تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835283739
پیش بینی پوتین از وقوع انقلاب رنگی در روسیه+عکس
واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: محبوبیت پوتین در میان مردم روسیه و برخورد دموکراتیک او با مخالفانش موجب نمی شود تا غربی ها دست از تلاش برای سرنگونی او بردارند. از نظر آمریکایی ها، تا زمانی که پوتین رئیس جمهور روسیه است، برنامه ریزی برای انقلاب رنگی در این کشور باید ادامه پیدا کند.تعریف انقلاب های رنگی ممکن است در نظر برخی کارشناسان متفاوت باشد، اما عمدتاً انقلاب رنگی به جنبش هایی اطلاق می شود که در سال های اول قرن 21 در چندین کشور از جمله اعضای سابق اتحاد جماهیر شوروی و برخی کشورهای خاورمیانه رخ داد. برخی ریشه این انقلاب ها را در به اصطلاح «انقلاب قدرت مردمی» فیلیپین می دانند که به «انقلاب زرد» موسوم شده است. شباهت های انقلاب های رنگی انقلاب های رنگی معمولاً با مقابله غیرخشونت آمیز یا «مقاومت مدنی» در مقابل دولت هم راه هستند. این کار از طریق روش هایی مانند تظاهرات، اعتصاب و ایجاد اختلال در روند عادی عمل کردهای اجتماعی انجام می شود و هدف، سرنگونی حکومت است که با عنوان هایی مانند دست یابی به «دموکراسی» تزئین می گردد. این جنبش ها مشخصاً یک رنگ یا گُل را به عنوان نماد خود و برای تأثیرگذاری بیش تر و نمایش اتحاد انتخاب می کنند. نکته قابل توجه در اکثر قریب به اتفاق (و چه بسا همه) انقلاب های رنگی، نقش مهم سازمان های غیردولتی و به ویژه فعالان دانش جویی در سازمان دهی اعتراضات و طراحی روش های خلاقانه برای مقاومت غیرخشونت آمیز است. یکی از واضح ترین مشخصه های انقلاب های رنگی، برجسته شدن یک رنگ به عنوان نماد اتحاد است انقلاب های رنگی در کشورهای مختلف، نتایج متفاوتی داشته است. به عنوان مثال، «انقلاب بولدوزر» سال 2000 در یوگسلاوی سابق، «انقلاب رز» سال 2003 در گرجستان، و «انقلاب نارنجی» سال 2004 در اوکراین، در رسیدن به اهداف خود موفق بودند. در عین حال، جنبش های دیگری مانند «جنبش سبز» در ایران، راه به جایی نبردند. هم چنین در اغلب انقلاب های رنگی (اگرچه نه در همه آن ها)، فاز اصلی و نهایی جنبش، با تظاهرات های گسترده خیابانی پس از برگزاری یک انتخابات مهم، و یا تجمع های بزرگ پیش از انتخابات برای درخواست برگزاری یک انتخابات عادلانه، کلید می خورد و اگر این فاز تا انتها موفقیت آمیز باشد، به استعفا و یا سرنگونی مقامات حکومتی منجر خواهد شد. بر خلاف آن چه شاید تصور شود، انقلاب های رنگی تنها در چند کشور محدود اتفاق نیفتاده است، بلکه برخی حتی تا 22 کشور را در لیست کشورهایی آورده اند که در آن ها انقلاب رنگی رخ داده است، اگرچه این انقلاب ها در همه موارد موفق نبوده اند. از جمله این کشورها، پرتغال (میخک، 1974)، فیلیپین (زرد، 1986)، چک اسلواکی (مخمل، 1989)، یوگسلاوی (بولدوزر، 2000)، گرجستان (رز، 2003)، اوکراین (نارنجی، 2004)، عراق (بنفش، 2005)، لبنان (سِدر، 2005)، کویت (آبی، 2005)، ایران (سبز، 2009)، تونس (یاسمین، 2010)، مصر (کُنار، 2011)، چین (یاسمین، 2011) هستند (منابع صرفاً جهت آشنایی مختصر با انقلاب هاست و محتوا، آمار، یا موضع آن ها مورد تأیید مشرق نیست). سبز، رنگ انتخاب شده برای انقلاب رنگی در ایران بود علاوه بر این 22 کشور، جنبش های مرتبط و تلاش های مشابه در کشورهایی مانند ارمنستان، آذربایجان (جنبش های «یوکس!» (= نه!) به رنگ سبز، «ینی فکر» (= فکر جدید) به رنگ نارنجی که از اوکراین گرفته بودند، «ماگام» (= وقتش است)، و «دالگا» (= موج))، بلاروس، برمه، چین، مولداوی، مغولستان، پاکستان، ازبکستان (جنبش های «شدت»، «بولگا»، و «ازبک آزاد») و البته روسیه (که در ادامه گزارش، مفصلاً به آن خواهیم پرداخت) نیز شکل گرفته است که عمدتاً ناموفق بوده اند. دست آمریکایی پشت پرده انقلاب های رنگی شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد، شمار قابل توجهی از انقلاب های رنگی طی سال های اخیر، در حقیقت «انقلاب» نبوده اند، بلکه کودتای نرم به دست دولت آمریکا بوده اند (گزارش های مشرق را از این جا ، این جا ، این جا ، این جا ، این جا و این جا بخوانید) . اگرچه در این گزارش قصد آن را نداریم تا به طور مفصل به این شواهد بپردازیم، اما شباهت ها و مهم تر از آن، ارتباط تنگاتنگ میان جنبش های دانش جویی و رهبران آن ها در بسیاری از این انقلاب های رنگی، به خوبی نشان می دهد یک دست واحد و حمایت قدرتمند و هدفمند پشت همه آن هاست. یک جست وجوی ساده اینترنتی درباره جنبش های دانش جویی «آتپور!» (= «مقاومت!») در صربستان، «کمارا!» (= بَس!) در گرجستان، «زوبر» (= نوعی گاومیش آمریکایی) در بلاروس، «مجافت!» (= بَس!) در آلبانی، «پورا!» (= وقتش است!) در اوکراین نشان می دهد که کم تر کارشناسی (هر چه قدر هم که حامی سیاست های واشنگتن باشد) ارتباط مستقیم بودجه وزارت خارجه آمریکا با این جنبش ها و تغییر حکومت در کشورهای هدف آن ها را انکار می کند. نماد «مشت گره کرده» در میان بسیاری از جنبش های جوانان در کشورهای هدف انقلاب رنگی، کم و بیش مشترک است علاوه بر شواهد موجود که ارتباط وزارت خارجه آمریکا با انقلاب های رنگی دهه های اخیر را نشان می دهد، اظهارات مقامات کشورهای مختلف نیز برخی حقایق پشت پرده را افشا کرده است. نه تنها مقامات در کشورهایی که هدف انقلاب های رنگی آمریکا بوده اند، بلکه تقریباً تک تک دولت های ضدآمریکایی از تلاش های آمریکا برای تغییر حکومت هایشان شکایت کرده اند. مثال هایی که در ادامه آورده می شود، نشان می دهد بعید است شباهت این اظهارنظرها به یک دیگر، صرفاً «تصادفی» باشد. ژوئن سال 2007 وقتی دولت ونزوئلا شبکه تلویزیونی «آرسی تی وی» را تعطیل کرد، عده ای از جوانان این کشور دست به اعتراضاتی زدند که از نظر «هوگو چاوز» رئیس جمهور این کشور، توسط غرب و با هدف اجرای یک «کودتای نرم» مانند اوکراین و گرجستان، سازمان دهی شده بود. هم چنین مقامات چینی نیز اعتراضات سال 2014 در هنگ کنگ را (که نام «انقلاب چتری» را به خود گرفت) حاصل دخالت، طرح ریزی و کنترل آمریکا دانستند. روسیه از اهداف اصلی انقلاب رنگی مقامات دولتی در روسیه نیز به عنوان یکی از اصلی ترین اهداف تلاش های مداخله جویانه و خراب کارانه واشنگتن، بارها از سیاست های تغییر رژیم کاخ سفید انتقاد و درباره پیگیری این سیاست در قبال کرملین هشدار داده اند. از جمله، «سرگئی شویگو» وزیر دفاع روسیه و «سرگئی لاوروف» وزیر خارجه این کشور در اظهارات خود، انقلاب های رنگی را نوع جدیدی از جنگ دانسته اند. «سرگئی لاوروف» وزیر خارجه روسیه از مقاماتی است که درباره وقوع انقلاب رنگی با دخالت غربی ها در کشورش هشدار داده است به طور خاص، مقامات نظامی روسیه ماه مارس سال 2014 طی سومین «کنفرانس امنیت بین المللی» وزارت دفاع این کشور، انقلاب های رنگی را «روی کرد جدید آمریکا و اروپا به جنگ، با تمرکز بر ایجاد انقلاب های بی ثبات کننده در کشورهای دیگر و تأمین منافع امنیتی خود با هزینه کم تر و حداقل تلفات» توصیف می کنند. ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه نیز دست کم از دو سال پیش گفته که کشورش باید از وقوع هرگونه انقلاب رنگی جلوگیری کند. وی نوامبر سال 2014 طی نشست با مشاوران خود در «شورای امنیت» روسیه ضمن اشاره به تهدیداتی نظیر مهاجرت غیرقانونی و سایت های «رادیکال» اینترنتی که اقدام به استخدام جوانان می کنند، گفت: «در دنیای مدرن، از افراطیگری به عنوان یک ابزار ژئوپلتیک و برای گسترش نفوذ استفاده می شود. پوتین با تصریح تلاش های آمریکا برای به زانو درآوردن روسیه و نقش این کشور در سرنگونی رئیس جمهور طرفدار مسکو در اوکراین، واشنگتن را به تحریک اعتراضات علیه خودش در زمستان سال های 2011 و 2012 متهم کرد و گفت: «ما می بینیم موج به اصطلاح انقلاب های رنگی، چه پیامدهای غم انگیزی را به دنبال داشته است. این [پیامدها] برای ما یک درس و یک هشدار است. باید هر چه می توانیم انجام دهیم تا اتفاقی مشابه [انقلاب های رنگی] هرگز در روسیه رخ ندهد.» پوتین در نشستی با اعضای «شورای امنیت» روسیه درباره وقوع انقلاب رنگی در کشورش هشدار داد اما تهدیدهایی که پوتین و دیگر مقامات روس از آن سخن می گویند چیست؟ اگرچه ممکن است تصور شود که روسیه به عنوان یک ابرقدرت، از سیاست تغییر رژیم آمریکا در امان است، اما به هیچ عنوان این گونه نیست. پوتین نه تنها درباره انقلاب رنگی آمریکایی در کشورش هشدار داده، بلکه شواهد نشان می دهد که مسکو خود را برای مقابله با یک انقلاب رنگی پیش یا پس از انتخابات مجلس در ماه سپتامبر سال جاری آماده کرده است. شاید یکی از شواهدی که پوتین را مجاب کرده که آمریکایی ها به دنبال اجرای انقلاب رنگی در کشورش هستند، شکل گیری جنبش جوانان «اوبورونا» (= دفاع) باشد که شباهت غیرقابل انکاری با جنبش های مشابهی دارد که در ابتدای گزارش به آن ها اشاره کردیم. اوبورونا از سال 2005 رسماً تأسیس شد و اکنون در دست کم 25 شهر روسیه، از جمله مسکو شعبه دارد. این جنبش که از انقلاب نارنجی در اوکراین الهام گرفته است، هم چنان تلاش می کند تا نظام روسیهرا به سوی لیبرالیسم غربی سوق بدهد. نفوذ عناصر مخالف پوتین در ساختار دولتی روسیه از جمله از طریق انتخابات های محلی، تا جایی برای غربی ها هیجان انگیز است که «رادیو اروپای آزاد» که خود یکی از پایه های پروپاگاندا، نفوذ، و بی ثبات سازی در کشورهای هدف غربی ها به شمار می رود، نتوانسته برای این تحولات، نامی انتخاب نکند. این شبکه رادیویی به جای انتخاب نامی رادیکالی مانند «انقلاب رز» یا «انقلاب نارنجی»، تصمیم گرفته تحولات روسیه را «انقلاب لاک پشتی» نام گذاری کند. «رادیو اروپای آزاد» مخالفت ها با پوتین در روسیه را «انقلاب لاک پشتی» توصیف می کند مخالفان در روسیه البته به دسته های مختلفی تقسیم می شوند و قطعاً همه آن ها خواهان سرنگونی پوتین نیستند. بنابراین ظهور نمادهایی مانند «نوارهای سفید» با عنوان «برای روسیه ای بدون پوتین»، برگزاری یک سری راه پیمایی موسوم به «راه پیمایی مخالفان» در مسکو، سنت پترزبورگ، و چند شهر دیگر روسیه طی سال های 2006 و 2007، اتخاذ «استراتژی-31» (برگزاری راه پیمایی در سی و یکمین روز ماه های 31 روزی در اشاره به بند 31 قانون اساسی روسیه مبنی بر حق برگزاری تجمع مسالمت آمیز)، تشکیل ائتلاف «روسیه دیگر»، و برگزاری تظاهرات طی سال های 2011 تا 2013 در اعتراض به «تقلب» در انتخابات پارلمان (که برخی رسانه های انگلیسی زبان با خوش خیالی آن را «انقلاب برفی» هم نامیدند)، همگی نشان می دهد که پوتین حق دارد از تلاش غربی ها برای انقلاب رنگی در روسیه صحبت کند. رفتن یا نرفتن پوتین، مسئله این است ولادیمیر پوتین ماه فوریه سال جاری طی نشست سالانه «سرویس امنیتی فدرال» روسیه اطلاعاتی را افشا کرد که قطعاً جالب توجه بود. وی در سخنرانی خود در این نشست (که یکی از مهم ترین سخنرانی های سالانه پوتین محسوب می شود) گفت سرویس امنیتی فدرال، اطلاعاتی متقن دارد که نشان می دهد غرب در حال طراحی نقشه هایی برای ایجاد تنش سیاسی در روسیه پس از انتخابات تعیین کننده مجلس است. البته پوتین صراحتاً از عبارت «انقلاب رنگی» استفاده نکرد، اما اشاره های ضمنی او به این مسئله آشکار بود. پوتین در نشست «سرویس امنیتی فدرال» خواستار مقابله با تلاش های آمریکا برای انقلاب رنگی در روسیه شد رئیس جمهور روسیه در صحبت های خود از «دشمنان خارجی» و «تهدید مستقیم علیه حاکمیت» کشورش گفت. وی تأکید کرد: «متأسفانه دشمنان ما در بیرون دارند خود را [برای انتخابات پارلمان] آماده می کنند.» پوتین با اشاره به این که تکنیک های آن ها کاملاً شناخته شده است، از سرویس امنیتی فدرال خواست تا «هر اقدامی برای نفوذ خارجی را سرکوب کنند.» پوتین تصریح کرد: «بدخواهان خود را برای این انتخابات آماده کرده اند. بنابراین همه باید بدانند که ما در دفاع از منافع خود مصمم هستیم و طبق قانون عمل خواهیم کرد.» نهادهای مختلفی در آمریکا علاوه بر نومحافظه کاران در وزارت خارجه برای وقوع هرگونه شورشی در روسیه لحظه شماری می کنند، اگرچه که احتمال وقوع یک کودتای موفق در مسکو آن گونه که آمریکایی ها آرزویش را دارند، ناچیز است. هیچ اپوزیسیون قدرتمندی علیه دولت فعلی روسیه وجود ندارد و اندک مشکلات اقتصادی در این کشور هم مسلماً نمی تواند مردم را علیه دولت بشوراند. اگر این گونه بود، مردم باید «بوریس یلتسین» (اولین رئیس جمهور روسیه که دست نشانده آمریکایی ها بود) را یک روز در میان، اعدام می کردند. با وجود آن که کودتای مدنظر آمریکا در روسیه محتمل نیست، اما روس ها احتمالاً نگران مسئله دیگری هم هستند: دخالت واشنگتن در امور داخلی مسکو و تضعیف موقعیت پوتین در روسیه تا جایی که کرملین نهایتاً مجبور شود در مسائل مهمی مانند سوریه به خواسته های کاخ سفید تن دهد. یک نکته را هم نباید فراموش کرد، برای غربی ها مهم نیست که طبق آخرین نظرسنجی ها، پوتین درون روسیه هنوز هم حدود 80 درصد مقبولیت دارد؛ آن ها تمام تلاش خود را خواهند کرد تا دولت او را سرنگون کنند و همین تلاش ها به هر حال می تواند خطرناک باشد. ممکن است روسیه در مقابل انقلاب های رنگی آسیب پذیر باشد، اما پوتین هم از سال ها قبل خود را برای این سناریو آماده کرده است پوتین هم می داند «مبلغان دموکراسی» غربی در کشورش بی کار نخواهند نشست و برای همین هم هست که نسبت به وقوع انقلاب رنگی شبیه آن چه در اوکراین رخ داد، هشدار می دهد و یا طرف داران او دست به اقدامات دیگری مانند تشکیل جنبش های ضدانقلاب رنگی می زنند. البته طبیعی است که این هشدارها و اقدامات، بهانه ای برای غربی ها هم شده تا دولت روسیه را به توسل به «توهم توطئه» برای سرکوب مخالفان خود متهم کنند. این در حالی است که وقتی اواخر فوریه سال جاری، بین 10 تا 30 هزار نفر در مسکو برای بزرگداشت «بوریس نمتسوف» (از مخالفان پوتین که سال 2015 به شکلی مشکوک ترور شد) دور هم جمع شدند، هیچ خبری از برخورد فیزیکی یا خشونت پلیس نبود. نه محبوبیت پوتین در میان مردم روسیه و نه برخورد دموکراتیک او با مخالفانش موجب نمی شود تا غربی ها دست از تلاش برای سرنگونی او بردارند. از نظر آمریکایی ها، تا زمانی که پوتین رئیس جمهور روسیه است، برنامه ریزی برای انقلاب رنگی در این کشور باید ادامه پیدا کند. ولادیمیر پوتین در حالی درباره «شوکه شدن مردم در کشورهایی» صحبت می کند «که هدف آزمایش های مخفیانه و گاهاً وحشیانه و دخالت مستقیم در زندگی شان» قرار گرفته اند، که خودش یکی از مهم ترین اهداف در سیاست های تغییر رژیم آمریکاست. اما آیا روسیه در مقابل یک انقلاب رنگی، آسیب پذیر است؟ شاید. آیا پوتین آماده است تا جلوی چنین انقلابی را بگیرد؟ قطعاً.
یکشنبه ، ۸فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[مشاهده در: www.qudsonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها