واضح آرشیو وب فارسی:اتاق خبر 24: در این گزارش سعی داریم مروری کوتاه بر مذاکرات هسته ایران طی چندسال اخیر به خصوص وقایع رخ داده در سال 94 داشته باشیم.به گزارش خبرنگار اتاق خبر 24 : شاید به جرات بتوان گفت که قضیه پرونده هسته ای ایران یکی از موضوعات مشترکی باشد که نه تنها در یک دهه اخیر یکی از دغدغه های مردم ایران بشمار رفته است بلکه ذهن مجامع جهانی را نیز به نوعی به خود جلب کرده است. مذاکرات هسته ای ایران و غرب در سال 2003 آغاز شد. در آن زمان سه کشور انگلستان و فرانسه و آلمان، پیشنهاد ارائه شده از سوی کشورمان را بررسی کردند و نهایتاً طی سال 2006 میلادی، با پیوستن روسیه، آمریکا و چین، گروه 1+5 تشکیل شد. در این گزارش سعی داریم مروری کوتاه بر مذاکرات هسته ایران طی چندسال اخیر به خصوص وقایع رخ داده در سال 94 داشته باشیم: آغاز دیپلماسی دولت یازدهم در مسئله هسته ای کشور با سفر رئیس جمهور برای شرکت در اجلاس سران کشورهای جهان به سازمان ملل کلید خورد. توافقنامه ژنو در 3 آذر 92 توافقنامه ای بین ایران و گروه 5+1 امضا شد که به توافقنامه ژنو مشهور شد. این توافقنامه مدتی موقت و شش ماهه داشت و بعد از امضا شدن توسط وزیر امور خارجه و به خاطر نقص های حقوقی فراوان در متن توافقنامه مورد انتقاد شدید کارشناسان قرار گرفت. در تاریخ ۸ آذر ۹۲ ، یعنی کم تر از یک هفته بعد از امضای توافق ژنو، اتحادیه ی اروپا، نام شرکت مدیریت ساخت نیروگاه های هسته ای ایران و ۱۶ شرکت کشتیرانی را به فهرست شرکت های ایرانی تحت تحریم این اتحادیه افزود. این در حالی بود که اعمال نشدن هرگونه تحریم جدید بر علیه ایران جزئی از این قرارداد بود که زیر پا گذاشته شد. از آنجا که توافق ژنو دوره 6 ماهه داشته و پس از آن باید دوطرف به توافق نهایی برسند، در 29 بهمن ماه دور اول مذاکرات وین آغاز شد. این مذاکرات با هدف رسیدن به یک توافق جامع و بلند مدت در هتل "پاله کوبورگ" اتریش آغاز به کار کرد و پس از 3 روز گفتگوی فشرده این مذاکرات با وجود اختلافات بسیار به پایان رسید. 26 اسفندماه جواد ظریف به همراه تیم سیاست خارجی دولت برای انجام دور دوم این مذاکرات در مقر اروپایی سازمان ملل به اتریش سفر کرد اما اختلافات فراوان همچنان باقی ماند و این گفتگو ها نیز بی نتیجه باقی ماند. بنابر توافق انجام شده در دور دوم، مذاکرات دور سوم در 18 فروردین 93 آغاز شد. این بار نیز عالی ترین مقام وزارت خارجه یعنی جواد ظریف به اتریش رفت تا شاید عزم جدی خود در حل مسئله را نشان دهد، اما این حضور هم برای طرف غربی فاقد ارزش بود و نتوانست به پیشرفت مذاکرات کمک چندانی کند. دور چهارم و پنجم مذاکرات نیز انجام و بحث ها به روی متن توافق جدی تر شد. دور ششم، دور نهایی مذاکرات هسته ای دور ششم، دور نهایی مذاکرات هسته ای بود که از 11 تیر آغاز و تا 28 تیر ادامه یافت. اما زیاده خواهی آمریکا و طرف های غربی، رسیدن به هرگونه توافقی را غیر ممکن می کرد به همین جهت اغلب بحث های وین6 پیرامون تمدید زمان توافق ضعیف ژنو بود که در پایان با تمدید 4 ماهه آن یعنی آذر 93 موافقت شد. آذر 1393 هتل کوبورگ بی تردید کانون توجه بیشتر خبرنگاران و رسانه ها بود. همه منتظر برخاستن دود سفید از دودکش های کوبورگ بودند اما در پایان این دور از مذاکرات و دیدارها، دو طرف با گرفتن عکس یادگاری پایان مذاکرات را اعلام کردند. نتیجه مذاکرات، تمدید هفت ماه و هفت روزه مذاکرات بود. 29 اسفند ماه 1393: آخرین دور مذاکرات ایران و کشورهای 1+5 در سال 93 در لوزان سوئیس با حضور همه وزرای امور خارجه برگزار شد. مذاکرات ظریف- کری و صالحی - مونیز در لوزان ساعت ها و در بعضی از شب ها تا نزدیک صبح ادامه داشت. عربستان در اولین روز این مذاکرات به یمن حمله کرد. اما مذاکرات هسته ای به روایت تقویم شمسی سال 94: 5 تا 13 فرودین 1394: اولین دور مذاکرات هسته ای در سال جدید در وین در روزهای پایانی ضرب الاجل تعیین شده 7 ماهه توافق برگزار شد. در پایان این مذاکرات، ظریف و فدریکا موگرینی، بیانیه مشترکی را قرائت کردند که این بیانیه مبنای نگارش متن برنامه جامع اقدام مشترک شد. این بیانیه هیچ الزام حقوقی نداشت. صدور بیانیه تفاهم هسته ای سوئیس 13 فروردین 1394: حسن روحانی، رئیس جمهوری پس از صدور بیانیه تفاهم هسته ای سوئیس در صفحه توئیتر خود نوشت: «اکنون پای تلفن هستم و از محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه، صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی و همه مذاکره کنندگانمان به خاطر تلاش های خستگی ناپذیرشان تشکر کردم». انتشار برنامه جامعه اقدام مشترک (برجام) 6 تا 24 تیر ماه 1394: آخرین دور مذاکرات هسته ای پس از 28 روز گفتگوهای فشرده کارشناسان، معاونان و وزرای امور خارجه ایران و کشورهای 1+5 پایان یافت. در پایان این دور از مذاکرات سند «برنامه جامع اقدام مشترک» در 159 صفحه منتشر شد. ظریف و موگرینی در بیانیه مشترک پایانی تأکید کردند: «این پایان مذاکرات ماست، اما پایان کار مشترک ما نیست. آنچه ما امروز اعلام می کنیم تنها یک توافق نیست، بلکه یک توافق خوب است؛ توافقی خوب برای همه طرف ها و برای کل جامعه بین الملل.» 29 تیر ماه 1394: این توافق در تاریخ ۲۹ تیر ماه ۱۳۹۴ در شورای امنیت به رأی گذاشته شد. شورای امنیت سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه 2231 هر شش قطعنامه قبلی بر علیه ایران را از روز اجرای برجام لغو کرد. تصویب برنامه جامع اقدام مشترک 27 شهریور ماه 1394: برنامه جامع اقدام مشترک در کنگره آمریکا تصویب شد. 21 مهر 1394: برنامه جامع اقدام مشترک در مجلس شورای اسلامی تصویب شد. 26 مهر ماه 1394: روز تصویب این جمع بندی به عنوان توافق نهایی بود. اتحادیه اروپا با صدور بیانیه ای همه تحریم های اقتصادی مالی مرتبط با برنامه هسته ای ایران را از روز اجرا لغو کرد. در همین تاریخ بیانیه مشترک ظریف و موگرینی به منظور تصویب برجام نیز منتشر شد. 29 مهر 1394: رهبر انقلاب الزامات 9 گانه اجرای برجام را به رئیس جمهور ابلاغ فرمودند. 24 آذر 1394: پیش نویس قطعنامه 1+5 برای بسته شدن موضوع پی ام دی روز سه شنبه 24 آذر در جلسه فوق العاده شورای حکام با اجماع و به اتفاق آرا به تصویب رسید.طبق برجام، کشورهای 1+5 متعهد شده بودند پیش نویس قطعنامه ای را تهیه کنند که با تصویب آن پرونده پی.ام.دی یا همان مطالعات ادعایی بسته شود. در تهیه این پیش نویس با ایران هم مشورت شد. دومین کمیسیون مشترک ایران و 1+5 که 16 آذر در وین با حضور سید عباس عراقچی رییس ستاد پیگیری اجرای برجام برگزار شد به همین موضوع اختصاص داشت. 8 دی 1394: ایران 11 تن اورانیوم غنی شده به روسیه ارسال و 200 تن کیک زرد دریافت کرد. روز اجرای برجام 27 دی 1394: روز اجرای برجام. در این روز در پی انتشار گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی که اجرای تعهد ایران را تضمین کرد، کلیه تحریم های هسته ای علیه ایران بلااثر شد. "روز اجرایی" را می توان گفت مرجله آخر از تلاش های تیم هسته ای بود که در آن برنامه جامع اقدام مشترک رسما وارد مرحله اجرایی شد.
دوشنبه ، ۹فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتاق خبر 24]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]