شرق منتشر شده است 94110
سه شنبه ، ۱۰فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتاق نیوز]
[مشاهده در: www.otaghnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها