محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842335066
حکم ممنوع المقامی برای سیاست مدار یزدی از سوی تصمیم گیرندگان اصلاحات!
واضح آرشیو وب فارسی:یزدرسا: مصائب عارف؛ حکم ممنوع المقامی برای سیاست مدار یزدی از سوی تصمیم گیرندگان اصلاحات! محمدرضا عارف که در راس نهاد تصمیم ساز انتخاباتی اردوگاه چپ نشینان قرار گرفته بود، زبان به «گلایه» و «شکوه» از یارانش گشوده است. تصمیم گیرندگان چپ نشین به تحریک کارگزاران ، او را «بازمانده همیشگی» و «ممنوع المقام ازلی» می دانند. محمدرضا عارف که در راس نهاد تصمیم ساز انتخاباتی اردوگاه چپ نشینان قرار گرفته بود، زبان به «گلایه» و «شکوه» از یارانش گشوده است. تصمیم گیرندگان چپ نشین به تحریک کارگزاران ، او را «بازمانده همبه گزارش یزد رسا ، طلسم انصراف از انتخابات مرد «ساکت» و «کتوم» اصلاحات شکست؛ محمدرضا عارف سرانجام پس از چندین بار انصراف اختیاری و اجباری در هفتم اسفند 1394 مسیر سیاست ورزی خود را به بهارستان تغییر داد و با رای اول تهران راهی مجلس شورای اسلامی شد. اما طلسم های دیگری نیز در این انتخابات شکست، محمدرضا عارف که در راس نهاد تصمیم ساز انتخاباتی اردوگاه چپ نشینان سیاست کشور قرار گرفته بود، زبان به «گلایه» و «شکوه» از یارانش گشوده است تا اولین «انصرافی» ریاست مجلس شورای اسلامی نباشد زیرا تصمیم گیرندگان چپ نشین به تحریک حزب کارگزاران سازندگی او را «بازمانده همیشگی» و «ممنوع المقام ازلی» می دانند. 1. انصراف از انتخابات ریاست جمهوری 1392 «تمامی بزرگان چپ مخالف بودند. می گفتند نیا! چون نمی توانی کاری بکنی. سقف خواسته های دوستان ما این بود که کسی رئیس جمهور شود که ما در همین سطح و با همین نهادهایی که داریم، تحمل شویم و برخورد بیشتری صورت نگیرد. اما من نمی توانستم تحمل کنم که سقف خواسته های اصلاحات این قدر پایین باشد.»[1] روایت محمدرضا عارف پس از دو سال از مخالفت های گسترده بزرگان چپ نسبت به حضورش است اما گویا از «تصمیم اصلی» بزرگان چپ برای «انتخابات 1392» خبر نداشت. تصمیم انصراف میان محمدرضا عارف و حجت الاسلام روحانی به قضاوت «نظرسنجی ها» سپرده شد. عباس آخوندی از اعضای ستاد انتخاباتی حجت الاسلام روحانی نتایج نظرسنجی ها را این گونه بیان می کند: «آرای آقای روحانی، حدود یک و نیم برابر آرای آقای عارف بود.»[2] اما محمد رضا عارف پس از گذشت دوسال از «نظرسازی ها» گلایه می کند و گفت: « من در سال 92 در شرایطی کنار رفتم که نتیجه نظرسنجی هایی که به دستم رسیده بود، نشان می داد می توانم پیروز شوم. کاری به نظرسازی ها ندارم اما نظرسنجی ها نشان می داد می توانم پیروز شوم. افتخار می کنم راحت از قدرت گذشتم.»[3] گلایه ها نسبت به انصراف اجباری عارف تنها به ایشان ختم نشد؛ حمیده مروج، همسر محمدرضا عارف، برای اولین بار پس از دو سال لب به گلایه گویی گشود و در پاسخ به این سوال آیا شایعه ناراحتی شما پس از انصراف آقای عارف از انتخابات سال 92 صحت دارد؛ اظهارداشت: «بله. چون از ابتدای حضور آقای عارف در عرصه فعالیت سیاسی همیشه مورد مشورت ایشان بودم و در جریان انتخابات 92 شرط من برای حضور در کنار ایشان و کمک و حمایتم از ایشان، عدم انصراف از انتخابات بود. در آن زمان نظر بسیاری بر این بود که اصولاً اردوگاه اصلاحات نامزدی در انتخابات نداشته باشد؛ اما خب در نهایت همه از جمله خود آقای عارف به حضور فردی از اردوگاه میانه رضایت دادند..... ؛ اما از نظر من در سال 92 ایشان از شانس بالایی برای پیروزی برخوردار بودند و من نیز بنابر موقعیت شغلی خودم بعینه می دیدم که پس از انصراف ایشان عده ای گریستند. به یاد دارم کسی از روستایی در شمال ایران با من تماس گرفت و گفت چرا آقای دکتر انصراف دادند. تمام روستای ما می خواستند به ایشان رأی بدهند؛ حتی پسر جوانی از شیراز گفته بود من پس از انصراف آقای دکتر سه روز از خانه بیرون نیامدم؛ چون ایشان امیدی برای جوانان بودند. از سوی دیگر من به دلیل اینکه استاد دانشگاه هستم، می دیدم حضور ایشان امیدی برای جوانان بود.»[4] اما محمدرضا عارف در پیام انصراف اجباری خود نامی از حجت الاسلام روحانی نبرد تا همچنین یاران روحانی از عدم اعلام رسمی کناره گیری عارف به نفع حجت الاسلام روحانی ناراحت هستند به نحوی که حجت الاسلام علی یونسی،دستیارویژه رییس جمهور و اعضای برجسته ستاد انتخاباتی حجت الاسلام روحانی، اظهار داشت: «انصراف آقای عارف دیرهنگام اعلام شد و اشاره ی به حمایت از آقای روحانی نداشتند»[5] 2. «بازمانده»، «امنیتی» و «بدلی» القاب اهدایی اصلاحات به عارف «من خیلی فحش خوردم. انگ هایی به من زدند که سابقه نداشت. اتهام اصلاح طلب بدلی به من زدند. حتی گفتند امنیتی ها به تو گفته اند که کاندیدا شوی!»[6] گلایه های پس از پیروزی محمدرضا عارف رنگ صراحت پیدا کرده است؛ مرجع ضمیر سخنان او چه کسانی هستند؟! آن هنگامی که عارف عزم حضور در انتخابات ریاست جمهوری 92 را گرفت؛ طیفی از اصلاح طلبان که تحریم انتخابات را زمزمه می کردند یا دنبال نامزدی دیگر بودند، از عارف به عنوان «اصلاح طلب بدلی و قلابی» و «تحریک شده نهادهای امنیتی» یادکردند؛ خطی که سعید حجاریان پس از ظهور حزب ندای ایرانیان که قصد آسیب شناسی اصلاحات داشت، مجدد تکرار شد. برچسب زنی برای حاشیه نشینی سیاسی عارف به همین القاب ختم نشد؛ نشریه آسمان، از نشریات نزدیک به حزب کارگزاران سازندگی، پس از کامیابی حجت الاسلام روحانی با نادیده گرفتن ایفا نقش نامزد انصرافی اصلاحات جایگاه سیاسی محمدرضا عارف را نه «فرمانده» بلکه «بازمانده» توصیف کرد که از سوی اصلاح طلبان جدی گرفته نمی شود.[7] 3. ریاست با شروط کارگزاران سازندگی محمدرضا عارف با سختی ردای ریاست مهم ترین نهاد انتخاباتی اصلاح طلبان را پوشید؛ حزب کارگزاران سازندگی اولین و مهم ترین مخالف ریاست معاون اول دولت اصلاحات بر شورای عالی سیاستگذاری اصلاحات بودند؛ آنان در جلسه کاخ سعدآباد تصمیم بر استیلا بر جریان اصلاحات را گرفته بودند؛رییس شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی در این دیدار حزبی اظهار داشت« کارگزاران دارای دو ویژگی مثبت است؛ نخستین ویژگی آن کار حزبی قوی است. این حزب در این امر تجربیات خوبی دارد. دومین ویژگی هم ارتباط و نزدیکی آن به دولت است. کارگزاران تا پیش از این تلاش می کرد که نقش میانجی را در معادلات سیاسی ایفا کند. به نظر می رسد کارگزاران امسال باید این نقش را بیش از پیش ایفا کند. زیرا امسال سال انتخابات است. اگر مجلس خوبی شکل نگیرد کار دولت ناتمام خواهد بود.»[8] و این نهاد انتخاباتی با ریاست عارف به منزله رد ایده کارگزارانی بود. بر همین اساس کارگزارانی ها برای محمدرضا عارف «شرط گذاری» کردند و فضای مانور سیاسی وی را مشخص کردند؛ نشریه صدا ارگان حزب کارگزاران سازندگی به عارف خاطر نشان می کند که باید ابتدا جایگاه خود را بشناسید و بداند جایگاه وی «موقتی» است و یکی از اعضای کمیته سیاسی حزب کارگزاران سازندگی با تاکید بر «موقتی بودن» نوشت: «ساختار خود را «موقتی و مقطعی» (فعلا: انتخابات مجلس دهم) می داند و پس از آن نیز خود به خود منحل می شود یا به اشکال دیگری ارتقا می یابد»[9] و همچنین باید در گام دوم «توجه به روند چارچوب ها و مناسبات درون جبهه ای است. عارف در این مرحله کار دشوارتری نسبت به مرحله اول دارد. چرا که او برخلاف اکثریت قریب به اتفاق اعضای شورایعالی اصلاح طلبان جایگاه دبیرکلی یا عضویت ارشد در یکی از احزاب و گروه های سیاسی اصلاح طلب را ندارد و انتخاب او به عضویت هیئت رئیسه شورای عالی هم، مبتنی بر جایگاه و موقعیت شخصی او و احترام ناشی از فداکاری در انتخابات ریاست جمهوری بوده است.»[10] پس از آن نوبت به تقلیل رفتار عارف از عامل «پیروزی» حجت الاسلام روحانی به یک «عقلانیت» تشکیلاتی بود تا از این طریق بهانه سهم خواهی و جبران ایثار گذشته از سوی یاران عارف منتفی شود و در همین راستا عطریانفر در گفت وگو با هفته نامه مثلث می گوید: «چیزی که از اردوگاه اصلاح طلبی و مشخصا در جریان کارگزاران مورد تاکید قرار داشت این بود که سرنوشت و سرشت انتخابات پارلمانی با آنچه درگذشته پیرامون انتخابات ریاست جمهوری سال 92 رخ داد دو ماهیت جداگانه دارد و از یک جنس نیست. سخن این بود که به حساب اینکه درگذشته عقلانیت جناب آقای عارف به موفقیت آقای روحانی کمک کرد آیا این گام عقلانی جناب آقای عارف امتیاز، مزیت و یک حق اولویتی برای آن عزیزان در انتخابات مجلس شورای اسلامی فراهم می کند؟ ما صحبت مان این بود که خیر، آن پدیده و پرونده تمام شد و در پرونده جدید باید از نو و متناسب با اقتضائات دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی برنامه ریزی کرد.»[11] 4. انصراف اجباری مجدد از صدارت بهارستان / ممنوع المقام ازلی و دائمی عارف اما همین داستان «تحقیر» عارف از سمت اصلاح طلبان به همین جا ختم نمی شود؛ او در چینش لیست انتخاباتی اصلاح طلبان مخالف حضور اصولگرایان همسو با دولت یازدهم بود و صراحتا در گفت وگوهای رسانه ی این نظر را بیان می کرد اما تصمیم گیران حضور آنان را بر نظر عارف ترجیح دادند تا محمدرضا عارف در دیداری حضوری با رئیس دولت اصلاحات، از وی به دلیل حمایتش از حامیان علی لاریجانی به شدت انتقاد کرده، وی معنای حضور افرادی همچون کاظم جلالی و به طور کل رویکرد اصلاح طلبان را ترجیح علی لاریجانی بر عارف به ویژه در ایام پساانتخابات و رقابت ها بر سر ریاست مجلس می داند اما با این حال پاسخ مثبتی نسبت به خواسته های خود دریافت نکرده است.[12] محمدرضا عارف همان طور که پیش بینی می کرد؛ رقیب آیت الله زاده اش راست نشین سپهر سیاست از وی در میان همقطارانش محبوب تر است و او باز هم باید «انصراف اجباری» بدهد؛ به نحوی که ارگان حزب کارگزان سازندگی تکلیف وی را مشغول کرد و پیرامون چشم انداز سیاسی، سیاستمدار گلایه مند اصلاحات نوشت: «شاید نیاز باشد عارف ایثاری را که در بهار 92 صورت داد؛ دیگر بار در بهار 95 تکرار کند...حکم ازلی برای عارف هم ممنوع المقامی باشد. او باید باده قدرت را به لب رساند، اما ننوشد تا در عوض، بتواند جرعه ای یا باریکه ای آب به لب لشکر تشنگان برساند. عارف در بهار 92 جام را ننوشید و به روحانی سپرد. شاید این بار، حکم ازلی این باشد که جام را به رقیبی فیلسوف بسپارد.»[13] [1] ویژه نامه نوروزی روزنامه اعتماد، گفت وگو با محمدرضا عارف ، صفحه 25 [2] ویژه نامه روزنامه ایران، سه شنبه 13 مرداد 1394 ، صفحه 57 [3] ویژه نامه نوروزی روزنامه اعتماد، گفت و گو با محمدرضا عارف ، صفحه 31 [4] جامعه پویا، شماره هفتم ، صفحه 24 [5] ویژه نامه روزنامه ایران، سه شنبه 13 مرداد 1394، صفحه 53 [6] ویژه نامه نوروزی روزنامه اعتماد، گفت وگو با محمدرضا عارف ، صفحه 25 [7] http://www.yjc.ir/fa/news/4738973 [8] http://etemadnewspaper.ir/Default.aspx?NPN_Id=127&pageno=7 [9] هفته نامه صدا ، محمد قوچانی، «عارف چگونه باید بیاید» ، شماره 57 ، صفحه 6 [10] محمد جواد روح ، هفته نامه صدا ، شماره 56 ، 25 مهر 1394 ، صفحه 39 [11] http://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/09/07/929266 [12] http://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/12/04/1009269 [13] ویژه نامه نوروزی صدا، محمد جواد روح، «عارف یا فیلسوف» ، صفحه 178
یکشنبه ، ۸فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: یزدرسا]
[مشاهده در: www.yazdrasa.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها