محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831382410
هنوز زیر همان چراغ ایستاد ه ام!
واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: قدس آنلاین- ویژه نامه مردم- لیلا کردبچه؛ یک روز گرم زمستانی د ر د فتر شعر و موسیقی وزارت ارشاد ، د ر مجموعه تالار وحد ت میزبانمان بود . با صمیمت و صد اقت به سؤال هایمان پاسخ د اد و د رحالی که به یاد خاطره های د وست د اشتنی حضور نخستینش د ر حرم امام رضا(علیه السلام) افتاد ه بود ، از آن زیارت سرشار از احساس و شعر گفت.جناب استاد بهمنی! شما غزلی د ارید با مطلع «شرمند ه ام که همّت آهو ند اشتم/ شصت و سه سال راه به این سو ند اشتم» که برای امام رضا(ع) نوشته اید . چه شد پس از 63 سال این غزل را نوشتید ؟ ماجرای این شعر آن است که د ر 63 سالگی، برای د اوری جشنوارۀ شعر رضوی به مشهد مقد س د عوت شد م و متأسفانه تا آن سن، هنوز این سعاد ت را پید ا نکرد ه بود م که طلبید ه شوم. به همین خاطر آن د عوت، برای من د عوت بسیار مهمی بود . برای شرکت د ر آن جشنواره، د اورها را همراه با خانواد ه د عوت کرد ه بود ند و همسرم خیلی اصرار د اشت که به آن سفر برویم، امّا من از آنجا که تا آن سن و سال هنوز سعاد ت طلبید ه شد ن نصیبم نشد ه بود و خود م را هم مقصر می د انستم، شرمند ه بود م و از طرفی به همسرم می گفتم من تا به امروز هیچ شعری برای امام رضا(علیه السلام) نگفته ام. حالا چطور بروم به این سفر؟ امّا به هرحال با اصرارهای همسرم تصمیم گرفتیم و روانه این سفر شد یم و د ر نهایت به نقطه ای رسید م که این غزل، خود ش اتفاق افتاد و بر زبان و قلمم جاری شد . گفتید به نقطه ای رسید ید که این غزل آنجا اتفاق افتاد . آن نقطه، چه فضایی د اشته؟ کجا بود ه؟ - زمانی که ما به مشهد رسید یم، شب تولد امام رضا(علیه السلام) بود . یک شب سرد زمستانی که خیلی هم شلوغ بود . ما د ر هتلی نزد یک حرم اقامت کرد یم و از د وستان مشهد ی پرسید یم برای رفتن به حرم، چه ساعتی بهتر و خلوت تر است؟ و به ما گفتند ساعت 3 نیمه شب زمان مناسبی است و خلوت تر است، ما هم ساعت 3 بامد اد از هتل به سمت حرم حرکت کرد یم. وقتی رسید یم، د اخل صحن خلوت بود و من فکر کرد م د اخل حرم هم همین طور است. همان جا از همسرم جد ا شد م و برای آنکه پس از زیارت، همد یگر را گم نکنیم، د ر همان صحن، زیر یک چراغ برق قرارگذاشتیم که بعد هرد و به همان جا برگرد یم. امّا وقتی د اخل حرم شد م، د ید م خیلی شلوغ است. عد ۀ زیاد ی د ر حرم ایستاد ه، یا نشسته بود ند و آن قد ر شلوغ بود که نمی توانستم تصوّر کنم که بروم جلو و د ستم به ضریح برسد . اصلاً نمی شد د ر آن شلوغی قد م از قد م برد اشت یا جلوتر را د ید . وقتی این صحنه را د ید م، خیلی ناراحت شد م. همانجا ایستاد م با امام رضا(علیه السلام) حرف زد م و از د ور د رد د ل کرد م و ابراز شرمند گی کرد م و با خود م گفتم حقّم است، من که پس از این همه سال با د ست خالی به اینجا آمد ه ام، چه توقعی د ارم؟ و خد احافظی کرد م و برگشتم. همان موقع فکر کرد م خانمم هم د ر فضایی به همین شکل قرار گرفته و لابد او هم نتوانسته جلو برود و هر لحظه ممکن است برگرد د و من را پید ا نکند . به همین د لیل خود م را به سرعت به زیر همان چراغ رساند م. امّا همسرم هنوز نیامد ه بود و همین که زیر آن چراغ قرارگرفتم، یک د فعه بر زبان آمد که «شرمند ه ام که همّت آهو ند اشتم/ شصت وسه سال راه به این سو ند اشتم» استاد بهمنی! آن شب د ر آن فضا، همین یک بیت را سرود ید و بعد ها اد امه اش د اد ید یا بیت های د یگری هم آن شب سرود ه شد ؟ - تمامیِ بیت های آن غزل، همان شب، همان جا اتفاق افتاد . بیت ها بی وقفه و پشت سرهم می آمد ند ، بد ون آنکه تلاشی بکنم. بد ون آنکه به رد یف و قافیه و وزن و این چیزها فکر کنم. همین طور بیت ها خود شان می آمد ند . د اشتم وضعیّت د رونی و روحی ام را با صمیمیّت تمام اعتراف می کرد م. د اشتم صاد قانه د رد د ل می کرد م و د ست خود م نبود . تا به خود م آمد م د ید م غزلی که تا چند ساعت پیش از نبود نش و نگفتنش شرمند ه بود م، خود ش آمد ه و همین طور خود به خود بر زبانم جاری شد ه که «اقرار می کنم که من ـ این های وهوی گنگ ـ/ ها د اشتم همیشه ولی هو ند اشتم/ جسمی معطر از نفسی گاه د اشتم/ روحی به هیچ رایحه خوشبو ند اشتم/ فانوس بخت گمشد گان همیشه ام/ حتی برای د ید ن خود سو ند اشتم/ وای به من که با همۀ هم زبانی ام/ د ر خانواد ه نیز د عاگو ند اشتم...» همین طور شعر را با خود م زمزمه می کرد م و خیلی خوشحال بود م و احساس سبکی می کرد م. از طرفی نگران همسرم بود م که د یر کرد ه و از طرفی نگران بود م که تا پیش از رسید ن به هتل و کاغذ و قلم، چیزی از غزل از ذهنم پاک بشود و نتوانم بنویسم. کاغذ و قلم هم همراهم نبود . د ر همین حال وهوا و نگرانی ها بود م که د ید م همسرم از د ور می آید . از همان فاصله با شتاب، با د ست اشاره کرد م که سمت من نیاید ، برود به سمت خروجی که من هم بروم و زود تر خود مان را به هتل برسانیم. حس غریبی بود . به حافظه ام اعتماد ند اشتم که تا رسید ن به کاغذ و قلم بتواند شعر را حفظ کند . همسرم هم متعجب بود که چرا این قد ر عجله د ارم. د ر نهایت به هتل رسید یم و شعر را همان طور که اتفاق افتاد ه بود ، بی کم وکاست روی کاغذ آورد م و خیالم راحت شد . پس از گذشت سال ها از سرود ن آن غزل، هنوز هم همان حسّ و حال وهوا را نسبت به آن د ارید ؟ یا آن حس کمرنگ شد ه؟ هنوز همان حسّ و حال را د ارم. هنوز آن غزل را که می خوانم، خود م را د ر همان نیمه شب سرد زمستانی، زیر همان چراغ می بینم که ایستاد ه ام، خجالت زد ه ام، د رد د ل می کنم و یک د فعه می بینم که د ارم حرف هایم را د ر قالب غزل می زنم. آن شب، اتفاق افتاد ن آن غزل، من را به یقین و باور عجیبی رساند . همین باور است که سبب شد ه بگویم آن غزل اتفاق افتاد و نمی گویم آن غزل را نوشتم. آن شب برای نخستین بار، د ر آن صحن و آن فضا و زیر آن چراغ، با عمق وجود م د رک کرد م اینکه معتقد یم شعر ذاتی است و می گوییم ناگهانی است و خود ش باید اتفاق بیفتد ، چقد ر د رست است. آن شب بود که فهمید م شعر اگر بخواهد اتفاق بیفتد ، به طور خود جوش و ناگهانی اتفاق می افتد و می آید و آن وقت کسی که فکر می کنیم شاعر است، د ر حقیقت فقط کاتب آن اتفاق است. آن شب باور کرد م که شعر خود ش می آید و خود ش اتفاق می افتد و خود ش، کاتبِ خود ش را انتخاب می کند ؛ کاتبی را که نزد یک ترین حسّ و حال وهوا را به آن د اشته باشد . غیر از غزلی که برای اما م رضا(علیه السلام) سرود ید ، یا به قول خود تان اتفاق افتاد ، چنین تجربه ای را برای شعر د یگری هم د ارید ؟ - یک بار د یگر هم چنین اتفاقی برای من افتاد ه بود و آن مربوط می شود به د ید نِ ماد رم د ر خوابی و شنید ن حرف هایی از او که پس از آن، وقتی عرق ریزان بید ار شد م، این بیت ها من را برای نوشتن خود انتخاب کرد ند که «بی سایه مرا آن نور با خویش کجا می برد ؟/ بی پرسش و بی پاسخ می رفت و مرا می برد / ها گفت تماشاکن گل خاک عزیزان را/ لایق نشد ی ورنه این خاک تو را می برد » و... امّا پس از آن شعر، به چنین یقینی نرسید ه بود م و متوجه اتفاقی که افتاد ه بود ، نشد ه بود م. لازم بود اتفاق د یگری د ر جای عزیزتری بیفتد تا به چنین د رک و یقینی برسم. بعد ها چه بازخورد ی از آن غزل د ید ید که برایتان عجیب یا جالب بود ه؟ چند سال بعد با من تماس گرفتند و گفتند می خواهیم بیت آخر غزلتان را استفاد ه کنیم و جایی که زائران حضور د ارند ، بنویسیم و قرار د هیم و این ها... برای من عجیب بود که چرا بیت آخر؟ من خود م به بیت های د یگر، حسّ بیشتری د اشتم. بیت آخر این بود که «خواند ه و یا نخواند ه به پابوس آمد م؟/ د یگر سؤال د یگری از او ند اشتم». به کسی که تماس گرفته بود گفتم چرا بیت آخر؟ و جوابی که او به من د اد خیلی برایم جالب بود . به من گفتند بیشتر کسانی که به زیارت امام رضا(علیه السلام) می آیند ، ترد ید د ارند که آیا د عوت شد ه اند و طلبید ه شد ه اند ؟ یا اینکه د عوت نشد ه اند و میهمان ناخواند ه اند . این بیت انگار از د ل همۀ این آد م ها برآمد ه و من د ید م آن نیمه شبی که این غزل د ر من جاری شد ه بود ، د قیقاً همین ترد ید با من هم بود که واقعاً طلبید ه شد ه ام؟ یا میهمان ناخواند ه ام؟ این غزل تحولات روحی زیاد ی د ر من ایجاد کرد و موجب شد پس از آن، بارها، با زمزمه کرد ن آن، یکباره به خود م بیایم، ببینم پرکشید ه ام به سمت مشهد .
دوشنبه ، ۹فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[مشاهده در: www.qudsonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها